Bloemkooloren

Hallo dierenvrienden

Even een vraagje aan jullie...hebben jullie wel eens gehoort van bloemkooloren..?
Ik heb een Argentijnse Herder...en prachtig beest...nu sinds kort zijn haar mooie grote oren aan het verschrompelen.
Volgens de dierenarts moet je het zo zien, als bij rugby spelers..die zouden er ook last van kunnen hebben.
Wie weet nou hoe ze er aan kan komen..
Het begon met dikke bulten..die later verstenen.
Ik was benieuwd of er nog meer mensen dit probleem kennen.

hee Doenja zo ver ik weet is het echt iets van boksers (menselijke boksers ) dat komt door klappen op de oren als dat te vaak gebeurt gaat het kraakbeen beschadigen. Misschien is dit ook bij jouw hond gebeurd (hard schudden met de kop) ben geen DA maar weet toevallig dat het wel bij mensen voorkomt. Groetjes Erica

Hoi Doenja,

Ik vind een beetje raar dat je dierenarts je zo weg stuurd onder het mom er is niets aan te doen..

Zoals je zult lezen er wel degelijk iets aan te doen...

Met othaematoom (ook wel 'bloedoor' genoemd) wordt bedoeld een bloeduitstorting tussen de lagen waaruit de oorschelp is opgebouwd.

De oorschelp bestaat uit drie lagen: de binnenzijde en de buitenzijde van de oorschelp bestaat uit huid en tussen deze twee lagen huid zit een dun flapje kraakbeen.

Tussen huid en kraakbeen lopen bloedvaten.
De oorzaak van het ontstaan ervan is soms duidelijk terug te voeren op het schuren of krabben aan het oor of het krachtig schudden van de kop.
Hierdoor kan een bloedvaatje knappen met als gevolg het ontstaan van een bloedoor.
Soms is de oorzaak echter onduidelijk.

Verschijnselen
Het othematoom herken je aan de fluctuerende (sponsachtige) massa tussen de lagen van de oorschelp.

Dit kan groot zijn, maar soms ook een klein zacht bultje.
De oorschelp is daarbij zwaar en staande oren hangen dan ook door het gewicht af.
Een othaematoom is niet pijnlijk, maar hindert het dier wel, enerzijds door het gewicht, anderzijds door de veranderde stand van de oorschelp.

Behandeling;

Een operatieve ingreep verdient de voorkeur.
De operatie zal doorgaans niet eerder dan een week (als het bloed eenmaal gestold is en de bloeding is gestopt) na het ontstaan van de bloeduitstorting worden uitgevoerd.

De operatie is er op gericht de verschillende delen van de oorschelp weer tegen elkaar te hechten.

De ingreep wordt vanzelfsprekend onder narcose uitgevoerd en hierbij wordt een sneetje gemaakt aan de binnenzijde van de oorschelp.
Hieruit worden de bloedstolsels, bloed en fibrine verwijderd.

Fibrine is een bloedstollingseiwit in het bloedplasma dat een belangrijke rol speelt bij de normale wondgenezing en bloedstolling.
Vervolgens worden de huidlagen weer op elkaar gehecht. Na 10-14 dagen worden de hechtingen verwijderd.

Belangrijk is ook de oorzaak van het bloedoor aan te pakken: als er sprake is van oorontsteking dient deze behandeld te worden.

Als u niets doet
Zonder behandeling zal het oor verschrompelen tot een zogenaamd 'bloemkooloor'.

Littekenweefsel gaat zich samentrekken en daarbij verfrommelt de oorschelp.

Als zich dit eenmaal heeft voltrokken is er niets meer aan te doen.

Ik hoop dat je er iets aan hebt...

Misschien eens een andere DA kiezen...?

Lieve groet, Ilja

Hallo Erica

Klopt wat je zegt...net als bij bokers (menselijke) en rugby spelers, die krijgen veel harde klappen op hun oren.
Dat is natuurlijk niet het geval bij mijn hond..die klappen dan te verstaan
Wel schud ze af en toe met haar kop...en dan slaan haar oren soms op de tafel..misschien dat dat ook de oorzaak ervan is.
Veel mensen vinden haar minder **mooi** maar voor mij is ze de mooiste op aarde..
Groetjes Doenja

Ilja
Bedankt voor je duidelijke uitleg...die een **gewoon** mens ook begrijpt.
Helaas is het proces bij mijn hond al tever..haar oren zijn echt verschrompeld.
De DA heeft ze een paar keer uitgezogen met een naald, en zo het bloed eruit gehaald.
Hij vertelde van de operatie..maar kon geen zekerheid geven dat het dan ook daadwerkelijk weg zou zijn..of dat het weer terug zou komen.
En dat het ook een hele pijnlijke geschiedenis voor de hond zou zijn..na de operatie.
Dus dat heeft me allemaal tegengehouden.
Ze heeft er gelukkig (nog) geen pijn van...ik hoop dat dat zo blijft.
Nogmaals dank voor je duidelijke reaktie.
Groetjes Doenja

Hoi,

Het verhaal van Ilja klopt idd helemaal. Vaak zie je het ook bij judoka's (door het vallen en 'schuren' over de mat). Het ziet er niet uit maar is niet gevaarlijk en niet pijnlijk. Op het moment van gebeuren is het vaak ook niet pijnlijjker dan het hebben van een blauwe plek. Eigenlijk kun je het wel vergelijken met een blauwe plek, maar dan net tussen die botvliezen.
Maar goed, een hond is misschien anders als een mens...

Groetjes

Hallo,

mijn hond had ook last van een bloedoor. Het was niet zo'n hele grote bult. Ik heb het toen homeopatisch behandeld. De bult is weggetrokken, haar oor is niet verschrompeld en staat nog steeds rechtop.

Als je op de site van WHG dierenartsen zoekt op bloedoor vind je een uitgebreid artikel.
Daar staan ook de mogelijke behandelingen in, waaronder de homeopatische.

Groetjes

ernstige bloemkooloren hebben wel degelijk gevolgen, door het samentrekkende weefsel en het hard worden daarvan kan de gehoorgang in min of meerdere mate ernstig dicht komen te zitten, het bloedoor (het bloeden tussen de 2 lagen in) kan ook doorlopen in de gehoorgangen, en dat verschrompeld dan ook.

ik heb het levende bewijs hiervan hier rondlopen, met contine grote oor en gehoorproblemen omdat zijn oren onmogelijk op natuurlijke wijze het vuil en vet naar buiten kunnen brengen.

dat gebeurd als je niks aan de oorzaak doet (das meestal een fikse onsteking met veel krabben en schudden en schuren van de oren).

Bij Gorby heeft 1 oor een operatie gehad, de vorige eigenaar had geen keus meer toen hij met deze hond eindelijk bij de da kwam. ik moet zeggen, dat oor is heel goed genezen, maar evengoed ernstig kapot.

ik vind bloemkooloren na een beetje bloedafzuigen en dan naar huis sturen door een da, onaanvaardbaar!!

tis dat Gorby zelf niet kan typen, maar hij zou je vertellen hoe erg het is, om telkens weer oorontsteking te hebben, en door de nauwe gehoorgangen nauwelijks gezalfd te kunnen worden.

kortom: zalf die oren, en hou het in de gaten dat het niet opnieuw begint, en ik zou zeker een second opinion vragen van een andere da, want bloedoren moeten gestopt worden, anders gaat het steeds verder kapot en eenmaal gestold bloed is niet meer weg te halen, dan is het weefsel kapot.

sterkte met de oortjes en beterschap

Een bloemkool- oor is wel degelijk pijnlijk Ylya!!! Mijn hond jubelde van de pijn en ik kon er 2tot3 maal per dag mee naar de dierenarts om vocht weg te halen. Werd wel 5 cm dik!!! Ook na de operatie is het eigenlijk niet meer goed gekomen. Het oor verschrompelde toch nog, en de gehoorgang werd daarna zo nauw dat vuil er niet meer uitkon langs de normale weg , waardoor ze steeds oorontstekingen had!! Echt geen pretje!!!

He bah, ik had hier nog niet eerder over gehoord.
Maar na het lezen van voorgaande berichten zou ik voor een second opion gaan.
Sterkte ermee!!

Wat zielig voor jou hondje dat je nu telaat bent.En een raare dieren arts jammer dat hij niet gelijk wat heeft gedaan sterkte met jou hondje liefs Anita.

Onze Doerak heeft het ook gehad. Ik merkte ineens een plekje op zijn oor en ben het in de gaten gaan houden. Toen het binnen 2 uur wel 3x in grote had toegenomen heb ik meteen de dierenarts gebeld. We zijn langs geweest en hebben een zalfje mee gekregen tegen oor mijt. Heel vreemd was dat want hij had geen last van oor mijt. Maar goed, op een gegeven moment nam de grote van het bloed oor af en heeft hij een klein beetje een verschrompeld oortje doordat het kraakbeen is beschadigt. Ons doet het niks en hij heeft er geen last van dus laten het gewoon zo. Geeft hem een beetje karakter, Haha.

@ annelies

dus jullie hebben ook zo'n hond met gehandicapte oren (zoals onze da ze noemt) ik vind het erg voor de hond, want het is continu wel wat met die oren bij gorby.

vanavond voor controle na een stevige zalfkuur omdat de bruine blubber er weer uit kwam lopen.

als gorby andere da's ziet (en er is zelfs een meeting geweest met studenten) verschieten ze zelfs van kleur als ze de oren en de gehoorgangen voelen, en allemaal zonder uitzondering zeggen ze dat Gorby enorme pijn moet hebben gehad, en krijgt hij gelijk een knuffel omdat hij zich door ons zo braaf laten verzorgen, vol vertrouwen komt hij netjes bij me zitten om de oren schoon te maken en te zalven, ondanks wat hij heeft doorgemaakt.

oren...... daar moet je niet me tobben, maar naar de da

Ik weet dat dit een oud topic is, maar volgens mij gaat er iets niet goed... Er worden namelijk 2 dingen door elkaar gehaald!

Bloemkooloren (veroorzaakt door de schurftmijt, overdraagbaar op andere dieren en mensen)
Bloedoren (oorhaematoom (of simpelweg 'bloedoor') is een bloeduitstorting tussen de lagen waaruit de oorschelp is opgebouwd)

De 1e is behandelbaar met Ivomec (injectie) voor zover ik weet (dit word ook gebruikt bij ratten, schapen, cavia's e.d.)en heb ik zelf in het verleden vrij veel gebruik van gemaakt bij mijn ratten

De 2e is behandelbaar door operatie of door het leegzuigen van het bloedoor.

Moest het toch even kwijt :P

als je een bloedoor niet behandeld dan is de kans groot dat het bloemkooloortjes worden, tenminste zo is het mij door de DA verteld toen mijn vorige hond een bloedoor had, ik heb haar toen wel laten opereren was wel een sneu gezicht ze had heleboel hechtingen in haar oor zitten maar ze heeft daarna nooit meer een bloedoor gehad

zo is het ons ook vertelt, Gorby moet eerst afschuwelijke bloedoren hebben gehad (volgens de vorige eigenaar had hij hem met oormijt meegekregen van de eigenaar daarvoor -fijn he, dat geschuif met honden-) en was hij gewoon laks en te laat geweest.

de bloedoren zijn geopereerd maar evengoed voor een goeddeel toch bloemkooloren en wat erger is, bloemkool-gehoorgangen geworden door het verharden van het bloed wat niet meer weg te halen was en het verlittekenen daarvan, en dat laatste moet afschuwelijk pijn doen (behalve het feit dat de hond al dan ernstige oorpijn heeft doorgemaakt)

we zijn er SUPER allert op.

bloemkooloren bij menselijke boksers bij boksers komt dat niet voor hoor alleen bij worstelaars en judo....maar bij honden heb ik er nog nooit van gehoord eigelijk

hallo allemaal ik sanp het even niet meer, wij zijn telkens naar da gegaan, en kregen zalf mee maar goed ging niet goed en toen we weer bij dierenarts kwamen en zeiden dat de dikke knobbel voor bij hooringang de weg afsloot, kregen we te horen naar dierenkliniek in duitsland te moeten gaan, hij (blutch) moet geopereerd worden, blutch heeft wel erg last ervan, en je ziet ook dat hij pijn heeft eraan.
wij zijn dus geregeld naar dierenarts geweest ervoor en toch moet hij nu geopereerd worden, wij vinden dit zo erg voor de hond, en de operatie kost veel.
en dan de kans erop dat hij het oor zou moeten verliezen, het is een nachtmerrie gewoon.
waarom heeft die dierenarts er niet eerder iets aan gedaan dan?
je kunt zelfs nog geeneens een dierenarts dan meer vertrouwen, als die het zover laat komen.
blutch is een heel lieve old englisch bull van 2 jaar oud , te jong voor dit bloemkooloor, dus aan wie ligt het dan?
en i

een bloemkooloor kan door stoten gekomen zijn, het is een bloeding , als de dierenarts het eerst probeert met een zalf is dat goed, gelijk snijden kan dan steeds het oor weer vol met bloed komen te zitten, dus proberen ze eerst dit, en ja als dat niet helpt een zalf, dan moet er toch geopereerd worden.

heel vervelend voor jullie, wil niet zeggen dat de dierenarts niet kundig is hoor.

wij hebben 4 jaar geleden een hond uit het asiel gehaald, die ergens gevonden was.
Het bleek achteraf dat hij een franse chip heeft en we hebben daardoor dus geen enkele achtergrondinformatie over hem.
Vanaf het begin hebben we al problemen met zijn oren, die toen al totaal verschrompeld waren.
De eerste keren is hij onder narcose gweest om zijn oren goed schoon te maken, maar alles zonder resultaat.Nu doe ik hem vaker zelf de oren goed uitspuiten met lauw water en erna zalf erin.
Hij heeft dagen dat zowel hij als ik er gek van worden, dan blijft hij schudden met zijn kop of vliegt de tuin in om met zijn kop tussen de struiken te schuren of langs een heg op.
Met als gevolg de hele huid rondom kapot en veel pijn.
Dan behandel ik alles met badedas en zalf en krijgt hij een pijnstiller wat dan even verlichting geeft.
Het schijnt bij hem te komen door een allergie vooral van gras, tja waar moet ik dan nog met een hond gaan lopen.
De enigste oplossing voor hem is een radicale operatie, met een dove hond als gevolg, nu is dat op zich minder maar ik weet niet hoe zijn gedrag erna is als hij niks meer hoort en dus overal van kan schrikken omdat hij iets of iemand niet hoort aankomen.
Daarbij hangt er een enorm prijskaartje aan en we hebben geen garantie dat hij erna van alles verlost is.Ik ben er een beetje moedeloos van aan het worden,omdat ik zo weinig voor de hond kan doen.

Ik heb een hond gehad die het 2 keer heeft gehad, ze is ook 2 keer geopereerd, het is namelijk erg pijnlijk en ze kunnen er heel veel last van krijgen! De meeste da zouden een operatie voorstellen, dus heeft jou da dat niet gedaan, dan zou ik toch eens navraag doen bij een andere da.

als ik jou was ging ik toch als de wiedeweerga een verwijzing naar een specialist vragen
zien wat er nog mogelijk is, en/of betere medicatie, want een da blijft op een bepaald behandelniveau hangen wat een goede specialist (bv in Utrecht of Merelbeeke) overstijgt

eigenlijk vind ik dat je da dat zelf zou moeten voorstellen als hij zijn grenzen heeft bereikt

tja, prijskaartje......... ik zou zeggen "breek me de bek niet open"
maar dat mag geen rol spelen eigenlijk, want dat is het risico van het nemen van een hond

wij hebben ook tegen zo'n operatie aangehikt
maar hebben het kunnen voorkomen door de hond oa ook door een holistisch da te laten zien

in jullie geval zou ik jullie als 1e Tannetje Koning zeer sterk aanraden
zij beziet de hond in zijn geheel, en zal de allergieen meenemen in haar behandeling
uiteraard is zij ook volledig bevoegd en zeer gerespecteerd dierenarst
als zij het nodig vindt zal ze zeker een specialist aanraden
je kan haar altijd bellen voor info en een afspraak
maar doe iets, want vroeg of laat gaat dit fout
en bovendien doet het veel pijn en hoort de hond nu ook niet veel of vrijwel niks

onze hond is uiteindelijk 1 zijdig doof gebleken, maar zijn flappers zitten er nog steeds aan, en met 1x per week zalven met precies de juiste zalf (daar moeten kweekjes voor gemaakt worden) gaat het echt ontzettend goed.

sterkte en succes.

Wat krijgt de hond aan voeding, Andrea..??

De uitleg die Ilja in het begin van dit forum aan de eerste topic-plaatser geeft is juist. Ze eindigt er met :
"Littekenweefsel gaat zich samentrekken en daarbij verfrommelt de oorschelp.

Als zich dit eenmaal heeft voltrokken is er niets meer aan te doen. "

Spijtig genoeg is het zo bij je hond. Voor zover ik hierover gelezen heb (Kylie had er ook last van) is er nu inderdaad veel meer kans op pijn, ontstekingen en ook zonder operatie al op doofheid.

Ik hoop dat je nog goede raad en hopelijk een oplossing vindt om je hond pijn en jeuk te besparen.

Succes!

Ik heb iets dergelijks echt nog nooit gezien dus misschien zeg ik iets heel raars maar wanneer dit vaker voorkomt kun je dan niet beter gaan couperen?

Ik denk niet dat het afsnijden van lichaamsdelen een vervanging is van goed onderhoud.

Maar als ik lees dat het komt door het stoten van het oor en dat er bijna altijd wel een hele hoop ongein blijft?

Voorkomen kun je het dus niet.. En dan alle ellende die ik lees van die oren. Overigens bedoel ik niet dat je maar als voorzorg moet gaan couperen maar eerder daarna.

Het is maar een vraag hoor verder.

meid, ik moet er niet aan denken, Gorby heeft heel erge bloemkool oren waarvan 1 heel kunstig geopereerd is, op het oog zie je niets aan, maar je voelt het des te beter (zo hard als een plank)

helaas loopt die verlittekening onder de huid, dat samentrekken diep door in de gehoorgang en dat geeft de problemen, niet zozeer die oorschelp, das optisch misschien soms niet zo mooi, maar niet echt een probleem, maar die gehoorgangen wel, bij Gorby zijn de gehoorgangen niet meer zichtbaar en zitten ook niet waar ze precies horen, je kan er alleen in met een speciaal dun tuitje, hoewel het tegenwoordig heel goed gaat.

mij is vertelt dat dat samentrekken nooit helemaal stopt en dat dat proces heeeeeeeel pijnlijk is, als dierenartsen Gorby's oren voor het eerst zien en voelen, verschieten ze echt, stuk voor stuk, we hebben zelfs tranen gezien hierom, maar die gehoorgangen kan je niet zomaar eruit halen.

dat is een operatie die echt de laatste optie is
een zware operatie, waarbij de inderdaad de gehoorgang uitsnijden en alles dichtmaken
het risico hiervan is dat er niet 1 bacterie moet achterblijven, want die kan er dan niet meer uit.
deze operatie wordt heel af en toe gedaan, door specialisten maar dan moeten alle andere optie's zijn geprobeerd, de hond wordt dan trouwens niet helemaal doof, maar wel heel slechthorend.

Gorby is trouwens 1 zijdig goeddeels doof, vermoedelijk is er schade aan het trommelvlies en bovendien is 1 gehoorgang echt...... 100% kapot verlittekend.

Voeding is zeker belangrijk, omdat bv huidallergieen of onrustige huidbeelden ook doorloopt in de huid in de oren zelf, dus hoe rustiger de huid, hoe rustiger ook de oren. veel huid allergieen zijn gelinkt aan voeding, zuivere voeding, zo'n schoon mogelijke hond (van binnen gesproken dan) is heel belangrijk. Gorby is goed opgeschoon blijkbaar, want onze da controleert regelmatig op zijn verzoek Gorby's oren en is erg tevreden, dit dankzij heel veel inzet van hem, de holistisch da en de klassiek homeopate en zeker ook het passende kvv wat hij nu krijgt.

maar tis wat hoor, oorproblemen, zo onderschat, en zoooo pijnlijk voor de hond.

Oké dan weet ik helemaal genoeg.

Wat vreselijk zeg! Ik schrik er van.

Arme Gorby.. Gelukkig is er alle zorg voor hem.

Sorry dat ik pas zolaat reageer, maar ben een tijdje ziek geweest.
Heb alles goed nagelezen over wat iedereen geschreven heeft en ben er inderdaad achter dat bloemkooloren funest is voor zowel hond als baasje.
Toen wij Tygo uit het asiel haalden( hij was toen 1 jaar oud)werd er gezegd dat hij wat last had van vieze oren en dat is toen schoongemaakt.Pas toen het allemaal verergerde kregen we van de da de diagnose bloemkooloren.Ik denk dat als ik eerder geweten had wat er allemaal mis was met onze hond, we gekozen hadden voor een andere hond.
Maar omdat het een vondeling betrof wilden we deze hond een goed en liefdevol thuis geven.
Onze da doet wat ze kan voor ons en heeft ook gezegd dat een kliniek misschien een optie is, alleen liggen die niet echt in de buurt en Tygo zit niet graag in de auto, is dan erg onrustig en jankt alles bij mekaar. Vervelend als je meer dan 2 uur moet rijden om bij een kliniek te komen.
Zijn voeding is al aangepast.Als de allergie op zijn ergst is, gaat hij naar de da om de oren goed te laten behandelen en krijgt hij erna een cortison preparaat wat een paar weken het ergste wegneemt.
Hij heeft niet alleen last van bloemkooloren, maar ook is de vacht aan zijn poten helemaal roze en ook zijn achterwerk jeukt behoorlijk zodat hij de hele dag daaraan ligt te likken,wat een niet al te frisse geur geeft, net zoals de reuk uit zijn oren die je al op afstand kunt ruiken.
Zijn kussen moet dan ook om de paar dagen de was in anders ruikt de hele kamer naar de hond.
Ik ben