Yes, eindelijk een doorbraak

Ik heb Jessy nu alweer 4 jaar en ben dus al 4 jaar bezig om haar te leren dat ik positief train.

Het gaat al 4 jaar lang hetzelfde: elke keer als ik met haar wil trainen, en dan heb ik dus alleen nog maar haar apart genomen en mijn trainingsbuidel om met brokjes, dan wordt ze ontzettend zenuwachtig en schiet ze volledig in de stress.
Hierdoor raakte ik ook elke keer gefrustreerd waardoor ik weer geirriteerd ging reageren op haar, wat dus nog meer averechts werkte.

De enige manier waarop ik bij Jessy altijd iets gedaan krijg, zoals zitten op commando, is als ik het streng zeg en geen brokjes bij me heb. Dit is dus niet de manier waarop ik met haar wil werken en het maakt dat ik haar niet echt iets kan bijleren helaas.

Desondanks heb ik het niet opgegeven en heb ik een nieuwe aanpak gekozen. Nu train ik in haar bijzijn positief met mijn andere honden, hierdoor wou ze afentoe voorzichtig ook mee doen.
Ik al helemaal blij dat ze zo voorzichtig een poging waagde, maar hield mezelf rustig om haar niet het gevoel te geven dat ze moet.

Nu ben ik vanmiddag dus weer de tuin in gedoken en heb weer een start gemaakt met alledrie mijn honden. Jessy deed dit maal enthousiast mee, waardoor ik de poging heb gewaagd haar weer apart te nemen. En wauw, wat ben ik trots op mijn Jessy!!

Ze deed nu alles voor mijn brokjes en was voor haar doen behoorlijk relaxed.
Zo hebben we het samen gepresteerd dat Jessy vanmiddag boven op de treibball stond en zelfs het commando zit uitvoerde terwijl ze erop stond en zo nog een paar dingetjes.

Ik ben zo trots op Jessy en ben zo ontzettend blij dat ze het eindelijk door heeft, nu na 4 jaar lang is eindelijk het kwartje gevallen

Ik moest dit gewoon echt even delen!

super de aan houder wint echt heel goed
wat goed hee dat ze deze keer door had

Wat goed zeg! Mag je inderdaad trots op zijn

Super zeg! Zoe zie je maar wat geduld en vasthoudenheid al niet te weeg kan brengen...

wat een heerlijke doorbraak

En wat een overwinning van jessy.

Hoor je dat Jip "er is nog hoop"

Ja ik moet wel toegeven dat ze mijn geduld behoorlijk op de proef heeft gesteld hoor, ik heb ook wel flinke pauze's er tussen door gehad omdat ik het dan eigenlijk gewoon opgaf.

Maar een paar maand geleden toch weer opgepakt en het resultaat mag er wezen .

Petra, hahaha, er is inderdaad nog hoop hoor Jip. Ik en Jessy hebben er immers ook 4 jaar over gedaan om zover te komen, dus Jip jij kan het ook hoor. Go Jip, go jip

Zo kun je zien dat als je gedult hebt en een heleboel liefde
je heel veel kan bereiken

ben ook trots geef jemaatje maar een knuffel van mij

Liefs Laura

Ik dacht eerlijk gezegd na bijna 3 jaar dat het er gewoon niet meer inzit, maar een doorbraak na 4 jaar!! Dat geeft weer moed.

Ik merk wel dat hij veel heeft opgepikt van de dingen die ik met Lily doe.

Maar ik zou graag verder dingen willen doen maar helaas is dat voor hem zeer ongemakkelijk.
De clicker was helemaal rampenplan.

Ik heb het eerlijk gezegd wel opgegeven....voorlopig.
Maar wie weet?

Super voor jullie

Petra, ik ken het.

De clicker was hier ook een regelrechte hel en hoe vaak ik het al wel niet heb opgegeven

Toch liet ze dan na een tijdje iets zien waardoor ik weer dacht: zou ze dan toch, zou het dan toch nog kunnen en dan waagde ik weer een poging, vaak tevergeefs.

En wat ben ik nu blij dat ik toch pogingen ben blijven doen.

Wie weet gaat het uiteindelijk toch ook nog met Jip lukken, wie weet open jij over een tijdje net zo'n topic als ik nu

super,en dat na 4 jaar

Wat voor gedrag liet ze voorheen zien, bij clicker en trainingdingen. Ben er wel benieuwd naar.

Maar geniet eerst maar even van jullie overwinneing

Wow, mijn respect gaat vooral naar jou hoor! Wat heb jij een geduld!

Petra,
Voorheen was ze gelijk gestrest. Ze begon dan zenuwachtig rond te draaien, overdreven te hijgen en extreem veel snuffelen, vervolgens begon ze te trillen en zachtjes janken, en ze probeerde van alles om mij zeg maar tevreden te stellen. Uiteindelijk ging ze dan in een hoekje ergens onder liggen ofzo en daar lag ze dan te trillen. Dit alles duurt bij elkaar zo'n 2 a 3 minuten, zo lang probeerde ik het dan dus. Dat ze ergens onder bleef liggen trillen hield ze vaak tot een uur vol

Jessy is met een harde hand opgevoed en ook werd die harde hand afentoe omgezet in een harde voet, als je begrijpt wat ik bedoel.

Hierdoor was ze dus ook altijd bang van mijn handen, als ik haar dan een brokje wou geven dan deinste ze altijd gelijk terug en in het begin rolde ze dan ook gelijk op haar rug en plaste ze over zichzelf heen.

Ik heb haar dus enorm veel voer uit mijn handen gegeven zodat ze mijn handen niet meer eng zou vinden. Dat is op zich wel redelijk snel gegaan, na ongeveer een half jaartje had ik haar zover dat ze zonder angst voer uit mijn handen aan nam.
Nu is die angst er helemaal uit voor mijn handen, ze deinst ook eigenlijk nooit meer terug als ik een onverwachte beweging met mijn handen naar haar toe maak ofzo, dus dat is gelukkig wel al helemaal goed gekomen.

Jessy heeft nog steeds een hele lange weg te gaan, want ze is ook echt hopeloos met de hondentaal en weet andere honden met haar gedrag vaak te triggeren om in een aanval over te gaan helaas.

Zo even in het kort een beetje uitgelegd.

Wat triest he, dat ze zoveel spontaniteit er uit weten te slaan bij zo'n weerloos dier.

Als ik nu lees waar ze het vandaan heeft moeten halen en wat ze nu bereikt heeft. Petje af voor jou doorzettingsvermogen en voor haar zelf herstellende vermogen. Dat vereist heel veel inzet, teleurstelling en weer opnieuw met moed en optimisme ertegen aan gaan.

Die hele lange weg ken ik. Ik accepteer ook dat veel dingen bij Jip niet meer herstelbaar zijn...helaas.
En toch als ik zie wat ook hij heeft weten te bereiken de afgelopen jaren dan bewonder ik de veerkracht van die diertjes.

Misschien lukt het ook Jip om ooit nog richting de honderd procent vetrouwen te gaan.

Ik vind jullie verhaal prachtig en hartverwarmend.

Wauw. Diep respect voor jou..
Wat fijn voor Jessy dat ze bij jou woont.

Het is inderdaad heel triest om te zien hoe mensen een hond helemaal kapot kunnen maken en zoveel angst kunnen inboezemen.

Het was ook niet makkelijk en nog steeds niet hoor. Ik herken het als je zegt dat je het opgeeft met Jip en gewoon denkt dat er niet meer meer in zit. Dit heb ik ook zo vaak gehad met Jessy.

En bij Jessy zullen er ook altijd dingen blijven die wij niet meer "goed" kunnen krijgen.

Het is heel leuk om jullie reactie's te lezen, dat geeft nog een extra boost bovenop de prestatie's die Jessy nu geleverd heeft

Zo zie je dat een hond in eigen tempo laten werken wel resultaat kan bereiken. Maar pff daar moet je zeker geduld voor hebben. Knap hoor dat je het weer hebt opgepakt!