Verdrietige pup

Zoals jullie misschien hebben gelezen in ons topic over MO hebben we dinsdag moeten beslissen van Pixie te laten inslapen.
Nu heeft onze labradorpup Romi het heel moeilijk, ze zoekt Pixie en nu ze alleen moet slapen zit ze te janken in de bench. Vroeger sliepen ze beneden in de living maar we hebben nu een bench boven gezet zodat ze een tijdje op de kamer kan slapen.
Ik heb ook een grote beer in de bench gezet waar ze tegen kan kruipen als ze wil maar dit doet ze niet echt, ze speelt wel met de beer en sleurt hem overal mee naartoe. Ook ligt het deken waar ze altijd met 2 oplagen in de auto bij haar in de bench.

Zijn er nog dingen die we kunnen doen om haar over haar verdriet te helpen?
We hebben er zelf heel veel verdriet van maar om te zien dat Romi haar maatje zoekt en ze niet snapt waar Pixie nu naartoe is maakt alles nog wat moeilijker :(

Gewoon niets anders doen dan normaal.
Je trekt alles alleen maar uit zijn verband en maakt het eigenlijk allemaal vreemder en onbegrijpelijker.

Buiten dat ze nu boven slaapt is er niets anders, hoe trek ik de dingen dan uit zen verband?

Heb jij Romi aan Pixie laten ruiken toen ze overleden was?

Gewoon een beetje meer aandacht geven.
Kijk je hond zit nu ook een rauwproses,hij is zen maatje kwijt .
Ik heb het zelf ook meegemaakt met onze Spikey,ik had toen nog een andere hond die over leden was onze snuffie dat was een verbasterde .
Onze Spikey kwam er niet over heen naar de dierenarts en al geweest met hem want het ging niet goed met onze Spikey,
Tot einde van de rit hebben we echt een hond bij moeten kopen anders was onze spikey er echt onder door gegaan.
Toen hebben we er een dwerg bij gekocht ondanks dat ik het echt niet wilde omdat ik nog heel veel verdriet had van onze Snuffie.
Maar we konde niet anders,toen is onze Ozzy er bij gekomen en onze Spikey bekwam heelemaal er kwam weer leven in dat hondje.
Zo hebben wij het op moeten lossen met onze Spikey.
Als we het niet gedaan hadden dan had onze Spikey het gewoon niet geret dat zij de dierenarts toen ook tegen ons.
Groetjes Jolanda en veel sterkte met je hondje.

@Esther: Nee ze is bij de dierenarts gebleven en zal gecremeerd worden

@Jolanda: We geven haar iets meer aandacht maar ook niet teveel, het is zowiezo niet zo'n knuffelhond. Ze ligt liever op de grond aan onze voeten dan naast ons
Een nieuwe hond erbij pakken zullen we zowiezo niet doen want we hebben ook nog een chihuahua en het was van in het begin maar de bedoeling om 2 honden te hebben, maar van de week komt dribbel ( de hond van men schoonouders ) terug uit verlof en ik denk dat we dan maar ineens langsgaan met Romi.
Die 2 komen ook heel goed overeen en hopelijk kan ze haar gedachten dan wat verzetten.

Dat is vaak het probleem. Helaas heeft je pup geen afscheid kunnen nemen. Laat dit een les voor je zijn want het is wel belangrijk dat een andere hond vanuit het gezin dit doet.

Doe je dit niet dan kun je dit soort problemen krijgen helaas.

Je kunt je pup begeleiden door homeopatische middelen. Ik zou even met Ilja contact maken en zij kan jou door verwijzen. Ik weet dat dit helpt nl.

Dit is Ilja's profiel: http://www.hondenpage.com/baasjes/487/%20%20%20Ilja%20&%20Sterre***.php

Ik zal haar eens een berichtje sturen, maar in Belgie zijn er niet zoveel die daarin gespecialiseerd zijn denk ik

Ik hoop het voor je hondje dat ze dan haar gedachten kan verzetten.
Ja het valt voor een hond ook niet mee als zen maatje weg valt.
Maar ik hoop dat het goed gaat komen.
Groetjes Jolanda,

Inderdaad, het is echt zielig.
Maar ze speelt nog veel, meer met ons nu ipv met Pixie vroeger. Ze eet ook goed en drinken ook.
Ze heeft wel weer wat meer binnen geplast, dat zal misschien allemaal wat samen hangen met de omstandigheden.
Ik kan niet wachtten tot dribbel thuis is en die 2 bezig te zien, ik denk dat het haar zeker goed zal doen.

Hoe jij dingen uit zijn verband kunt trekken.??
Je vraagd wat je kunt doen om je hond over het verdriet heen kan helpen.
En dat jullie ook vreselijk verdriet hebben.
Beide verdriet is normaal en begrijpelijk.
Maar jouw verdriet heeft een andere soort emotie dan van de hond.
En zodra jij vanuit jouw verdriet gaat handelen naar de hond word het alleen maar vreemd en onbegrijpelijk voor de hond.
Hij begrijpt jouw emotie en begrip van mensen verdriet niet.
Dus gewoon zo doen als anders.

lekker gaan wandelen in een andere omgeving dan je vroeger met haar maatje deed. en als jij er niet te veel de aandacht erop zet, gaat het verdriet van je pup echt over.

voor jou zelf, heel veel sterkte, en probeer het een mooi plekje te geven.

@Kees: Ik weet ook wel dat ze het niet ervaren zoals mensen, vroeg gewoon of er dingen waren die we kunnen doen om haar te helpen.

@Willemijn: Pixie ging nooit mee wandelen, ze was al vanaf haar geboorte ziek, samen spelen in de tuin deden ze wel veel. Ja voor de rest gaan we gewoon door met hondenschool en zelf trainen enzo dus ze heeft haar bezigheid.
Bedankt, we zullen het wel een plekje kunnen geven met de tijd, het is voor Pixie veel beter zo. Een pup vol energie en dan haar wilde spelletjes moeten bekopen met blijven overgeven was niet leuk voor haar.

Ik heb het mee gemaakt toen mijn eerste teckel overleed en joepje alleen achter bleef. Het werd een heel zielig hondje, en wilde niet meer wandelen op het laatst wilde ze ook niet meer eten, ze had nergens zin meer in. Ik was dus wel verplicht om een hondje erbij te nemen, toen kwam India in huis en Joep fleurde weer helemaal op! Joep was al 10 jaar en kon maar niet wennen, maar ik denk dat een pup er wel sneller aan went.

Ja ik denk ook dat een pup er makkelijker aan went, we hebben ook nog een andere hond maar die wilt nooit spelen met Romi.
Misschien komt daar nu verandering in

ach wat sneu zeg ja ze zal zich wel alleen voelen moeilijk hoor hoop dat ze snel gewend is zonder pixie sterkte ook voor jullie

Bedankt, hoop het ook voor haar. Haar zo zien zoeken is zielig, maar we laten haar maar doen zo.

Hallo,

Ik zou gewoon normaal tegen jullie hond gaan doen, dat wil zeggen niet anders dan altijd. Want ik heb begrepen dat honden veel sneller het verdriet verwerken dan wij mensen. Ze zijn natuurlijk wel even verdrietig, maar het gaat weer over, mits wij mensen hen in de weg staan met onze eigen verdriet! Dus: de hond niet overdreven veel aandacht geven en hem zielig vinden omdat hij zijn vriendje heeft verloren of hem op een andere manier gaan benaderen alsof hij iets mankeert. Want je benadert hem op zo'n manier omdat jij weet dat er iets aan de hand is, en zo versterk je alleen zijn eigen gevoelens. En als je hem op een normale, positieve manier benadert (hoe moeilijk het ook is omdat wij, mensen, anders zijn), gaat zijn verdriet op een natuurlijke manier over. Het beste wat je kan doen is vrolijk en positief tegenover je hond te zijn.
Het is echt verschrikkelijk als je hond doodgaat dus het spijt me dat jullie haar in moesten laten slapen...

Tegen haar doen we net zo vrolijk als anders en zeker als ze flink buiten geplast heeft ofzo.
Ze heeft ons natuurlijk wel al zien huilen en ze heeft me dan veel lekjes gegeven maar dat is soms niet tegen te houden.
Het is inderdaad verschrikkelijk, een paar maanden geleden is onze kaukasische overleden maar die was al 12 jaar en daar had ik het ook moeilijk mee, maar een pup moeten laten inslapen vind ik veel moeilijker omdat ze niet zo lang van het leven heeft mogen genieten.