Verlatingsangst

Dag hondenliefhebbertjes!

Ik heb een 8maand oude keeshond, middel, een mannetje. Het is mijn eerste hondje. Het is echt een lieverd! Ben zot van dat kopje! Maar zoals ik al vertelde, het is de eerste hond dus de opvoeding is redelijk nieuw. Ik heb al alles meegemaakt en alle emoties doorgemaakt! Maar nu komt bijna alles op zijn pootjes terecht.... Ik zeg bijna... 1 ding lukt niet en ik vind het een beetje triest.

Mijn hondje is ZEER aanhankelijk en loopt overal mee. Ik zou mijn toiletdeur niet dicht moeten doen en hij zit voor me tot ik klaar ben met plassen ... Overal waar ik naartoe ga in huis of in de tuin, in een straal van 5 cm zie je mijn hond! Hij mag niet in de garage, maar dan wacht hij in de deuropening, hij mag niet naar boven, maar dan wacht hij in de gang beneden, met 2 pootjes op de trap, zodat hij toch een glimp kan opvangen van beweging.
MAAR, als ik wegga, dan barst de hel los.
Hij weet al als ik mijn schoenen neem dat ik naar buiten ga, als ik mijn handtas en mijn sleutels neem dan begint hij al te piepen en nerveus weg en weer te lopen. Als hij ziet dat ik zijn lijn niet neem en dat ik niet zeg 'ga je mee?' dan is het helemaal slecht!

Wat hebben we eerst gedaan:
We geven hem altijd een snoepje (om er iets positiefs aan te koppelen) als we vertrekken en zorgen dat hij altijd speeltjes heeft. Maar het probleem is dat hij blaft tot dat we terug zijn. ook loopt hij nerveus rond en plast hij tegen alles wat hij ziet. Hij weet dat hij niet mag, dus likt hij het op! Hij poept ook in huis.
Ik werd er echt hopeloos van en zag het niet meer zitten om weg te gaan. En als we dan eens weg waren zat ik altijd te piekeren over wat ik straks ga vinden! Altijd voorzichtig de deur opendoen met de mogelijkheid dat hij tegen die deur had geplast of gepoept... (en ik zeg het je, poep onder de deur opkuisen is geen lachtertje!! en dan nog de geur voor de hond wegkrijgen!!), dan was het al de lichten aandoen om op de grond te kunnen liggen om een natte plek te zien want hij likte zijn urine op ...
De hond zelf zat dan in zijn mand met oren plat en kwispelende staart ... echt zielig (hijs blij dat wij terug zijn maar weet dat hij niet mag plassen en poepen in huis...)

Dit zag ik dus niet meer zitten en we hebben dan geprobeerd om hem terug in z'n bench te steken.
Dit loste de urine en poep wel op maar nu zit de hond vast en nerveus in een bench.
Hij blaft constant! (is niet leuk voor de buren ook al klagen ze niet!) Ook is het niet leuk voor de hond want hij kan niet rustig blijven liggen. De oorzaak is zeker niet z'n bench want daar zit hij graag in, hij wil er gewoon uit om nerveus rond te lopen en ons te zoeken!
Ook kan ik niet meer slapen na 6h. 's avonds steken we hem in een gesloten bench, dit is goed tot mijn vriend om 6h opstaat om te gaan werken. Hij laat de hond uit, heeft hem wat water en steekt hem terug in z'n bench met een speeltje en een stokje en een snoep. Ik lig op dat moment in m'n bed want ik werk snachts. De hond blaft 2keer een half uurtje later. Als ik roep van boven is alles in orde, hij herhaalt dit om het half uur. Maar als ik hem negeer (want na een tijdje besefte ik ook dat roepen naar hem geen oplossing is want ik ben niet altijd thuis) blaft hij tot ik opsta rond 10.30...
Ook merk ik dat hij zijn snoep niet meer opeet... hij wacht tot ik beneden ben of thuis ben, huppelt voor 5 min rond, gaat plassen buiten, neemt snoep in z'n mond, eet hem op in z'n bench of in z'n mand en slaapt dan! want 4h lang blaffen en rondjes draaien in een bench is lastig hoor!!!

Wat moet ik doen?! Ik weet echt niet meer wat ik nog kan doen? Heeft iemand nog tips of zo?

Groetjes,

Evelien en Frodo

Ik denk dat je er het beste een gedragstherapeut bij kan halen. Ik heb geen ervaring met dit gedrag maar lees in je verhaal wel dat je hondje eerst werd gestraft als je thuis kwam omdat hij zijn behoefte in huis had gedaan. Hij was bang toen je thuiskwam. Dat is inderdaad zielig. Het vertrouwen is weg, en dat moet hersteld worden, haal er een gt bij zou ik zeggen.