Draak van een hond

Ik ben benieuwd hoeveel mensen er zijn hier op HP die een hond hebben die eigenlijk niet zonder muilkorf de straat op kan.

Wij hebben onze Dobber, die veel te vroeg bij zijn moeder is weggehaald en slecht gesocialiseerd is. Hij is agressief naar mensen. Vooral naar mannen.
Hoe vaak ik al niet heb gehoord dat ik hem maar beter een spuitje kan laten geven.

Nu heb ik het geluk dat we een groot erf hebben en dat ik dus niet met Dobber de straat op hoef.

Ik zou willen weten wie nog meer zo'n draakje heeft, en hoe je ermee omgaat om hem/haar toch bij je te kunnen houden.

Ik heb zelf engeltjes

Maar mijn ouders hebben een boxer teefje gehad dat ronduit agressief was naar andere honden. Ze hadden haar met 4 maanden gekocht en ze was slecht gesocialiseerd. Een schat voor mensen, maar andere honden...

Mijn ouders wonen op het platteland, dus een groot probleem was het niet. Kim stond wel goed onder appèl, dus ook in het bos heeft het nooit voor problemen gezorgd. Mijn ouders riepen haar gewoon terug als er andere honden aankwamen. En was een baasje zo dom de hond toch naar Kim toe te laten gaan, dan hield mijn vader Pim heel kort en had hij 1 hand vrij om de andere hond eventueel weg te pakken.

De meeste honden hadden trouwens wel door dat ze haar beter met rust moesten laten.

demon is ontzettend beschermend. als rensje tegen j een andere hond blaft. dan gromt hij en laat ij zijn tanden zien.

maar verder zijn t alletwee engeltjes

demon is ontzettend beschermend. als rensje tegen j een andere hond blaft. dan gromt hij en laat ij zijn tanden zien.

maar verder zijn t alletwee engeltjes

demon is ontzettend beschermend. als rensje tegen j een andere hond blaft. dan gromt hij en laat ij zijn tanden zien.

maar verder zijn t alletwee engeltjes

woopsie

Kun geen gedrags Therapeut om raad vragen?

hoi ,ik had ook zo'n (draakje) slecht gesocialiseert.
Voor mij was ze toppie wilde ook wel eens uitvallen ,maar ik wist er mee om te gaan en ze beet me nooit echt door.maar andere mensen accepteerde ze gewoon niet.Heb haar toch bijna 16 jaar gehad en was stapel op d'r ,was mijn meisie.
En ja heb ook een grote tuin en met wandelen meteen waarschuwen ,,niet aanraken ,maar was wel een kleine hond dus iets makkelijker in bedwang te houden natuurlijk.

Ik loop niet met een muilkorf met Lola, maar ze kwam wel met muilkorf aan. Ze had flink toegebeten en een paar medewerkers van het asiel verwondt toen men haar in de transportbox wilde zetten.

Ik thuis naief meteen de muilkorf af en haar beginnen te aaien. Hap. Tja ze kende me helemaal niet dus ze wist ook niet automatisch dat ik haar niets wilde doen.

Ook bij haar eten moest je oppassen, dan gromde ze ook en een keer kwam een kennis binnen en liep enthousiast op haar af. Geen grom, meteen hap.

Buiten wilde ze ook vooral mannen aanvliegen, of fietsen, auto s tractors etc. De spoorweg was niet over te steken zonder getrek, gegrom en geblaf naar het verkeer. Allemaal angst.


Ik heb dat zo opgelost. In het begin alleen heel rusige wandelingen maken waar je zo goed als zeker niemand tegen komt. Komt er wel iemand aan haar afleiden met snoep. Ze is zeer omkoopbaar en lijkt het ook fijn te inden dat ik voor haar die beslissing maak. Je hoeft alleen maar bij me te komen en het "gevaar" gaat gewoon voorbij, ze kwam al snel dus uitzichzelf bij me als er iemand of iets aankwam.

Dit stapje oor stapje uitgebreidt. Soms loop ik nog steeds naar de overkant als ik het niet helemaal vertrouw. Bijvoorbeeld als er een kindje alleen over de stoep racet met zijn fietsje.
Verder gaan we overal in een "boogje" langs. Soms staan we stil en bekijken kwasi geintresseerd de stoep terwijl er iemand of iets langskomt. Het hangt ervan af...ik moest soms heel creatief zijn.

Met eten en in huis als ze op haar kleedje ligt laten we haar met rust. Maar inmiddels kan je ook gewoon naar haar toelopen als je dat zou willen.

Verder is het buiten gewoon allemaal geconditioneerd, ik zie wel dat ze nog alert is, maar ze weet dat ze geen aktie hoeft te ondernemen behalve haar lekkers in ontvangst nemen, nadat ze braaf naast me gelopen heeft. Alleen de spoorwegovergang, daar kan ze zich af en toe toch niet inhouden. Maar daar wordt nog aan gewerkt.

@Maria, met een klein hondje zal het ongetwijfeld "gemakkelijker" zijn, maar toch knap van je.

@Dobry, wat goed dat je Lola al zover hebt gekregen. Menigeen zou haar waarschijnlijk per kerende post hebben teruggestuurd.

Dat soort verhalen ben ik naar op zoek; mensen die ondanks het negatieve gedrag, toch staan voor hun hond!

@Corrie, dank voor de tip, maar heb al 3 gt's over de vloer gehad. Ben niet op zoek naar adviezen, maar naar de verhalen van andere mensen.

Mijn oma had vroeger zo'n galbakkie
Hij was 1 toen ze hem kreeg, zijn vorige baasje was overleden aan een hartaanval op het toilet en Astor had 2 dagen zitten waken voor een dichte deur. Via de politie is hij bij mijn oma gekomen en wij zagen het zo dat hij panisch was mijn oma kwijt te raken.
Bij verjaardagen lag hij onder mijn oma's benen, kwam je dichterbij dan armlengte dan beet hij in je kuiten.
Lopen ging met mijn oma en opa maar verder met niemand, hij blafte en beet als hij de kans kreeg.
Andere honden waren prima als ze maar niet bij mijn oma in de buurt kwamen, dan vloog hij ze aan.

Opzich was het een schat, als je gewoon alleen op visite was kon hij het nog overzien en kon je spelen en aaien, maar verjaardagen zijn altijd een drama geweest.
Mijn oma was dol op Astor en hijheeft er 15 goede jaren gehad, maar hij is echt getekend geweest door het verlies van zijn 1e baas. Hij is ook zeker 10 keer weggelopen en aar het graf zijn eerste baasje gelopen, dan ging hij daar liggen slapen. Heel riest eigenlijk...
Maar goed hij heeft een orima leven gehad (en de rest van de familie is nog jaaaaaaaaaaaren beschermd tegen tetanus, we zijn allemaal gebeten en via de EHBO ingeeent haha)

Als Bouncer groter was geweest,had hij niet zonder muilkorf gekund,maar ik kan hem zo oppakken. Hij valt de meesten honden,1x losgelaten,drama! Word niks. Maar nu is hij als puppy zijnde wel 2x aangevallen door grotere honden.

En ook tegen over mensen is Bouncer aggressief. Ging een tijdje goed,maar niet voor lang..Zelfs familie leden wat hij al vanaf zijn geboorte kent,zijn de dupe... Iedereen is er ook bang voor,helaas! Moet mensen altijd waarschuwen,om Bouncer absoluut niet te aaien,hij pikt dat van niemand.

Het is lastig,maar mijn kindje. Zolang je hem met rust laat,doet hij niks.

Hoevaak ik wel niet te horen heb gekregen,laat hem toch inslapen...Komt me de strot uit!

Wij hebben het meegemaakt met een Mechelse Herder, een herplaatser van ruim 6. Men was "vergeten" te vertellen dat hij niet bepaald makkelijk in de omgang was. Maar daar kwamen we snel achter. Toen mijn vriendin hem kwam bewonderen, vloog hij haar meteen aan, en bij de 1ste uitlaatbeurt hing hij al in een hond. En al heel snel bleek dat hij alles en iedereen aanviel. Reuen, teven, volwassenen, kinderen. Niemand kon hier ook zo maar even binnenstappen. We hadden in die tijd ook nog een Newfoundlanderteefje, en daar kon hij wel heel goed mee overweg. Met uitlaten had hij dus een muilkorf om. Want nadat hij 1x een kind had gebeten, zat de schrik er bij ons goed in. Voor ons was hij vanaf het 1ste moment dat hij hier binnen kwam, een geweldige hond! En dat was ook 1 van de redenen dat we hem tot zijn dood, hij is ruim 10 geworden, bij ons hebben gehouden. Want wie wil zo'n hond? Als wij hem hadden weggedaan, wat zou er dan van hem terecht zijn gekomen? Maar makkelijk was het zeker niet, daar ben ik eerlijk in! Ontspannen wandelen, leuke dingen doen, dat was er niet meer bij.
En er zijn ook wel momenten geweest dat ik dacht; Wat zal mijn leven makkelijker worden als hij er niet meer is!
Tot hij ziek werd, en we hem moesten laten inslapen. Je wil niet weten wat een verdriet ik daarvan heb gehad! Nogmaals, we hebben het volgehouden, maar makkelijk was het niet!!!!!!!!!

Ik denk als je een hond 2e hands overneemt om het zo maar eens te zeggen, je er dus gewoon niet vantevoren een beeld van moet maken hoe hij of zij zou moeten zijn. Er blanco aan beginnen en eerst kijken wat je in huis hebt en daarvandaan gaan trainen. Van de hond uit dus. Kijken wat ze aangeeft, en je daaraan aanpassen. Eigenlijk is dat dus heel simpel.

Ik denk idd als deze hond in de verkeerde handen gevallen zou zijn, ze echt een gevaarlijke hond had kunnen worden.

En kijk nu eens wat een lieve gevoelige hond het is, ze doet zo haar best om alles goed te doen en blijft toch zichzelf, een sterke, gemoedelijke hond die weet wat ze wil, en het gaat gewoon hartstikke goed, door alleen maar goed op haar lichaamstaal te letten en ons daaraan aan te passen.

Kaily was in het begin ook zwaar aggresief naar honden, en ze vermoorden katten.(En dat is niet handig met 2 katten in huis)

Zij is ook verkeerd gesocialiseerd en als fokteef gebruikt.

Toen ik haar kreeg was het dus ook meteen aan de slag en flink trainen.

Ze kende absolut geen hondentaal en beet dus maar gewoon. Uit eindelijk met flink wat training en hulp van lieve mensen die hun hond vrijwillig opgaven om te trainen is het nu een hele lieve hond, die niet meer aanvalt. Ja sommige dingen snapt ze nog niet, zoals waarom sommige honden niet reageren op haar lichaamstaal(als ze bv negeerd en weg draait) en dan valt ze uit.

En met mijn (ondertussen) 3 katten gaat het heel goed.

Maar haar hondentaal aan leren ging heel moeizaam, voornamelijk omdat ik het zelf ook moest leren. Maar ik heb vaak op handen en voeten gestaan om zo te proberen duidelijke lichaamstaal te laten zien. haha mijn moeder verklaarde me vaak voor gek, maar het heeft wel geholpen!

groetjes

Hoi YmY,
Promise is hier gekomen toen ze 5 was en haar vertrouw ik ook niet 100% naar andere mensen toe. Op straat wel, dus dat is bij ons het geval niet.
Maar thuis.. er zijn mensen die hier wel eens komen en die ik niet met Prom in aanraking laat komen. Dit betreft altijd mannen. Ik weet ook wel ongeveer welk type man in aanmerking komt voor haar nukken en welke niet. Er zijn een paar incidenten geweest dat ze gehapt en zelfs een keer gebeten heeft.
Na een paar bezoeken van en intensief contact met een GT vorig jaar ben ik zoveel te weten gekomen dat ik nu weet hoe te handelen en hoe we het aan moeten pakken met haar.
Ik vind het erg jammer en ze is ook echt mijn zorgenkindje. Maar wij zelf (net als jij met Dobber) hebben aan haar een gouden hond die hier nooit ofte nimmer meer weg zal gaan.