Angst; wat te doen?

Hallo,

Stef is al een tijdje nogal nerveus.
Dit lijkt zo'n 3 maanden terug begonnen te zijn, tenminste, ik vermoed dat dit de veroorzaker is geweest.

De deur in de huiskamer sloeg dicht, Stef schrok zich een hoedje!
Ik heb hier weinig aandacht aan gegeven; gewoon gezegd "het is goed" en verder gegaan waar ik mee bezig was.
De eerste paar dagen viel het nog wel mee, maar na verloop van tijd viel het me steeds meer op dat Stef opschrok als de deur ook maar iets klapperde. (als deze bijvoorbeeld net niet goed in het slot zat)

In eerste instantie dit genegeerd, (wanneer hij naar ons toe kwam voor bescherming) om hem niet in zijn angst te bekrachtigen.
Dit gaf geen enkel resultaat. Hij leek alleen maar meer op de deur te gaan letten.
Toen de deur met iets positiefs proberen te linken. De deur dicht doen (zacht) en hem wat lekkers geven. Zolang ik de deurklink vast hield bij het dicht doen ging het goed. Daarna de deur dicht gaan 'gooien'. Eerst heel zachtjes, Steeds de deur een iets harder zetje gegeven en Stef meteen wat lekkers.
Hielp niet: Stef heeft die week mij ontlopen zodra ik bij de deur stond...

In de week voor mijn bevalling, nu 7 weken terug, werd Stef nog onrustiger.
Wij dachten dat dit te maken had met de nadere bevalling aangezien Stef sowieso erg op mij reageerd.
Toen ik thuis kwam met de kleine snuffelde hij en liep weg. Hij ging naar buiten en kwam niet meer naar me toe. Ik kon roepen tot ik een ons zou wegen, maar naar mij kwam hij niet.
(alleen als hij dacht dat ik niet door had dat hij er was; dan ging hij op een meter afstand van me liggen)
Vermoedelijk kwam deze reactie omdat hij niet wist wat hij met mij aan moest. (vanwege de hormonen-verandering)

Elke dag ging dit een beetje beter,hij kwam weer meer naar mij toe, en ook de kleine werd steeds interessanter.
Maar de deur leek juist steeds meer een probleem te worden.
Vlak na mijn bevalling leek hij door de muur te willen lopen, achter een kast te willen kruipen (waar écht geen ruimte achter zit!), sprong achter ons wanneer wij op de bank zaten om bescherming te zoeken enz, en dat alleen maar omdat de deur bewoog. Dus nog niet eens dicht knalde!

Het door muren heen willen lopen is inmiddels over. Op mij reageerd hij weer goed, en ook de kleine is hij gek mee.
Maar de deur hoeft maar open te staan of hij licht de hele avond naar de deur te staren uit angst dat deze dicht knalt.
Verder blijft hij achter ons aanlopen, bevelen moeten 3x herhaald worden voor hij luisterd enz.
(dit laatste kan natuurlijk te maken hebben met de kleine en is hij bezig met kijken waar zijn plek in de roedel nu is)

Volgende week hebben we een afspraak met de dierenarts. Ik wil hem even laten checken om zeker te zijn dat hij gezond is. Hij is wel wat afgevallen de laatste tijd (heb hem al wel ontwormt), en ik vermoed door de stress maar neem liever het zekere dan het onzekere!
Het stress verhaal wil ik dan ook mee nemen, eens zien wat zij ervan zeggen.

Vanmiddag stond hij opeens als een rietje te trillen, dit heb ik eerder bij hem gezien toen hij heel erg gestresst was, maar nu was het echt heel erg en de DA gebeld.
(de deur was nu niet dichtgevallen. Wel had ik hem naar zijn plaats gestuurd toen hij in de weg liep; hij liep toen echt met staart tussen z'n poten weg alsof ik hem weet niet wat had aangedaan.)
Deze gaf het advies om de DAP-halsband te gebruiken of Telizen.
In elk geval om Stef weer wat rust te geven, en zodoende later verder gaan kijken naar de oorzaak van de onrust en daarmee aan de slag te gaan.
(alsnog zal hij volgende week een algehele check krijgen)


Omdat ik niet meteen wil besluiten, ben ik zelf eens gaan zoeken op internet naar hulpmiddelen bij nervositeit en angst bij honden en er is behoorlijk veel.
Waarmee hebben jullie goede ervaringen?
En waarmee juist niet? (eventuele bijwerkingen, of iets wat gewoon echt niets lijkt te doen)

Niet onbelangrijk: Het liefst wil ik geen chemische troep gebruiken. Homeopathische producten hebben zeker de voorkeur.


Het is een heel verhaal geworden... Maar ik geef liever een zo helder mogelijk beeld bij het probleem.
(mocht iemand overigens nog tips hebben om Stef van zijn 'deuren-angst' heen te helpen???)

Hoewel de situatie anders was heb ik wel ervaring met een angstige hond.
DAP (ik had zo'n verstuiver) heeft iets geholpen maar dit is echt alleen een ondersteuning volgens mij in combinatie met andere dingen.
Ik zou zeker medisch laten onderzoeken, voordat die deur dicht sloeg was er niets aan de hand?
Verder werkte T-touch en massage goed om toch momenten van rust te creëren.
Negeren is goed maar kennelijk werkt het niet in jouw geval; Zou er wel mee doorgaan.
Zorg dat je hond in elk geval een veilig plekje heeft. Ik heb op advies van de GT van een bench een hol gemaakt met een doek erover. (zorg wel dat je je hond nog wel goed kan blijven benaderen maar laat hem daar met rust)

Verder zou ik contact opnemen met een GT (zeker als medische oorzaken zijn uitgesloten). Een GT ziet misschien net iets anders dan jij. Voor mij heeft het verhelderend gewerkt en in elk geval heel veel steun gegeven.
Uit je verhaal lijkt het alsof je al heel veel doet, wens je veel sterkte verder! Hoop echt dat je hondje weer wat lekkerder in zijn velletje gaat zitten.

Een D.A.P proberen kan helemaal geen kwaad, halsband, spray of verstuiver voor in het stopkontakt. Honden worden er rustiger van.

Ach wat sneu voor hem.

Zou Bach Bloesem iets voor hem zijn misschien? Dan zou je Nienke even een pb moeten sturen voor hulp zij weet hier veel van.

Ik denk zelf dat je het met die deur op zich goed aangepakt hebt maar iets tever gegaan bent met het dichtgooien. Dat was misschien toch teveel voor hem?

Verder eerst maar even een check up en naar aanleiding daarvan verder denken?

Zojuist kwamen m'n schoonouders langs.
Het viel hun op dat Stef zo mager was geworden, en dat terwijl ze hem een week geleden nog zagen en ze hem er toen nog goed uit vonden zien.
(wij vonden hem al wat vermagerd, maar zien hem elke dag natuurlijk.)

Het lijkt mij niet dat een hond in één week zo vermagerd moet zijn door stress toch?

Morgen ga ik in elk geval de DA bellen om te vragen of de check eerder kan.
De nervositeit is vervelend, maar dit vermageren gaat me nu toch wel zorgen baren...

Heb net even foto's vergeleken:
Hij is echt erg vermagerd, tussen deze foto's zit net een maand:

12-08-2010


Vandaag: 19-09-2010


(zonder flitser, met flitser zie je het minder goed)

Hij is inderdaad een stuk dunner dan een maand geleden. Eet hij nog wel normaal? Zou hem zo te horen ook op zijn schildkier laten controleren.

Hij eet nog goed, (heeft sowieso een goede eetlust; als hij zou mogen zou hij de hele dag door eten)
Drinken is ook geen probleem.
Ontlasting ziet er niet anders uit dan normaal.

Schildklier na laten kijken; geen slecht idee.
Ga het op mijn lijstje zetten die ik meeneem naar de DA! Thanks voor de tip!

Ik heb zelf een hondje hier rond lopen met angst.
Zij is nu drie jaar en woont bij ons 2 jaar lola is een teckeltje van drie jaar.
Ze heeft lange tijd bij de da gelopen met wat wij dachten mediche klachten we hebben een paar weken geleden een bloed test laten doen haarschildklier werking was aan de lage kant.
Zeker nietverontrustent want de da vertelde mij bij de een is die van nature aan de lagen kant en bij de ander niet.
Bloed oplaten sturen schildklier weer na laten kijken
was goed .
Toen ben ik verder gaan zoeken en heb een homiopaat
gebeld die lid id van de bkhd vereninging en heb daar een heel gesprek meegehad en ben daar helemaal happy over zij kan lola helpen met natuurlijke medcijnen.
ze moet 30 sept op spreek uur komen en gaat kijken wat er met lola aan de hand is.
of het lichamelijk en geestelijk is of alleen lichaamelijk of alleen geestelijk.
het bezoek duurt tussen de tweeentweenhalf uur.
misschien is dit iets voor jou?

Misschien wel... Ik houd alle opties zeker open.
Eerst laat ik hem in elk geval even nakijken om er zeker van te zijn dat het niet iets medisch is.
(of mogelijk een combi?)

Afhankelijk van wat er bij de DA (niet)naarvoren komt ga ik bekijken wat te doen.
Aangezien hij zo aan het vermageren is ben ik bang dat hij toch iets onder de leden heeft. In korte tijd zó vermageren door stress lijkt mij niet normaal namelijk.

Bedankt voor de tip in elk geval!

We komen net bij de DA vandaan.

We hebben een DAP halsband mee gekregen en Telizen.

We hadden de mazzel dat de DA er was die Stef al vanaf dat ik hem heb kent en dus weet hoe hij in elkaar steekt.
(stef is bijvoorbeeld erg bang bij de DA, ze laat mij daarom ook zoveel mogelijk doen op haar aanwijzing. Als we bij haar komen hoeft hij dus ook geen snoetje om terwijl dit bij de andere DA's wel altijd nodig is)
Ze vermoed dat Stef zo nerveus is omdat hij mijn leiding de laatste maanden veel heeft moeten missen.
(Door bekkeninstabiliteit kon ik vrijwel niet met hem lopen, hooguit 1x per dag 10 minuten. Het uitlaten werd dan ook veel door mijn vriend gedaan. Daarnaast reageerd Stef altijd al op mijn hormonen veranderingen dus dat zal ook nu tijdens mijn zwangerschap aan de orde zijn geweest en wist hij niet meer wat hij precies aan mij had.)
De dichtslaande deur is waarschijnlijk nét de druppel geweest die hij niet meer kon handelen nudat voor hem de vertrouwde basis weg was gevallen.
Het afvallen lijkt ook als oorzaak de stress te hebben.
Advies is om hem voorlopig iets meer eten te geven, de DAP-halsband te gebruiken en in elk geval de komende twee weken Telizen erbij.
Wanneer Stef wat meer rust kan vinden, is de kans groot dat hij ook niet meer zo gefixeerd is op de deur. Daarnaast gaat het steeds een beetje beter met mijn bekken en kan ik weer wat vaker (korte stukjes) met hem lopen.
Zijn vertrouwde ritme, en leiding, zullen er waarschijnlijk ook voor zorgen dat hij weer tot rust komt.

Als hij niet aan komt terwijl het nerveuse gedrag wel is verminderd, wil ze verder gaan kijken of er niet toch iets medisch aan de hand is.
Hij weegt nu 24kg, Ik wil hem weer rond de 26/27kg hebben. Dan is hij het mooiste om te zien. De ribben goed te voelen, maar niet te zien.

Wanneer het nerveuse blijft, dan zijn er nog genoeg andere opties te proberen zoals Bach-bloesem (wou ze nu ook doen maar ze had dit niet meer op voorraad. Mocht ik denken dat het wel nodig is kan ik dit ook bij de drogist halen zei ze al)
Ook is er een middel "Stress",maar zelf heeft ze daar nog geen ervaring mee en weet dus ook niet of dit echt werkt.
Clomicalm zou ook een mogelijkheid zijn, maar hiervan kan je pas na 8 weken duidelijk resultaat zien.
Dit wil ze dus achter de hand houden voor mochten de natuurlijke geneesmiddelen geen baat hebben.

Vrijdag ga ik sowieso nog even langs bij de DA, gewoon om even bij te praten over hoe het dan gaat met hem.

Ik hoop maar dat de DAP-halsband en de Telizen voldoende zijn om zijn stress weg te nemen en er verder niets medisch aan de hand is.
In elk geval ben ik al een heel stuk gerustgesteld door de DA aangezien zij voor zover niets lichamelijks heeft ontdekt.

gelukkig is het niets medisch. hopelijk gaat het snel beter met hem. succes groetjes Marleen en Tayco

Ik hoop dat die snel zich weer beter voelt en weer wat bij gekomen is succes.