Hoe ver....

Bij Dobber helpt het om heel hard de andere kant op te lopen. Ze zag ook een keer konijntjes in een hokje en ik had het niet gezien. Ineens was ze weg en zat ze in de tuin van die mensen. Dus ik roepen (5 meter afstand) en uiteindelijk kwam ze. Ik belonen en doorlopen. Nog geen halve meter ver: weer terug naar de konijntjes. Ze waren uit het hokje gekomen. Toen ben ik dus hard weggerend en BOEM! Daar vloog ze me voorbij om met me mee .

@ ILja & Sterre

Wel grappig want zoals jij dat uitlegt heb ik het ook ongeveer gedaan.

M,n honden letten ook op mij. 9,9 van de 10 keer.
Ik ga ook altijd gewoon andere kant op lopen alleen doe ik dat waneer ik er flauw van word wacht te roepen of als ik duidelijk merk dat ze niet op me letten haha. Dan kijken ze opeens om en dan rennen ze naar me toe en houden ze me de rest van de wandeling in de gaten.

Hoi,

Mila blijft altijd in buurt in de zin van dat ze mij kan zien.Ze houdt mij goed in de gaten.

En dwaalt ze een keertje toch af en moet ze langer ruiken in de bosjes en loop ik gewoon door...en dan verdwijn ik weer een keer achter een boom en mag ze mij zoeken.

Ik roep 1 keer en dan verdwijn ik,dus het komt weinig voor dat Mila mij kwijt is

Ze weet gewoon dat zij op mij moet letten en niet andersom.

Groetjes Soraya&Mila

Grappig om te lezen dat bijna iedereen het ongeveer op dezelfde soort manier doet. Onvoorspelbaar zijn, verstoppen, je hond alert houden op jou te letten.

En zoals je ziet werkt het echt

Boomer blijft toch bijna altijd netjes in de buurt, zeker in een 'vreemde' omgeving.
Hij wil nog wel eens achterraken omdat ie even aan het snuffelen is maar echt ver voorruit lopen doet ie niet.

En op het losloopveld waar we dagelijks zijn gaat ie altijd lekker z'n gangetje, hij kan daar geen kant op omdat het helemaal omheind is.

Sam en Roos willen lekker rondrennen door het bos. Ze gaan niet erg ver van ons vandaan, ze rennen eerder in rondes om ons heen. Ze zien het bos als 1 groot agility parcour en doen constant samen spelletjes. Als we roepen of fluiten komen ze altijd terug en met andere honden gaat het altijd goed. Maar ze lopen dus niet heel de tijd naast ons op het pad.

Alleen zijn we roos 1 keer kwijtgeraakt in het bos, omdat we gingen twijfelen en zijn omgedraaid (terwijl roos wist hoe we normaal lopen). Dat was wel even schrikken, maar wat wel heel cool was, was dat we sam het commando gaven om roos te zoeken en dat hem dat ook was gelukt! Toen waren we wel heel trots.

Helaas wonen wij in een buurt waar een heuse konijnenplaag heerst en die beesten blijven ook gewoon zitten tot op een meter of 4-5, dus het is erg moeilijk om ze af te leiden dan, de verleiding komt dan zo dichtbij...

Noortje blijft ook in de buurt. Soms loopt ze iets verder weg maar ik loop gewoon door of sla een ander pad in.
Ik heb dit van pup af aan zo gedaan, ze weet dat ik niet achter haar aan loop maar dat zij op mij moet letten.
Een enkele keer als ze niet zo'n zin heeft om te komen dan roep ik, Dag Noortje! Dan is ze als een speer bij me.

Wel houd ik haar met een schuin oog in de gaten

Als Sasha los is, loopt ze meestal vooruit, maar ze kijkt wel regelmatig om, controleren of we er nog zijn. Verder vind ik 50 meter voorop wel de grens en ze weet dat, meestal is ze dan al lang teruggekeerd. Wel hou ik haar in de gaten dat ze niet gefixeerd raakt op een wildspoor, dan is het kwestie op het juiste moment terug te roepen, twee keer hebben we dat moment eens gemist, zijn we ze dus wel 10 minuten kwijt geweest. We zijn gewoon doorgegaan, en dan kwam ze ineens met de tong op de grond terug aangespurt uit een heel andere richting dan waarin ze vertrokken was.
In Bretagne is ze één keer van iets geschrokken, toen was ik ook net te laat om haar terug te roepen. Alleen waren we ze toen maar 30 seconden kwijt, ze zal bedacht hebben, als ik schrik heb kan ik beter naar de baasjes rennen i.p.v. er van weg.
Als ik achter blijf en mijn man loopt 20 meter voorop, gebeurd wel eens dat ik foto's neem en hij niet wil wachten, dan spurt ze van de één naar de ander, alsof ze wil zeggen 'Hé er ontbreekt iemand, wacht nou, kom nou'.
Verder hebben we haar in Bretagne ook het commando 'pad' aangeleerd, minder kans op wildsporen, maar ook vanwege de teken.
Ze is ook een herplaatser.

bono zijn jachtinstict is spijtig genoeg te groot! nu gebruiken we een lange lijn en die rolt eigenlijk nooit ver af maar wanneer er een konijn, vogel is ofzo dan is ie weg

Zazou daar kon ik mee lezen en schrijven,
als ik prive les ging gegeven op een vreemd terrein wist hij altijd waar de erfscheiding lag.
nooit hoefde ik me bang te maken dat ie weg liep of te ver of ergens gevaarlijk.
ook in t bos vloog ie van links naar rechts maar bleef altijd in de buurt. helaas is hij er niet meer.

Vito is geadopteert en komt van een jager uit spanje.
hij loopt altijd los als t kan en meestal sjokt ie een meter of 3 terug achter ons aan tot ie een haas oid ziet en dan is ie weg. binnen bepaalde afstand kan ik m nog terug roepen en dan is er niks aan de hand maar t is wel eens gebeurd dat ik een uurtje bij de auto kon wachten in t bos. tja, t blijft een podenco daar zijn ze voor gefokt en gelukkig zijn ze wel zo zelfstandig dat ze altijd terug naar de auto zullen komen. Toch sta je daar niet lekker dat uurtje haha

Jessie is een witte herder en blijft heel dichtbij
met spelen wil ze nog wel eens een veld over rennen maar niet zo met wandelen, eigenlijk kan ik dan net zo goed de lijn eraan laten want t verschilt niks haha

groet marieke

Mijn pupje blijft ook altijd dicht bij me.
Hij loopt soms wel wat voor me, maar als ik zeg dat hij moet wachten, dan doet hij dat ook.
Maar hij zorgt er altijd wel voor dat hij me nog ziet, dus loopt niet zo ver vooruit of achter me.

Ik zou het maar eng vinden moest hij een heel eind voorop lopen dat ik hem niet meer zie

Ik heb dat 1 keer meegemaakt dat onze DH achter een stel reeën aanrende. Ik hoorde haar in de verte blaffen. Pft het heeft een kwartier geduurt voordat ze bij ons terug was. Wij maar roepen zodat ze op het geluid af kon gaan. Het was in ieder geval een hèèèl lang kwartier. Zelf was ze ook blij dat ze ons weer zag en heeft het nooit meer gedaan. Ze was toen net 1 jaar.

hoi petra,
nee fief gaat ook nooit ver weg. sowieso gaat ze niet voor me uit, ja wel eens een metertje maar dan staat ze snel op me te wachten. soms als ze wat ruikt blijft ze wel eens een beetje achter maar ik loop dan stevig door en dan loopt ze snel weer naast me. geen problemen mee

bean en raider blijfen mij in de gaten houden.
ik draai mij wel eens om dan komen ze mij wel netjes na hoor, en zo wil ik dat houden ook.

die van mij lopen soms best een stukje bij mij vandaan, vind ik ook prima, maar ze blijven wel vrijwel altijd in zicht. ik heb liever dat ze niet te dicht bij mij komen, want vaak zijn ze achter elkaar aan aan het racen, en het is zo onrustig wandelen als ze vlak voor je voeten heen en weer racen. bij een kruising van wandelpaden wachten ze altijd op mij om te kijken waar we heen gaan, soms als ze denken dat ze de weg al weten, lopen ze een klein stukje verder maar dan blijven ze alsnog wachten om zeker te weten dat ik er ook aankom..... echt het bos induiken en uit het zicht verdwijnen doen ze niet. ik laat ze eigenlijk ook alleen samen los als we op plekken zijn waar het veilig is als ze wat verder bij mij vandaan zijn, dus niet bij drukke wegen, want als ze vol in het spel zijn, hebben ze niet altijd genoeg aandacht voor mij........ als ik ze apart heb laat ik ze wat sneller los, maar dan zijn ze ook helemaal op mij gericht.

ooh en ben het helemaal eens met ilja, mijn hond moet op mij letten en niet ik op haar