Ik vind het ineens niet meer erg dat hussen niet alleen kunnen zijn.

Ik had Silver vanmiddag aan de camping lijn in de voortuin. Normaal gaat hij dan door de tuin snuffelen of er bij liggen. Maar toen ik hem naar binnen wou doen was hij ineens weg.

Toen hoorde ik hem janken in het bos. De lijn was geknapt, en hij was op avontuur in het bos naast ons huis. Toen ik hem Riep weer een jank. Hij had de botten van onze vorige hond gevonden, en had zich ondertussen vast aan een boom gedraaid.

Als Silver niet had gejankt had ik hem waarschijnlijk niet zo snel gevonden. Maar het was echt even schrikken.

Dus ik ben nu ineens niet meer erg dat hussen gaan janken als ze alleen zijn.

wow die laatste zin;

Dus ik vind het nu ineens niet meer erg dat ...

oei, okee je hebt gelukkig je hond terug. door het janken kon je hem vinden. maar......

kan je hond de tuin uit ? zou het niet veel prettiger zijn als ze veilig in de tuin kunnen vertoeven ?

afbakenen tot een hoogte van 1.80 en daarboven een rastering maken die negentig graden naar je toe loopt. dat ze er nimmer over heen kunnen ? dan aan een camping lijn ? met alle gevolgen van dien , dat ze zich vast kunnen pinnen om een boom of struik ? en zich op kunnen hangen, en jij te laat bent om ze daar te bevrijden ? of heb ik het helemaal mis ?

gelukkig heb je hem gevonden.........

@ Willemijn,

Achter het huis is een stuk tuin ook omheind.

Ik laat Silver meestal niet alleen aan de lijn. Maar ik kwam terug van wandelen met hem, en hij was helemaal vies. Dus ik dacht laat hem maar even opdrogen. Haal ik even een handdoek etc.
Maargoed duurde dus te lang.

Gelukkig heb je hem weer gevonden
dat janken kwam wel goed uit op dat moment