Wat is het leven toch oneerlijk...... 
Pff wat is dit moeilijk zeg. :cry: Maandag hadden Janne en ik het er nog over om AJ volgend jaar voor 1 van mijn meiden te gebruiken en de volgende dag is hij er niet meer. :cry:
AJ is de vader van Portia`s eerste nestje. Hij heeft een tijdje bij ons gewoond omdat zijn nieuwe eigenaresse uit Noorwegen hem niet meteen kon importeren ivm de titertest.
Hij zou maar voor een paar maandjes blijven , tot na de titertest , maar dat is een jaar geworden. Mijn dochter Isabel was gek op hm en hij op haar. Elke avond zat hij naast haar en dan aaide ze zijn snuit of plukte ze in zijn vacht.
IK heb het er weken moeilijk mee gehad dat hij voorgoed naar Noorwegen zou gaan . Uiteindelijk werd hij opgehaald en hij werd al snel maatjes met de andere Boston van zijn nieuwe co-owners.
En nu is hij er niet meer..........Zijn baasje zat met vrienden in de tuin en hij was met Candy aan het spelen. Opeens gaf hij een gil en toen Janne ging kijken wat er was lag hij op zijn zij. Hij gaf nog èèn diepe zucht en toen was het over. :cry:
Uit onderzoek van de dierenarts is gebleken dat de hoofdslagader gescheurd is. Hoe dat mogelijk is, weten we niet.
Ik kan het niet bevatten. Eerst Chance en nu AJ...die lieve gekke AJ , nog net geen 5 jaar oud en dus nog in de bloei van zijn leven . :cry:
Lieve AJ rust zacht.
Linda
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Wat is het leven toch oneerlijk......" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Wat verdrietig om zo afscheid te moeten nemen van een dier die je koesterde. Ik wens je heel veel sterkte. Ook al woonde hij niet (meer) bij je.
Rust zacht, lieve AJ!!!
wat verschrikkelijk!! En zo plotseling! 
Veel sterkte!
p.s. is zoiets erfelijk? Aangezien je zegt dat hij de vader van jullie nestje was....
zit met tranen in de ogen jouw verhaal te lezen ,wat vreselijk erg ik wens je heel veel sterkte
Wat naar voor jullie! Heel veel sterkte!
Is het net zoiets als bij mensen voorkomt, een aneurysma? Dat heeft met een verdunde vaatwand te maken en bij mensen kan het erfelijk zijn. (Mijn schoonvader is eraan overleden, dus ik heb me er nogal in verdiept.)
Ik had eigenlijk nooit gehoord dat het bij honden ook voorkomt, maar het zou best kunnen.
Sterkte hoor!
mijn moeder heeft dat pas ook gehad en is er gelukkig goed mee weg gekomen. dat was ook het eerste wat bij mij opkwam.. sterkte!!
Ik lees dit verhaal nu pas (ik was op vakantie)... wat verdrietig! Sterkte!
Oh, wat erg..
Gelukkig heeft hij er zelf niks van gemerkt, dat is dan misschien nog iets van "troost". Wat akelig, zo opeens is het voorbij
heel veel sterkte, ja zo'n verlies is zwaar, vooral als ze nog zo jong zijn en je het niet aan ziet komen.
weet hoe het voelt en zal je steunen als het nodig is. wij zijn onze hond ook verloren, zie mijn profiel.
op dit forum krijg je in ieder geval alle steun die je nodig hebt, want ik heb er echt heel veel aan gehad 
sterkte
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Wat is het leven toch oneerlijk......" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?