leukemie

oud topic.

Edith,

Wat een droevig bericht over jullie labrador.

Houd jullie labrador goed in de gaten. Als het leven niet meer hondwaardig is en zij lijdt, probeer dan op tijd de moeilijke beslissing te nemen.

Honden geven ongemak en pijn heel slecht aan en gaan zelf door tot ze er bij neervallen. Zelfs tot op het einde laat een hond nog oplevingen zien.

Leukemie is helaas uitzichtloos.

Een doodzieke hond, die geen vooruitzicht op verbetering meer heeft, zou je niet moeten laten leven, omdat jij als eigenaar geen afscheid kunt nemen. Bewijs je hond je liefde voor haar door op tijd definitief afscheid te nemen. Houden van is ook op tijd kunnen loslaten.

Sterkte om op tijd de enige juiste, maar moeilijke, beslissing op tijd te nemen.

Lieve allemaal,

ik heb gewoon even de behoefte om mijn verdriet van mij af te schrijven. Afgelopen woensdag na thuiskomst trof ik thuis op verschillende plekken braaksel van mijn hondje en daarnaast een bijna levenloos hondje aan. in een middag compleet veranderd.

Niet eten en geen zin om naar buiten toe te gaan en alleen maar slapen.Als ik haar buiten neer zette dan deed ze haar behoefte en gelijk weer zitten. Ze leek uitgeput. De dierenarts gebeld die mij vertelde het nog even een dagje aan te kijken, maar de donderdag was precies hetzelfde. Bij thuiskomst kwam zij niet op mij af rennen.

Vrijdagochtend bij de dierenarts die mij in de eerste 5 minuten al kon verstellen dat ik met een ziek hondje ben binnen gekomen. Bloed afgenomen en aan het infuus gelegd wegens uitdroging, terwijl ze vreemd genoeg veel dronk, en ze bleek een hartslag te hebben van 140.

Ik mocht naar huis gaan en zou gebeld worden, wat na een anderhalf uur het geval was met het nieuws dat het leukemie en in zo'n vergevorderd stadium dat er niets meer aan gedaan kon worden. Met heel veel verdriet en pijn in mijn hart heb ik een uurtje later afscheid van haar moeten nemen.

Het is nu zondagochtend....doodstil in huis...alsof ik in een leeg pakhuis woon. Onbeschrijfelijk zo snel en wat heb ik een verdriet. Mijn 'dochtertje' ben ik kwijt.

John,

Goed dat je dit met ons deelt.

Hoe heette zij en wat was het voor een hond?

Het is zo onwerkelijk als je je hond in een paar dagen tijd verliest.

Je weet het wel, maar toch wil je er eigenlijk nog niet in geloven.

Je hond is verlost van alle ellende en je hebt haar een verdere lijdensweg bespaard.

De lege plek en een deel van het dagelijks ritme, dat wegvalt, is de eerste tijd een crime.

Vergeten doe je haar nooit. Ze blijft altijd een plaatsje in je hart houden.

Later komen ook de mooie herinneringen weer boven.

Heel veel sterkte.

Heel veel sterkte je hebt gedaan wat moest het is zeer pynlyk weet wat het is veel sterkte verder onthoud de mooie momenten

Jemig, wat lief dat jullie zo snel reageren. Ik heb zo'n behoefte aan wat medeleven.Ze heet Pini, een chihuahua, superlief en zo relaxt in tegenstelling tot de meeste hondjes  van haar ras. Heb haar blafje in bijna al die tien jaar dat ik haar mocht verzorgen vijf keer gehoord.

Wat een sweetie met een leuke naam.

Een hondje, dat al 10 jaar bij je hoort, zal zeker zwaar gemist worden. Zij heeft gelukkig vele jaren van haar warme mand en je goede verzorging kunnen genieten.

Pini is je hiervoor dankbaar en kijkt van achter de regenboogbrug mee.

Veel sterkte om de draad weer op te pakken.

Wat moeilijk John, wat zal je Pini missen, zo te lezen en op de foto te zien een heerlijk hondje, wat een geweldig leven had en voor altijd in je hart zal blijven.

Heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies.