wanneer nieuwe hond

wanneer kozen jullie voor een nieuwe hond na het overlijden van je vorige hond?

onze harry is nu bijna een maand geleden overleden en iets in me is helemaal niet toe aan een nieuwe (eerst even de voordelen voor ons gezin zonder hond (hond was er eerder dan ons kind)) maar aan de andere kant wil ik zo graag weer uren wandelen in het bos met een nieuw maatje.

Als je er zelf nog over twijfeld wacht dan nog even.
Wij hadden na het overlijden van Boy vrij snel weer een nieuwe hond, maar dat was niet goed.
Helaas was dit ook nog het tegenovergestelde van Boy.
Boy was heel rustig en lief en deze was helemaal hyper en liet de tanden zien als het hem niet aan stond.
Deze hond hebben we uiteindelijk dan ook weg gedaan omdat hij niet te handhaven was, dus weer verdriet bij de kinderen.
Nu hebben we Luca en die is wel net Boy.
Lief en zachtaardig.
Niet dat hij Boy kan vervangen ,maar toch..
Neem eerst de tijd om het verlies een plaatsje te geven.

Wij hebben ook vrij snel een pup genomen na het overlijden van de hond.Vergeten doe je de hond niet.

Zie nu dat dit onderwerp ook over Harry gaat.
Ale je gevoel zegt dat je weer aan een hondje toe bent is het goed. Wij hadden Noah al toen Kim dood ging.

Ik had 7 weken na het overlijden van Chico (14 jaar en 4 maanden geworden) al een nieuwe hond. Ik kwam niet meer buiten, merkte ik. Ik had dus ook geen beweging meer, geen praatje met andere baasjes.

Ik had gezegd "hierna geen hond meer", maar ik vind die aftakeling zo vreselijk om mee te maken, en die laatste beslissing nemen... maar ja, met een jonge hond duurt het nog jaren voor dat weer gebeurd.

Ik heb zoveel jaren van mijn leven een hond gehad, dat heel mijn ritme overhoop ligt zonder. Wat mensen altijd zeggen tegen mensen die een hond willen: je moet dit opgeven en dat is niet altijd praktisch... ik was daar zo aan gewend dat ik niet zonder kon.

Gelukkig zat toen Dobby in het asiel, een niet opgevoede Golden van 1 jaar. Ik ben blij dat hij bij mij is terecht gekomen, want het is een schat, en ik heb er héél veel werk in moeten steken om hem een beetje op de rails te krijgen. In een gezin met kinderen had dat misschien problemen opgeleverd omdat kinderen ook tijd kosten.

wij hebben een jaar gewacht na overlijden van onze hond.
het verschilt per persoon de een is er eerder aan toe dan de ander..............

Mijn lieve Yoshike overleed op 26 juni 2008. Toen werd ik vrijwilligster bij het asiel en die honden hielpen me met mijn verdriet.

Toen er een heel zielige Golden binnenkwam, ging ik die extra aandacht geven en tja, op 23 augustus 2008, is hij definitief bij ons komen wonen. Wil niet zeggen dat ik Yoshike ooit vergeet, integendeel, maar Tibo heeft me wel geholpen om het te verwerken.

ik zie het ook niet als vergeten, want dat doen we onze hond NOOIT !!!

maar om ons heen zeggen mensen je moet zeker een jaar wachten. maar ons gevoel zegt nu nog niet, maar we zijn al aan het kijken wat nog meer bij ons past.

evt willen we onze nieuwe hond als hulphond opleiden namelijk en dat kan niet met alle rassen. met harry kon dat bijvoorbeeld echt niet want die had werken niet uitgevonden. hihi.

Je moet hierin je eigen gevoel en hart volgen!!! Niemand heeft het recht te oordelen/veroordelen of iemand binnen zeer korte tijd een andere hond neemt. Dat is voor iedereen persoonlijk. De ene persoon heeft meer tijd nodig dan de andere persoon voor een nieuw woefje. Wel denk ik dat het belangrijk is dat álle gezinsleden er aan toe zijn. Zo kan dan ook iedereen de nieuwkomeling accepteren!!! Heel veel succ6 met jullie keuze, wat deze ook is!!!

Ik heb in 2009 2 honden verloren allebei aan een hersentumor egt wat een drama zeg,een Am Bulldog van bijna 7 jaar en een Am Staff van nog net geen 2..heel erg allemaal,operaties hebben ze gehad maar t mocht niet zo zijn...Mijn laatste hond overleed in Okt..en toen riep ik NOOIT MEER EEN HOND,was vol van woede verdriet,bang dat t weer zo gebeuren...Toch in Febr dit jaar Kyra genomen,en dat was t best wat ik gedaan heb,egt zij maakt een hoop goed,al zal ik mijn 2 lieverds nooit vergeten....

Misschien kun je (als tijdelijke oplossing voor je gemiste wandelingen) iemand anders uit de brand helpen door met een ander zijn/haar hond te gaan wandelen. Bv iemand die ziek is of werkt of die zelf wel in staat is om de hond de broodnodige beweging te geven maar dat die het niet erg vindt als je de hond eens mee neemt voor een extra wandeling. Zo heb je ook geen verplichtingen en als je geen tijd hebt doe je het niet.
En misschien kun je voor de plaatselijke dierenasiel honden uitlaten. Ik weet dat ze bij ons 2 dagdelen per week (die geef je van te voren op) beschikbaar zijn om de honden uit te laten.

denk dat t heel persoonlijk is en dat je het zelf weet/voelt hoe en wanneer je weer n hond wil, toen mn maatje mij na 19 jaar en 19 dagen alleen moest laten zei ik met n grote mond, ohh nee voorlopig t eerste jaar niet..................1 maand later is ons Boya geboren en 3 maanden later was ze bij ons !! Beer vergeet ik nooit, t was n geweldige hond, net zoals Boya dat nu ook is, sommige mensen hebben gewoon geen leven zonder hond, functioneren niet meer, hebben geen lol meer enz, ik ben daar 1 van, ik dacht destijds ook vaak, wat zou Beer willen, dat ik zat te verpieteren van verdriet of dat ik weer n nieuw vriendje of vriendinnetje zou hebben die me weer laat leven. K weet zeker dat hij t laatste gekozen zou hebben en dus heb ik dat ook gedaan. Suc6 met je tweestrijd !

we gaan vrijdag kijken bij een nestje. kijken of er een goede feeling bij is. als dat goed is en het gevoel ook dan hebben we half september een nieuw maatje. voelt nog steeds wel beetje dubbel, maar ook wel erg goed.

mijn man en ik hebben gisteren heel lang gepraat over harry, zijn verlies, een nieuw hondje, onze andere wensen voor de toekomst, mijn gezondheid e.d. en nu lijkt me dit toch wel een goede keus.

bedankt allemaal voor de reacties. doet me echt goed te merken dat er hier zoveel reacties komen die je echt steunen.

Toen mijn eerste teckel overleed had ik nog mijn poedel, die was 10 jaar en die miste Oukje heel erg, ik heb het 3 maanden aangezien, ze wilde niks meer niet meer wandelen. Toen hadden mijn vrienden, hele goede teckelfokkers, een nestje korthaartjes en er waren nog 4 puppies over en ik heb hun een keuze laten maken omdat ik ook graag een mooi hondje wou voor de show, en hun keuzen was ook mijn keuze! India!! En Joepje leefde weer helemaal op en kon heerlijk de baas spelen.

Wij hebben na het afscheid van Goof eerst een maand even gewacht, alles laten bezinken, afscheid nemen, ook respect aan Goof tonen door ermee etc.
Toen voorzichtig eens gaan rondkijken welk ras paste.
Dan de info zoeken omtrent het ras. Wat is een goede fokker, welke testen, welk type/lijnen spreken me aan.

Wat fokkers bezocht zonder beschikbare pups. Daarna contact gezocht met een fokker met pups en toen voor de fokker gekozen en afwachten..
Dan ben je snel tussen 6 maand en 1 jaar bezig.

En welk ras zijn die puppy's,en ik denk als je éénmaal die kleine hondjes hebt gezien dat je gevoel in de goede richting zal gaan...gewoon je hart volgen.
En Harry zal ook niet liever hebben dat jullie terug een hondje gaan nemen omdat hij weet dat jullie daar zeer goed voor gaan zorgen,en ergens diep in je hart blijft hij altijd wonen,hij is jullie heel dankbaar voor wat je allemaal hebt gedaan voor hem...VERGEET DAT NOOIT!

Ons hondje hebben we laten inslapen op 24 juni en ik heb toen meteen gezegd 'nooit komt hier nog een ander diertje in huis' ...

Het doet zoveel pijn om afscheid te moeten nemen ...
Dat wil ik echt nooit meer moeten mee maken !

Er zijn nochtans veel mensen die zeggen 'neem je snel een nieuwe hond, dat helpt bij je verdriet' maar ik denk er anders over ...

Met een nieuwe hond in huis zou het idd miss wel wat beter gaan met het verdriet ... Het huis zou niet meer leeg zijn ...
Maar :
Ik vind mijn hondje gewoon onvervangbaar ! Een andere hond mag dan nog zo lief zijn, het kan nooit meer worden als met mijn Tjoepke ...
+ je hebt er idd jaren liefde en plezier aan maar de pijn die je voelt wanneer je beestje oud word ...
Nee, dat wil ik nooit nog moeten voelen !

het gaat om witte herder.

we zouden eerst gaan kijken zonder een nestje, maar toen hoorden we dat de moeder waarschijnlijk dit weekend bevalt dus zat er niets anders op om afspraak te maken met het nestje. gelukkig laat ik me wat dat betreft niet gek maken door het lieve van een pup (ongeacht het ras, pups zijn bijna alijd lief en teder).

Ik denk dat dat heel persoonlijk is.
Sommige mensen nemen onmiddellijk een nieuwe hond en sommige mensen nooit meer. En alles daar tussen in is ook menselijk.
Luister naar je hart, overleg met je gezin, dan weet je het antwoord dat bij jou past!

Onze Lesley is 28 april jl. ingeslapen.
We hebben onze Laika nog en vinden het goed zo.

Ik ben er nog lang niet aan toe. Ook vergelijk ik onze Laika nu met Lesley, terwijl ik weet dat ik dat niet moet doen.

onze laatste hond hebben wij in februari in laten slapen
wij hebben in juni een ander hondje weer genomen
ik herken wel een beetje wat mazzel zegt
je gaat je nieuwe hondje soms vergelijken met je ouwe
ik probeer zoveel mogelijk om dit niet te doen

Lieve...

Je moet weer een nieuwe hond "nemen"als je daar ana toe bent...op dit memont zit je midden in een rouwverwerking... dat kost heel veel tijd en pijn en verdriet... de gemiddelde rouwverwerking van een hond kost 8 maanden...wisten jullie dat? Heel veel succes en als je erover wilt praten, dan ben ik een luisterend oor!!! Liefs Nicole

inmiddels de knoop doorgehakt en in September worden wij weer baasjes van een (nu al) ongelooflijk mooi en lief hondje. Het voelt helemaal goed, totaal geen twijfel meer. Harry heeft en houdt een goede plek in ons hart en hij heeft altijd zijn plek in ons gezin.

leuk dat jullie in september een pup krijgen

onze lady is op 14 jarige(op 2weken na 15) overleden in september. en in 25novemeber is vito geboren. hier dus ook vrij snel weer een andere hond

Hé Krumelke,

Leuk te horen dat jullie in september weer een huisgenoot erbij krijgen... zie je meis je weet zelf het beste wanneer je er weer aan toe bent. En Harry zal je nooit vergeten! En ja het enige nadeel aan honden is dat ze geen 100 kunnen worden... Ik heb al 5 berner sennens af moeten geven in 14 jaar...heel veel verdriet gehad, maar achter elke traan van verdriet zit een glimlach aan herinneringen!!!En we praten nog vaak over ze zoals van:"Weet je nog...Kinthala kon altijd zo'n raar geluid maken bij uitlaten..."e.d... maar dat is alleen maar goed! Dat hoort ook bij rouwverwerking.Maar naar een nieuwe pup toeleven moet ook lekker voelen! Dus binnenkort wordt er een nieuwe toppic geopend?

liefs, Nicole

Dit vroeg ik me ook al af,goed dat dit bericht al geopendis,ik denk bij mezelf dat het zeker wel een jaar duurt voordat ik een nieuwe zou nemen,zou een schuldgevoel ook krijgen tegenover candy,en gewoon nog de verwerking ook....ik twijfel zowieso nog,wij zijn ook echte vakantiegangers,en dan moet de hond toch makkelijk ergens kunnen blijven,maar daar zijn allerei oplossingen voor dus geen reden om dat niet te doen,vakantie is toch meestal 1 x per jaar soms wintersport erbij en een huisje in nederland maar dan kunnen ze mee.En hoop dan een hondje te krijgen die ook makkelijk alleen kan blijven want helaas kon candy dat niet....blaffen

Onze hond is nu 3 maanden geleden overleden.
Na 6 weken na haar overlijden waren wij er aan toe om te kijken naar een pup.
Wij hebben n.l. nog een hond die eenzaam is.
Ik weet dat het raar klinkt maar al die negatieve energie wordt omgezet naar positieviteit.
Het klinkt als verraad naar je overleden hond maar dat is het echt niet.
Een pup is toch totaal anders dan een oudere hond.(ook vermoeiend hoor!) Maar misschien willen jullie geen pup....
Wij moeten nog 4 weken wachten maar dan is de hond meer dan welkom. Zo te zien ben je al aan het zoeken.
Gewoon doen, je was waarschijnlijk een erg goede baas en het is echt niet erg om verder te leven.
Alle liefde kan je overdragen en ik weet dat uit eerdere ervaringen! Sterkte met het verwerken en succes

Ik denk dat dat een heel persoonlijke beslissing is. Toen we onze lieverd moesten laten inslapen een half jaar geleden had ik het liefst gelijk een andere hond genomen, maar als ik diep in mijn hart keek was dat puur en alleen om een stukje leegte op te vullen...
Mijn man wilde helemaal geen nieuwe hond, vond het verdriet dat het ons en de kleintjes gaf te heftig..
Nu is hij een beetje om en begin ik ook het gevoel te krijgen dat we echt aan een nieuw maatje toe zijn.. Al heb ik sinds die beslissing is gevallen allerlei huilbuien gehad, alsof ik mijn lieve maatje wil vervangen ofzo....is natuurlijk niet zo, maar ik vind het best moeilijk...
Heel veel sterkte toegewenst..nogmaals ik denk dat het heel persoonlijk is. Ik denk ook zeker dat als je er aan toe bent, je het weet....
Sterkte...

Na ongeveer 1 jaar na het overlijden van onze duitse herder hebben we Noortje gehaald.
Eerder hadden we die behoefte nog niet. Hadden we wel eerder een andere hond genomen dan voelde dat voor mij als een vervanger van onze duitse herder en labrador.
Op een gegeven moment begon het toch weer te kriebelen en zijn we rond gaan kijken voor een pup en zo is Noortje bij ons gekomen.

Je voelt zelf of je aan een andere hond toe bent en wanneer. Dat kan niemand voor je invullen alleen je eigen gevoel geeft die bevestiging.