softe opvoeding?

schreeuwen vindt ik wel iets anders dan stem verheffen?

En je gaat me niet vertellen al voedt je een hond nog zo consequent op dat je hond nooit oost indisch doof is of gewoon lak aan je heeft..

Hier ook een goede opvoeding gehad maar soms wil het even een paar minuten niet. Even zitten, volgen dan weer los. Goed geluisterd dan even flink belonen!

Als je naar je hond regelmatig schreeuwt.. zal dat op den duur ook geen resultaat meer opleveren. Raken ze aan gewend.. en wat ga je dan doen? Een megafoon kopen?

Schreeuwen werkt op korte termijn.
Maar er zijn veel nadelige effecten op lange termijn.
Bovendien laat je met schreeuwen al zien dat je de controle over de situatie kwijt bent. Te vaak gewaarschuwd, te lang weggegaan van huis, te weinig beweging gegeven, etc... Voorkomen is beter. Natuurlijk kun je wel eens stevig ´foei´ zeggen, maar dat is wat anders dan schreeuwen.

Nee uiteraard niet, want als je dat wilt dan moet je een hondje bij Bart Smit halen. Het is wel vaak zo dat je je hond dan een mogelijkheid hebt gegeven om het te doen. En dat is nou precies wat ik bedoelde met dat je wel heel creatief moet zijn om het heel goed te doen. En moet je dan de hond de schuld geven als je een foutje hebt gemaakt door het niet te voorkomen?

niet alles is te voorkomen hoor. Een hond weet precies wanneer jouw aandacht ook maar een tel verslapt. Je kunt dus niet een keer omkijken, bal of stok oprapen, gaan zitten praatje maken oid.

Nee een hond haalt echt wel streken uit zonder dat jij er schuld aan hebt.

Op het moment dat jou aandacht verslapt let je dus niet goed op. Daar kan je hond toch niets aan doen. En je hebt nou eenmaal te maken met een levend wezen met zijn eigen totaal van onze verschillende eigenschappen. Een hond hecht geen waarde aan een tafelpoot of een bankstel. Dat is iets menselijks. We kunnen hem wel leren dat hij niet hier in moet bijten, maar liever in iets anders. Maar als het dan een keertje mis gaat heb jij het niet goed aangeleerd of was je misschien niet duidelijk genoeg geweest. Daar kun je een hond toch niet voor straffen?

De meeste mensen zijn nog steeds alleen maar bezig met wat een hond(maar dat geldt ook voor kinderen en zelfs partners onderling) niet goed doet. Ik zie tijdens mijn lessen mensen chagrijnig worden als een hond een oefening niet volgens de ideeen van de baas doet. Terwijl de hond alle andere oefeningen heel goed gedaan heeft. Wij mensen leggen de lat al veel te snel veel te hoog.

ER zijn dus blijkbaar een aantal honden die noooit iets stouts doen?, gefeliciteerd dan voor deze gelukkige hondenbezitters. Ook een aantal die eerlijk toegeven dan hun hond best wel eens buiten het boekje gaat. Soft vind ik dan weer de reakties dat dit dan altijd de fout moet zijn van het baasje. Een jonge hond is continu bezig met uitproberen en je kunt niet alles voorzijn, soms dagen ze bewust uit om hun grenzen te verkennen. Dan moet je dus duidelijk die grens aangeven. Dit hoeft echt niet door te schreeuwen, slaan enz maar bv een tijdje negeren of even apart zetten helpt vaak goed. Om bij elke mindere aktie van de hond dit maar te vergoeilijken dat de baas het dan fout doet vind ik nou een typisch voorbeeld van soft opvoeden. Maar nogmaals ieder het zijne, en als het idd allemaal goed gaat is dat prima toch?. Er zijn ook echter nog zat hondenbazen die af en toe met de handen in het haar zitten.

Ik ben het wel met jada eens. Ik vind AANleren van dingen moet positief en waar mogelijk AFleren ook.
Echter soms heeft de hond zich gewoon maar te gedragen. Wat dan wordt gezegd, dat je moet voorkomen dat de hond fout gedrag kan laten zien. Wat nou als de hond uitvalt naar andere honden aan de lijn. Moet je dan alle honden maar gaan vermijden? Sorrie, maar dan vind ik dat een keer een wat strengere aanpak echt niet zo verkeerd is.
Even voor de duidelijkheid, dat betekend niet slaan of schoppen oid!

Ik ben het wel gedeeltelijk met Jada eens dat sommige mensen nog wel eens de neiging hebben door te slaan.
Hardhandig opvoeden vinden ze niet goed, dat willen ze anders, maar in plaats van positief, maar wel consequent opvoeden, slaan ze helemaal de andere kant op en laten alles maar zo'n beetje vergoelijkend toe. Wat Angela zo mooi uitlegde met de laat-maar-waaien opvoeding.
Dat zie je met zoveel dingen.

Om nou te roepen dat alles wat een hond fout doet de schuld van de baas is, vind ik ook wat ver gaan. Ergens klopt het ook wel, maar als baasje ben je ook maar een mens en je kunt niet 24/7 elke seconde op je hond letten en alles wat hij verkeerd zou kunnen doen voorkomen. Je moet ook gewoon even de hond alleen kunnen laten of je aandacht laten verslappen zonder dat hij zich meteen misdraagt. En als hij iets verkeerds doet waar je gewoon niet op tijd bij was om het te voorkomen, mag je hem best duidelijk maken dat dat verkeerd is, in plaats van je schouders ophalen, ach ja, had ik maar moeten opletten, nu mag ik er niets meer van zeggen.

En over schreeuwen? Een hond heeft goede oren, die hoort je best. Misschien moet je gewoon eens proberen juist zachter te praten.
Bobby wil nogal eens blaffen. Schreeuwen, een streng commando, roepen, werkt hooguit averrechts.Waar ze echt goed naar luistert? Als ik mijn vinger tegen mijn lippen leg en heel zachtjes sssst zeg.

Nou ik heb dan erg geboft, ik heb Lola niet op fouten kunnen betrappen, hoe zou ze ook fouten kunnen maken? Ze is een hond en is zoals ze is, ze doet zoals ze doet dus aan mij de taak om dat te begeleiden. Daarbij ben ik dus degene die fouten maak en niet zij. Ik kan niet verwachten dat ze automatisch de mensentaal en gebruiken kan weten, dus aan mij om het haar duidelijk te maken.

Eigenlijk best simpel...

Weet je? Wat ik vooral mis bij de positieve methode is handvatten hoe onacceptabel gedrag aan te pakken als negeren niet werkt of toepasbaar is. Het negeren gaat naar mijn mening uit van een vorm van aandacht vragen, terwijl gedrag als eten van tafel jatten niet te negeren is. Dat is zelf belonend (smikkel!) en dus zal de hond dat blijven doen.

Daarom mis ik er iets in. In de basis voelt het voor mij beter aan, en ik heb mijn vorige hond zo ook opgevoed terwijl in 1998 positief trainen nog niet wijd verspreid bekend was. Maar toch mis ik iets in de methodiek die verspreid word.

Ik geloof gewoon niet in het exclusieve gebruik van een methode. Als basis en uitgangspunt, ja, maar soms moet je even lenen van andere dingen voor het juiste resultaat.

Ik ga helemaal daarin mee Wilma. Ik ben erg voor het opvoeden op een leuke manier. Wijzen op goed gedrag, om zo het negatieve te veranderen.

Doe ik ook bij kleuters. (ik ben juf) Ik zeg liever "Goh Miesje, wat zit jij keurig recht." Zodat Henkie denkt: "Dat kan ik ook!"
Dit zie ik als positieve benadering. Maar als Henkie 't te bont maakt krijgt hij wel van mij op z'n donder.

Mooie vergelijking, Mandy.

Honden die nooit van hun leven een stap naast de lijn gezet hebben, bestaan denk ik alleen op internet. Een echte hond doet wel eens iets ondeugends, iets wat eigenlijk niet mag of wat echt niet door de beugel kan. Zo gek is dat niet, want een hond weet aanvankelijk helemaal niet wat zijn baasje wel en niet goed vindt. Dat moet jij als baasje hem dan ook leren. Dat betekent ook dat je op de een of andere manier in moet grijpen als de hond, onwetend, iets doet wat strookt met jouw regels. Negeren kan al heel goed werken, afleiden ook en een duidelijk nee ook.
Bobby heeft gelukkig weinig correctie nodig, maar met alleen negeren kom ik er ook niet. Was ze bijvoorbeeld aan de poten van mijn bed aan het knagen, dan kreeg ze gewoon een 'nee' te horen en gaf ik haar een speeltje of kluifje waar ze wel haar tandjes in mocht zetten.
Misschien dat sommige honden, die dan toch weer terug gaan naar die meubels omdat dat zoveel leuker is om op te knagen (zelfbelonend dus), weer andere correcties nodig hebben.

There is more than one way tot do it.

@Wilma,

Liy Jane is als Pup zwaar ondervoed geweest omdat ze eenvoudig weg geen eten kreeg.

Maar ik zie dit gedrag niet direct als negatief gedrag, het is voor haar levensreddend geweest, ook al is het nu niet meer noodzakelijk. Ik zie er dus ook geen heil in korte metten te maken met de botte bijl.

Door consequent zelf je etenswaren op te ruimen, de afvalbak hoog te zetten etc kun je op termijn dit gedrag een heel eind laten uitdoven.
Totdat ik weer eens iets laat slingeren Is dit nu Lily's fout of de mijne?
Ik kan zeggen Lily's fout, want ze behoort niet op de tafel te staan om mijn muffins te jatten en ze weet dondersgoed dat dit niet mag dus..... foei stoute hond.
En zo kan ik me iedere keer kapot ergeren omdat ze het gewoonweg verdomd om naar mij te luisteren.
NIET OP DE TAFEL ETEN JATTEN!!! Deze frustratie ga ik dan uiteindelijk op haar afreageren met als gevolg een een hond die nooit meer iets zal durven jatten als ik in de buurt ben, maar het wel doet als ik er niet ben.
Het zelfstandige jacht instinct kan ik met al mijn correcties en opvoeding niet evenaren.

Ik ervaar het echter als een enorme bevrijding om te kunnen denken en te kunnen zeggen, Foei Petra, heb je nu weer je muffins laten slingeren???
En vervolgens even de kamer uitlopen om te gniffelen over het geluk wat Lily had.
Echt, dit maakt het leven met honden en het opvoeden zoveel relaxter. En ook is het tevens een confrontatie dat je heel veel in eigen hand hebt...ruim die muffins op!

Maar wat voor mij belangrijker is....het effect op Lily. Tegenwoordig vaak als ze iets eetbaars vindt is het niet meer hap,slik,weg en straf incasseren, maar ze loopt erheen terwijl ze ondertussen naar mij kijkt met een blik "mag ik of mag ik niet?".
Dan loop ik ook naar de muffins en leg ze weg terwijl ik een hondenkoekjes/snoepje pak en dit aan haar geef.

En als ik niet in de buurt ben..... tja dan is het weg, opgegeten.
Foei Petra, had je maar niet je muffins moeten laten slingeren.

Na de eerste alinea hoort de volgende zin.

Lily Jane is rover 1e klas.

Wat ik me nu de hele tijd afvraag is waarom sommige mensen die 'vallen' over softe opvoeding denken dat mensen die 'soft' opvoeden geen ondeugende/stoute honden hebben.

Ik heb twee herplaatsers die al het nodig aan geen opvoeding hadden of al heel wat 'ongewenst' gedrag gecondiotioneert hebben.

In het begin met Lily zat ik bij een 'straffe' gaus hondenschool en heb ik, onzeker als ik was, lily met strafheid geprobeerd te herconditioneren. Vreselijk tegen mijn gevoel en eigenheid in.

Dus na de basiscursus hondenschool gedag gezegd en spelenderwijs lekker op m'n eigen manier aan de slag gegaan. Daar is zoveel meer ontspanning voor in de plaats gekomen. En nog , zeker met onzekere Jip erbij, leer ik iedere dag bij.

Op positieve wijze, dus geen correcties en geen autoritair leiderschap. Mijn honden zijn geen robotjes en hebben heus wel gedrag wat ik niet altijd graag zie.

Ook lees ik dat honden niet begrenst worden en ook dit ervaar ik totaal anders.
Ik wens alleen niet vanuit macht te begrenzen of met correcties.

Als Jip weer doorslaat in een hyperbui kan ik hem luid corrigeren met bv nee of foei, dan zal hij over de grond kruipen van ellende.
Nee, ik roep hem bij en we maken er een spelletjesoefening van.
Zet hem op zit naast me en loop een zigzagrondje door de kamer met appel 'volg', (blij koppie kijkt omhoog)langs de koekjestrommel zo richting bench met de opdracht 'blijf'.
Door de handeling en wandeling krijgt Jip weer controle over zichzelf.

Dat is positief begrenzen naar mijn mening.

Ik ben het helemaal met wilma eens. Mooi verwoord ook!

Natuurlijk kan ik alles opruimen, maar ik woon niet alleen. Iedereen kan een keer iets vergeten en toevallig hou ik (en meerdere huisgenootjes) erg van chocolade. Mag ik hem dan niet straffen om ervoor te zorgen dat hij dat niet stiekum pakt?

Straffen is voor mij ook niet zozeer iets heel negatiefs. Het is iets dat bij het leven hoort. Dit behoor je aan te passen aan de hond. Als jouw hond al bij een strenge foei, helemaal in elkaar duikt, dan gebruik je een rustigere manier van corrigeren. Echter je hebt ook honden die gewoon doorgaan al hebben ze een stroomband om (geen voorstander van btw!). Daar moet je ook rekening mee houden.

Ik straf mijn honden niet omdat ze iets 'stiekum' pakken. Ik glimlach om de inventiviteit, mijn eigen domheid en zie het als een les voor de volgende keer, namelijk voorkomen, op tijd ombuigen.
Met straffen bereik ik het effect (zoals gezegd bij Lily Jane in het begin geprobeerd) dat het hap, slik weg is en ze zich klaar maakt voor het incasseren van straf. En wat bereik ik daarmee....niets.

oh ja wel....geschade vertrouwensrelatie

Ik ben wel heel erg in mijn parochie aan het prediken.
Ik denk dat iedereen zelf moet ervaren en ondervinden wat bij hem/haar past. Mijn ervaring is wel dat je hierin heel veel van je honden kunt leren en groei doormaken. Ik zeg dus niet dat iets goed of fout is, maar puur wat voor mij wel/niet werkt.

Als Bobby wat gepikt heeft, moet ik er ook wel stiekum om lachen. Zeker als ze het te pakken heeft weten te krijgen van een plek waarvan ik niet eens wist dat ze erbij kon. Niet dat het nou vaak gebeurt hoor, maar dan zeg ik wel rustig 'Nee Bobby' en pak het restant weg. Verder blijf of wordt ik ook niet kwaad, dat heeft geen enkele zin.
Maar die keer dat ik de hartpilletjes van Poes binnen Bobby's bereik had laten liggen, begon ik wel meteen te schreeuwen toen ik zag dat ze eraan wilde zitten. Dan is er direct gevaar en reageer je gewoon instinctief. Ook al was het nog zo zeer mijn schuld dat ik ze daar had laten liggen.

Bobby is trouwens ook een lieverdje, als pupje de schuchterste van het nest, en ze reageert het beste op heel zachtjes corrigeren.
Voor alle duidelijkheid, elke bewuste handeling om het gedrag van de hond om te buigen, noem ik corrigeren. Dat kan dus ook negeren zijn, of de hond afleiden etc.
Correcties maken een deel uit van de opvoeding. Sommige honden hebben aan de zachtste correcties genoeg en worden alleen maar angstig en onzeker als je ze vaak en hard gaat corrigeren. Maar andere honden zijn weer minder gevoelig voor zachte wenken en reageren beter op een duidelijker correctie.
Als je maar duidelijke regels stelt, daar consequent in bent, kijkt naar wat voor jouw hond goed werkt en hem gezond en gelukkig houdt zonder pijn of angst voor zijn baasje, ben je heus wel goed bezig.

yep dat idee had ik ook al,

je hebt verantwoordelijkheid zodra je een hond in huis neemt,
maar ik ga toch niet bij alles wat hun goed doen, totaal uit me dak,
ik vind zitten aan de straat, normaal, kzeg wel goed zo, maar das standaart,
en als ik al 2 keer gewaarschuwd heb, ga ik tellen, van 1 tot en met 3,
en als ik begin te tellen weten mijn honden wel dat ze te ver gegaan zijn, ) en dan nog zeggen dat honden niet kunnen tellen hehe )
slaan doe ik niet, als ik slaan wil, pak ik wel iemand die mij ook aan kan,
maar ik ga geen dingen "vragen" aan mijn honden, ik ben de baas, ze hebben na mij te luisteren wanneer ik iets van hun wil,
consequentie,
klinkt heel stoer hoor, maar ze zijn me kindjes, maar wel tot zo ver...
kleine kinderen mogen toch ook niet alles ?

@Petra: onze eerste hond was een whippet kruising de in Februari door het Kralingse Bos gezworven had. Terwijl het vroor, en er ook een paar dagen sneeuw hadden gelegen. Toen mijn moeder haar uitkoos moest ze nog een week in het asiel blijven om bij te komen. Freya vrat zelfs de boterhammen uit de handen van zakenlieden die 's middags even een lunch wandelingetje gingen maken. En ook van de salontafel, of de tafel, keuken en dergelijke als ze de kans kreeg. Op visite heeft ze een keer een hele schaal vleeswaren leeggevreten, deze was op het aanrecht in de bijkeuken gezet.

En wat kreeg Freya te horen als ze een poging deed? Met luide, barse stem "Ben je nou helemaal besodemieterd?!" Zoals je wel eens op Funniest Home Videos ziet als een kind toch dat snoepje of koekje wil jatten: ouder laat horen dat ze het zien en kind schrikt zich het ape-lazerus. Ook honden staan te fixeren voor ze toeslaan, en met de juiste timing schrikken ze omdat ze betrapt zijn. Alsof je hun gedachten kon lezen.

@Iedereen:
En waarom negeren en de schuld bij jezelf zoeken als je via een andere weg het de hond kunt afleren? Dat is net zoiets als zeggen over kinderen "ach, maar daar kunnen zij niets aan doen, dat komt door de ouders". Ieder kind heeft een hoofd op zijn schouders waarmee ze keuzes maken, en voor sommige dingen draagt een kind de volledige verantwoordelijkheid.

Honden hebben in sommige opzichten een beperkter verstandelijk vermogen, maar ze weten donders goed wat mag en wat niet mag, en ze wegen echt wel de kansen af of ze er mee weg kunnen komen of niet. Denk aan het op de bank gaan liggen als de baas van huis is. Een hond kan ook (wat) verantwoordelijkheid dragen voor zijn eigen gedrag, kijk maar naar hulphonden en blinde-geleide honden.

Waarom is het corrigeren van jonge kinderen om het gedrag te beïnvloeden wel okee, denk aan een time-out op een krukje, maar moet het bij honden genegeerd worden (je zou bijna zeggen 'hopen dat het weg gaat') of afgeleid moeten worden, of alleen met een "foei!" of een "nee"? Daar klopt toch iets niet, in vergelijking met de twee?

Het zou me niets verbazen als het door onderschatting van de verstandelijke vermogens van honden zou komen, en een gevoel van 'zielig'. Terwijl kinderen wél gecorrigeerd worden omdat dit normaal gevonden word.

Heeft bij mij niets met 'zielig' te maken. Maar puur met wat voor mij werkt en wat niet.
Ik voorkom het liever en dat het door ontbreken van uitlokkende factoren uitdoofd dan dat ik het bars afstraf nadat het al naar binnen is geschrokt, waarmee ik ook nog eens het stiekeme achter mijn rug alleen maar meer motiveer.
Wat leert Lily, dat ze straf krijgt wat gelinkt is aan vreten bij mij in de buurt, dus gebeurt het meer en meer stiekem.

Hoe meer je voorkomt, ombuigt en hoe minder aandacht voor de mislukte pogingen hoe sneller het daadwerkelijk uitdoofd.

Daarnaast vind ik dat je kinderen inderdaad kunt aanspreken op gedrag en dat kan nu net bij honden niet.
Maar we hebben wel de mogelijkheid van afleiden of even time-out geven. Dat kan op positieve manier.

@Wilma en Dobby

quote
Een hond kan ook (wat) verantwoordelijkheid dragen voor zijn eigen gedrag.

Hoe kan een hond nu ergens verantwoordelijkheid voor dragen?; je kan hem/haar toch niet ergens op aanspreken.

Een hond maakt ook keuzes, en zal om bepaalde redenen iets wel of niet doen. Door de hond de keuzes in sommige dingen te ontnemen, zal hij nooit het juiste leren doen (en het juiste gedrag ook niet in verwante gevallen toepassen). Ook honden kunnen de juiste keuzes maken en dan is de hond daar verantwoordelijk voor.

De blinde geleide hond die de hond aan de overkant van de straat negeert doet dat zelf. Hij zou zomaar de keuze kunnen maken om toch het baasje mee te sleuren. Door training maakt hij de juiste keuze, niet doordat de baas hem die keuze ontneemt.

Mindi mag wel redelijk veel maar ze moet wel luisteren ze mag wel boven slapen maar niet op bed.
We zijn misschien van de "soft" aanpak maar dat heeft bij haar wel gemerkt ze was al zo bang toen we der kregen. Als gaan we het bij onze a.s pup wel anders doen.

Ik praat echt nie de hele dag tegen de hond en doe ik ook niet tegen me kinderen. Wel als we uitgaan zeg ik ga je mee en dat soort dingen.

Ik ben 100% met Jada eens, en ik doe niet aan slaan, schreeuwen of zware lichamelijke correcties.

En om nu te zeggen dat een hond nooit foute keuze's maakt, tuurlijk wel, en van mij mag tie, net zo goed als hij goede dingen kiest.

gorby mag "bewegen" binnen het kader wat wij bepalen, behalve als we iets heel specifieks van hem vragen.

Als ik in huis zeg omdat tie loopt te lummelen bij de salontafel "gorby ga eens ergens liggen", hoeft tie niet stant-pe te gaan liggen, hij mag dan een plekje zoeken. Zeg ik buiten "vrij", is tie tot nader order ook vrij. Maar neem ik hem aan de voet en zeg ik "volg" dan verwacht en eis ik dat hij dat doet. En dat snapt hij heel erg goed. We hebben hem nu 1,5jr en inmiddels kunnen we heel goed met elkaar omgaan, ondanks dat hij wel wat anders gewend was.


Ben ik soms streng of zelfs hard, jazeker, en ik zal het omschrijven, vast fout op deze site waar vervelende puber "overprikkeld worden en het dus per definitie aan de baas ligt en niet aan het hormoon niveau van de hond. Waar ik soms het idee heb dat ik voor afhaal resaurant naast mn hond moet lopen ipv als baas en roedelleider. Waar pups in benches zitten omdat ze anders overprikeld raken, ipv gewoon leren op hun kleed te blijven (kost wat meer moeite, maar het kan ook )

Nu het voorbeeld:
eergister liep ik met gorby langs een wei met schapen, die hebben we hier heel erg veel op de dijken, en Gorby vindt ze erg leuk, zijn grootste lol is heftig er langs springen en gromdreigen en dan gaan die arme weerloze schapen zo leuk rennen. Vind ik niet leuk, niet voor de schapen en neit voor mn armen (gorby moet wegens 1 -zijdige doofheid aan de lange lijn blijven). Dat weet hij dondersgoed, dus krijgt hij op zo'n stuk "volg". Zaterdag doet het dus toch weer, neemt een uitval sprong, heftig gedrag, en dus "nee, foei', volg". En binnen 1 minuut doet hij het weer, tja, en dan is het fout, op het moment dat hij met 4 poten van de grond is, geef ik een tik op de lijn waardoor hij iets anders aan mn voeten landde als hij gedacht had. En dat gaat niet zachtzinnig, maar dat is Gorby ook niet, hij is groot, machtig en zeer sterk. Dat laat ik hem effe bedenken, hij was erg onder de indruk, ik geef hem het commando zit om eea op te heffen en een "aan de voet" . Dat commando voert hij dolgraag en met grote precisie van iedere positie perfect en met groot plezier uit, en dus zat hij binen 3 seconden netjes naast me en kon ik hem op zijn borst kloppen en vrolijk belonen.
En verder langs de schapen, weer "Volg", is hij onder de indruk, angstig, welnee, tuurlijk niet, Gorby is een grote belanstbare lichamelijk en geestelijk sterke hond, die staart zat gewoon weer op hoogte en hij bewoog zich ontspannen, naar de schapen uitvallen heeft hij niet meer gedaan.

Maar zulk gedrag pak ik echt hard aan.

Aan de andere kant: wij hadden te maken met hevige angstagressie bij Gorby in bepaalde situaties die hij als bedreigend zag, door zijn verleden waarin hij veel is "doorgestraft", dankzij deze site kwam ik bij Turid Rugaas terecht, het boekje bsteld en zowel ik als mn man hebben het intens bestudeerd er over gesproken en veel, heel veel viel toen op zn plaats, Gorby had in die situatie's meermalen aangegeven dat het genoeg was, dat het met zijn rug naar ons toe gaan liggen op dat moment geen dominantie of ongehoorzaamheid was, maar kalmerend signaal.
Sinds we dit begrijpen, uitlezen, toepassen, is de verstandhouding 100% verbeterd en is er geen angst-agressie meer geweest.

Want dat is hier het andere uiterste: "als mn hond naar mij gromt of bijt.... dan zal hij het weten, want ik laat me niet begrommen of bijten". En dan denk ik, heb je weleens tegenover echt hondengeweld gestaan van een grote hond, die weet wat aanvallen is (omdat het hetm geleerd is)? Nou, je doet niks, en je legt hem al helemaal niet op zijn rug (wat alles trouwens alleen maar erge maakt in die situatie)


Dus het is een combi: maar ik ben wel streng, en dat de hond niks fout kan doen, tuurlijk wel, een hond die beter weet (ik heb het niet over een pup die zonodig moet volgen maar geen flauw idee heeft waar zn baas het over heeft) kan wel degelijk en flink standje verwachten, een belastbare geharde hond als Gorby, krijgt soms weleens...... een echte correctie.

Ik heb twee honden van hetzelfde ras. Het ras staat er om bekend gevoelig te zijn en met zachte hand opgevoed te moeten worden.

Mijn teefje is hyper en super gevoelig. Ze kan echt stress hebben als alleen mijn lichaamshouding al te gespannen is. Het is een heel zacht maar ook heel gehoorzaam hondje. Ik heb gewoon een aantal regels waar mijn honden zich naar moeten gedragen. Er zijn dan ook geen uitzonderingen. Echter is dit op rustige en consequente manier aangeleerd. Ik leer ze alles aan met beloning en spel, na verloop van tijd worden eenvoudige dingen alleen met de stem beloond.

Mijn reu is gevoelig maar ook eigenwijs en volhardend. Hem voedt ik 'harder' op, dat wil zeggen: ik houd bij hem de regels strikter aan. Hij krijgt alleen een beloning als hij in 1 keer luistert en we roepen hem vaker bij ons om even te 'bezinnen'. Dus is hij ondeugend of koppig. Dan moet hij bij ons komen, laten we hem tot rust komen door aandacht te vragen en een aantal oefeningen te doen.

Ik ben voor een positieve opvoeding, maar ik vind ook dat je erg consequent moet zijn, al vanaf het begin. Ik kan me ergeren aan mensen die schaapachtig staan te glimlachen als een pup continue staat te keffen, maar zijzelf niet ingrijpen. Wetende dat ze later klagen dat hun hond zoveel blaft.

De regels zijn bij mij thuis heel eenvoudig: wij staan boven onze honden. Maar onze honden hebben respect voor ons omdat wij rustig en zelfverzekerd handelen.

gorby geniet ervan als wij duidelijk zijn, hij bloeit op en tiert, wij zien ook zijn zelfvertrouwen toenemen met sprongen (terwijl je het tegenovergestelde zou verwachten misschien?).

Ik ben het ook met Puzzle eens dat je per hond moet zien hoe je hem moet opvoeden, mijn vorige hond was dominant, maar wel kwetsbaar tov mij, hij leefde voor mij en ik moest erg oppassen hem niet te beschadigen in zijn vertrouwen.

Gorby niet, dat is een totaal ander exemplaar, een echte op en top werkhond. Maar juist door de leiding die hij krijgt groeit zijn karakter, en als we dan ff ergens langs de Maas zitten als gisteren en hij ligt tussen ons in en draait zich heerlijk op zijn rug, volkomen ontspannen 1,5mtr hond naast ons, effe lekker buikie kroelen, das een hond hond met vertrouwen en zelfvertrouwen.

wel moeten mensen zich realiseren dat een hond eest 100% moet begrijpen en weten wat je van hem wilt in bepaalde situatie voordat je "foei" kan zeggen wegens het niet uitvoeren van een commando, en dat zie je hel veel, jonge honden meoten "volg" maar begrijpen totaal niet wat er verwacht wordt, dat moet je aanleren, verbeteren, shapen, en consolideren.

En Gorby krijgt ook veel complimentjes, maar soms.... want er zijn grenzen en die bepalen wij niet hij.