Uit het oog, maar nooit uit ons hart

Vandaag is het 3 jaar geleden dat Roy voorgoed zijn ogen sloot. Hoewel hij al een poosje niet in orde was, kwam zijn dood toch nog als een verrassing. Het was zondag en 's morgens leek er nog niks aan de hand. Hij begroette ons vrolijk toen we thuis kwamen en ook bij het uitlaten na het eten was er niks aan de hand. Maar om een uur of 4 begon hij te hijgen en te piepen. Hij kwam moeizaam overeind en mijn man en ik dachten dat hij weer last had van nekhernia. Daar had hij vaker last van. Dus naar de da gebeld. We konden komen. Maar de da zei dat er meer aan de hand was en dat we Roy goed in de gaten moesten houden. Het was algauw duidelijk dat de da gelijk had. Anders knapte Roy na enkele injecties na een uurtje zienderogen op. Nu niet. Hij werd zieker. Hij kon niet meer overeind komen. Hij wilde ook niet meer naar buiten. De da weer gebeld. Ja zei die, het is een aflopende zaak. Laat hem maar rustig liggen en kom morgen op het spreekuur. Mijn man ging naar bed, ik bleef bij Roy, kon toch niet slapen. Op een gegeven moment kwam er een golf met viezigheid naar buiten. Stinken dat het deed en Roy keek diep ongelukkig.Ik troostte hem. Hij kon er niks aan doen. Even later raakte hij in coma. Om 5 uur heeft mijn man de da gebeld. We konden meteen komen. Roy heeft nog wel de definitieve spuit gehad, maar echt nodig was het eigenlijk niet. Op maandag 10 september 2007 om 5.20 uur blies hij zijn laatste adem uit. Vergeten zullen we hem nooit. Daar was hij te bijzonder voor. Hij ligt in de tuin begraven. Rust in vrede lieve Roy.

Ik begrijp precies wat je meemaakt heb zelf ook twee hondjes verloren .
drieeenhalfjaar geleden en een twee jaaar geleden ze hebben allebei een uit vergrote zwart wit foto met een ern in de beurt en de speeltjes bij de urn.
hangen niet te opvallent maar wel voor ons op een plaats waaar wij ze altijd kunnen zien.
Ze hebben beiden een plaatsje gekregen in ons leven ook al zijn ze er niet meer maar vergeten never

innege deelneming rip

heel moeilijk om je maatje te missen,sterkte

Ik wens jullie nog veel sterkte,mijn maatje is er ook niet meer van 28 mei.
Vergeten doen we ze nooit

heel veel sterkte.

Het blijft altijd een gemis.Het is je maatje.Ik begrijp hoe jij je voelt wij hebben er ook al een paar moeten laten inslapen.Maar het krijgt een plekje.Sterkte

we blijven ze missen,ik heb er ook al een paar moeten laten inslapen,we zien ze zo graag en juist daarom blijven we ze missen en vergeten we ze nooit
veel sterkte

Heel moeilijk om je vriendje te moeten missen ik wens jullie veel sterkte

Heel veel sterkte!

Allemaal heel hartelijk dank voor jullie medeleven. Ja wij hebben ook al meerdere dieren in moeten laten slapen. Dat is onvermijdelijk als je dieren hebt.Jammer genoeg is hun leven veel korter dan het onze.Maar weet je wat nog erger is? Ze hebben ooit een hond van ons gestolen. We weten voor 99% zeker door wie, maar we hebben geen bewijzen. Gelukkig zijn we er jaren later achter gekomen dat hij toch nog goed terecht is gekomen. Maar je blijft zoeken en elke keer als we een zwarte poedel zagen, vroegen ons af of het soms Daddy was.