Wat is je meest verschrikkelijke moment met je hond?

toen we Kaya net hadden gingen we naar de dierenwinkel, en toen we in de rij stonden (het was heel erg druk) besloot ze om maar even bij de kassa te gaan poepen!

Een van de (vele) dingen die mij is bijgebleven is toen ik met mijn 2 vorige honden naar het water ging. En ik zo stom was om te zeggen; Ja, we gaan zo zwemmen. Want als ik zwemmen zei, wisten ze dat ze los gingen. Maar nu zaten ze nog vast! En ze trokken mij over het gras naar het water toe. Ik liet ze net op tijd los. Schade; Mijn witte broek onder de grasvlekken, mijn tenen door 1 van mijn schoenen, en het ergste was nog.............er zaten 2 vissers zeer aandachtig naar mij te kijken. Ik moest zo ook weer het hele eind terug naar huis lopen!

Hahaha! Els!

Dat Pippi vd trap viel.....ze zette haar nagels nog in de bovenste tree en viel achter over. Ik probeerde haar nog te grijpen. Ze viel de trap af op haar rug en of dit nog niet genoeg was...onder aan de trap op haar rug op de stang vd stofzuiger. Vergeet dit beeld niet meer...de angst in haar ogen. Gelukkig heeft ze er niets aan over gehouden, alleen de schrik

toen ik geen poepzakje bij had toen de politie mij iets vroeg poepte happy tussen mij en de politieman vond dat echt genant mensenlief

Dat iemand Eros wel eens een knuffel gaf, met haar gezicht bij die van hem, en hij in haar gezicht een flinke boer liet
(vonden wij niet erg, want wij hebben liever niet dat hij zo geknuffeld wordt, maar niet iedereen luister even goed).

Groetjes Bianka

Mijn ergste ervaring was met Laycka:

Is dat ik ze zes maanden moest wegdoen naar mensen, door de scheiding
Heb ze nu terug!!

En men ergste ervaring met Lotje ( is nu dood)
Ik had eindelijk een hondje gekregen en na 5 dagen is ie doodgereden

Het ergste wat ik met Bandu mee heb gemaakt is toen hij aangereden werd. Ik ging met hem naar het bos en ik was zo dom om te zeggen: 'Gaat ie mee?!' en vervolgens de deur open te gooien zonder te checken of de poort dicht zat. gevolg: Bandu trekt een sprintje door de tuin en schiet zo de straat op. Ik zag door een gat in de coniferen de buurtbus aankomen en door een ander gat zag ik de hond de straat opschieten. Het volgende wat ik hoorde was een keihard klap. Dan staat je wereldje wel even stil... je kan niet begrijpen hoe blij ik was toen ik hem hoorde piepen. Dan leefde hij in ieder geval nog. Daarna kwam hij schreeuwen naar me toe gestrompeld met een poot die als een lapje stof onder zijn lichaam bungelde. Weet je wat de chauffeur van de buurt bus deed? Hij stapte uit, kwam naar mij toe, Bandu en ik helemaal in paniek natuurlijk. En Alles wt hij zei was: 'Sorry, ik heb geen tijd, kan jullie niet helpen. ik rij weer door.' en weg was hij. Ik was 15 jaar oud en mijn ouders waren niet thuis. Gelukkig waren de buren er wel snel en konden we snel bij de dierenarts zijn. Hij had gelukkig alleen een gebroken poot, Maar dat was 1 van de vreselijkste dagen die ik ooit heb meegemaakt...

dat ze weg moest....

dat wij de kattenbak nog niet hoog hadden staan
en mijn zus bij ons was
en vroeg wat hangt er uit de mond van chico
jaja een kattendrol

Zijn twijfel het moment dat Chico (toen al 11 of 12), met hernia en artrose in de achterpoten gegrepen werd door een zwarte labrador type. Hij werd op zijn rug gedrukt, en van de stoep de goot in, tegen de band van een geparkeerde auto. Hij lag helemaal klem, en die *@#((@ van een hond hield hem bij de keel vast. En lang. Ik ben nogal nuchter, een conflict duurt meestal maar een paar seconden. Maar na 10 seconden vast gehouden te worden begon ik hem toch wel te knijpen.

De hond liet gewoon echt niet los. De baas van die hond heeft zijn hond toen geschopte en geslagen met een riem, en toen pas liet hij los. Chico had 4 grote, diepe gaten in zijn hals van de hoektanden van die andere hond. Ik dacht echt dat zijn laatste uur geslagen had.

Gelukkig was het vlies onder de huid nog heel en was hechten (naar mijn mening) dus niet nodig. Ik heb het netjes ontsmet en het is snel en goed geheeld.

Maar wat een asociale rothond was dat zeg. Vreselijk beest.

dat tank aan het stikken was in een stuk bullepees. schrok me rot, mijn hand in zijn strot gestoken en eruit getrokken en toen kreeg hij weer lucht en is de hele avond bij me gebleven.
is toch zelf ook geschrokken dus sinds die tijd als het te kort word gooien we het gelijk weg.

bounty staat bekend erom dat hij weg loopt en ben iedere keer weer helemaal in paniek en bounty wil ook nog wel eens naar andere honden bijten

jsa dat diva laatst bij een lieve bejaarde dame onder der rok was gekropen en lekker zat. want ze kwam er niet onderuit hahahahaa. ja leuk hoor myriam

Uhm...... dat zijn er zoveel

Het allerergste dat ik Spikey achter moest laten en hij zo verschrikkelijk jankte!!!

Wodka glipte laatst door een hek, de spijlen waren wat verbogen, en rende door de paarden heen!!Die begonnen in paniek te schoppen en ik kon niet bij hem komen en hij kon niet meer terug. Toen ben ik langs het hek gelopen en toen kon hij er op een bepaalde plek eronderdoor!! (gelukkig)

Nikki's allergische reactie van een wesp. Ik dacht dat ze dood zou gaan en ben als een gek naar de dierenarts geraced.

Tommy zag een konijn en ging erachteraan en kwam nooit terug!

Spike die zich losrukte en een kind te pakken nam. Gelukkig had hij een snuitje om.

Deze week nog, mijn 3 wilden gingen achter een stel honden aan. Komen normaal gesproken altijd terug en deze keer dus niet! Bleven maar blaffen.Ben maar snel doorgelopen en toen kwamen ze toch achter me aan!

Pfff het zijn er wel veel he, maar zo blijft het spannend

Het verschrikkelijkste moment vond ik toen ik vorig jaar met Déru naar de DA moest, halsoverkop, met een gescheurde mild veroorzaakt door een tumor. Na de echo van haar buik raakte ze in shock omdat ze aan het verbloeden was. Haar hele buik werd alsmaar dikker en was kompleet gevuld met bloed! Na de narcose bleek er tot overmaat van ramp geen stroom meer te zijn in beide operatiekamers. Ze moest binnen het kwartier geholpen worden anders zou ze het niet halen. Ik en mijn vriendin hebben nog meegeholpen om alles klaar te krijgen voor een operatie in de echokamer en hebben toen duimendraaiend de operatie afgewacht. Ik gaf geen cent meer voor haar , zo slecht was ze eraan toe. Halverwege kwam een van de DA even zeggen dat ze de bloeding gestopt hadden en dat de bloeddruk weer omhoog kwam. Ze had dit overleefd. Moest haar natuurlijk daarlaten en ik waarschuwde de DA voor een eventuele maagtorsie. Ze zouden het in de gaten houden. s"Avonds om half 1 werd ik gebeld door de DA dat Déru toen ze uit de narcose aan het komen was een maagtorsie erachteraan kreeg en ze haar weer opnieuw geopereerd hadden en ze echt niet wist of ze dit zou overleven. s'Morgens om 7 uur stond ik bij de kliniek, ik wilde mijn hond zien, dood of levend. Ik mocht naar haar toe, en wist niet wat ik zag. Wat een hoopje ellende! Ze keek me met vragende ogen aan en legde berustend haar hoofd op mijn benen. Zo ben ik 1 1/2 uur blijven zitten en ze sliep nog toen ik stiekem ben vertrokken. Elke dag ging ik 2 keer naar haar toe en naar 4 dagen mocht ze gelukkig naar huis, maar het was een wrak. Ze was totaal verzwakt en kon nauwelijks op haar benen staan. Het heeft zeker een half jaar geduurd voordat ze weer kleine stukjes kon wandelen.
Morgen 6 april wordt mijn meidje 31 1/2 jaar oud en het gaat naarmate haar leeftijd weer behoorlijk goed met haar! Ik hoop nog een tijd van haar te mogen genieten, want ik kan haar nog lang niet missen!

twee momenten...
de ene is het laatste gevecht dat puk en fief hebben gehad...word er nog misselijk van als ik eraan denk
en de keer dat een staff fief in de nek op de grond had gewerkt
had ze gelukkig alleen een sneetje aan over gehouden...

de laatste weken met mijn vorige hondje waren verschrikkelijk: Pijn niemand kon hem aanraken (behalve Rob en ik) Moest getild worden van de trap (moest ik doen want dat kon Rob dus ook niet meer.)
Steeds happen en niet meer uit willen. Angst en Pijn en daardoor dus agressie.

Als klap op de vuurpijl heeft hij toen mijn vriendin in het gezicht gebeten toen die iets voor over boog. Gelukkig liet hij los toen ik brulde. De waarschuwingssignalen waren onduidelijk allemaal in een flits.

Hond in bench en snel naar het ziekenhuis (neus van mijn vriendin was erg kapot)

de volgende dag de afspraak gemaakt om hem in te laten slapen, na overleg met de verschillende therapeuten van de hond.

Ik heb als baas gefaald

het verschrikkelijkste moment vond ik met onze vorige hond. toen hij ziek werd.. en daarna overleden
met hem heb ik ook nogal wat genante momenten gehad bv. plassen in de tunnel bij behendigheid :O of zelfs plassen tegen de pilaar bij de DA :O, dat is allemaal wel erg genant . met ginger heb ik zulke momenten nog niet echt gehad gelukkig

gossie, ik zie dat het me nog raakt. Het bovenstaande is niet erg netjes geschreven. Excuses voor de rare zinnen en het ontbreken van leestekens.

Mijn meest verschrikkelijke moment met Dribbel was toen hij al overleden was en ik heb hem voor de allerlaatste keer de trappen afdroeg om hem in de auto te leggen voor het vervoer naar het crematorium. Bij elke trap brak mijn hart verder.

Een genant, maar hilarisch moment met Dribbel was toen ik het laatste rondje met hem liep en er iemand in de straat thuiskwam die hoestte. Dribbel liep los en waaks als hij was, draaide hij meteen om en rende luid blaffend op die man af. De arme man schrok zo dat hij een container op klom en dat voor een teckel! Ik kon niet anders dan proberen mijn lachen in te houden terwijl ik foei zei en Dribbel weer aanlijnde.

Verschrikkelijk moment met Bartje, toen hij nog niet zo goed was in het traplopen en naar beneden stuiterde. Gelukkig heeft hij er niets aan over gehouden.

Prachtig genant moment met Tommy (ja, die van Elize). Ik had hem net opgehaald op Schiphol en er bleef een vrouw staan. O, wat een leuk hondje, helemaal geweldig. Meteen dus verteld dat hij ter adoptie was en zo. We staan dus te praten, zij nog helemaal enthousiast, tilt meneertje zijn poot op en begint doodleuk tegen die mevrouw aan te plassen. Ik schaamde me dood, maar het was toch ook wel heel erg grappig.

mijn ergste ervaring met ziggy was dat ze overreden werd door een auto vlak voor mijn ogen

toen schaamde ik me niet, maar ik was gewoon stuk van binnen

op dat moment hoefde ik niet meer te leven, ze mochten mij ook wel aanrijden, want ik kon me geen leven verzinnen zonder ziggy. zo dol was ik op haar

Ik weet er nog 1. We hadden Richy toen net een paar weken. We hadden er niet over nagedacht dat hij uit de grote stad kwam en nog nooit een schaap had gezien. Dus wat gebeurde er? Wij lieten de honden uit waar we dat altijd doen, er was alleen één dingetje veranderd. één dingetje waar wij niet eens aandacht aan besteedden. Er stonden schapen in het weiland daarnaast. Richy zag de schapen en weg was hij. Eerst ging hij op een afstandje naar ze staan blaffen, maar toen er 1 begon te rennen ging hij er achter aan. En dat schaap rent zo de sloot in. En ook daar ging meneer achter aan. Weet je wat zo leuk was? Toen we de hond de sloot uit gecommandeert hadden en vastgelegd aan een boom, begon het te sneeuwen. En ik moest die sloot nog in om dat stomme schaap eruit te halen. Brrr... Toen hebben we onze nieuwste aanwinst even goed vervloekt. En wat waren wij blij dat dat schaap tot de dag dat ze allemaal weg waren nog vrolijk door die wei heeft gedarteld.

dat hij tegen men vader zijn been piste of tegen een ander hondje

mushu als schattig pupje van 14 weken mee naar rotterdam zuidplein.(overdekt winkelcentrum) Was goed voor de socialisatie vonden we
na een kwartiertje winkelen moest ze toch wel heel nodig, en door de spanning had ze diaree, ik met rood hoofd van schaamte alles opgeruimd. Gelukkig maar dat ik altijd zakjes zakdoeken en babydoekjes bij me had Dan zie je mensen toch wel heel raar kijken hoor

Bij de hond van mijn vader. Die heeft een groot veld dicht bij huis waar alle honden loslopen, met een beekje etc. Het had geregend, en het was glad. Ik liep met Rosco, een vriendje van hem en een andere vrouw over het veld en we moesten een sloot door. de 2 honden begonnen te rennen en daardoor gleed ik uit. Schade. Van teen tot kop onder de modder. en ik moest nog een halve kilometer terug. Schaamrood tot thuis.

( Wel grappig rosco is een zwarte lab, maar op dat moment zelf ook donkerbruin van de modder)

Meest erge moment met Kluif was ze toen ze vol enthousiasme op grote honden afrenden die achter hun bal aangingen en haar niet gezien hadden. Ze werd omver gelopen en piepte en kwam niet overeind. Sta je dan als Cesar M. volgeling.
Ik had net gezegd dat ik nergens bang voor was. Als er dan iets gebeurd voelen die stoere woorden heel anders.
Uiteindelijk ging ze staan en liep ze. Ik heb tegen mijn vriend en haar gezegd lopen jullie maar. Ik liep te janken dat mijn hondje iets was overkomen ( mocht zij niet zien uiteraard).
Ben wel getroost hoor.

Kluif is loops en haar hormonen zitten haar hoog. Zo hoog dat ze twee dagen geleden tegen mij ging aanrijden. Zal maar denken dat ik om op te vreten ben...of zo.

niet een verschrikkelijk maar meer een genant moment met onze vorige hond Rakker. DIt was een kruising tussen een labrador en deense dog. Had de grootte van de dog en het uiterlijk van een labrador helemaal zwart. Schat van een beest maar iedereen vond hem er toch wel eng uit zien.
Tijdens een van de wandelrondes in het bos ving meneer een fazant!!! Deze moet wel dood geweest zijn want het was niet echt een jachthond (dat dacht hij wel hoor..)....Maar goed hij kwam met fazant de bossen uitgerend. Helemaal trots....Nooit loopt hij zomaar naast me...Nu dus wel...vol trots kop omhoog staart omhoog heeft hij de hele weg ( en dat was nog meer dan een half uur) naar huis gewandeld, strak naast mij...HIj liet hem niet los..Je wil niet weten hoeveel vreemde blikken hij en ik hebben gekregen....
Eenmaal thuis aangekomen wilde hij dat beest nog steeds niet los laten. Maar ik wilde natuurlijk ook geen fazant binnen laten. Hij is voor de voordeur gaan zitten en ik heb de fazant een plastic zak over zijn hoofd getrokken zodat het er wat minder luguber (maar natuurlijk wel raar) uitzag...
Toen ben ik maar naar binnen gegaan en dacht bekijk jij het maar...
Uiteindelijk heeft hij het beest in de voortuin begraven....Maar jee wat was me wat zeg....

In de regen in Rotterdam, wandeling met Bo, een Thaise vrouw die verzot was op hem. Zij liep met 2 kleine hondjes en hij plaste 2x tegen haar broekspijp.
Ze had het niet door en bleef maar herhalen hoe mooi ze hem vond, het goot pijpenstelen gelukkig, schaamrood op mijn wangen.

....Tara?? Ik heb altijd een hekel aan honden die blaffen tegen andere honden gehad. Tara blafte vanaf dag 1 tegen elke hond die ze niet kende en geloof me dat waren er een heleboel. Ik voelde me behoorlijk opgelaten.
Nu is ze gelukkig een stuk rustiger geworden en als ze wel eens blaft, gaan haar voorpoten naar beneden en haar kont omhoog dan wil ze spelen