Toeval of niet?

Toen Rasta, onze 1ste Newfoundlander, bijna 13 was, begon het bij mij te kriebelen voor een pup. Ik wilde al zo lang graag een bruine Newfy. Maar was het wel zo'n goed idee, een pup bij zo'n oude hond? Toch liet ik mij op een wachtlijst zetten voor een bruine teef. Hoe groot zou die kans nou zijn? Toen wij op een ochtend opstonden lag Rasta heel stil op haar kleed. Ze ademde nog wel, maar reageerde nergens meer op. De D.A gebeld, en die kwam bij ons thuis. Er was niets meer aan te doen, ze lag al in coma. We hebben haar thuis laten inslapen. Een hele trieste dag voor ons. S'-avonds ging de telefoon. De fokker van de bruine pups. Er waren pups geboren en er was een bruine teef bij! Nieuw leven en de dood op een dag. En zo kwam Yara bij ons. 7 jaar later werd ze ziek. Lymfeklierkanker. En heel snel al moesten we afscheid van haar nemen. Wat hadden we het weer moeilijk. Tot mijn dochter samen met mijn man stiekem een fokker hadden gebeld. En ik voor mijn verjaardag een pup kreeg. En die was geboren...juist, op precies de dag dat Yara overleden was. Is dit toeval of niet???

`het kan als je er in gelooft is het geen toeval misschien wilde je vorige hond in een nieuw leven voor je zorgen... en wilde gewoon bij je blijven om te weten of het goed met je gaat en om over je te waken en blijft hij/zei trugkomen in een ander lijf .. om er voor je te zijn

Je zou haast zeggen dat het geen toeval meer is.... Hoe is het mogelijk. Een keer kan dat gebeuren maar twee keer....

Dat is toch wel heel toevallig.Het moet zeker zo zijn.Ik hoop dat je heel veel plezier van de pup mag hebben.

oh....wat mooi...
Het heeft zo moeten zijn.....

Ik heb tranen in mijn ogen...

Geniet weer met volle teugen van je pup.

Ben wel benieuwd hoe hij/zij heet??

Raya!?

dat is zeker toeval zeg.
Ieder geval leuk zeg en wens je alvast veel plezier met de pup

Je zou haast denken dat het geen toeval kan zijn.

De "pup" is inmiddels al weer anderhalf en een heel andere hond dan haar voorgangers. Gelukkig! Maar ik blijf het bijzonder vinden. En ze heet Kiara. Hoewel ze bij de D.A als Kyara staat ingeschreven. Heeft hij er zelf van gemaakt hoor

Prachtig!

Iets anders weet ik niet te zeggen...

lees dit met kippevel



geloof niet in toeval,het heeft zo moeten zijn



1 keer zou ik nog geloven,maar 2 keer nee dat kan geen toeval zijn

Ik heb tranen in mijn ogen het heeft zo moeten zijn
Wens je heel veel plezier met Kiara

zoiets kan gewoon geen toeval meer zijn denk ik.

Erg mooi dat dit zo is gegaan. Geniet van je pup. En maar hopen dat deze lekker lang mee gaat.

Hahaha Marieke, met de energie die Kiara heeft, vrees ik dat ze ons nog zal overleven

Ja, dat heeft zo moeten zijn dit kan geen toeval zijn!
Mooi verhaal, vind het echt prachtig!

Het lijkt wel of het zo heeft moeten zijn. En zo hebben alle drie jou honden toch een speciale binding met elkaar!!!

Dat heeft zo moeten zijn

Hopelijk kunnen jullie nog heel lang van Kiara genieten....

het is alsof het zo moet zijn voor jou.
superlief van je dochter en man

@Diane, ja, dat was het ook, hoewel ik eerlijk gezegd best wel overdonderd was. Kijk, dat er weer een pup zou komen, dat stond wel vast, maar op dat moment was ik daar helemaal niet mee bezig. Maar het was zeker goed voor ons allemaal, en zeker ook voor onze Jenna, een nicht van Yara, die Yara echt heel erg miste. Ze was met yara opgegroeid. Hoewel jenna de 1ste tijd met Kiara wel eens naar ons kon kijken met een blik van: Blijft dat hier? Van mij had het niet gehoeven!

Ik geloof niet in toeval. Maar is het wel super mooi dat je een hond kwijt raakt en er op zo'n manier 1 voor 'terug' krijgt.

Weet niet of het toeval is...
Maar ik krijg kippenvel van dit verhaal