Ben ik te snel.....heb ik alles niet goed overdacht......

Ik schaam me een beetje om dit op papier te zetten en ik weet dat ik een hoop kritiek kan verwachten maar ik wil het onderwerp juist aansnijden om alles wat beter te kunnen overzien.

Afijn Bootje is 14,5 jaar geworden ik kreeg haar met 1 jaar dus niet als pup, door dik en dun ben ik met haar gegaan en heb de juiste keuze voor haar gemaakt toen het einde naderde. Oh op dit moment lopen de tranen weer over mijn wangen, mijn allerliefste bootje wat mis ik haar toch vreselijk.

Nu heb ik dus een nieuw hondje, weer een labje genaamd Buddy, hij ligt nu heerlijk lief in zijn bench te slapen. Hij is ook erg lief, hij moppert bijna nooit als hij zijn bench in gaat. Hij is nu 11 weken ik heb hem nu 2 weken en gister stond hij bij de deur te blaffen dat hij naar buiten moest voor zijn behoefte. Daar heb ik dus al wat mee gewonnen.
Hij eet goed, hij is vriendelijk, hij is enthousiast, gister zijn we 2,5 uur weggeweest om uit eten te gaan en hij heeft niet geblaft dat heb ik nagevraagd dus dat gaat goed.

Alleen het verschil tussen toen en nu, wat ik nooit had kunnen bedenken (misschien wel maar ik kon maar aan 1 ding denken toen en dat was weer een hond)is dat ik nu een kindje van 3 jaar heb. Die ik gewoon geen dingen duidelijk kan maken wat wel en niet mag. Het probleem is dus waar ik tegen aanloop en waar ik gewoon echt super nerveus van word is het bijten in kleren, ik moet zeggen dat ik het al iets meer onder controle heb. Maar het probleem is dus dat mijn zoontje van 3 jaar graag kabaal maakt en rent door de kamer met spullen gooit met zijn armen en benen zwaait zich laat vallen, kortom de dingen die elk kind doet. En Buddy ziet dit natuurlijk als een spelletje, zodra mijn zoontje gek gaat doen, hangt buddy in zijn kleren. Mijn zoontje is vrij bangig en van de vorige hond moest hij niks weten want die lag en sliep alleen maar......maar ik moet zeggen met dit hondje verandert hij wel in zijn voordeel, hij lijkt zekerder te worden en als buddy in zijn kleren hangt gaat hij nieteens huilen wat ik wel verwacht had, terwijl de gaatjes al in zijn pyamaatje zit, vertelt ie met trots. Dus dat is gelukkig het probleem ook niet. Maar hij mag niet bijten in kleding en als hij dat doet zeg ik nee en duw hem weg, dat doe ik ongeveer 5 keer, bied hem een botje of touw aan en als hij dan nog niet luistert gaat ie in zijn bench. Iemand zei mij ook een tik op de neus en dat doe ik wel als hij kleding vast heb en niet meer los laat want dat doe ie dus ook vaak, dan krijgt hij een tik op zijn neus en dan laat hij los. Maarja als ik dus nee zeg gaat mijn zoontje ook keihard nee roepen en met zijn kikker naar het hondje slaan of met zijn jas of wat hij ook in zijn handje heb waardoor het hondje nog doller word en ik moet dan mijn zoontje tot de orde roepen maar dan hangt het hondje weer in mijn kleren en dan moet het hondje weer in de bench en iedereen is weer van slag. En dan kan je wel zeggen laat je zoontje dan rennen en spelen als het hondje in de bench zit, maar dat gaat niet werken, mijn kind moet gewoon kunnen spelen als hij dat wilt. Ik weet gewoon niet zoe goed hoe ik dat moet aanpakken want het hondje word gewoon dol het is ook logisch want het kindje is klein heeft een hoog stemmetje en zwaait een hoop met handen en benen dus buddy hangt constant bij mijn zoontje in zijn kleding. De hond even in de tuin alleen laten spelen is ook geen optie want hij kan niet meer los in de tuin hij vreet alles op en stenen planten hout alles eet ie op dus als hij los is moet ik hem constant in de gaten houden, dus hij gaat hij aan het riempje in de tuin maar dan moet ik er wel bij zijn. Het valt me gewoon een beetje tegen omdat ik niet weet wat ik er mee aan moet om de juiste combi te vinden tussen peuter en pup. Mijn zoontje is gewoon nog net te klein om hem dingen aan het verstand te brengen.

Begrijp me niet verkeerd, ik denk niet bij mezelf was ik maar niet aanbegonnen etc etc, maar het spookt wel af en toe door me heen, waarom heb ik over die dingen niet beter nagedacht, waarom kon ik dat zelf niet bedenken, was ik nog door emoties overmand toen ik dat hondje nam? Volgende week begint de puppycursus en ik hoop daar wel een stuk wijzer te worden want ik heb gewoon adviezen nodig, ik ben echt maar dan ook echt blanco aan dit hondje begonnen. En het is eigenlijk ook een makkelijk hondje denk ik alleen nu met een peuter erbij is het af en toe niet meer weten hoe of wat. Is dit herkenbaar? Buddy is echt heel lief hoor er zit geen kwaaiigheid in maar ik moet hem wel duidelijk maken op een goede manier dat dat bijten in kleding niet mag en dat als mijn zoontje door de kamer stiert hij wel mee mag doen maar niet in zijn kleren hangt, maar hoe leg je een pup dat nou in godsnaam uit...............
Ik hoop dat het verhaal nog een beetje overzichtelijk is.....

Ja, als je alles van te voren weet, nou, dan hadden we een wereld zonder problemen nietwaar?
Heel goed dat je durft toe te geven dat het even niet zo gesmeerd gaat. En je ziet ook goed oorzaak en gevolg. Je ziet ook goed in dat je geen "valse hond" hebt en ook geen "pestkop kind".
Je hebt gewoon een niet ideale combinatie, een pup en een kind van 3.
Ik heb niet de wijsheid in pacht, maar ik kan je vanuit mijn eigen ervaring wel een aantal dingen aanraden.
Ga eens een gesprekje aan met je zoon. Ook al is hij pas drie. Doe dit als de hond er niet bij is, en speel zelf voor hond. Doe wat de pup ook doet en leg uit waarom je dat doet. Niet dat het daarna helemaal goed gaat, (mijn kids zijn nu 9 en 12 en doen soms dingen waarvan ik zeg; ooohhh oen). Maar in ieder geval heb je een soort basis-kennis bij je kindje bij gebracht. Kan nooit kwaad.
Verder zou ik je aanraden een kind vrije zone voor je hondje te creëren. Als de prikkels van een 3-jarige er niet zijn, hoeft hij er ook niet op te reageren. Geen strafhok, maar een gebied waar de pup wel kan zijn en je zoontje niet. Bijvoorbeeld een bijkeuken met een hekje voor de deur. Een kennel in de tuin, een kennel in de schuur, noem maar op. De hond kan daar met speelgoed spelen zonder dat hij overprikkeld wordt. Hij kan daar lekker rustig slapen, zijn eten krijgen enz. Dus eigenlijk een soort bench, maar dan heel groot. Zorg bij een pup wel voor voldoende warmte.
Kan ik je wel tips bij geven als je dat wilt.

Gebruik deze kind vrije zone nooit als straf, maar gewoon als een plek in het huis waar de pup een aantal uren per dag woont. Verder gewoon trainen, wandelen, aandacht geven, kroelen, noem maar op.
En natuurlijk blijven proberen en oefenen met kind en hond in een ruimte.
Ennuh, troost je, je zoon blijft niet eeuwig 3, je hond blijft niet eeuwig pup.

Succes met alles hoor! En leg dit probleem ook eens voor op puppy cursus!

Hoi Rieneke, dat is een goed idee om is met mijn zoontje als spelletje uit te leggen hoe of wat als het hondje er niet bij is, dat ga ik doen. Over die kind vrije zone, ik krijg daar verschillende reacties op in mijn omgeving, ik had de vrouw van de cursus al om advies gevraagd moet ik de bench misschien in de keuken zetten, maar zij zei mij het hondje moet je altijd kunnen zien en aan spelende en schreeuwende pretmakende kinderen moet ie maar aan wennen. Ik kan het nog een keer voorleggen want misschien heb ik de situatie niet goed uitgelegd, het klinkt mij best wel ok in de oren misschien een extra bench in de hal? een bijkeuken hebben we niet, wel een garage maar die is echt te koud en we hebben ook muizen,

Kijk nu heb ik dus ook weer een voorbeeld het hondje is rustig en mijn zoontje in principe ook maar dan gaat ie hard stampend door de kamer en kijkend naar buddy naar de reactie, ja dat is voer voor het hondje natuurlijk dus die hangt weer in zijn kleren, maar ik heb mijn zoontje al goed geinstrueerd flos of bot pakken dat aan hem geven en dat gaat best wel een beetje redelijk. Hij is nu ook vrij rustig dan word het hondje ook rustig, ik wil er gewoon geen hyper hondje vanmaken dus ik zal het is aan de puppy leidster voorleggen een extra plekje in de half bijv?

Wat een fijne uitleg rieneke ,daar zal monique heel blij mee zijn,ik wil er één ding aan toevoegen,kind en pup begrijpen meer dan ons verstand toelaat,praat met je kind en pup,en probeer het telkens uit te leggen op een kinderlijke en rustige manier;het hoe ,wat en waarom.
Ik wens je veel sterkte toe Monique.

Groetjes en pootjes Thea/Rebbel

Hoi Hoi

Mooi gesproken dames ,kan me hier helemaal in vinden Verder zou je er nog voor kunnen waken ,je zoon ook wat extra aandacht te geven door samen iets leuks met hem te doen (doe je waarschijnlijk al ,maar kan me voorstellen dat je de aandacht nu moet verdelen en dit dus minder is als voorheen )Dit uitdagen /kabaal maken kan een vorm van aandacht vragen zijn he Je zou dit nog evt in een vorm van belonen kunnen gebruiken Zeker als de pup slaap zou ik hem uitleggen dat dit belangrijk is en dat hij rustig moet zijn zodat de pup niet wakker wordt en dat hij hierdoor groeit en sterk wordt
Als hij zich hieraan houdt kun je afspreken iets leuks te gaan doen samen en prijs hem maar voor zijn goed gedrag (jip kinderen zijn net pupies he )
Als je kind hard stampend door de kamer loopt uit te dagen kun je hem hier best op wijzen dat je dit niet leuk vind en uitleggen waarom dit gedrag niet kan ! Consequent hierin zijn schept de meeste duidlijkheid !

succes ermee ,tja infeite heb je 2 puppen in huis he

groetjesssssssssssssss dave

Het is ook inderdaad zo, mijn zoontje was in het begin heel jaloers eiste alle aandacht op, de 1e week was een ramp. En ik ben hem echt gaan betrekken met het hondje, hij mag helpen met het eten maken, in het weegschaaltje leggen, de waterbak en de etensbak brengen, uitgelegd heel belangrijk eerst de waterbak dan de etensbak dus dat is een spannend klusje, ik merk nog wel als ik ff met het hondje naar buiten ga, dat ie dan aandacht wil en ik probeer het ook zo goed mogelijk te verdelen, om half 1 ga ik weer een half uurtje met het hondje lopen en spelen en daarna is weer tijd voor mijn zoontje. Ik neem hem niet altijd mee als ik een half uurtje wegga, simpelweg voor het feit dat ie het nu erg koud vind en ik dan ff wat meer tijd voor het hondje heb en mijn zoontje is ook nog erg bang voor andere honden. Dit komt dus omdat mijn vorige hond niet zo goed met andere honden kon en ik daarom vaak een andere kant op ging, nu wil ik de honden juist opzoeken en dat heeft ook weer tijd nodig bij mijn zoontje. Maar dat gaat ook al iets beter, hij word al wat minder bang. Er is dus eigenlijk al een hoop gewonnen, alleen de juiste balans vinden dat is gewoon een beetje moeilijk het is ook allemaal zo nieuw. Voor mijn zoontje valt het eigenlijk ook niet mee, 3 jaar lang honden ontwijken en nu juist opzoeken, daar moet ik wat meer uitleg overgeven daar moet ik maar een rustig moment voor zoeken en niet op het moment dat we een hond tegenkomen want dan is ie niet voor rede vatbaar.

Wat ik zo allemaal lees aan adviezen en aan je eigen oplossingen denk ik dat t helemaal gaat lukken. Maar t zal wel even tijd en energie kosten hoor!

heej monique

Goed van je dat je hem bij die dingen betrekt in de zorg voor de hond en geef hem maar een compliment dat hij je zo goed helpt en dat je dat knap van hem vind !!(goed voor zijn zelfvertrouwen ) verder alles uitleggen ga je wandelen en neem je hem niet mee ivm de kou uitleggen!! een kind begrijpt meer dan je denkt zeg hem als het weer wat beter is dan mag je weer mee

Komt wel goed goed ,trust me


groetjessssssss

Hey Monique,

Je bent gewoon super bezig!
Het is heel veel werk een kind en een pup.
Ik vind kinderen trouwens net pups
Al wordt me dat door de meeste moeders niet echt in dank afgenomen

Probeer heel duidelijk aan je zoontje te leren dat bench verboden terrein is.
De meeste ongelukken met kinderen honden komen omdat de hond niet genoeg rust krijgt, tien gaan verliggen en de elfde keer hapt. Of meestal eigenlijk pas de 999ste keer.
Je pup kun je nu heel goed leren dat als hij rust wil, hij in de bench moet gaan liggen.
Dit doe je door het hem lastig te gaan maken als hij ergens anders wil gaan slapen/liggen.
De enige slaapplaats moet dan zijn bench zijn.
Gaat hij ergens anders liggen, dan moet jij daar toevallig ook even zijn, schuifel met je voeten bijvoorbeeld. Gaat hij in zijn bench, dan laat je hem helemaal met rust en eventueel kun je hem dan ook wat lekkers geven.
Een hond heeft zo door dat hij in zijn bench altijd met rust gelaten wordt.

Verder inderdaad je zoontje zo veel mogelijk betrekken bij de hond. Laat de hond ook altijd naar hem toekomen. En laat de hond altijd even zitten voordat hij wat lekkers van hem krijgt.

Zodra de hond gaat happen in kleding of ledenmaten dan stop je direct het spel. Je kunt je zoontje dan bij je nemen en de mogelijkheid van de hond om in hem te happen direct ontnemen.
Doe dit al bij het eerste hapje. Je hoeft niet te straffen, de hond moet alleen leren dat spelen kan, maar spelen en happen, kan nooit, dan stopt het spel.
De moeder heeft dit ook al gedaan bij de pup en de nestgenootjes ook. Zodra het er te hard aan toeging, stopte zij het spel. Zo leren honden hun 'bijtrem' bij soortgenoten aan.
Alleen is onze huid wat gevoeliger en moeten we dus wat eerder 'ingrijpen' dan dat soortgenoten dat doen.

Als je je nou echt zorgen maakt of erg twijfelt, dan kun je ook vragen of een gedragsdeskundige/therapeut of ervaren trainer een keertje wil komen kijken.
Die kan je dan ook nog handvaten geven, specifiek gericht op jouw gezin en omstandigheden. Nu is de ideale tijd om een goede basis neer te zetten.

Ik denk echter dat je heel goed bezig bent.
En dat je met alle tips die je hier krijgt, al hele goede basis neerzet.

Groetjes, Margje

Hoi,

O wat is je verhaal herkenbaar zeg! Ik heb zelf een pup van nu 5 maanden en kinderen waarvan de jongste ook 3 is. De oudste twee ging goed, maar de jongste was idd ook het moeilijkste. Die is ook wat bangig en precies wat je zegt: die doet een hoop dingen waarvan de hond denkt: LEUK SPELEN!!! wat dus niet zo is bedoeld.... En moeilijk uit te leggen aan zo'n peuter.
Ik heb precies hetzelfde gedacht als jij: ik had een jaar later aan een pup moeten beginnen.... Ook al heb ik wel al eerder een pup gehad dus weet de drukte die het met zich mee brengt. Maar toen had ik dus ook nog geen kinderen...
Maar... nu gaat het echt heeeeel erg goed. Hij heeft inmiddels door dat hij niet mag bijten. Hij weet hoe hij zich tegenover de kinderen moet gedragen en zij ook andersom (zelfs de kleinste van net 3). En ik vind het zelfs al erg dat ik ooit zo heb gedacht want ik kan hem echt niet meer missen.
Kortom: ik begrijp je situatie, heel goed zelfs. Heb het zelf dus ook eens gedacht. Maar het komt echt allemaal helemaal goed. Echt waar Het heeft even tijd nodig maar dan weten zowel je hond als je kindje waar ze aan toe zijn. En dan komt de tijd van het genieten. Wat iik wel als tip kreeg van iemand van dit forum: zet hem af en toe gewoon eens in de bench als je zelf wat rust wil. Kan je zoontje lekker door het huis rennen zonder hond aan zijn pyama, hoef jij er niet achter aan te rennen. Werkte bij mij een heel stuk rustgevender
En dat je te vroeg na het overlijden van je vorige hond weer aan een nieuwe bent begonnen.... Tja, dat is iets wat alleen jij weet. Persoonlijk denk ik dat het niet zo is hoor. Het is nu gewoon even druk en lastig. Maar laat over twee maanden nog maar eens van je horen. Ik denk dat je dan al weer heel anders er over denkt.
maar heel veel sterkte hoor, want ik snap dat het nu af en toe gewoon niet leuk kan zijn.

Monique,

Je hebt eigenlijk helemaal geen probleem meer, alle antwoorden geef je zelf al en pas je ook toe. Het enige wat nog ontbreekt is tijd. Maar het fijne daarvan is, dat het vanzelf komt. Je doet het hardstikke goed!!!
Over een maand laat je ons horen hoe het dan gaat he.

Sterkte en groetjes, Joep

Bedankt voor de positieve reacties, ik was een beetje bang dat het wat negatief zou overkomen daarom heb ik zo precies mogelijk geprobeerd te verwoorden wat ik voel. Het is ook de tijd wat ontbreekt, daar moet ik de juiste balans in proberen te vinden tussen zoon en hond. En hatje....buddy zit heel veel in zijn bench juist en dat is gewoon ook wat ik vervelend vind, als ik hem uit zijn bench haal is het elke keer gelijk weer raak niet eens door buddy maar meer door mijn zoontje die constant het hondje opzoekt door te stampen gooien met dingen aandacht trekken, waardoor het klerenbijten weer gaat beginnen en hij uiteindelijk weer in zijn bench moet. Op een rustig moment als we boven zijn zal ik is met mijn zoontje alles doornemen en misschien dat we een balans daar in kunnen vinden dat hij dan ook weet wanneer hij het hondje met rust moet laten. Tja en doet ie niets, alleen het zwaaien met armen en benen is al leuk om weer een aanval in te zetten voor buddy. Maar komt tijd komt raad, ik denk dat ik ook ff geduld moet hebben en over een maand zal ik weer van mij laten horen hoe het gaat, want wat is het hondje nu eigenlijk bij ons, pas 2 weken, hij moet ook zijn plaatsje nog leren kennen misschien? En ik hoop echt dat de puppycursus me heel wat gaat kennis gaat opleveren. Eigenlijk weet ik het ook wel maar het lukt me niet om tot een goede uitvoer te komen door de drukte. Maar ik besef heel goed dat de basis hier en nu is en daarom heb ik het ook aangekaart want hoeveel meningen en adviezen er ook zijn, er zit altijd wel wat bij waar je wat mee kan.

ik wil alleen nog toevoegen dat het in jou situatie beter is om de bench wel op een rustige plek neer te zetten...gang ofzo.
dan kun je de pup veel vaker even in rust afzonderen. in de kamer rent je zoontje steeds met veel lawaai langs de bench,dus dat schiet niet op
ik zou een dagprogramma gaan maken> een pup haalt veel duidelijkheid en zekerheid uit een vaste structuur
op vaste tijden spelen, eten, wandelen, rusten in de bench, spelen etc.... ( net als een baby )
als de pup los in de kamer is dan speel je samen met je zoon met de pup, je kunt dan voordoen welke spelletjes je kan doen met een pup
daarna ga je met je zoontje op de bank zitten om hem voor te lezen of even samen tv kijken.
de pup kan dan alleen ook nog in rust door de kamer lopen.
daarna is de speeltijd voor de pup weer voorbij en volg je weer het dagprogramma van de pup.(rusten,wandelen eten etc)


verder is het idd goed om je zoontje te betrekken bij de opvoeding van de pup maar ook spelenderwijs een aantal belangrijke regels uitleggen.
ook kleine kinderen moeten leren om te luisteren.

ik zou je pup bij ongewenst gedrag niet op de neus tikken maar:
gewenst gedrag belonen (ook je zoon de hemel in prijzen als hij het goed doet ) en ongewenst gedrag negeren ( weglopen en geen aandacht meer besteden aan de pup)
als je de pup op heterdaad betrapt dan zeg je met een zware stem foei.
en laat je meteen zien wat de pup wél mag: foei als hij in de kleren hangt en dan meteen een hondenspeeltje geven....dit mag wel

succes,

gr mariaa

Hallo Monique,

Wat ik als tip kreeg op hondenschool is het volgende, zet je peuter hoger dan de hond bv op de leuning van de bank met brokjes in zijn hand.De brokjes kan hij een voor een geven of zachtjes gooien naar de pup.
Zodat de pup leert dat de peuter "boven" hem staat.
Hij bepaalt wanneer er voer wordt gegeven.Dan wordt het bijten in kleding ed. minder.
En de andere tips die je hier kreeg zijn natuurlijk goed in de praktijk te brengen.

Groet,
Willeke

Hey,

Dat hoger plaatsen is een goede tip, maar dit moet dan wel altijd zo gebeuren.
Met kinderen is dat heel lastig, want die 'dwijlen' nogal eens over de vloer. Dan zijn ze dus weer lager..

Ik zeg meestal: als het kind op de vloer speelt is de pup/ hond in de bench. En als de hond los loopt, dan is het kind niet op de vloer aan het spelen, maar met mama oid.

Groetjes, Margje

Herkenbaar hoor! Hier een kind van 5 en eentje van (vandaag!) 2 jaar en een pup van 3 maanden.
Olly wil ook nog wel eens happen en wild doen. Ik zorg er dan voor dat hij niet door kan gaan door in te grijpen en als hij toch door blijft gaan (soms zijn ze even TE enthousiast he _ dan verlaten we even de kamer. Vindt ie echt niet leuk!

Misschien nog een tip: wij hebben met een hekje den stukje van de woonkamer afgezet. Hier staat ook de bench maar die is altijd open. Ligt eiegenlijk alleen zijn speelgoed in. Achter zijn hekje heeft hij alle ruimte en dat si echt zijn plek. Daar staat ook zijn water bv want anders wil de jongste nog wel eens zijn hadnen wassen in de bak of m omkeren enzo
Het hekje is heel makkelijk in alle vormen neer te zetten en was eigenlijk voorheen om bv de computerhoek af te zetten voor de kinderen. Het heet een 'Park-a-kid' maar is nu dus even een park-a-dog hihi Ik vindt het echt ideaal!
Hij gaat er vaak zelf liggen en dan moeten de kids m met rust laten (moet ike nog wel in de gaten houden met de jongste maar die snapt t ook steeds beter)

Soms leg ik m er even in als d ekids hun 'gekkenuurtje' hebben of met de trein op de grond spelen (bewegende treintjes op de grond is een te grote verleiding begrijpelijk). en olly vindt het prima zo

Succes! Hier komt het ook vast goed