Na aanleiding van ander topic

Jeetje ik heb het topic spijt gelezen en als ik dan lees hoeveel mensen met hun handen in het haar heben gezeten door ziekte of burnout enz enz Geef me dat toch kracht, ik wil mij verhaal hier ook even kwijt vandaar dat ik nieuw topic open.

Ik heb sinds een week een Duitse herder Pup ..Vito het is een schatje maar erg ondeugend en ondernemend en handen vol heb ik er aan (dat zal herkenbaar zijn)
Maar ook ik zit emotineel en lichamelijk een beetje in de knoop door vervelende ervaringen.

even op een rij : ik heb een Duitse herder gehad Bobby dat was een herplaatser hij was 11 maanden toen hij bij ons kwam en ik was de derde eigenaar.
hij werd weg gedaan vanwege allergie maar we kwamen er al snel achter dat hij niet goed gesocilaseerd was en erg angstig was en dat uitte zich ook in ansgt happen, verder was hij ook lichamelijk niet in ode vaak blaas ontstekingen en darm problemen . na dat hij 4 jaar bij ons was en veel mensen gebeten had werd het steeds erger met Bobby en later Constateerde de dierenarts een afwijking in zijn koppie.
Dus helaas hebben we Bobby in moeten laten slapen op 5 jarige leeftijd.

Vorig jaar hebben we een Bullmastiff uit Tilburg gekocht geen stamboom en achteraf gezien gewoon brood fokkers. affijn ik had veel gelezen over de bullmastiff voordat ik er aan begon. Amigo kwam bij ons te mager ondervoed enz enz maar al gauw knapte het hondje op ..het was een zeer makkelijke pup totaal niet aanhankelijk ,al erg op zich zelf,likte nooit ,beet nooit met zijn scherpe tandjes ,sloopte niet enz enz wel was hij al vrij snel de baas over de kleine hondjes die ik heb.
Om een lang verhaal kort te maken vanaf 6 maanden ging het helaal mis hij had last van omgerichte argressie en na veel Gd in huis te hebben gehaald ,cursussen enz enz maar we gingen niet vooruit.
Om een dag beet hij de buurman zo hard dat mijn vertrouwen weg was ..hij is toen voor twee weken naar een gedrags therapeut gegaan om te kijken of dat ik mischien wat steekjes had laten vallen in de opvoeding ,maar helaas amigo flipte nog meer door kreeg poot uit val en was zeer gestrest . amigo was ook niet gezond in zijn koppie was de conclusie dus amigo hebben ze op 5 juni in laten slapen (zal dalijk het verslag hier neer zetten van die mensen)

wij hebben er erg veel verdriet van en toch het gevoel gefaald te hebben ..ik heb een Duitse herder pup gekregen om het leed te verzachtte en omdat ik het heerlijk vind om met de honden bezig te zijn:
Maar nou ben ik zo onzeker over alles en zo bang dat het weer mis gaat .ik loop ook met me gezonheid te sukkelen en die huilbuien ook heel herkenbaar .maar ik vind het heerlijk om met die kanjer bezig te zijn ,ben dinsdag naar de socalisatie curus geweest dat was super!
Ik ben alleen zo bang om fouten te maken en dat is zo vervelenddddd.

Ik wilde me verhaal gewon even kwijt en hoop dat er meerdere mensen zijn die dit herkennen en mischien tips hebben om wat meer zelf vertrouwen weer te krijgen.
ik zal hier onder nog even het verhaal plakken van die mensen waar amigo is geweest om het duidelijker te maken.

San

heel vervelend allemaal zeg.
zielig verhaal

dit is geschreven door zijn nieuwe eigenaren: De geestelijke problemen van Amigo zijn moeilijk te begrijpen als je hem niet zelf hebt meegemaakt. In het kort komt het erop neer dat Amigo enerzijds dacht alles zelf te moeten regelen en anderzijds daar totaal de geesteskracht niet voor had. Voor hem leverde alles spanning op, die gedurende de dag steeds verder opliep. Op de momenten dat de spanning hem teveel werd draaide hij door en was dan echt levensgevaarlijk. Op de zeldzame momenten dat hij rustig was, zag je een doodmoeie hond die alleen maar wilde slapen. Wij hebben Amigo in huis genomen omdat de toestand voor Sandra en familie onhoudbaar werd. Met ons boereverstand dachten we dat Amigo bij hen wellicht te weinig leiding had gekregen en dat ze misschien belangrijke dingen in zijn opvoeding over het hoofd hadden gezien. Geen moment hebben we er bij stilgestaan dat het weleens aan de hond zelf kon liggen en niet aan de mensen die hem hadden grootgebracht. Ons idee was dat Amigo tussen vier stabiele en gelukkige honden en onder leiding van twee rustige mensen wel zou opknappen. Heel even is hij ook opgebloeit. Maar de spanning en het idee alles zelf te moeten regelen bleven. De momenten waarop hij doordraaiden werden steeds heftiger. Om zeker te zijn dat we hem op de juiste manier aanpakten hebben we Amigo door een ervaren gedragsdeskundige laten evalueren. Zij vertelde ons dat zij in het begin van deze beoordeling weinig hoop had dat we dit ooit goed zouden krijgen, zij zag een geestelijk en lichamelijk wrak. Aan Amigo z'n poten, voor en achter, mankeerde namelijk ook nogal wat. Hiervoor kreeg hij pijnstillers, een operatie was gezien zijn geestelijke toestand zeker niet aan te raden. Wel zag zij dat Amigo vrij snel het goede gedrag om van dingen die spanning opleverde weg te lopen oppikte. Dat gaf haar en ons toch enigzins hoop. Eerst hem geestelijk sterker maken dan bekijken welke operaties hij nodig had en of hij die dan aan zou kunnen. In de dagelijkse wandeling van Amigo samen met onze duitse herder zag ik heel langzaam verbetering zolang er onderweg niets extra's aan spanning bijkwam, want dan sloeg hij door. Ook hier thuis kon hij aardig overeind blijven, maar zodra er mensen langs het huis liepen was het heel moeilijk en zelfs gevaarlijk om hem te corrigeren. Als Amigo 's morgens genoeg spanning voor zijn kiezen had gehad gingen we ook niet naar de Put waar onze honden altijd lekker spelen en zwemmen. Voor hem zou dat extra schepje er boven op net te veel kunnen zijn. De keren dat hij wel mee was naar de Put is hij alleen los geweest op hele stille stukken. En dan nog zag je maar hele korte momenten dat hij zich als een normale jonge hond gedroeg en echt plezier leek te hebben. Afgelopen vrijdag heeft Amigo mij drie keer te grazen genomen en het was mij een totaal raadsel waarom dat gebeurde. Het ene moment waren we lekker aan het spelen in het water het volgende moment stonden zijn ogen boosaardig en sloeg hij in het wilde weg toe. Het heeft me behoorlijk wat zelfbeheersing gekost om rustig te blijven in deze situatie. Later toen hij weer aangelijnd en gekalmeerd was en met de andere honden aan het strand liep, gebeurde hetzelfde alleen greep hij nu twee van onze honden omdat hij mij niet te pakken kreeg. Thuis hebben we gelijk de gedragsdeskundige gebeld en ook zij begreep deze uitvallen niet, het lag niet in het patroon van hoe wij met hem omgingen en hoe hij op ons reageerde. De vraag rees toen of ik niet met een vat benzine in de rondte liep, n vonkje erbij en knal. We spraken af het nog een paar dagen met Amigo te proberen en bij geen verbetering de onvermijdelijke beslissing dan toch te nemen. We hebben Sandra en familie iedere dag op de hoogte gehouden en ook zij waren het met deze beslissing eens. Op zaterdagmorgen was Amigo voor zijn doen rustig en lag lekker op z'n kleedje, ik ben bij hem gaan liggen en hij keek mij aan. De moeheid en het verdriet in die hondenogen waren onbeschrijfelijk. Toen wist ik eindelijk voor 100% zeker wat ons te doen stond. Ook bij de gedragsdeskundige, die ons steeds terzijde heeft gestaan, vielen alle puzzelstukjes op z'n plaats. Deze hond kon niet meer en verder lijden door stress en operaties moesten hem bespaart blijven. En zo is Amigo dan op zaterdag 5 juni 2010 rustig ingeslapen.
›

jeetje wat triest allemaal.
probeer van je pup te genieten en zorg dat je hem consequent opvoedt.

Jee.... wat hartverscheurend....

Heel begrijpelijk dat je nu aan jezelf twijfelt en bang bent om dingen fout te doen. Maar in plaats van in je angst te blijven zitten, kun je er ook mee aan de slag gaan!
Lees en leer zoveel je kunt! En natuurlijk kun je hier op het forum heel veel goede tips krijgen.

Ik denk dat het belangrijkst is, dat je positief blijft denken over jezelf. Dat heeft ook het beste effect op je hondje.

Bovendien, geen enkel baasje is perfect hoor, we maken allemaal fouten. Niet iedere fout is meteen funest voor je hond hoor, ze kunnen in principe heel wat hebben.

ja ik moet zeker het vertrouwen krijgen en het niet te perfect willen doen dara heb ik nog wel eens een handje van

heel begrijpelijk!!!
maar als jij doet wat na jou inziens goed is ,faal je NOOIT!
perfectie bestaat NIET!!

wat een verhaal zeg, ik zou zeggen geniet nu lekker van Vito. en heb een beetje vertrouwen erin. je hebt er alles aan gedaan om je vroegere honden te redden, het was jouw schuld niet. je hebt niets verkeerd gedaan.
heel veel plezier met Vito
liefs naomi

Arme Amigo,hij kon niet meer


wil best geloven dat je je nu onzeker voelt,blijf positief en geniet van Vito


en voor vragen,je weet waar je moet zijn

Ik kan me goed voorstellen dat je bent gaan twijfelen aan jezelf maar als ik jouw verhaal lees, denk ik dat je domme pech hebt gehad met je honden...

En dit word bevestigd door het stuk dat geschreven is door het gezin waar Amigo heen is gegaan:
Citaat:Geen moment hebben we er bij stilgestaan dat het weleens aan de hond zelf kon liggen en niet aan de mensen die hem hadden grootgebracht.

Zie het voordeel van het verleden in; je hebt veel ervaring opgedaan en hebt hierdoor voldoende kennis achter de hand om deze pup groot te brengen tot een lieve hond.
Geniet lekker van Vito, zet je twijfels opzij en ga er voor. Aan jou zal het niet liggen als het fout gaat, zeker niet omdat je hier met de beste wil aan bent begonnen!

Trouwens; tip om meer zelf vertrouwen te krijgen mbt je pup: ga samen op cursus. Dan zíe je dat je je hond iets kan aanleren.
En nog belangrijker: anderen zien het ook en zullen je daarin bevestigen.
Als er iets lekker is voor je zelfvertrouwen, is het wel te horen dat jij en je hond het zo goed doen samen

Ontzettend lief allemaal .
doet me goed deze reactie's

ik ben zo blij met dit forum ,ik heb hier over amigo ook al erg veel geschreven en gevraagt.

ik zit al met de kleine vito op Cursus de Puppy socalisatie cursus was zo ontzettend leuk.

xx Sandra

Nou kijk eens aan; je bent dus al hartstikke goed en positief bezig; waarom twijfel je dan nog???!

En vergeet niet: Iedereen kan én mag fouten maken, maar zolang je deze maakt met de beste bedoeling is dit géén fout maar een leermoment.

Mensen ik probeer steeds mijn profiel foto te wijzigen maar het lukt niet

Hoe kan dat ?

Volgens mij hoort twijfelen erbij. Ik heb het precies andersom. Hiervoor een Golden uit het asiel met een klein beetje nare geschiedenis. Hij zou extreem dominant zijn, en kleine kinderen bijten. Ze waren 2,5 jaar met hem op cursus geweest en toen ging het redelijk. Chico kwam hier, en nóóit problemen mee gehad.

Dobby zat in het asiel wegens allergie, en er werd me verteld dat hij los kon en heel druk was. Met Dobby is het soms zo lastig. Hij kan niet los want hij jaagt op vogels, en hoort en ziet dan niets meer. En ja, hij is heel erg druk. Zelfs dierenartsen hebben commentaar op zijn drukke karakter.

De 'moeilijke' hond had ik geen problemen mee, maar deze 'makkelijke'... oei. Het is soms zwaar hoor. En het ondermijnt je zelfvertrouwen. Ik blijf nog steeds trainen op het niet jagen en trainen met korte stukjes los, hopende dat Dobby ooit eens normaal los kan. Kan Dobby nooit los, dan is dat heel héél jammer, maar dan heb ik er alles aan gedaan. En ja, ik zal me er slecht over voelen, want je voelt dan toch alsof je het niet voor elkaar hebt gekregen.

Maar als je alles realistisch bekijkt: als je er alles aan gedaan hebt, en mensen met de relevante kennis zeggen dat het aan de hond ligt... dan zal het niet aan jou liggen.

Ik hoop eerlijk voor jou dat je je pup van een goede fokker vandaan hebt, zodat de kans op een hondje met een afwijking zo klein mogelijk is. Dan kun je lekker lang genieten van deze hummel.

sandra om je profiel foto te wijzegen moet je even naar het uploaden en als die dan terug is bij je profiel op f5 drukken
liefs joke

Oke dank je wel . maaR de foto staat er opeens hihi