Excuses voor mn lange tekst. Ik moet het gewoon kwijt. Praten kan ik met niemand dus wilde even schrijven. Sorry
Al hoewel het de laatste weken minder ging, deze week ging het heel goed.. Je at meer, blafte weer als iemand langs het huis liep, je liep vrolijk mee buiten..
Net als vandaag.. Overdag weer veel geslapen maar tussendoor lekker buiten geweest en goed gegeten. Ook nog geschooid om je snoepjes..
Na het eten liep ik naar de tuin en zag ik dat je op 3 verschillende plekken had gepoept en op 4 plekken enorm veel had overgegeven. Je stond stokstil te hijgen.. Het eerste wat bij me opkwam was het kijken naar je tandvlees. Ja, die was behoorlijk wit geworden.. Het zat er aan te komen, dat wisten we allebei. Maar op een dag dat het juist zo goed ging had ik er niet aangedacht dat ik je vandaag moest afgeven..
Meteen naar de arts die een prikje in je buik had gedaan en vertelde dat de inwendige bloeding begonnen was.. Ik zag aan je ogen dat je pijn had en ik wist nu dat het zo ver was. Toen ik huilend aan de arts vroeg, en nu? Zei hij tja een prikje is noodzakelijk. Ik vroeg naar de mogelijkheden nadat je ingeslapen zou worden. Hij zei met een glimlach denk er maar niet te veel over na, je mag hem meenemen naar huis maar dan kom je snachts weer terug en ik heb geen zin om snachts uit mn bed te stappen. Ik dacht meteen nee, bij zo een klootzak die dienst heeft geef ik je niet af.. We gingen naar huis en je ging meteen op de grond liggen, vooruit kijkend. Het was overduidelijk dat je pijn had dus heb ik meteen de andere arts gebeld. Hij kende je ook en was ook liever dan die andere..
Vandaag om 22.15 heb ik je af moeten geven met pijn in mn hart.. Op de heen weg zat je op schoot in de auto, en op de terugweg waren mn handen leeg.. Toen ik thuis kwam en ik zag je mandje trok ik het niet meer.. Ik heb nog nooit zo veel moeite gehad met iets. Jij, lieve Özgür. Je was net mijn kind.. Ik hoop dat je niet boos bent op me, je had pijn en ik moest je van die pijn verlossen.. Vergeten zal ik je nooit, je blijft voor altijd in mn hart.. Hoe ik die leegte in huis moet vullen weet ik niet. Vullen zal me ook niet lukken. Kan geen leven bedenken zonder mijn maatje.. Ik ga zo mijn eerste nacht zonder jou doorbrengen. En weer word ik elk uur wakker en kijk ik naar je, en besef ik dat je er niet bent.. Maar ik weet dat je nu geen pijn hebt en alle rust kan nemen die je verdiend hebt.. Je bent een bikkel, je hebt het zo goed gedaan moppie.. Ik ben trots op je.. Rust maar lekker uit schat.. We komen elkaar daar vast een keer tegen..
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Ik ben trots op je.." wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Je wist dat dit moment er aan zat te komen, maar dat maakt het niet minder moeilijk en zwaar.
Wat goed van je dat je de andere DA hebt gebeld. Iemand waarbij het beter voelde. Voor jou en voor je hond.
Ik wens je heel erg veel sterkte met het verlies van je maatje. Voor nu de komende nacht, maar ook de periode van eenzaamheid die nu volgt.
Zwaar om te horen dat je niet iemand in je omgeving hebt om je verdriet en verlies mee te delen.
Dus schrijf hier zoveel mogelijk van je af als je die behoefte voelt.
Lieve groet van Petra
en je hebt Özgür verlost, dit was de enige juiste beslissing die je kon nemen, anders was hij nog langer lijdend gestorven. Dus nee, Özgür is niet boos, die ziet dit als jou laatste daad van liefde voor hem.
Wat een vreselijk verdrietig bericht. Ik wil je dan ook heel veel sterkte wensen met het overlijden van je vriendje, maatje, allesje. En nee....je vriendje zal je nooit wat kwalijk nemen, je hebt het beste voor hem gedaan. Je bent een Kanjer. Ik hoop dat op een dag je tranen plaats maken voor een glimlach als je denkt aan al die mooie herinneringen van je lieve, kleine kameraadje.
Rust zacht, kleine vriend!!!
heel veel sterkte!
maar je hebt gedaan wat het beste was!
Als ik eens broos en zwak zal zijn,
en niet meer slapen kan van pijn,
Doe dan wat nodig is, want och,
die laatste strijd verliest men toch...
Ik weet dat het je droef zal maken,
dwing toch jezelf niet te verzaken,
Dan, meer dan enig andere dag,
blijkt wat jouw liefde echt vermag
Wij hadden het jaren samen goed,
heb dan voor mij die laatste moed
Jij wilt toch ook dat ik niet lijd?
Laat mij dus gaan te rechter tijd.
Breng mij naar waar men hulp mij biedt,
één bede slechts, verlaat mij niet!
Houd mij zacht pratend tegen je aan,
totdat mijn ogen breken gaan...
Je weet, al is het later pas,
dat dit heus voor mijn bestwil was
Al gaf mijn staart een laatste groet,
ik lijd niet meer, en dat is goed
Treur niet omdat het lot bewerkt,
dat jij, juist jij, mijn tijd beperkt
Wij waren lang elkaar zo na,
laat dat je troost zijn als ik ga.....
heel veel sterke met het verlies van je maatje Ozgur.
Je hebt een goede beslissing genomen voor je hond, maar ook voor je zelf.
Sterkte met je verlies.
Je diertje is nu verlost van pijn, dat is moedig van je en hij is je dankbaar hoor, voor alles.
heel veel sterkte
jammer dat er niemand in je buurt is waarmee je kunt praten
Heel veel sterkte met het verlies van je maatje.Maar hij is verlost van de pijn.Je beslissing is goed geweest.Lieve groet Corrie
met tranen in mij ogen lees ik je brief ,wat vreselijk
toch. Meid heel veel sterkte toe gewenst
en als je wel praten kan dat ook tegen mij hoor
grt wilma
Hoi heel veel sterkte toegewens,met het verlies van je maatje.
Dat doet altijd pijn.
Groetjes Jolanda en de Dwergjes
wat erg
je hebt het beste voor hem gedaan en hij is nu verlost van zijn pijn
sterkte
mooie tekst trouwens!!!
Wat lief van jullie, enorm bedankt allemaal.
Het is zo zwaar dit. Zo moeilijk. Het lijkt alsof hij gewoon zo weer opstaat en gaat schooien om een snoepje..
Gisteren stond mn familie ook te brullen bij de dierenarts toen we afscheid moesten nemen. Iedereen heeft veel pijn maar in de Turkse gemeenschap zijn ze er vaak toch nuchter over. Hij was gewoon mn maatje. De enige die elke dag onvoorwaardelijk kwispelend kwam knuffelen toen ik thuis kwam. Hij was mn alles.
Maar goed, ook dit hoort bij het leven helaas.
Kan er verder niets aan toevoegen. Zo zwaar om je bikkel daar achter te laten..
Nogmaals, bedankt voor jullie steun..
Wat een ontroerend verhaal. De liefde voor je hond springt er uit, krijg er tranen van . En wat een rotarts die zo luchtig doet over jouw hond en het verliezen van je hond. Heel veel sterkte de komende tijd. En jullie zullen elkaar zeker weer tegen komen.
Heel mooi geschreven...
Wil je heel veel sterkte wensen met het gemis van je vriendje
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Ik ben trots op je.." wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?