Het omgaan met een mechelaar en het opvoeden van

Ik vind dat iedereen hier op het forum heel erg menselijk en dus rationeel denkt. Een hond is een hond en zal nooit een mens worden. Honden zullen mensen nooit echt begrijpen en spreken al helemaal de taal niet. Mensen daarentegen kunnen wel degelijk hondentaal leren. Hondentaal bestaat niet uit woorden maar bestaat uit hoofdzakelijk lichaamshoudingen. Soms grommen en blaffen en af en toe een correctiebijt maar dan heb je het ver gehad.

Ook fysieke correcties horen af en toe bij de de opvoeding ben ik van mening. Niet om hem te pijnigen maar om duidelijk te laten zien dat iets niet geoorloofd is. En houdt alsjeblieft op met te zeggen dat een moederhond dit niet doet. Ook zij geeft heel duidelijk correcties, dit doet ze één keer en vervolgens gromt ze en weet de pup waar zijn grenzen liggen. Komt geen bloed bij kijken. Dit doen we trouwens bij onze eigen kinderen ook. Ook volwassen honden doen dit trouwens nog steeds bij elkaar. Let maar eens goed op in je omgeving.

Echter kennen mensen vaak geen grenzen en doen vaak iets zonder dat ze weten wat ze doen waardoor de hond uiteindelijk de overtreffende correctie uit zal voeren waardoor deze geclassificeerd wordt als vals.

Momenteel ben ik bezig met positieve opvoeding voor onze tervuerense herder en het werpt zijn vruchten absoluut af. Ook ik moet af en toe toch duidelijk zijn tegen hem en ik doe hem hierbij absoluut geen pijn. Ik kan zelf met mijn hand een slaande actie richting hem doen. Hij kijkt mij dan alleen aan alsof ik een achterlijke ben Echter wel, nadat ik de correctie heb uitgevoerd kijk ik naar hoe de hond reageert en ga ik voor mijzelf na of ik het anders had kunnen doen.

Voorbeeld:
Op een gegeven moment was mijn zoontje rustig aan het spelen en liep weg van zijn speelplek, Iggy ging achter hem aan en wilde met hem spelen, allemaal heel leuk en aardig totdat Iggy met de arm van mijn zoon ervandoor probeerde te gaan, mijn zoon heeft er een wondje aan overgehouden. Erewoord dat ik niet boos ben geworden op Iggy, helemaal niet, maar ik heb hem toch echt wel even in zijn nekvel gepakt, op zijn zij gelegd en even rustig laten worden. Hier heeft hij geen schade aan opgelopen, geen pijn gehad, geen bloed vergoten... Maar hij heeft NOOIT meer de arm van mijn zoon en ook van anderen niet gepakt.

Toch zou ik wel eens willen weten hoe jullie op dat moment zouden reageren...? Een snoepje pakken en proberen om de arm van je zoon terug te krijgen? Hem afleiden? Schreeuwen tegen hem (zonder resultaat want hij begrijpt je nog niet) of hem gewoon lief aankijken en hopen dat hij de arm van je zoon loslaat.

Het is trouwens gewoon puppygedrag en hij begreep het op dat moment nog niet helemaal maar heeft het nooit meer gedaan!

Beste mensen,

Regelmatig merken we dat er onduidelijkheid is over het adviseren van fysieke correcties op dit forum. Om deze reden hebben we een nieuwe forumregel toegevoegd:

Het is niet toegestaan fysieke correcties of andere provocerende handelingen te adviseren in posts, krabbels of persoonlijke berichten. Dit om het welzijn van de hond en de veiligheid van de forumleden te kunnen waarborgen.

De forumregels zijn te lezen wanneer je reageert in een topic, boven het veld waar de reactie getypt wordt kun je op "forumregel" klikken.

Hopelijk is een en ander nu duidelijk en kunnen wij hiermee misverstanden in de toekomst voorkomen.

Met vriendelijke groet,
Het Moderatorteam