waarschuwing voor mensen die gebeten zijn door een hond!!!

Wat een, ogenschijnlijk onschuldig uitziend, wondje voor grote gevolgen kan hebben.

Hieronder in het kort het verhaal van Lia, over wat zij met mij meegemaakt heeft. Om begrijpelijke redenen zijn de namen van betrokken personen niet opgenomen.


Situatie.

Vrijdag 1 november 2002 krijgt mijn man tijdens een ongelukkige samenloop van omstandigheden een hoektand van een van onze honden in zijn linkerarm. Het was een kleine verwonding en het zag er niet erg uit. Uitgespoeld met water en een pleister erop gedaan.

De daarop volgende dagen (zaterdag en zondag) heeft mijn man last van het wondje, z’n linker onderarm was rood en gezwollen.

Maandag 4 november neem ik contact op met onze huisarts en maak melding van de hondenbeet. De assistente adviseert om de wond nat te houden met een vochtige doek.

In de nacht van maandag op dinsdag krijgt mijn man hoge koorts (40,5 graden gemeten onder de oksel). Daarop neem ik dinsdag 5 november contact op met onze huisarts om een afspraak te maken. We kunnen diezelfde dag komen om 10.30 uur. Om de koorts te drukken heeft mijn man inmiddels in een korte tijd 6 paracetamol tabletten geslikt. Wanneer we bij onze huisarts arriveren is de koorts gedaald tot 38,5 graden. Onze huisarts constateert dat mijn man er niet ziek uitziet, hoewel hij zich dat wel voelt. Er is melding gemaakt van het feit dat mijn man paracetamol geslikt heeft om de koorts te drukken.
De huisarts verwacht dat de koorts te wijten is aan een virale infectie. Hij kon niet exact aangeven wat deze virale infectie inhield. Het kon volgens hem van alles zijn.
Vervolgens wijs ik hem op de hondenbeet en vraag of die verband kan houden met het ziektebeeld van dat moment. De huisarts ontkende een verband. Hij vroeg wel of mijn man een tetanusprik heeft gehad. Die vraag hebben we bevestigend beantwoord. Hierop hoefde volgens hem geen verdere actie ondernomen te worden.
De huisarts vond wel dat het wondje er niet zo best uitzag, deze was rood en gezwollen. Hiervoor schrijft hij een penicillinezalf voor.

Om 16.00 uur diezelfde dag is de koorts weer opgelopen tot 40,5 graden gemeten onder de oksel. Ik heb wederom onze huisarts gebeld. Het spreekuur was nog niet afgelopen en na lang aanhouden kreeg ik uiteindelijk onze huisarts rond 17.00 uur aan de telefoon. Na mijn melding van de hoge koorts, kreeg ik het advies om mijn man nog 2 paracetamol tabletten te geven om de koorts te drukken. Ik attendeerde hem erop dat mijn man er die dag nog maar 2 mocht hebben, 8 paracetamol tabletten per 24 uur is immers het maximum, wat ons eerder op die dag door hem was gezegd. Na middernacht mochten we weer met de volgende 8 paracetamol beginnen. De huisarts was er zeker van dat mijn man een virale infectie in de darmen had.
Aangezien mijn man zich zeer ernstig ziek voelde, heb ik de huisarts gevraagd of ik met zo’n zieke man de nacht in moest gaan. De huisarts beantwoordde deze vraag bevestigend, want hij kon op dat moment niets doen.

Woensdag 6 november 6.15 uur: mijn man z’n temperatuur is gezakt van 41.0 graden naar 35.2 graden en op zijn gezicht zijn vlekken waar te nemen. Ik heb daarop om circa 06.30 uur de huisartsenpost gebeld. Aan de assistente heb ik het ziekteverloop in korte bewoording uitgelegd. Er werden door haar verder geen vragen gesteld. Na ruggespraak gehouden te hebben met de dienstdoende arts, vertelde ze mij dat ik moest wachten tot onze eigen huisarts weer dienst had om 08.00 uur. Ik zei haar dat ik daar niet op kon en wilde wachten omdat mijn man doodziek was. Daarop adviseerde zij mij, zonder daarbij de reden te noemen, een arts in onze woonplaats te zoeken. Mijn reactie naar haar was dat het erg moeilijk is om in een kort tijdbestek en op dit tijdstip een arts in onze woonplaats te vinden. Ik had geen andere keuze dan te wachten tot onze huisarts zijn praktijk begon.

Even na 08.00 uur had ik hem aan de telefoon. Ik vertelde hem wat er aan de hand was en hij zei dat hij rond half negen langs zou komen. Ik vroeg hem direct te komen, gezien de ernst van de situatie. Om half negen kwam hij uiteindelijk langs. Hij schrok enorm van mijn man die zat in inmiddels over zijn gehele lijf onder de rode vlekken en de wond was zwart geworden en viel uiteen. Z’n bloeddruk was zo enorm laag dat hij onder geen enkele voorwaarde nog omhoog mocht komen. De huisarts heeft direct een ambulance gebeld, welke zeer snel arriveerde.

Aangekomen in het ziekenhuis werd mij pas de ernst van de situatie duidelijk. mijn man bleek een agressieve vorm van bloedvergiftiging te hebben welke veroorzaakt was door een bacterie (capnocythophagus canimorsus) die als gevolg van de hondenbeet in het bloed terecht was gekomen. De kans dat hij dit zou overleven werd erg klein geacht.

De eerste 12 uur zijn zeer kritiek geweest, gevolgd door nog eens 2 x 24 uur. Na een zeer spannende week was het acute levensgevaar geweken, alhoewel er nog complicaties op konden treden.

Mijn man heeft 3,5 week op de intensive care gelegen, waarvan 3 weken in een kunstmatige coma en aan de beademing. Daarna heeft hij 2 weken op een verpleegafdeling gelegen. Daar is men begonnen met zijn revalidatie. Hij kon niets meer.

Inmiddels is hij thuis, hij is 12 december 2002 uit het ziekenhuis ontslagen. Thuis vraagt hij heel veel zorg, heeft veel doktersbezoeken en therapeutische behandelingen. Ik moet mijn fulltime werk hiervoor onderbreken.



Prognose van december 2002.

Het totale herstel zal ongeveer een jaar gaan duren. Op dit moment (begin januari 2003) is het zeker dat mijn man, als direct gevolg van de bloedvergiftiging, het zicht uit zijn rechteroog kwijt is geraakt en dat hij een aantal tenen moet laten amputeren. Het verdere lichamelijke en geestelijke herstel is op dit moment nog niet te voorspellen. Over het toekomstig functioneren van de nieren en de longen zijn op dit moment de meeste zorgen vanwege het feit dat deze organen tijdens het verblijf op de intensive care tijdelijk niet zelfstandig hebben kunnen functioneren. Verder blijft het de grote vraag of mijn man in de toekomst zijn werk weer volledig op zal kunnen pakken.
(Op 13 januari 2003 zijn alle 10 zijn tenen geamputeerd).

jeetje :O

ik zeg: halleluja... Andere huisarts zoeken.
Ik ben 1x gebeten door een hond, en heb toen direct een tetanusprik ge-eist.. Helaas deed die stomme prik meer pijn dan die beet, maar ik ben tenminste niet ziek geweest! En die arm kon ik toch al niet gebruiken..

Pfff... Hoe gaat het nu met de desbetreffende meneer?

who....heftig...:O:O :O

Ik heb gelukkig overleefd...:O:O:O:O:O:O

Weet je toevallig ook t vervolg/afloop van dit alles?

Ooh... Wat erg voor die man en zijn vrouw... En ik snap ook wel dat jij zelf nu een beetje ongerust bent geworden. Houd het goed in de gaten en als je het niet vertrouwt direct naar de huisarts!

Heel heftig maar ik denk eerlijk gezegd wel dat zoiets maar zelden voor zal komen.

geen flauw idee eerlijk gezegd.. dat stond op een site. ik was even aan t rondneuzen omdat ik vanmiddag zelf in mijn fl..kker gebeten en heb nu twee diepe gaten door een logee hond en vond dit verhaal toch wel schrikbarend.

hier word je inderdaad wel even stil van......

wat een verhaal,
het is toch belachlijk dat je in dit land zo lang moet aandringen voor dat je serieus genomen word belachelijk!!!! en zo zie je maar waar zo'n klein wondje tot kan leiden

jeetje wat eng!
gelukkig is het goed afgelopen

mijn huisarts waarschuwde dat hondenbeten heeel erg snel kunnen infecteren, en tot grote gevolgen kunnen leiden. ik heb nu al 5 keer nieuw verband om mijn been gedaan en mijn verband blijft maar rood van het bloed. en dat terwijl het bekand 15 u geleden is... vandaag heb ik even een dag dat ik denk dat ik al mijn vee de deur uit doe hihi

doe het natuurlijk niet maar toch

Ik wil wel even zeggen dat het niet speciaal door de hondenbeet zou moeten komen. Het kon ook zijn gebeurd als die man zich had gesneden aan een vinger.
Het gebeurt zelden, maar soms slaat het lichaam een bacterie over waardoor deze zich rustig kan vermenigvuldigen en het imuunsysteem pas opgang komt als de bacterie al teveel is vermenigvuldigd.

Misschien heeft die man de bacterie een dag later wel opgelopen in bevoorbeeld de keuken ofzo. Dus ik vind het nogal voorbarig dat de dame zegt dat de bacterieele infectie door de hondenbeet zou komen.

De bacterie heeft wel de kans gehad door de hondenbeet om de bloedbaan in te komen, maar zoals ik eerder zij kon die bacterie ook de bloedbaan zijn ingegaan als de man zich had opengehaald aan een mes.

Ik hoop dat het terug helemaal goed komt voor die man en dat hij er terug helemaal bovenop geraakt. Het gebeurt zelden, maar de gevolgen van zo'n bacterie zijn echt verschrikkelijk als het toch gebeurt.

Wat een vréselijk verhaal!

Claudia, dat er steeds bloed uit jouw wondjes blijft komen, is op zich juist wel gunstig. Dan heb je minder kans op een infectie, alles komt er immers uit.
Het zijn meestal juist die "stille" diepe geniepige wonden -waar weinig bloed uitkomt- die gaan ontsteken.

Máár, wel goed in de gaten houden!

Hoi Claudia

Wat een verhaal zeg. Werk zelf op de ic dus weet wat bacterien kunnen aanrichten.

Heb je steriel gaas in huis? maak er een propje van, op de bijt wondjes leggen en met een pleister strak verbinden. Alleen niet rondom je hele been. Tamponeert de bloeding.

Als het al flink gebloed (15 uur nu) heeft zijn de meeste basterien er al uit. Als er bacterien binnen zijn gedrongen is dat al gebeurd.

nou het probleem zit zo. de diepste wond zit bovenop mijn onderbeen en blijft maar bloeden. het is gescheurd dus het kan niet gehech worden. en het is te diep om het af te plakken met een pleister. want heb er nu jodiumgaas, steriel gaas x 2 en dan nog een verband. maar de druppels bloed blijven er door heen komen. echt horror hihi. meot maandag terug naar de dokter om dat ze het in de gaten wil blijven houden.

ik ga het is proberen wat je zegt irene, dank je wel! mijn been is nu wel super erg opgezwollen. en knal blauwhoort dat er bij?

Verschikkelijk verhaal, het is al lang geleden gebeurd zie ik in 2002 maar we zijn gewaarschuwd. Bedankt voor de info

gr Wil

Reactie vh lichaam. Hou je temperatuur in de gaten! Vindt het wel erg laat maandag pas weer naar de huisarts. Als het dikker wordt (en temp)...en rood rond de wond...terug naar de HA. Indien deze het allemaal wel mee vindt vallen.. en je voelt je zelf naar...hup naar de eerste hulp.

dat vond ik ook al eerlijk gezegd. ook omdat er een weekend tussen zit. maar goed, ik weet ondertussen wel hoe die huisarts is!

Sterkte!

bedankt voor de tip ga gelijk een tentanes prik halen

vreselijk verhaal,maar gelukkig komt dit zelden voor!
denk dat de conditie van deze persoon al niet echt ok is geweest,maar goed het is erg genoeg!
maar als ik iets echt niet vertrouw en de HA wilt niet komen,stap ik in de auto en rij na de acute opvang!!
heb ik geen auto bij huis bel ik gerust 112!
en als die zeggen dat het geen spoed is,dan laten die wel een HA komen!

idd toen ik daar aan kwam heb ik zeker nog een half uur moeten wachten. en die assistentes maar gezellig kletsen. terwijl ik heel de vloer onderdrupte met bloed. tegenwoordig zijn de HA praktijken zo laks geworden.

Als het blauw word, dat kan. Meestal als je iets oploopt, is het gebied er omheen ook gekneusd, of een blauwe plek of iets dergelijks.

Niet helemaal hetzelfde, maar wel bijna: toen ik mijn ringvinger kneusde aan mijn rechterhand heeft dat bijna 8 weken geduurd voor het over was. De eerste week na het ongelukje hebben de middelvinger en pink óók op apegapen gelegen. Ze waren niet echt gekneusd, maar hadden wel een klap gehad.

Ik zou wel je naaste omgeving op de hoogte stellen, zodat als je zelf echt ziek word en je niet meer assertief genoeg bent, dat iemand anders kan zeggen tegen een arts "nu is het genoeg, kom nu potvolblommen hier. En snel.".

jeetje wat een verhaal zeg
bedankt voor de tip

Jeetje, heftig verhaal zeg...
Gelukkig dat die man het heeft overleefd, en erg slordig dat de arts er zo makkelijk mee om is gesprongen, want als er eerder was ingegrepen had het lang zo erg niet hoeven zijn.

Claudia, hoe is het nu met je been?

wat een heftig verhaal zeg


claudia hoe gaat het