Hoe krijg ik de rest van mijn familie zo ver.

--

Je bent pas 12. Je hoort je gewoon te houden aan de regels thuis. Een hond kan wel 14 jaar oud worden, wat wil zeggen dat tegen die tijd jij 26 bent. Je gaat naar school, wilt gaan studeren, werken, uitgaan.. Ik weet niet of je dan de verantwoording wel op je kan nemen. Praat veel met je ouders.. alleen zo kun je een hond in je gezin plaatsen.

Als ik een hond krijg, zorg ik er samen met mijn moeder voor net zoals wij samen voor mijn konijn zorgen.

Als je vader het niet wil, moet je geen hond nemen. De eindverantwoordelijkheid komt toch bij je ouders te liggen. Als zij het vies vinden, zullen ze onherroepelijk steeds op je hond gaan vitten en over hem klagen. Hij krijgt dus veel negateve aandacht (een hoop gescheld), is dat wat je wilt??

Vader bores en zus dus... van 3 kanten negatieve aandacht en geen gelukkige hond...

De eindverantwoordelijkheid ligt dan bij mijn moeder en die vind dat niet erg.
En gescheld zul je niet horen bij ons in de familie.
Aangezien wij christelijk zijn.

Ik vind het erg flink dat je er zo goed over na gedacht hebt of een hondje wel geschikt is voor jou!!!!!!

Ik denk dat jij een goed baasje zou zijn. Zolang als je mama er inderdaad mee akkoord is om op jou hondje te passen en uit te laten als jij op school bent, zie ik geen reden om het niet te doen.

Ik ben er zeker van dat je er wel bewust van bent dat een hondje veel werk met zich mee brengt, dan kan ik zien aan je uitleg.

Zodus, ik zou zeggen, mama overtuigen en papa en broer en zus zullen ook wel volgen.

Nogmaals, ik vind het erg flink dat je zo stil staat bij wat een hondje allemaal met zich meebrengt. Ik zal duimen voor jou!! Groetjes

Het is dus vooral mijn vader die de moeilijkheid erin brengt, dat het niet mag enz.

Maar je konijn wordt hooguit 8. Dus tegen de tijd dat jij een volwassen vrouw bent en uit huis gaat is die allang de graszoden van de onderkant aan het bekijken. Een hondje wordt waarschijnlijk een stuk ouder en als jij uit huis bent zal je moeder er voor moeten zorgen. Het blijft uiteindelijk de keus van je ouders. Ik wilde vroeger ook zo ontzettend graag een hond. Mocht niet, en het gebeurde dus ook niet. Nu ben ik eind twintig en heb ik eindelijk mijn eerste hond. Geduld is een schone zaak...ouders verander je niet zomaar. (Maar ik begrijp je wel hoor...ik wilde vroeger ook zo ontzettend graag een hond...en een paard...en vissen...en een hele dierentuin, maar het mocht niet ).

Mijn reactie ging dus op de volgende zin: Als ik een hond krijg, zorg ik er samen met mijn moeder voor net zoals wij samen voor mijn konijn zorgen, maar in de tussentijd waren er alweer wat berichtjes geplaatst. Sorry voor de onduidelijkheid.

Als ik een hond krijg, zorg ik er samen met mijn moeder voor net zoals wij samen voor mijn konijn zorgen

Sorry, maar deze zin vind ik echt hilarisch.... Een konijn is niet echt hetzelfde als een hond...
Ook ik vind dat het hele gezin er achter moet staan. In wat voor een roedel ga je een hond plaatsen als hij door 2 mensen gewenst is, maar door 3 mensen niet?! Want als je een hond in je gezin op neemt, vormt het gezin de roedel.
En ik begrijp je wel hoor.. Ik wilde ook altijd een hond. En een kat. En een pony. En een hamster. En een konijn. En een cavia. En ratten (ok, die mocht ik uiteindelijk...) En een vogel (ook die mocht ik) Maar de rest van dierentuin mocht ik nooit! En nu ik ouder ben, begrijp ik dat ook.
Ik denk dat jij dat later, als je eindelijk een eigen huisje hebt, en je felbegeerde hondje, ook zult begrijpen!
Voorlopig lekker genieten van logeer en uitlaathondjes en lekker dromen over je eigen hond!

Je kan inderdaad een hond niet met een konijn vergelijken. Een hond brengt meer werk met zich mee. Maar (!) als een jong meisje de verantwoordelijkheid van een konijntje aankan, zegt dat iets over hoe ze tegenover dieren staat en de moeite die ze er in wil steken. Ik begrijp deze afradende reacties écht niet. Het feit dat ze op een forum ten rade gaat of ze idd de zorg voor een hond aankan zegt al erg veel. Meeste mensen kopen een hond voor kerstmis en zetten hem in een hok achter aan in de tuin. Mylene geeft duidelijk aan dat ze er de tijd en energie in wil steken. Wat maakt haar minder capabel dan ons (oudere) mensen??? Ze geeft duidelijk aan dat ze dit in consensus zal doen met zoxwel vader als moeder. We kunnen er tevens van uit gaan dat die mensen ook hun verantwoordelijk zullen opnemen. Ze heeft genoeg ruimte in huis, in de tuin en er zijn faciliteiten in de buurt zodat de hond lekker kan dollen. Zie er absoluut geen probleem in dat ze maar 12 jaar oude is. Haar hart zit OVERDUIDELIJK op de juiste plaats en dit is een weloverdachte beslissing die ze zal nemen... Laat ons stellen dat dat véél meer is dan de meeste mensen die we dagdagelijks tegenkomen!!!

@JoeJoe, bij jouw reacties sluit ik mij helemaal aan !

@ Joe Joe en Daphne: Alleen de moeder is het er mee eens, de vader niet. Het is niet dat Mylene niet capabel zou zijn om een hond te hebben! Ze heeft veel opgezocht, denkt er goed over na. Petje af! Maar wat ik al zei: je neemt een hond op in je "roedel". Wat voor roedel, wat voor basis heeft je hondje als hij maar door 2 van de 5 roedelleden gewenst is?
Daarbuiten is ze 12 jaar. Ik zeg niet dat alle meisjes zo zijn, maar weet je hoeveel meisjes ik voorbij zie komen bij mijn pony op stal? Allemaal paardenmeisjes, paarden voor, paarden na. Maar dan zijn ze 14, 15, komen de jongens, 16, scooters, stappen uitgaan, paard staat op stal, want daar hebben ze geen tijd meer voor.
En daarnaast: Mylene is nu 12. Als de hond 14 jaar gaat worden, is ze straks 26. Wat gebeurt er allemaal in die tussenjaren?! Studeren, werk, vriendjes, etc?!
Daarom zeg ik dat het misschien verstandiger is om te wachten tot ze ouder is. Of tot haar vader, broer en zus het er ook mee eens zijn. Lekker veel lezen en leren over honden, oppassen op hondjes van anderen, daar ook veel van leren! En dan ben je er helemaal klaar voor als je dan eindelijk je eigen hondje kan nemen!

Ik ben zelf 28 en nog niet heel erg lang afgestudeerd. Ik heb op geen enkel moment de afgelopen jaren mij hond minder aandacht gegeven. Vader en moeder moeten beide akkoord geven, daar ben ik mee eens. Ik kan wel uit het bericht afleiden dat vader op een bepaald moment niet wou omdat hij dacht dat mama niet wou. Wat broer en zus betreft, geven en nemen. Dat heb ik ook met mijn 4 zussen moeten doen. Als mijn ouders iets besliste waar ik niet met akkoord was, dan legde ik mij daarbij neer. Je kan niet altijd voor iedereen goed doen.

Ik denk dat doordat ik steeds huisdieren heb gehad dit mij een beter mens heeft gemaakt, iemand met een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Ik heb zoals je aanhaalt alle fases in het leven (studeren, werk, vriendjes, vriendinnetjes, uitgaan etc) doorlopen samen met mijn huisdieren. Op geen enkel moment heb ik mijn huisdieren minder aandacht gegeven. Als je een dier graag ziet pas je je schema met plezier aan.

@Joe Joe: maar om jezelf met je 28 jaar nou te vergelijken met een meisje van 12?!
Ik ben zelf ook 25 jaar, en volop aan het studeren. Yori komt daarbij absoluut niks tekort. Maar dat is wel omdat ik al verantwoordelijkheidsgevoel héb. Ik heb dat gekregen door mijn verzorgpony, vogel, en ratjes. Altijd alles zelf moeten doen. Daarnaast altijd een krantenwijk gehad, ook voor het kweken van verantwoordelijkheidsgevoel.
Ik denk zeker dat je een beter mens wordt, met een groter verantwoordelijkheidsgevoel door bijvoorbeeld het hebben/verzorgen van dieren. Maar wel als het hele gezin erachter staat. M.b.t. geven en nemen ben ik het in een situatie zoals een hond nemen niet eens. Een hond verandert je leven. Je moet je leven aanpassen aan een hond. Het leven van het hele gezin. Iedereen moet meewerken aan de opvoeding van een hond, etc. Ook als je puber bent (daar ze over broer en zus spreekt, ga ik ervan uit dat ze ouder zijn dan 12), en liever geen hond had willen hebben.

Neen , je leest dat verkeerd. Ik vergeleek mezelf met mijn 28 jaar niet met iemand van 12 jaar. Ik gaf aan dat ik vanaf mijn 12 jaar tot en met 28 jaar samen met mijn huisdieren verschillende fases in mijn leven heb doorlopen, vlotjes... En me daardoor niet aansluit bij "

Je hebt groot gelijk dat een hond in een liefdevolle omgeving moet terecht komen, waar hij geliefd wordt door élk lid van het gezin. Maar als zo'n pupje in huis komt, en correct wordt opgevoed, dan denk ik niet dat hij voor "overlast" zorgt binnen dat gezin. Er moeten dan gewoon grenzen worden gesteld die iedereen respecteert niet op de kamer van de broer en zus komen). Ik volg je redenering absoluut tot op een bepaalde hoogte, en dan ook weer een klein beetje niet op ander vlak.

(ik citeer: Als de hond 14 jaar gaat worden, is ze straks 26. Wat gebeurt er allemaal in die tussenjaren?! Studeren, werk, vriendjes, etc?!)


Maar hey, da's juist het leuke aan dit forum, niet? Ik leer in elk geval veel bij!

Maar voorlopig...

We agree to disagree???

yes we agree! Dat is zeker ook het leuke van dit forum. En van mening verschillen mag zeker hoor! Zou toch eens saai zijn, als we allemaal met de neus in dezelfde richting zouden staan!

Ik wil gewoon graag dat alle hondjes in de hele wereld gelukkig zijn!

Hoihoi,
Ik ga toch ook voor je duimen, dat dat hondje er komt. Ik heb vaak genoeg honden zien gaan naar koppels die er beiden achter staan en dan 6 maanden later scheiden en dan plots beseffen dat ze geen van beiden het hondje aankunnen (lees: willen) alleen.
Toen ik 12 was kreeg ik van mijn vader een hondje, ook na vele jaren zagen, en beetje fout want hij woonde niet bij ons, en mijn moeder en grootmoeder zagen het niet echt zitten.....mijn broer was onverschillig.
Wel...dat hondje is het begin geweest van een later leven vol hondenplezier en is zeker een heel gelukkig hondje geweest, hij is uiteindelijk 17 jaar geworden, ging zelfs met het vliegtuig mee op vakantie enzo. Toegegeven, wij kenden er niks van, en ik was een kind, maar hij heeft een geweldig leven gehad, en wij met hem. Maar inderdaad, toen ik 18 was en ging studeren kon hij niet mee op kamers, dus ja, dan zat mijn moeder er wel mee.....maar zij was toen ook al 6 jaar helemaal gek van hem, dus zelfs al had ik hem willen meenemen, ik weet niet of ze dat zou toegelaten hebben .
Ik vind het ook knap dat je er zo bij stil staat, ik zie zoveel volwassenen op de hondenschool verschijnen die veel minder doordacht een hond hebben genomen..... Of een poedel bij je past, geen idee.....ik ken dat ras niet zo goed. Aangezien 12 jaar voor veel honden toch de grens is om iemand te aanzien als baas zou ik wel goed informeren en bij een goede fokker gaan waar je wat info over het karakter van de ouders enzo krijgt, zodat je niet met een dominante hond zit zo meteen!
Ze zeggen weleens dat iedereen zijn eerste hond 'verknoeit' en dat is een klein beetje zo, maar dat wil niet noodzakelijk zeggen dat dat een ongelukkige hond is. Go for it!! Maar besef dat je er veel voor moet laten!

ik moet zeggen dat ik 12 jaar toch wel erg jong vind, maar dat terzijde.....

om er nog beter achter te komen of het gezin echt een hond wil, zou je eens kunnen kijken of je bijvoorbeeld een weekend of een weekje een logeerhondje kan vinden. dan heb je voor een weekje een hond, en kan iedereen zien hoeveel werk het is, en hoeveel viezigheid.

poedels moeten wel elke 8 weken ofzo getrimd worden, dat is ook een redelijke kostenpost, als je zo'n hond neemt moet je dus uitzoeken hoeveel het trimmen kost per keer, en met je ouders overleggen of jullie daar het geld voor over hebben.....

Aan het geld zal het waarschijnlijk niet liggen.
En mijn broer en zus die gaan waarschijnlijk tussen nu en 5 jaar uit huis.
Maar als ik een weekend een hondje neem of wat dan ook.
Dan moet ik een hondje vinden die niet haart.
Want anders willen ze dat sowieso niet.

Ik vind dat ouders moeten kiezen voor een hond. Als je vader er niet achter staat, dan zou ik het niet doen. Want als je moeder een keer weg is of ziek, dan zal je vader de verzorging op zich moeten nemen. Het lijkt me dus geen goed idee om een hond in huis te halen. Misschien dat je later zelf een hondje kunt nemen in huis

Hm ik vind het wel lastig..Toen mijn hond overleed toen ik 12 was wou ik ook graag een nieuwe..maar als ik er aan terug denk..was mijn vader altijd degene die met weer en wind naar buiten moest om de hond uit te laten omda twij het vertikten..dus ergens snap ik de vader wel.. gewoon ff wachten tot je op jezelf woont

Mijn moeder is bijna nooit ziek en gaat bijna nooit weg en als ze ergens heen gaat kan de hond bijna altijd mee.
En als mijn moeder ziek is, dan verzorg ik ook alleen mijn konijn en doe ik alles allen en dat is ook al wat. Dus een hond kan ik ook wel alleen.
Het meeste zal ik gaan doen.

En als jullie zo zijn dat jullie de hond niet in weer en wind uitlaat wil niet zeggen dat ik ook zo ben.

je moet je papa maar eens lief aankijken en hem dan vragen hoe hij zich 12 jaar geleden voelde toen je geboren was,op zijn antwoord zeg je hem dan maar zo zou ik me ook voelen als ik een toy poedeltje krijg

Je weet niet wat de toekomst brengt. je moeder kan wel ineens ziek worden of er zijn ineens andere omstandigheden. Misschien dat jij de hond wel wil uitlaten, maar je bent er niet altijd. Als je fulltime stage loopt straks bij je studie, dan kun je er gewoon niet zijn. Dan moeten je ouders de hond uitlaten. Je vader wilt geen hond... Dan zou ik het dus niet doen. Je moeder kan hem blijkbaar ook niet overtuigen.

Nog even onze 12-jarige helpen....
@Angela: haar moeder kan wel ineens ziek worden, maar jij en ik kunnen ook ineens ziek worden als we een hondje nemen hé......
Ik zie het probleem niet echt, als haar moeder er al achter staat, dan zijn ze toch al met 2 pro-hond hé, en ja het zou geweldig zijn als papa en broer enzo dan ook nog helemaal zot zijn van dat hondje, maar dat kan evengoed komen na een paar maanden hé... Als ik het zo lees denk ik niet dat een hondje bij Mylene ongelukkig zou zijn hoor!

Ik denk dat een hondje bij Mylene echt gelukkig zou zijn en ben er zeker van dat haar broer en zus er ook goed zullen voor zorgen. Alleen twijfel ik of een poedel geschikt zou zijn

Ik vind de vroege tienerjaren niet echt handig om een jonge hond te nemen. Als je op zo'n leeftijd een hond wilt, zul je in de jaren daarna delen van dingen op moeten geven, vriendjes, met vriendinnen dingen doen, uitgaan, enzovoorts. Je zult als je je verantwoordelijkheid neemt zul je op die momenten moeten zeggen van "sorry, maar ik moet even naar huis voor de hond".

En wat als je gaat studeren? Blijf je dan thuis wonen, dan kan het. Ga je op kamers, dan word het lastig.

Veel van deze dingen lijken op dit moment niet iets wat je zult gaan doen, maar deze dingen horen bij het leven: je zult zelf veranderen. En is er dan nog tijd voor de hond die JIJ nu wilt?