blokkeren tijdens de wandeling

Hoi!

We zijn net begonnen met het heropvoeden van onze hond Pikey, hij komt uit het asiel en reageert erg fel op andere honden. Het is een Engelse Bull Terriër van 3 jaar.
Dat gaat opzich best goed alleen heeft hij nu de neiging om gewoon ergens midden tijdens de wandeling te blokkeren en dan gaat ie niet meer vooruit of achteruit.
We hebben alles geprobeert, gewoon mee trekken, boos worden, erbij blijven staan... maar niets helpt.
En nu zou ik graag tips willen wat we het beste kunnen doen!

Groetjes Jill

Helpt het om hem tijdens de wandeling af te leiden met een speeltje of iets wat hij heel lekker vind?

Ik zou de hond minder voer in zijn bak geven en hem tijdens de wandeling met voer/lekkere beloningen leren luisteren.

meelokken met iets dat hij niet te weestaan vind?

Bedankt voor de tips maar ik weet niet of mee lokken wel de oplossing is maar ga het proberen. Hij is nogal eigenwijs....
Nog meer opties???

Vrolijke stem,veel piep kleine jonge kaasjes meenemen,en veel geduld en liefde.


Anders riem los en weg rennen...

....en als je dan weg rent en hij rent achter je aan en komt bij je,dan héél vrolijk belonen met je stem en een kaasje geven.

Hij is nogal eigenwijs???
Is het niet een manier om jou te controleren? Daarbij gebruikt hij zijn lijf.
Ik zou gewoon bij zijn riem pakken, zachtjes, niet om hem pijn te doen, en gedeciceerd doorlopen. Werkt bij paarden ook en die zijn nog een heel stuk groter. Niks lokken, hj weet toch donders goed wat er van hem verwacht wordt of niet?

Wat doet hij als hij zo stil staat? Oren omhoog (naar voren) en alles bekijken? Blijft hij staan of gaat hij zitten?
Hoe lang blijft hij staan? Hoe hoog staat zijn staart dan, fier omhoog of beetje naar beneden hangend. (even vanuitgaande dat hij een staart heeft).

Groeten, Margje

Als het niet uit angst voor iets is, zou ik hem meetrekken. Maar moeilijk te zeggen wat er aan de hand is.

Misschien zou je kunnen proberen om hem daar te laten en zelf door te lopen? Meeste honden willen graag bij hun baasje zijn, dus hij zal je vast wel achterna komen.

Ik heb dat al een keer geprobeert om hem alleen te laten en zelf door te lopen maar hij gaat dan lekker zijn eigen weg...

Hij heeft vaak zijn oren plat en zijn staart wat laag maar soms zelfs tussen zijn poten. Dat lijkt mij dan weer angst maar het lijkt meer dat hij graag een andere kant op wil dan ik.
Het probleem is nu nl dat zijn poten ontstoken zijn en hij niet erg lang mag lopen maar dat volgens mij wel wil.

Moeilijk hondje...

Ja dan moet je natuurlijk eerst iets aan die poten doen. Eerder kun je niet zeggen waar het aan ligt.

mag ik vragen hoe jij thuis komt als de hond niet meer wilt bewegen?

uit eindelijk loopt hij toch mee of til je hem op?

En ja eerst de pijn weg dan pas verder kijken.

Het kan zo zijn dat de hond gewoon te veel pijn heeft en dan gewoon stopt.

Als hij zijn eigen weg gaat, wat bedoel je daarmee? Gaat hij lopen, snuffelen, zitten, liggen..

Ja, natuurlijk. Hij heeft een kuur gekregen en het gaat al beter met hem.
En het wandelen ging gisteren ook beter met gewoon flink door lopen en niet twijfelen op punten waar hij dus soms blokkeerd.

Ik kan er best rustig onder blijven maar mijn vriend wordt al snel geirriteerd.

Uiteindelijk loopt hij wel mee, ik wacht gewoon tot hij weer met mij meeloopt. Ik til em niet op, gaat ook niet want het is 25 kg aan spieren.

Als ik de riem los laat dan loopt hij dus soms de kant op die hij eigenlijk wil dus dat doe ik maar niet meer ivm auto's etc

Ik snap het alleen niet dat hij zijn staart soms helemaal tussen zijn poten doet. Dat lijkt toch op angst? Maar ik zou niet weten waar hij dan bang voor is....

loop je veel verschillende rondjes? Want dan kan het gewoon zijn dat hij iets nieuws ziet en een soort "de kat uit de boom kijkt"

Probeer zoveel mogelijk rimte en orde in zijn leven te geven. Dus ook steeds hetzelfde rondje lopen tot hij goed gewent is.

En als jij de riem los laat en hij loopt de andere kant op, dan neemt hij je gewoon in de maling.

Ik zou even blijven staan als hij staat te kijken en dan hem weer mee roepen. Niet mee sleuren, want als hij echt voor iets bang is dan kan dat nare gevolgen hebben.

groetjes

Lola deed dat ook in het begin, ze ging bepaalde wegen gewoon niet in zonder trucjes.
Soms liet ze zich zelfs voor dood neervallen en het duurde dan echt lang voordat ik haar meekreeg.

Wat ik dan deed is een paar stappen toch in de richting lopen waar zij heen wil en dan m.b.v. lekkers toch de weg inslaan waar ik heen wil. Vaak ging ze dan ook tegen mijn achterbenen aanspringen, maar met heel veel lekkers was ze wel af te leiden.

Langzaam aan is dit gedrag steeds minder geworden. Ik denk zelf dat het nog onzekerheid is en nog niet genoeg vertrouwen erin hebben, misschien teveel indrukken ook.