Help! Mijn pup heeft een trauma

Hallo allemaal,

Sinds een week hebben wij een pupje in huis. Omdat het van zichzelf een vrij timide beestje is, heeft hij weinig gegeten in vergelijking met zijn broertjes/zusjes. Daarom is hij ook wat langer in het nest gebleven om aan te sterken. Hij was 11 weken toen we hem kregen en sinds vandaag 12 weken.

Nou hebben wij ook een andere hond van 7,5 jaar. Heel rustig en kalm beest, wat letterlijk geen vlied kwaad doet. De jonge pup werd dan ook zonder problemen geaccepteerd en in de afgelopen week kwam de pup uit zijn schulpje, door veel positieve aandacht, aanmoediging en het goede voorbeeld van onze andere hond. Onze pup stapte vrijmoedig mee aan de lijn en begroette andere honden wat afwachtend, maar wilde daarna gelijk spelen.

Nou waren we vandaag in het bos (losloopgebied) en onze oudste hond werd onverwacht gegrepen door een doberman, die vond dat hij te dicht bij zijn bal kwam. Onze pup wilde wegrennen, maar die konden we nog net oppakken, zodat hij niet de weg op kon gaan. Maar hij heeft wel het "gevecht" gezien... dat wil zeggen dat onze hond alles bij elkaar jankte van de pijn, terwijl hij keurig op zijn rug lag en niet terug beet... alleen de doberman wilde niet loslaten.

Onze hond heeft nu 9 cm hechtingen in zijn hals en meerdere kleinere bijtplekken, bijtplekken in en rond zijn oogleden, doorbloede ogen (gekneusd) en een manke achterpoot. Volgens de dierenarts komt het gelukkig allemaal goed met de oudste hond en zal zijn zicht ook herstellen als de bloeding is verholpen (paar dagen). De oudste hond is rustig en ligt veel op zijn vertrouwde plekje en wij laten hem daar ook even bijkomen van de schrik. Buiten had hij al wel weer aandacht voor de labrador-pup van de buren, dus dat komt met de tijd ook wel weer helemaal goed.

Maar onze pup lijkt momenteel helemaal in shock. Hij wil niet meer naar buiten, verzet letterlijk geen stap meer, ook niet met aanmoediging of lokken met speelgoed of voer. Hij eet niet meer. Loopt constant achter me aan in huis en durft ineens niet meer alleen te zijn in de bench (wat hij eerst prima deed). Hij plast ook weer in huis (wat ik hem niet kwalijk neem). Kortom: het beestje is flink geschrokken en nou wil ik hem graag op de beste manier helpen om in de komende weken het vertrouwen in de wereld weer terug te winnen... maar hoe doe ik dat? Heeft iemand hier ervaring mee?

Alle tips zijn welkom!

Groetjes,
Anke

Toch mee naar buiten, negeren als hij achter je aanloopt. Als hij buiten ergens van schrikt, niet optillen maar knielen en hem met woordjes op zijn gemak stellen (pas aaien als hij rustig is!)
Heel veel belonen bij goed gedrag, en desnoods eerst een stukje tillen en dan pas neerzetten buiten, als ze het eerste stukje gehad hebben gaat het meestal wel.

En verder...volhouden...een hele lange adem en volhouden...

Jeetje wat een bal al niet kan veroorzaken. Ondingen zijn het bij gebruik op het verkeerde moment.

Ik hoop dat je hond er snel weer bovenop komt.

Voor je pup kan ik op dit moment niets anders verzinnen dan weer opnieuw beginnen. Heel normaal doen, lijkt me het beste.

Misschien als hij zo angstig blijft een bachbloesem therapeut voor hem inschakelen. Eventueel een klassiek homeopaat.

Eeuwig zonde dat dit gebeurd is, maar het is helaas gebeurd, wens je heel veel sterkte met je beide honden.

Zou toch met hem weer na bos gaan.
En hoop dat die gauw weer op knapt alle 2.
bange hond is niks hoor jammer

We hebben hem inmiddels alweer 2x buiten gezet... het eertste stuk ook maar getild... maar hij blijft zich schrap zetten... moet ik hem dan meetrekken aan de lijn? H

ij verzet echt werkelijk waar geen poot! De enige beweging die je erin kan krijgen is meesleuren of optillen. Mee-sleuren doe ik eigenlijk liever niet. Dat lijkt me zo ongevoelig en hard... maar aan de andere kant wil ik hem zeker niet steeds optillen. Ik wil hem niet verheffen boven andere honden of belonen voor zijn weigering om te lopen. Bovendien vind ik dat hij het juist zelf moet gaan redden buiten, op zijn eigen pootjes wel te verstaan.

Toen hij moest leren aan de lijn lopen kon ik hem belonen voor de paar passen die hij deed en dat is zo langzaam uitgebreid totdat het meelopen normaal was geworden. Maar ja... dat 'goeie gedrag', al is het maar een paar passen, dat is dus nu helemaal weg.

Overigens als je hem een stukje opgetild hebt, dan loopt hij wel heel hard terug naar huis. Dan loopt hij ineens wel... maar ja, daar wil ik hem ook niet voor belonen, want dat is vlucht-gedrag.

Echt sneu voor het beestje... ik hoop maar dat hij zijn zelfvertrouwen weer vindt.

Weer gewoon opnieuw beginnen zoals jullie gedaan hadden. Het gaat weer veel tijd kosten, maar pups kunnen gelukkig vaak nog weer bijtrekken, veel goede ervaringen doen een wonder.

Veel beterschap voor je andere hond.
en ik hoop dat je aangifte hebt gedaan tegen mensen van de dobermann. Een hond mag nooit zo reageren naar een andere hond, niet met die schade aanrichtend. Wat als het een kind was geweest..

@Dorby: Wat is een bach bloesemtherapeut?

Misschien voor nu even een pauze inlassen? Ik zou hem niet dwingen, maar even tot rust laten komen, en rondom het huis alleen maar positieve dingen doen een paar dagen en dan weer langzaam aan uitbreiden.

Hoi Anke,

Dat is niet niets wat jullie is overkomen. Zelf zou ik voor het vertrouwen de pup gewoon op de armen gaan nemen dan regelmatig er even vanaf. Dan ga je zelf op de grond zitten en ga je spelen met een speeltje waar hij gek op is.

Je moet nu eerst je pup het vertrouwen weer geven en daarna komt het lopen wel weer.

Veel succes toegewenst en beterschap met je oudere hond.

Groetjes van Esther

Anke als je je aanmeldt hier kan je ook persoonlijke berichtjes sturen.

Nienke hier van het forum weet veel van Bach Bloesems dan zou je haar een berichtje kunnen sturen.

http://www.devrolijkeviervoeters.org/bachbloesem.htm

bij deze link wat informatie hierover

Belonen voor ieder stapje die hij vanuit huis zet. Werk je met de clicker, clicken voor iedere beweging vanuit huis. Ik denk dat je veel geduld moet hebben, maar het komt echt goed. Als je alles maar op een positieve manier benadert. Ik zou hem niet gaan slepen richting park, maar belonen voor zijn eigen initiatief. Eerst voor één stapje, dan voor naar jou toekomen, dan voor meelopen. En praat op een lieve, vriendelijke en blije toon. Het is helemaal niet eng buiten

Wat vreselijk voor je oudere hond. Hopelijk is hij snel weer de oude. Echt heel erg dat een hond zo reageert!

http://www.hondenpage.com/baasjes/4300/Nienke%20&%20de%20roedel.php

Ben ik weer , hierboven is het profiel van de Nienke die ik bedoel

Ik heb me geregistreerd... dit is mijn kleine boef... van de grote staan er foto's op mijn profiel.

Dabber (de grote hond) maakt het goed, de pijnstiller en antibiotica doen hun werk. Hij wilde net alweer mee wandelen, al kwispelend kwam hij zich melden bij de deur! Wat ben ik dan trots op hem! Zonder angst, agressie of wat dan ook, stapt hij blijmoedig de wereld weer in... met ogen vol bloed en een zere poot vindt hij wandelen met de baas toch nog het leukste wat er is! Wat een knapperd niet? Ik vind hem zo'n kanjer.

Ook met de kleine Fudge gaat het al voorzichtig beter. We zijn inmiddels alweer buiten geweest en ik ben expres in de andere richting gelopen dan het bos... en daar deed hij voorzichtig een paar stapjes op de grond. Wat natuurlijk zijn moedigste stapjes ooit zijn .

Hij ligt nu rustig in de bench te slapen met het deurtje open. Ik heb erin gelegd met een lekker botje (wat hij niet eet) en toen hij eruit kwam lopen steeds opnieuw weer terug gelegd, zonder iets te zeggen of boos te worden dat hij eruit komt. Als hij dan rustig ging liggen in de bench kreeg hij een paar kriebels en nu een uurtje later (en 20x terug leggen) ligt meneer heerlijk te slapen.

Welkom op het forum Anke!!

Wat is Dabber een ontzettend leuke hond op dat snoetje wordt je toch gelijk verliefd , en mooi ook. Fijn dat hij er blijkbaar geen emotionele schade aan overgehouden heeft. Echt een kanjer!! En wat een geweldig voorbeeld voor Fudge die zich toch gelukkig ook al weer moedig over zijn trauma aan het heen zetten is.

Goed aangepakt hoor!!

Ik vind ook dat Bach bloesem goed werkt,en ook de combinatie's die Nienke "bedenkt".

Laatst was Mila ook gebeten incl dat de hond ging schudden (een paar tellen).Daarna vond ik haar toch wat harder en gejaagder met honden spelen,toen weer begonnen met een mix Bach Bloesem en binnen een week vind ik dat ze weer normaal doet.

Groetjes Soraya&Mila

En juist in deze periode (de 4e maand) veel in contact laten komen met verschillende honden, mensen, geluiden, bewegingen etc. De 4e maand leertje hondje angst aan en in deze maand zijn ze eigenlijk geprogrammeerd om de dingen die ze dan meemaken, niet meer bang voor te zijn. Mits goed begeleid van jouw kant. Dus deze periode lekker veel aan de socialisatie doen en vooral je pup met grote zwarte honden in contact laten komen. Anders houd hij een angst over voor dit type hond. Want dat type hond heeft hij immers een slechte ervaring mee....

ja het zou misschien een beetje ook helpen om bezoek te krijgen van leuke honden? En dan daarmee van binnen naar buiten?
Wat een gebeurtenis zeg. Zo te horen heb je je goed gerealiseerd en bedacht hoe en wat je allemaal kan doen. Dus pluimen pluimen van mijn kant.

Hallo allemaal,

Ik zal even laten weten hoe het nu gaat. Dabber lijkt mentaal weinig aan de aanval te hebben overgehouden. Hij blijft vrolijk, lief en rustig. Al zijn we nog niet naar het betreffende bos geweest. Gaan we deze week nog wel doen!

Fudge gaat ook met de dag vooruit. Vooral mijn buurvrouw heeft een wonder verricht. Mijn buurvrouw en ik wandelen geregeld samen en vanaf het 1e ogenblik (voor de aanval dus), was Fudge knettergek op haar fel witte slippers (zijn ooghoogte). Ze kwam dus ook even kijken hoe het met de heren ging, toen Fudge net wakker werd uit een slaapje.
Wij dus met zijn allen naar buiten en meneer ging gelijk zitten bij de achterdeur en wilde niet lopen... maar na een paar tellen bedacht hij zich hoe leuk de slippers waren en huppelde er naar toe... steeds mini stukjes, maar al met al wisten we hem zo toch naar buiten te lokken. Hij doet zelfs alweer wat plasjes buiten, al merk ik wel dat het hele kleine beetjes zijn...

Ik neem hem nu veel mee samen met Dabber om te laten wennen aan allerlei geluiden, waar hij nu erg schrikkerig voor is geworden. Gelukkig treffen we het in de buurt, want aan de overkant van de straat zijn bouwvakkers bezig een fietspad aan te leggen en in de straat achter ons, wordt een huis gestucadoord en geschilderd.

Ook hebben we hem gisteren meegenomen naar mijn zwager en schoonzus en hun 5 kids. Dit ging heel goed, hij heeft onbevangen met de kids gespeeld. Slapen in de bench gaat ook alweer wat beter... we laten nu het deurtje open, zodat hij naar ons toe kan komen als er wat is... en een paar keer per dag (en 's nachts), dan gaat het deurtje dicht, maar dan alleen als hij al rustig ligt en (bijna) slaapt.

Ook heeft hij zijn angst voor andere honden alweer deels overwonnen. Hij heeft vanmorgen met een grote blonde hond gespeeld en een zwarte poedel. Al met al, denk ik dat het wel goed komt met hem... met een beetje geduld en tijd.

Hij plast alleen nog heel veel in de bench. Zondag (de dag van de aanval) plaste hij tot wel 3x toe bij mij op schoot. Ik denk dat dit kwam omdat hij zich dan kon ontspannen en het geeft verder ook niet, al kon ik me wel steeds verschonen Maar nu laat hij zijn grote plassen dus lopen in de bench. Wat moet ik daarmee? Want dit deed hij nooit voor de aanval. Ik vermoed dus dat hij zich daar veilig genoeg voelt om het te laten lopen... en wil hem niet in zijn veilige plekje straffen... maar hoe pak ik dat aan, dat hij dat weer leert buiten doen? (behalve natuurlijk elk klein druppeltje buiten belonen) Want als ik hem oppak en naar buiten draag, dan doet hij daar vervolgens niets meer.

Groetjes, Anke, Dabber & Fudge

Oh ja, als er nog iemand een leuke & sociale grote zwarte hond heeft in de buurt van Ermelo, dan hoor ik het graag!

Fudge start 10 juli met puppy-cursus, wie weet zit daar iets leuks bij (een rottweiler pup o.i.d). Zou mooi zijn, voor zijn socialisatie.

ik denk dat dat wel goed komt met de tijd. Zo dra hij weer het vertrouwen krijgt buiten, dan zal hij de plas ook doen buiten. Op dit moment gunt hij de tijd niet omdat hij bang is, als je bang bent gaat dat ook niet. Dus ik zal dat nog even aan zien, zonder er wat aan te doen dan het opruimen zonder gemopper.

Vind het wel heel goed hoe je het aanpakt, het is niet niks voor zn kleintje. En Dabber is een pracht vent! heel knap van hem, een sterkte karakter dus

Jammer dat sommige honden zo vel zijn op hun bal, een beetje grammen of even een snauw geven is niet erg, maar een hond moet niet zo door het lint gaan!

De onze geeft even een snauw of een grom, en dat is vaak ook wel duidelijk, zo niet kan de andere hond de bal af pakken, dan gaat de onze snuffelen en zoeken waar de bal is gebleven, ookal weet hij dat de andere hond er mee van door is haha.

Groetjes Bianka

YEAH!

De kleine man heeft vannacht in de bench in de kamer geslapen. Om half 1 had mijn man nog een laatste rondje met hem gelopen, waarbij hij had geplast en zelf ben ik er om half 5 uitgegaan, zodat de tijd niet in één keer al te lang zou worden en het alleen slapen in de bench een succes zou worden. Hij heeft heerlijk rustig geslapen en heeft zelfs om half 5 en daarna om half 7 weer buiten geplast en gepoept! Dus dit keer niet in de bench!

Ik ben helemaal trots op hem!

Super!!, ja ik zou ook trots en opgelucht zijn als ik jou was

waaw wat een geweldige vooruitgang Echt geweldig hoe je dit allemaal aanpakt

jee zeg!! wat erg dat dit geneurt is! wat zul je zelf geschrokken zijn!!

heb je er nog wat mee gedaan met het feit dat die andere hond zo agressief was??

Hallo allemaal,

Hierbij weer een update van ons... Zelf ben ik de afgelopen dagen zwaar en dan ook echt zwaar gefrustreerd geweest over de houding van de eigenaar van die doberman. We hebben keurig de rekening van de dierenarts betaald gekregen, maar de onzin die ik heb moeten aanhoren toe ik de rekening ging brengen, daar maak ik me nog kwaad over. Hierbij wat voorbeelden:

"Ja, persoonlijk vind ik dat er geen sprake is van een schuldige... als zoiets gebeurt dan zijn beide baasjes tekort geschoten." Hoezo geen schuldige? Hoezo kwam ik tekort? Kon ik het aanvoelen komen dat mijn hond wordt neergehaald door een hond die rustig langs het bospad ligt?

Nog zo'n mooie: "Wij hebben jaren lang honden gehad en altijd gevechten gehad, dat weet je als je aan een hond begint" Hoezo??? Ik heb al 7,5 jaar een hond, die nog nooit heeft aangevallen. En duizenden hondenbazen met mij hebben nooit een probleem met hun hond.

En nog een leuke: "In mijn hond schuilt niets geen kwaad, dit is gewoon natuurlijk hondengedrag." Ja, dan word ik dus echt pissed als je me deze onzin gaat verkopen. Hoezo schuilt er geen agressie in je hond, als hij een andere hond bijna om zeep helpt? en hoezo natuurlijk hondengedrag als hij niet loslaat als de andere hond op zijn rug gaat liggen?

En: "Mijn hond is goed opgevoed en afgetraind." ehm... mag ik daar een andere mening over hebben als een hond niet luisterd en zijn eigen baas meerdere keren bijt'?

Echt, hoe meer ik erover nadenk, hoe bozer ik word op de houding van die man. 't Is echt zo iemand die houdt van een stoere hond en gewoon een iets-te-veel-doorgefokte-doberman heeft gekocht en die niet goed heeft opgevoed.

Vanwege die laconieke houding van die man, heb ik dan ook de politie gebeld, maar je kan pas aangifte doen als je kan bewijzen (!) dat de eigenaar de hond bewust opjut om te vechten. Nou, deze man is niet bang voor een gevecht, maar hij heeft zijn hond ook niet opgejut. Dus daar heb ik niets aan.

Wel kreeg ik de tip om het te melden bij de gemeente. Daar kan de honden-ambtenaar bij meerdere incidenten een eigenaar verplicht stellen de hond te muilkorfen. Goed gesprek met de mensen van de gemeente. Maar waarschijnlijk hoor je niets over het gevolg.

Fudge maakt het goed, zijn vertrouwen in andere honden lijkt volledig teruggekeerd. Hij stapt dapper op alle exemplaren af. Al deinst hij nog wel een beetje terug voor drukke en blaffende honden... maar ja... het gaat nu alweer een stuk beter. We zijn inmiddels ook alweer een paar keer naar het bos geweest en dat gaf verder geen problemen.

Wel zijn geluiden nog erg moeilijk, zoals vanmorgen de sirene om 12 uur. Dan vliegt hij letterlijk door de kamer van schrik, maar hopelijk wordt ook dat minder doordat hij ziet dat Dabber rustig blijft liggen.

Helaas maak ik me nu wel een beetje zorgen om Dabber. De laatste paar dagen luistert hij slecht en ligt hij somber/troosteloos verstopt achter de tafel (wel zijn favo plekje om te liggen). Hij gaat wel mee, vindt het dan ook wel leuk. Maar verder wil hij niets, hij eet ook slecht. Hij snauwt steeds meer tegen Fudge en wil bijna nooit meer spelen. Terwijl ze dit wel samen gedaan hebben. Ook na de aanval nog. Dabber loopt in het bos en de hei steeds verder en verder van mij weg. Terwijl hij eerder altijd in de buurt bleef. Waar zou dat door kunnen komen en hoe ga ik daarmee om? Kan dat nog een verlate reactie zijn op de aanval? Of is dit nog een verlate reactie op de aanwezigheid van Fudge? We proberen er ook echt op te letten dat hij 1-op-1 aandacht krijgt en daar lijkt hij wel enorm van te genieten.

Ik ben sinds eergisteren gestopt met pijnstillers, maar ik heb niet de indruk dat hij pijn heeft, want hij gat wel op zijn schouder liggen rollen. De wond hersteld ook goed, het is opgedroogd en de eerste korstjes van de kleinere wondjes gaan zelfs al wat loslaten.

Iemand ideeën of ervaring hiermee?

Groetjes
Anke

Niemand ideeën???

Geen reacties... dan maar even een update!

Op de hei gaat het nu goed en hebben beide heren van de week met rottweiler-vriendjes gespeeld. Natuurlijk erg blij dat groot en zwart ook weer eens gewoon leuk kan zijn!

We hebben Dabber wel een tijdje wat meer in de gaten gehouden en eerder teruggeroepen, zodat hij niet te ver bij ons vandaan kon gaan. Ook hebben we hem binnenshuis wat duidelijker eigen tijd gegeven. Na het eten gaan de hondjes om ste beurt in de mand. De ander mag dan trainen/spelen met de baas. En dan wordt het afgewisseld. In het begin moeilijk voor beide, maar nu wachten ze rustig op hun beurt. In onze ogen heeft met name de extra aandacht / uitdaging (bordspelletje) voor Dabber hem goed gedaan.

De wonden van Dabber zijn goed geheeld en hij heeft er geen last meer van. Fudge mag dan ook weer lekker met Dabber stoeien. Een poot in zijn nek kan geen kwaad meer.

Wel blijft Dabber in het bos nog zeer wisselend reageren. Pas waren we met neefjes/nichtjes in het bos (jongste is 2) en toen kwamen we die doberman tegen (in de verte). Daarna heeft Dabber alleen nog maar gegromd naar andere honden. Misschien was het ook wel beschermen van de kleine kids, maar wel vreemd... dat deed hij hiervoor nooit!

Ik heb je verhaal van 27 juni gelezen. Wat een toestand, zeg. Die arme, arme Dabber. Eigenlijk moet hij niet Dabber, maar Dapper heten!!! Want dapper dat is hij! Fijn dat het ook met Fudge ook goed gaat.
Maar wat jammer dat er hondeneigenaren zijn die allerlei stomme smoezen verzinnen om maar niet de schuld te hoefen dragen. Laat hem gewoon vertellen dat hij verkeerd was. Hij had zijn hond aangelijnt en kort moeten houden. Klaar. Niets meer, niets minder. Jammer, hoor! Maar gelukkig is het nu weer helemaal goed gekomen met je lieve schatjes. Super!!!

Ik zie de updates nu pas van je topic..

Onbegrijpelijk wat een domme mensen er kunnen bestaan. Iedereen weet toch dat er met balletjes en stokken etc. problemen kunnen ontstaan. Dus waarom laat hij zijn hond dan in hemelsnaam in de buurt van andere honden met een bal lopen als hij weet dat de hond daar zo fel op is.

Ik denk dat je alles prima hebt aangepakt en dat daardoor het meeste nu weer in orde is.

Van Dabber is het wel te begrijpen dat hij zich misschien niet echt prettig voelt als die Doberman in de buurt loopt. ...het was niet niks wat er gebeurde.