Wat is het gekste wat je met je hond hebt mee gemaakt

Vertel hier eens het gekste of raarste wat je met je hond hebt meegemaakt.

Mijn hond slaapt op haar rug, en dat is zo raar om te zien. iedere keer heb ik weer zoiets van, wat doe je nou??

wij zijn ooit eens vertrokken naar de mc do met de honden mee want ze gaan overal mee naartoe.
We doen de deuren open en we stappen dan in maxi onze reu komt op men schoot zitten wat normaal ons mini (teefje) ook doet , maar nu niet bij stilgestaan en maar tetteren in de auto het is ongeveer 25 min rijden daar aangekomen besteld in de drive-in en we staan aan het raampje waar ze alles doorgeven.
Maxi die aan het slapen is wordt wakker van de geur en mini springt normaal ook recht maar er was geen mini te zien .

Wij in paniek tegen elkaar aan het denken van ze was toch in de auto gesprongen?
Maar de deur langs de bestuurder zijn kant stond open en die van de passagier en mits ik nog niet in de auto zat zal zij waarschijnlijk er terug uitgesprongen zijn.

Het was zeker al een halfuur dus wie weet waar ze zou zitten.
Meteen gebeld naar mijn oudste broer of hij eens wou gaan kijken aan ons huis of ze daar niet was ( wie weet was ze omvergereden ) .
Ik kwam echt gek.
Als ze weg was waar zou ik nu als het donker was moeten beginnen zoeken ( ik zou niet gestopt hebben tot ik ze terug had )
Wat als ze dood was of ze lag daar gewond???
Plots ging de telefoon wij waren ondertussen al op terugweg , het was mijn broer om te zeggen dat we ons niet hoefden te haasten ons kleine meisje zat gewoon aan de deur te wachten.
Ik heb toen gehuild van blijdschap.
Manman wat een avond.
Wat hebben we toch een schat van een hond.

JA dan schrik je toch ook even zeg straks is er wat met je lieverd gebeurd maar goed dat alles goed gekomen is.

mijn moeder had dat ooit een keer bij een collie ze nam hem mee naar de stad naast de fiets. ze moest een winkel in en de hond mocht natuurlijk niet mee naar binnen. Dus zij het commando blijf gezegd, en is de winkel in gegaan,later kwam ze er uit en de hond zat er nog keurig, maar op een of andere manier vergat ze de hond. en is naar huis gegaan. Ik van mam waar is victor ???? huh o verrek die zit nog in de stad . ik schrok me de klere. ik van waar heb je hem achtergelaten, ja die zit nog bij de vroom en dreesman.

Ik als een gek naar de stad toe om de hond te zoeken. kom ik daar en wie zit daar VICTOR stond een man bij. en zei is die hond van jou ?? Ik ja die is van mij mijn moeder is hem vergeten, nou ik probeerde hem met worst te lokken maar hij ging niet van zijn plaats hoor. speciaal voor de hond gekocht. Ik zeg ja hij moet niks van vreemden als hij onder commando staat. Ik de hond natuurlijk heel erg uitbundig aanhalen. en kwam thuis en zei wie neemt de hond nou ook mee naar de stad. ik zelf doe dat niet boodschappen en dan de hond buiten vast zetten, zou niet willen dat er wat met mijn hond gebeurd.

maar ja ook toen was alles weer goed gekomen,

misschien niet gek, maar wel een dierbare herinnering.
mijn Byorka als pup nog:
ik weet nog dat ikmiddenin de nacht eens heel hard moest huilen in de keuken waar byorka sliep.

kleine byorka huilde heel hard met me mee en stopte pas toen mijn tranen op waren.
GEDEELDE SMART IS HALVE SMART
10 jaar geleden alweer.
groetjes jolanda

JA een hond of dier voeld heel goed aan waneer je verdriet hebt.

naja het is niet echt gek maar vond het wel grappig.
Onze beide honden liggen graag op de vensterbank.

een x was Cyra aan het slapen en is zo moe dat ze wilt omdraaien en ze valt zo naar beneden! (wel recht in haar mand en had zich niet bezeerd gelukkig) vervolgens klom ze er zo weer terug op en 15 min later doet Hummer precies hetzelfde

We krijgen ze het ook niet afgeleerd om daar niet te gaan liggen..

Wat lief Jolanda.

En wat een leuke foto bij de start van dit topic Natascha

Groetjes Marianne

wij hadden een een hele oude york en wij hadden cobis al en toen besloten wij om er nog twee teckels bij te nemen.
daisy onze york voor de zich zo verbonden met de teckels dat ze de teckel truukjes over ging nemen.
het was een hele aparte hond zij was ook de baas van de teckels letterlijk en figuurlijk helaas is zij 4 sept overleden wij missen haar nog altijd.

JA ik vond hem zo leuk wou jullie hem niet onthouden,

Mijn sharpei's liggen ook graag in de vensterbank

Het gekste wat ik ooit heb meegemaakt was met de hond die we vroeger hadden toen ik klein was.
We waren op vakantie, boemer (hondje) was mee maar omdat we gingen eten in het restaurant lieten we haar even in de caravan. We waren net bij het restaurant toen ik een raar gevoel kreeg van: Er is iets met boemer,ik moet gewoon effe teruglopen naar de caravan.
Iedereen zei nog: doe niet zo raar,we zijn er net en er is niks aan de hand!
Eigenwijs dat ik ben,toch teruggelopen en ..Ja hoor,wat bleek nou,boemer was via de raam aan de zijkant naar buiten geklommen,die had mijn vader niet helemaal afgesloten blijkbaar. Gelukkig hadden de mensen die langs ons stonden dit al gezien dus die stonden net Boemer te ondersteunen toen ze uit het raampje hing.
Raar eigenlijk dat je net zit maar toch zo'n gevoel krijgt dat er iets is.
Zo zie je maar! Altijd luisteren naar je gevoel.

Groetjes Susan

Wat een geluk dat hij er nog was natasha

Wij hebben nog iets gehad met ons teefje maar dat is meer iets ergs dan gek of raar.

Ik was met mijn moeder en jongste broer mee naar oudercontact toen ik opeens telefoon van mijn vriend kreeg , kon niet meteen opnemen want we zaten bij de leerkrachten dus na 10 min kon ik eindelijk terugbellen.
Hij vroeg of ik naar huis kwam maar we moesten nog 1 leerkracht doen , ik vroeg wat er was maar hij zou het mij thuis vertellen.
Ik denken dat 1 van ons katjes zou overreden zijn mits ze veel buiten op het plein speelden en de straat opkonden .
Dus na 5 min konden we eindelijk vertrekken.
Toen ik thuis kwam kwam ik te weten dat mijn mini onder de auto had gezeten ze had een schrammetje op haar hoofd en aan de binnenkant van haar been .

Mijn vriend en mini waren in het wandelpad rechtover waar we toen woonden , toen ze terug keerden en hij begon te roepen tegen haar omdat ze aan de straat kwamen liep ze alleen maar weg van haar en liep ze meteen de straat over en er kwam net een auto aan die niet zo snel reed gelukkig.
Mijn vriend zag ze er langs de ene kant in en de andere kant uit komen.
Ze wist niet waar ze het had en al waggelend ging ze naar de deur.
Ze heeft nog een tijdje schrik gehad maar nu na een 2jaar is dit allemaal terug goed gekomen ze kan af en toe wel nog eens achter haar kijken als er een auto te dicht rijd maar dat is normaal he.
Manman wat had ze een geluk dat ze niet onder de wielen was terecht gekomen, en een geluk dat ze klein is dat ze geen klap heeft gehad.
We zijn dan naar de da geweest maar alles was goed enkel wat schrammetjes .
pffff ik was toen 7 maand zwanger ik kon wel bevallen toen ik het hoorde.

Ook heeft ze al eens met haar staartje tussen de deur van de auto gezeten ( mijn schuld veel te rap de deur gesloten en ni gekeken) gelukkig was er niks aan .

Ook heeft ze al eens met haar staartje tussen de deur van de auto gezeten ( mijn schuld veel te rap de deur gesloten en ni gekeken)

oeps,... dat heb ik een keer met mijn man gedaan, niet zijn staart maar zijn hoofd,AU, HECHTINGEN.
GROETJES JOLANDA

Oei dat is ook niet alles hahahaha

Biko slaapt het liefst op zijn rug en dan met een deel van zijn lijf recht tegen de muur op... heeeel gek!

Groetjes, Margje

Een keer was Roos vastgebonden aan een soort fietsenrek en nou was ik in een winkel. Hoor ik opeens iemand 'uw hond is weg'. Was ik meteen de winkel uitgestormt en achter Roos aan! Het was nog maar een puppy namelijk, ze was vast van iets geschrokken. Dan kan ik haar niet vinden, en ga ik naar huis, helemaal van slag. Dan komt iemand aan rijden. Vraagt hij 'is die dalmatiër van u?' Zeg ik jaaa waar hebt u hem gezien? Zegt hij dat ze 'daar' heen was gerend. Ging ik als een speer zoeken daar, maar daar was ze ook niet! Dan ging ik maar naar huis vol verdriet en angst met de hoop dat Roos bij de deur staat. En ja! Ze stond daar, maar wat was dat? Ze haar aan haar riem dat van minstens 10 kilo zware fietsenrek bij zich. En ze woog zelf niet meer dan 12 kilo! Ze was he-le-maal blij en ik ook.. maar dat fietsenrek moest toch even teruggebracht worden haha. Nu maak ik haar aan iets anders vast. Maar nu doet ze ook wel rustiger dan toen ze pup was hoor, nu is ze het gewend.

Saba was maar een klein hondje ,maar hij had zelf het idee dat hij minstens een duitse herder was.
Toen hij dan als pup van nog geen 5 kilo een duitse herder zag,deed hij ook heel stoer en rende op hem af.Omdat wij de mensen en de hond kende wisten we dus dat het de goedzak zelf was.
Maar hij had niet echt zin in spelen,dus negeerde Saba eigenlijk maar.
Terwijl wij dus zo zaten te kletsen en de honden aan het snuffelen waren zagen we dat de herder opeens dacht...ach waarom ook niet,als ik dat kleintje daar nou een plezier mee doe....en hij springt met een paar logge sprongen op Saba af,die zich eigenlijk een soort overwinnaar voelde en zichzelf denk ik wijs had gemaakt dat die herder erg onder de indruk van hem was en daarom niet wilde spelen.

Je zag Saba gewoon schrikken toen hij dat grote gevaarte zo op hem af zag komen springen.Je zag hem opeens bedenken dat hij toch wel heeeeeeel groot was.
Dus daar rende onze stoere Saba keihard jankend,alsof hij heftige pijn had, achter onze benen.

Sindsdien nam hij wraak op iedere herder die ,die tegenkwam.Zijn trots was duidelijk gekwetst.

Liepen we in het bos,komen we mensen tegen met een herder,dan is het vriendelijk paseren of soms beginnen mensen praatje en snuffelend de honden.
Totaal niets aan de hand dus.
Lopen we allemaal met de rug naar elkaar weg,kwam Saba opeens keihard jankend alsof hij weer hefige pijnen lijdt, langs ons rennen.Om vervolgens weer rustig verder te lopen.
Mensen van de herder in de stress.....meestal meteen hun herder de schuld gevend "ojee wat heeft hij gedaan??!!"
En wij maar weer met rode konen uitleggen.... nee nee er is niets gebeurd ,dat doet die altijd bij duitse herders .......

En ik durf bijna met zekerheid te zeggen ,dat Saba dan met zijn staart net iets hoger in de lucht en met een zeer triomfantelijke ,tevreden blik zijn wandeling vervolgde.

Groetjes Marianne

Barky, komt altijd even knuffelen voordat we naar bed gaan, daarna kruipt hij met zijn 30 kilo onder het bed. Let wel de onderkant van mijn bed is niet hoger dan 25cm. Daarna draait ie zich op zijn rug met zijn pootjes naar boven en snurken dat hij dan doet. Ondertussen heeft hij de juiste manier van draaien gevonden want toen hij net pup af was, deed hij dit ook en zat hij klem met zijn knie tussen het matras en de lattenbodem. Ik heb hem nog nooit z0o hard horen gillen. Twee tellen later was het over,

En barky is bikkelhard, stokken gooien en ballen gooien is zijn hobbey, maar hij kijkt alleen maar naar de bal of stok alles wat voor hem staat ziet hij niet. Hij is dan ook regelmatig tegen een boom aangerend met volle vaart, maar geen kik hoor. Hij komt elke keer de bal terug brengen.

Is het geen kanjer

groetjes Amanda