Hoe snel neem je een andere hond na het overlijden van je vorige?

Hoi Sabine,

vreselijk wat jullie hebben meegemaakt. Ik wil jullie veel sterkte wensen...Als ik dit lees, denk ik...maar goed dat ik onze Flos zijn operatie gecanceld heb. Hij is 14 en moest geopereerd worden, maar ik durfde het niet aan....Was hier zo bang voor....Ik krijg hier gewoon rillingen van! Echt enorm veel sterkte met dit grote verlies....

Liefs Monique.....

Sorry dit vorige berichtje was voor Martina....Foutje in de naam!

Hai monique

Ik ben blij dat je het niet gedaan hebt.Jullie Flos is ook niet meer een van de jongste.Kijk het even af a.u.b.
Wil natuurlijk niet zeggen dat dit ook gebeurd bij jullie flos. Iedere hond is anders natuurlijk. Bij ons was het echt een noodzaak ivm haar gebitje er stond een tandje los en ze had een ontsteking in haar mondje.Laat je er niets aan doen dan kun je grote problemen krijgen.

Als jullie Flos geen pijn heeft laat het dan voorlopig zo.Mocht het dadelijk toch dat ie een operatie nodig heeft dan doe je dit alleen om hem te helpen en dat ie geen pijn hoeft te hebben. Monique wil je wel zeggen flos heeft ook al een behoorlijke leeftijd en dat begint nu ook op te spelen.Ik wil je niet ontmoedigen maar houd dit wel in je achterhoofd.
Het is niet leuk dat wij de keuze moeten maken. Maar we willen alleen maar dat ze beter worden en geen pijn hoeven te hebben toch?

Gr martina

Hoi Martina,

Erg cru om op die manier je hond te verliezen.
Het is totaal onverwacht. Wat een schok lijkt
me dat.
En probeer het dan maar eens plek te geven.
Veel sterkte,

Groet Anne

Hallo allemaal
Het is toch wel een steunend onderwerp,fijn dat er meer mensen in een zelfde situatie zitten.Klinkt wel wat raar.
Mijn hond is 3 weken geleden tijdens het wandelen dood neer gevallen,een hartstilstand.Ik heb zo veel verdriet,onbeschrijvelijk.Timber was echt mijn maatje mijn allesie.Hij was altijd bij me en ik vond het met hem gewoon fijn.Onvoorwaardelijke liefde kreeg ik van hem.Altijd lange wandelingen daarna saampies op de bank of lekker op bed bij me.Mijn heerlijke knuffelbeer.
En nu ben ik alleen(met vriend en kind)maar ik voel me alleen,ik ben niet meer compleet er mist iets in me of bij me.Niet te omschrijven.Hij was ook nog maar 5.
Ik weet niet wat ik nu moet,ja eerst alles een plaatsje geven,misschien met hulp.Ik ga er nl aardig aan onder door.
Maar ik zit dus met het idee dat ik mijn hond er verdriet mee doe als ik een hond zou nemen,dat ik hem vervang.En dat terwijl ik zeker weet dat mijn maat onvervangbaar is.Ik heb ook geen afscheid kunnen nemen en hij had ook niet een respectabele leeftijd bereikt.Kort om,ik heb er geen vrede mee.

Ik ben timber kwijt maar ook mijn dagelijkse dingen,wandelen,knuffelen de praatjes met mede hondenvrienden.
Ik blijf er een beetje in hangen.
Ik laat een tatoeage zetten van timber op mijn schouder en het hele huis hing al vol met foto's van hem maar ik wil meer en meer.
Mijn vriend zegt dat ik er echt in door sla.
Wat ik voor timber voel is echte liefde en ik zie mijn tijd met hem als de mooiste tijd uit mijn leven.Ik zei altijd tegen hem dat wanneer hij er niet meer zou zijn ik een hond uit het asiel haal of een herplaatser in huis zou nemen.
Nou volgens mij zit ik volgend jaar nog in pure verdriet achter mijn computer.
Vergeten zal ik hem nooit en ik weet zeker dat hij op me wacht.
En ik hoop dat ik dit een plekje kan geven en dat ik een andere hond een mooi leventje kan geven.

Hoi Magriet,

Als eerste heel veel sterkte met het grote verlies van jouw kanjer Timber. Vreselijk dat hij op zo'n jonge leeftijd en dan zo plots van je vandaan moest. Ik weet precies wat je voelt en het gemis lijkt nu (na een paar weken) met de dag/het uur erger te worden. Al die rituelen die in eens wegvallen. Ik kan je één ding vertellen...een nieuwe hond verzacht de pijn. Het brengt weer vreugde in deze kille tijd... Het gemis om Timber blijft gelijk. Timber zal het ook niet leuk vinden dat jij nu zo in de put zit. Hij zou ook graag zien dat jij weer plezier hebt en hij zal het begrijpen! Als jij er klaar voor bent, zul je de stap ook nemen om een nieuwe kanjer in huis te nemen. Eentje die Timber niet zal vervangen, omdat iedere hond uniek is..... Ik zelf heb na 3 maanden een nieuwe pup gekocht. En eigenlijk twijfelde ik toen nog steeds! Achteraf zeg ik nu wel dat de nieuweling er voor gezorgd heeft dat ik weer plezier zag....Onze Buster is nu bijna 9 maanden geleden overleden en ik mis hem nu nog dagelijks....Volg je hart en denk aan alle mooie herinneringen aan jouw Timber. Er komt een tijd dat je daar ook weer om kan lachen. Nou veel sterkte nogmaals....

Liefs Monique

Hallo Margriet,

Jeetje, ja wat kan je er kapot van zijn hé... Je bent geamputeerd, zo voelt dat, nu je maatje er niet meer is. Een groot gat in je leven is er ontstaan....

Ook ik heb plots afscheid moeten nemen van mijn kanjer, was pas 6 en een half jaar. Heb 4 prachtige foto's hangen van hem die ik gemaakt had een aantal dagen voor zijn dood.

Toch heb ook ik gekozen voor een nieuwe pup twee maanden na Jip's overlijden. En ik heb er geen spijt van. Het maakt verdriet niet minder...
Heb nu nog de tranen regelmatig lopen. Maar ik heb ook weer plezier met Sterre. Een pup geeft je weer afleiding en een hoop werk.

Je komt weer in je regelmaat van uitlaten, opvoeden, kletsjes met andere hondenmensen.
Wat Monique - voor mij - zegt; niets kan jouw Timber vervangen. Maar een nieuw maatje geeft toch weer - naast het verdriet - een hoop vreugde...

Heel veel sterkte met het verwerken van je maatje Timber. En "weet" dat hij bij je is...

Koppie op meis.....

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*

Hallo Margriet

Ik weet het hier kan je helemaal van kapot zijn Wij hebben onze Boomer Ander half jaar geleden in laten slapen ik was helemaal kapot ik draaide ook helemaal door.In moeilijke tijden was ze er altijd voor me .Ik ben smaandags naar de huisdokter gegaan en kon alleen maar roepen ze is er niet meer mij meisje Na drie weken ben ik naar het asiel gegaan en heb Taatje daar uit gehaald .Het is een hele andere hond dan boomer Maar ze heeft wel het verdriet weer verzacht .Dank zei Taat ben ik er weer uit gekomen anders was ik weer helemaal de afgrond in gegaan .Maar mij Boomer vergeet ik echt nooit Het huis hangt vol met fotos van haar .Ik ben blij dat ik zo snel hebt gekozen voor een andere hond .Sommige mensen vinden dit te snel Maar ik vind dit persoonlijk en boomer neemt mij dit echt niet kwalijk.Want zei vomd het altijd erg als ik verdriet had al was het midden in de nacht ze kwam me altijd troosten van vrouw wat is er nu met je Nou margriet ik wens je heel veel sterkte met het verlies van Timber Hou je sterk meis hoe moeilijk dit ook is groetjes joke en Taat

Dat ging niet goed geloof ik.
Bedankt voor de reacties!!
Het geeft altijd wel wat troost als je met hondenvrienden hier over praat.Timber is zondag al 4 weken dood en ik merk gewoon dat mensen er minder over praten,alsof hij er nooit geweest is.Dat vind ik erg naar want ik kan de hele dag wel over timber praten.
Ik ben al een tijdje op dierenasiels.com aan het kijken en er zitten genoeg schatten die nog een fijne tijd verdienen.Maar elke keer als ik dan achter mijn computer vandaan kom kijk ik recht in timbers ogen en dan denk ik"nee ik wil alleen maar hem".
Ik wil ergens wel maar als ik dan denk aan wandelen dan kom ik er achter dat het timber niet is en dat hij ook echt niet meer terug komt.Nooit meer in dit leven!!!
Timber is de hond die hier altijd is geweest en als ik er dan aan denk dat er een andere hond staat te eten of ligt te slapen.
Brrr dan krijg ik gelijk een jankbui.Dan krijg je de bevesteging dat je maatje weg is.

Het is maar moeilijk,je neemt zo'n pupje en dat wordt de grootste vriend die je je maar kunt voorstellen.En ze worden lang zo oud niet als ons.En in timbers geval helemaal niet oud.
5 jaar is hij bij mij geweest en ik weet zeker dat hij mijn hele leven bij mij blijft ook al zie ik hem niet.
Ik hoop dat het verdriet met de tijd minder wordt,want dit kost mij 10 jaar van mijn leven.

Hoi Margriet,

Wat je nu voelt is heel normaal. Je kunt Timber in deze korte tijd ook nog niet loslaten. Tevens kom je er nu pas achter hoeveel rituelen je eigenlijk met Timber had. Het besef dat dit nu wegvalt komt nu steeds meer en dat kost tijd... Geen één hond kan Timber vervangen. Niet iedereen denkt hetzelfde over een hond.Sommige mensen begrijpen niet dat je zo'n verdriet kan hebben van je maatje. Hoe vaak ze tegen mij hebben gezegt, "doe niet zo gek...het is maar een hond". Nou voor mij was Buster ook meer dan alleen maar een hond. Het onbegrip van andere is soms best moeilijk, maar ach het is het gevoel wat jij hebt bij je Timber. Ik zelf heb altijd veel steun aan petsinmemoriam.nl...Hier kun je jouw maatje een plekje geven en iedereen die daar komt, voelt hetzelfde voor zijn/haar hond. Dus je wordt volkomen begrepen in je verdriet. Je kunt dan als je even moeilijk zit even iets bij je maatje schrijven...

Als je nu wel al aan het kijken bent bij Asiel.com, dan komt het er dadelijk wel van dat je een nieuw maatje in je leven neemt. Eentje die je weer veel liefde kan geven en een warm huis en waar je dan ook weer liefde van terug krijgt. Nu ben je er nog niet klaar voor, maar dat komt wel. Neem de tijd en weet dat zolang je Timber niet vergeet, dat hij gewoon nog leeft.....Je draagt hem voor altijd in je hart.

Liefs Monique

Hoi Margriet,
Ja ik weet echt wat je voelt wij hebben onze Cobus (Berner Sennen) op 31 maart moeten laten inslapen en ook wij hadden en hebben nog steeds heel verdriet om het gemis van ons hondemaatje. Ook ik was op een gegeven moment zo boos ..... zo van je krijgt een boezemviend en die word je dan weer afgenomen. Onze dochter zei laatst iets heel treffends, ëigenlijk moest het zo zijn dat je hondenvriend net zolang leeft als jij en als jij er dan niet meer bent dat dan je hondenmaatje gelijk meegaat"ja dat zou echt het allermooiste zijn. Ik zei ook heel vaak ik moet er niet aan denken wat als Cobus er niet meer is, en als het dan eenmaal zover is weten wij hondenliefhebbers hoe groot dan het gemis is. Over een nieuwe hond.... wij zeiden eerst ook nee dit nooit weer, dit verdriet willen we nooit weer meemaken. maar nu na een aantal weken begint het toch wel heel erg te kriebelen en hebben wij naar lang wikken en wegen besloten om weer voor een andere hond te gaan. Eerst had ik zoiets ik vind het niet eerlijk tegenover Cobus maar velen onder ons hebben mij er toch van overtuigd dat Cobus dit vast niet erg zal vinden ik weet dat geen enkele hond onze Cobus kan vervangen want elke hond is uniek in zijn of haar soort maar het verzacht de pijn straks misschien wel.
Wij krijgen als alles goed gaat rond 20 juli weer een bernen pup. hij moet nog geboren worden en dat zal zo rond de 22 mei plaatsvinden.Eigenlijk vind ik het wel heel fijn dat het nog eventjes duurt want dan heb je echt de tijd om je verdriet zo goed en zo kwaad toch een plekje te geven. Stilletjes verheugen wij ons steeds meer op de komst van onze Willem (ja zo gaan we hem noemen) en zijn we al aan het plannetjes maken voor als hij er is.
Margriet ik wens je heel veel sterkte met het verwerken van je verlies van je grote hondenvriendje.en weet dat hij altijd over je schouder meekijkt.
Een warme groet van Alice en Cobus4ever

Hoi Margriet,

Voor mij was het donderdag j.l. twee maanden
geleden dat Jip is overleden.
Alweer twee maanden!! Vreselijk, wat gaat de
tijd snel.
Het is gek maar toch sta je dan weer stil bij
zo'n datum.

Het is inderdaad, wat jij ook schrijft
Margriet, dat mensen er niet meer over praten.
Er wordt tegen je gezegd, dat je het nu maar
eens moet accepteren en je er bij neer moet
leggen.
Zo eenvoudig is dat niet, je mist je maatje
en het voelt alsof er een stuk van je
weg is.

Voor mij is het niet mogelijk een andere
hond te nemen. Ik ben op het moment alleen
en ben meer gaan werken, 30 uur p/w.nu.
Dat ik nu geen nieuwe hond kan nemen vind
ik heel erg, dit is een moeilijk feit.
Maar als je een hond neemt, moet je er ook
voor zijn, je moet een dier wel een goed leven
kunnen bieden, de tijd en de ruimte ervoor
hebben.

Ik kan heel goed begrijpen dat je al bij
dierenasiel.com hebt gekeken.
Dit had ik ook al gedaan, opnieuw zou ik
weer voor een herplaatsingshond willen kiezen,
als dit voor mij mogelijk was geweest.

Net als jij, lijkt het mij ook heel raar om
een andere hond in je huis te zien rond lopen,
een andere mand, speeltjes e.d.
Het neemt het gemis van je hond absoluut
niet weg, maar geeft denk ik wel weer wat
plezier.

Wat hecht je je toch enorm aan een hond he!
Misschien nog een tip: Ik heb een week na
Jip's overlijden opgeschreven wat ik allemaal
me haar heb meegemaakt.
Het doet pijn, maar ik ben wel blij dat ik
het gedaan heb.
Het blaadje heeft nog een aantal dagen op
tafel gelegen en wanneer je weer iets te
binnen schiet, kun je het erbij zetten.
Wel moet ik er nog een keer een beter verhaal
van maken, maar dit komt nog wel.

Margriet, heel veel sterkte me het verlies van
Timber!
We leven met je mee.
Groetjes, Anne

wij hebben 1jaar gewacht om een nieuw hondje te nemen na het overlijden van onze thi zu omdat we met de caravan op vakantie gaan en mijn man wou liever geen dieren meer maar ik wou toch graag terug een hondje en na lang zagen heb ik een york gehad en nu nog 1 jaar verder hebben we een chihuahua bij is mooi om te zien hoe ze samen spelen en mijn man is er ook blij mee

Wat erg van je hondje. Op 13 mei ll is ons klein Snuffeltje overleden, hij was 16 jaar en 11 dagen. Snuffeltje is een kruising tussen poedel en yorkshire en zeer lieve, zachtaardige vriend. Blaffen deed hij nooit en als dat toch eens gebeurde keek hij heel verwonderd, zo van, "was ik dat?" Mijn god, wat mis ik hem, de pijn die je voelt is niet te beschrijven. Momenteel lopen de tranen over mijn wangen, ik heb enorm verdriet, maar heb wel 16 onvergetelijke mooie, fijne, gezellige, grappige jaren met hem gehad. Groetjes, Inneke

Twee weken geleden is mijn Rottweiler van net 3 jaar na een middag en avond ziekte overleden.

Het begon 's-morgens met een beetje spuitpoep. Ik schrok daar eigenlijk niet van want dat had hij wel vaker. Om een uur of elf gaf hij over en besloot ik toch maar naar de dierenarts te gaan. Deze trok eigenlijk dezelfde conclusie als ik en gaf hem wat middeltjes om zijn darmen rust te geven. In de loop van de middag gaf hij wat over en had hij nog wat diarree. Hier zat wat bloed bij. Ook hier schrok ik niet van omdat dit wel vaker gebeurt als ze om het zo maar te zeggen erg hard persen. Aan het begin van de avond liep het bloed zo zijn achterwerk uit en ben ik weer naar de dierenarts gegaan. Die heeft hem toen antibiotica en een darmstopper gegeven. om een uur of elf verloor hij weer erg veel bloed en heb ik weer de dierenarts gebeld. Die heeft me toen doorgestuurd naar Utrecht. Toen ik daar aankwam, was hij in shock en binnen korte tijd stierf hij uiteindelijk aan een hartstilstand zonder dat iemand daar iets aan kon doen. Er is sectie op hem verricht en als het goed is, hoor ik hier over twee weken iets over.

Ik heb in de weken ervoor niets aan hem gemerkt en hij was echt een hond in de kracht van zijn leven. Hoe heeft zoiets kunnen gebeuren? Heb ik goed gehandeld? Dit zijn de vragen die mij al twee weken uit mijn slaap houden. Het is ontzettend stil in huis en ik weet dat ik weer een hond zal kopen maar dit is zo ontzettend onbegrijpelijk en verdrietig. Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben?

Hallo,wij hebben ons Sanneke gisteren laten inslapen met heel veel pijn in ons hart.Ze was 16 jaar en had een goed leventje met veel zorg en liefde achter de rug. De laatste jaren hebben we veel met haar gesukkeld. Ze had lekkende hartklepjes en begin verleden jaar had ze een leverontsteking. Begin september werd zij heel ziek: de ziekte van Cushing, een soort van kanker maar zonder uitzaaïngen. 25 dagen chemo(pilletjes), de goede zorgen van onze dierenarts(en) en de onze ook natuurlijk , maar vooral door haarvechtlust kwam ze er telkens weer boven op. De laatste weken was ze heel verward, bijna gans blind, echt op. Zaterdag viel ze gewoon flauw van haar hartje en gistermorgen vonden we haar midden in een zwaar epileptische aanval. Toen hebben we met het ganse gezin besloten om haar laten in te slapen.Pijn mocht zij zeker niet lijden. Ik heb haar tot haar laatste zucht in mijn armen genomen en zo hartverscheurend afscheid van haar genomen. Nu is ons huis leeg. Ik verwacht elke seconde dat ze binnenkomt en haal soms het eten voor haar uit de ijskast. Dan besef ik pas dat zij er niet meer is.En e het toeval bestaat echt : enkele weken geleden kwam ik in contact met een echte dierenvriend die het ras van hond had dat ik als volgende hond wilde nemen.Zij zocht een goeie thuis voor 1 van haar volwassen honden. Wij eens gaan kijken en we vielen onmiddellijk
voor haar. Er was echter 1 grote voorwaarde aan verbonden: ze moest bij de mevrouw blijven tot ons kleintje er niet meer was. En dat kon een maand of een half jaar zijn, liefst zo lang mogelijk.Ons kleintje zou de komst van een andere hond niet meer aangekunnen hebben.En kijk, 3 weken later moesten we onze liefste schat laten inslapen. Maar ik ga nog wel een tijdje wachten om haar naar hier te halen. Het verdriet om ons kleintje is nog alles overheersend en als die nieuwe hond komt wil ik me daar voor 100 % kunnen voor inzetten en dat gaat nu nog niet
Maar dit moet elke mens voor zichzelf in beslissen, vind ik. Ons Sanneke is in ons hart en we zullen daar nog lang over praten. Maar vergeten: NOOIT !! Sterkte voor iedereen die zijn liefste viervoeter/gezinslid moet
missen.Ik weet nu hoe zo'n gemis voelt en dat is heel, heel pijnlijk.

Morgen staat ons de dag te wachten waarop wij na 11 jaar onze lieve mechelse herder moeten in laten slapen. Heeft 3 levertumoren en waarschijnlijk ook een tumor in dr longen. Het begon vorige week pas op te vallen, toen ze ineens 2 dagen niet lekker was, toch maar even voor de zekerheid naar de dierenarts. eind maart is ons 6-jarig jack russeltje dood gebeten door een deense dog. Binnen een half jaar 2 maatjes kwijt.. Waar ik nu heel blij om ben is dat ik 5 dagen na de jack russel een andere pup ben gaan halen. Hoewel ik er toen niet achter stond, ik vond het veel te snel, ben ik nu heel blij dat de herder mn pup nog heeft gekend en een gedeelte van de opvoeding op zich heet genomen. Ik wilde destijds geen pup, maar Frija (de herder) was erbij toen Kim (de doodgebeten jack) werd gebeten. Ik ben met mn broer naar de da gereden, en hebben dr moeten laten inslapen. Frija was zo uit der doen, wilde niet eten, niet spelen, niet lopen niets. Ik dacht toen dat ze Kim zo miste, en ben een pup gaan halen om het verdriet te verminderen. Achteraf gezien had ze toen al blijkbaar de tumoren.. Morgen om 8 uur s'avonds komt de da bij ons thuis om dr in te laten slapen. Het ging weer even heel goed dr, maar vanacht overgegeven en niet willen eten, alleen buiten willen liggen. Ze geeft zelf aan dat ze niet meer kan. Nu dus voor ons het moeilijke besluit.. Maar dit is de laatste dienst die we haar kunnen bieden, na alles wat ze ons 11 jaar heeft gegeven.. Ik zal dr missen, dat staat vast!!!

Hoi nathalie
Ik wens je heel veel sterkte met dit moeilijke besluit morgen .
groetjes joke en taat

:(
Nathalie, heel veel succes de komende tijd.

Dikke knuffel van Biko & Margje

Hallo Nathalie,

Je hond geeft het heel duidelijk aan dat het einde nabij is...

Ze heeft een mooie leeftijd bereikt. Tot het laatse halfjaar toe, gezond geweest.
Ze heeft zelfs geholpen de pup op te voeden... Geweldige herinneringen om op terug te kijken..

Morgen een héél moeilijke dag...
En nog vele moeilijke dagen zullen volgen....

Weet dat Frija voor altijd bij jullie is en over jullie zal waken.
Ze rent straks weer - daarboven in de hondenhemel - rond zonder pijn, samen met de Jack R.

Praat over Frija, huil en lach, denk aan de mooie herinneringen na morgen...

Sta haar bij, tot de laatste seconden, vertel haar wat een geweldige hond ze geweest is als ze in je armen ligt...

Heel veel sterkte....

Lieve groet, Ilja
Pootje van *Sterre*

Hoi Nathalie,

Ook ik wil je heel veel sterkte wensen voor de aankomende tijd. Vreselijk om zo'n beslissing te moeten nemen, maar het is voor Frija beter....Geniet nog van de laatste momenten en vertel haar alles wat je wil vertellen....Knuffel haar maar flink. Frija gaat wel richting haar vriendin Kim. Ze kunnen dan samen weer ravotten....Zolang je ze beide niet vergeet, blijven ze beide ook voortleven....Ze zullen dan voor altijd een plekje krijgen in je hart. Nogmaals veel sterkte....

Groetjes Monique

Hoi Nathalie,

Arme Frija, geef haar nog maar even alle liefde die ze verdient voor al die jaren je trouwe maatje te zijn geweest.

Het wordt een heel moeilijk moment morgen, maar weet dat je het beste voor haar doet, het enige wat je als "superbaas" nog voor haar kunt doen, helaas...

Veel sterkte!

Onze Snoopy heeft een hartkwaal en nog meer ze kan van het ene moment op het andere dood zijn. Toen ik dit hoorde ben ik dadelijk op zoek gegaan naar een nieuwe boxer. Ik had de tijd om aan haar te wennen en onze Snoop kon er nog aardig mee stoeien maar wel in haar tempo. Had gekozen voor een pup die miss. wat veel van haar vroeg maar ze kon er goed mee opschieten en ze was een hele hulp in de opvoeding. De beiden zijn nu onafscheidelijk en ik weet dat als onze Snoop sterft er een hele troost is en dat onze lisa. Lisa is Snoopy niet maar ze zijn beiden onze hartedieven en sinds ik Lisa heb ben ik ook niet meer zo bang als er plotseling iets zou gebeuren. Dus ik vind dan ook niet te lang wachten, het is een troost hoe erg ook. Toen ik ermee doorging wist ik niet of ik de juiste beslissing nam, maar nu weet ik van wel.
Sterkte, Anita

allemaal sterkte bij het verlies van jullie hond, wij hebben begin juni onze jack russel ook moeten laten inslapen wegens een herseninfarct, ze was net geen 15 jaar, dat zou ze deze maand worden. we hebben veel steun gekregen van vrienden, collega's familie, de dierenarts. we hadden gezegd nooit nog een hond te nemen om het verdriet dat je over (hopelijk) vele jaren weer gaat hebben te vermijden. We hebben alles laten staan in huis van haar, wel het kussentje gewassen en de bakjes enzo en als we er klaar voor waren deden we iets weg. zeker niet overhaast. Na enige tijd begint het enorm te knagen, je kan er iet over praten zonder tranen, de leegte went niet, noem maar op. dan begin je te praten over een nieuwe, een pup, een volwassen,... uiteindelijk hebben we een pup, een ander ras, besteld en ze is nu in huis, een hele karwei tov de vorige, je moet er enorm aan wennen aan die drukte en aandacht wat deze schat nodig heeft.We praten terug over de vorige, we zijn er fier op dat we haar zolang hebben mogen hebben, ze blijft in onze gedachten maar sinds de pup op een zeer positieve manier. het is makkelijker nu. we zijn blij de beslissing genomen te hebben een nieuwe hond te nemen, voor iedereen is dit anders denk ik maar voor ons was dit de juiste beslissing.

Daar ben ik weer even. Bedankt voor de lieve reacties. Afgelopen zaterdag is Frija dan ingeslapen. Tot bij het inslapen erg veel gehuild, maar nu is het goed. Ze is heel rustig gegaan. Nog even een rondje hei voor die tijd. We hebben er allemaal vrede mee. Luna reageerde eerst niet, wilde er niets van weten, uiteindelijk toch Frija op dr neus likken en tegen dr aan duwen, duurde wel een kwartier. We hebben dr ook rustig laten gaan, afscheid moeten ze toch zelf doen en regelen. Ik ben blij dat het zo is gegaan. Voor zowel Frija, Luna als ons was dit de beste manier hoe het kon gaan. Als je kon kiezen zou je dr nog wel de rest van je eigen leven bij je houden, maar helaas is dat niet mogelijk...

Wat mooi dat Luna zelf afscheid heeft kunnen nemen.

Ik leef met jullie mee, heel veel succes de komende tijd.

Liefs en dikke lebber,

Margje & Biko

Hoi Nathalie,

Het klinkt gek maar het geeft ook een een bepaalde vorm van rust nu het achter de rug is....

Wat fijn dat Frija zo rustig heen is gegaan, geeft je weer troost...
Jullie hebben haar het leiden bespaard.
Een handeling uit liefde en respect voor je trouwe maatje!!

Wat goed dat je Luna ook afscheid hebt laten nemen. Ja, ook dat hoort erbij...

Toen we ons laatste colliemeisje lieten inslapen, hadden we Jip alleen nog maar.
We hebben hem ook bij het inslapen gelaten in de tuin.
Jip lag rustig op een oortje te kauwen en hield de boel zijdelings in de gaten...

Toen de dierenarts ons terrein verliet liep Jip even een stukje mee, om vervolgens snel terug te rennen naar de zojuist ingeslapen Kazoo.
Stond even aan Kazoo te snuffelen en ging vervolgens weer verder kluiven op z'n oortje...

Ondanks dat je er vrede mee hebt, zal je Frija wel missen...
Ik wens je veel sterkte toe...

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*

Ja, we missen dr allemaal nu al. T was zo'n uitgesproken persoonlijkheid. Maar ik moet zeggen dat de manier waarop ze is gegaan ons echt vrede gaf. Het klinkt heel bot, maar we zijn ook direct informatief gaan kijken op internet voor een ander hondje. Luna is nu natuurlijk ook nog jong en heeft nu nog veel dingen die ze van Frija heeft geleerd, dus hebben we besloten niet te lang te wachten. Mn vader wilde graag een hollander, ik een mechel. Staat er heel toevallig 1 nestje op met kruizingen. Zijn maar gelijk gaan kijken en zagen er 1 die ons aansprak. Tja, ze was 9 weken, dus hadden we ook zoiets van nou ja, t was allemaal goed, verdriet wordt er niet minder om, maar we gaan dr gewoon meenemen.

Frija en Kim leven nu voort in onze nieuwe hond: Keya.. Luna heeft Frija gekend en een paar trekjes van dr overgenomen, dus we hopen dat Keya dat nu van Luna overneemt, zodat we Frija en Kim nog terug zien in onze "nieuwe" honden.

Het enige dat ik vreemd vind is dat we een half jaar geleden een ander spannetje hadden, 2 hondjes waar je een enorme band mee hebt, en nu heb je er 2 waarvan je een band moet opbouwen. Deze 2 helpen me allebei met het verdriet van Frija en Kim verwerken, dus de band zal wellicht net zo snel weer sterk worden..

En hoe je je voelt, blij? gelukkig? verdrietig? boos? ik weet het niet, voor Frija blij, zij leid niet meer, maar wij moeten nog wennen om zonder haar alles te doen, maar dat komt ook wel weer!

Hoi Nathalie,

Goed van je van je dat jullie alweer een nieuw hondenkind hebben gekozen.
Het verdriet om Frija wordt er niet anders van....
Een pup geeft wel weer en hoop plezier én werk.
Dus je bent weer lekker positief bezig...

Sterre is ook een mix Holl. Mechel.
Hoop snel een foto te zien van de nieuwe aanwinst....

Succes met je nieuwe pupje....

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*