angst

Wij zijn sinds 5 juni jl. de trotse baasjes geworden van Max, onze bastaard uit Griekenland.

Max is een zwerfhondje die met 4 maanden over de schutting van een grieks asiel is gegooid. Daar zat hij in een gastgezin.
Max wordt volgende week 1 jaar.

Sinds 4 weken is hij in Nederland (ook bij een gastgezin) en sinds een week dus bij ons. Het gastgezin in Nederland had zelf al een labrador van 7 jaar, waar Max het al vrij snel goed mee kon vinden.
Het gaat redelijk met Max, hij is alleen erg angstig (was hij al, zeker na de reis die erg indruk heeft gemaakt en misschien ook wel zijn onbekende verleden).

Hij is angstig voor vreemden, hij laat zich niet zomaar aaien en kruipt met de staart tussen de benen weg. Met een koekje kun je hem als vreemde voorzichtig benaderen.
Met andere honden gaat het ook nog niet echt goed.
Hij wil graag snuffelen en als hij andere honden ziet begint hij te piepen, maar als hij dichterbij komt, dan begint het met snuffelen, maar gaat hij al vrij snel grommen, daar blijft het ook bij.
Wij negeren het ook en lopen dan gewoon door. (ook bang voor eventuele escalatie), hij voelt natuurlijk ook dat wij voorzichtig zijn.

Max kan nog niet los lopen, hij moet nog aan ons wennen en kan eventueel weglopen, het wennen gaat wel al snel. Daardoor kan Max niet echt zijn energie kwijt omdat hij niet vrij rond kan rennen, wat hij denk ik wel graag wil.

Max kent alleen het commando "zit"

Wij gaan met Max op cursus.

Tips?

hallo,,

Ik ken dit, ik heb een jack-russel kruizing uit spanje.
Ze hebben hem aan de kant van een weg gevonden toen hij en de rest van het nest nog maar +/- 2 a 3 weken waren.
De moeder leefde al niet meer, de pups zijn van hot naar her gegaan en hebben er waarschijnlijk een trauma aan over gehouden.De¨pups waren ongeveer 9 a 10 weken oud toen ze hier in NL in een gasgezin kwamen en hij was 11 weken dat ik hem heb opgehaald.
Mijn hondje is bang voor mensen,kan niet los lopen, luisterd redelijk, Ik heb geprobeerd op curcus maar hij is zo bang dat hij niet onder een stoel weg komt dus heb ik het maar afgebroken.
Als ik bezoek krijg zeg ik ´´ laat hem maar hij komt vanzelf wel bij je ´´ en dat gebeurd ook je moet ze niet dwingen worden ze alleen angstiger van.
Maar hij is nu bijna 2 en gaat steeds beter. ik laat hem gewoon zijn gang gaan en hij veranderd wel het heeft alleen tijd nodig en die tijd kan heel lang duren ben ik achter gekomen hahaha maar heb er wel plezier mee.
Hoop dat het wat beter gaat met jullie hond
ik weet wat het is.
Gr sabrina shadow en danger

Ik herkenn dit ook wel, ik heb met Lola (heb haar uit een asiel waar ze 4 jaar was) een jaar moeten wachten voordat ze niet meer in paniek wegrent voor een andere (grote dan, voor kleinere hondjes veel minder) hond wegrent.

We hebben het langzaam opgebouwd, de wandelingetjes saai en kort gehouden en met zakken vol snoep zijn we aan de slag gegaan: als er een mens/jogger/fietser/kind/andere hond of wat dan ook aankwam moest ze van mij bij me komen, ik vroeg haar aandacht met iets lekkers en enthousiaste zachte stem. Als het "gevaar" voorbij was liepen wij weer verder. Dit stug volgehouden, de wandelingen wat uitgebreidt en ik kan zeggen dat ze nu nog wel soms schrikachtig is of het teveel voor haar is allemaal, dan moeten we weer een stapje terug, maar het gaat eigenlijk geweldig goed. We lopen ook niet recht op andere honden af maar gaan er in een boogje omheen (heb er een voorbeeld van staan bij mijn profielfotoos) zodat er geen confrontaties kunnen ontstaan en alles altijd goed gaat. Belangrijk is om op je hond te letten wat hij aankan en wat niet.

Verder zou ik andere mensen hem laten negeren voorlopig, zulke dingen komen allemaal later wel. Daar kan je rustigde tijd voor nemen nu moet hij eerst maar wennen aan een ander leven en het vertrouwen krijgen dat dit nu zijn thuis is. Dit is nu al minstens zijn vierde huis.Dat kan ook wel even duren.

Of een cursus nu al een goed idee is weet ik niet, voor Lola vind ik dat nog steeds niks, maar jij kent je hond beter natuurlijk.(misschien even overleggen met het gastgezin ende stichting?)
Eerst maar rust en vertrouwen krijgen lijkt mij het belangrijkste.
Wel consequent de huisregeltjes toepassen, en duidelijk zijn, rekening houdend met een getraumatiseerde hond natuurlijk. Als hij het niet snapt of veel stresssignalen afgeeft weer een stapje terug, belangrijk is dat alles in een tempo gaat wat hij aankan.
(aanrader is het boekje van Turid Rugaas Kalmerende Signalen)

Krijg je geen begeleiding van de stichting waar je haar vandaan hebt?

Hi Amina,

Ik heb zeker tips, een hele waslijst .

Als eerste is het belangrijk je te realiseren dat Max niet weet wat jullie wel weten; nl. dat hij nu beland is op zijn uiteindelijke thuisbasis en zich daar veilig kan voelen.
Bekijk het vanuit zijn ogen; de enige ervaring die hij heeft in zijn leven is dat hij van hot naar her wordt gesleept en voordat hij ergens gestabiliseerd is veranderd zijn omgeving weer drastisch (zwerven, asiel, gastgezin 1, gastgezin 2 inclusief de stressvolle reis naar Nl, en nu bij jullie.) In nog geen jaar tijd. Dus hartstikke logisch dat hij geen ontspannen hond is.
Zelfs voor een normaal gesocialiseerde hond met een stabiele achtergrond duurt het minimaal een paar weken om zich volledig aan te passen, laat staan een hond met de achtergrond van Max.

Het is als eerste zaak hem te laten "landen" bij jullie.
Dat wil zeggen; laat hem vooral met rust.
Vergelijk het met jezelf; stel jij komt voor de zoveelste keer in een voor jou volstrekt nieuwe omgeving, niets en niemand is bekend.
Wat zou dan de manier zijn waarop jij het minste stress ervaart en je kan ontspannen ; als iedereen gelijk bovenop je duikt en van alles van je wil of als jij rustig ontspannen in een hoekje de boel is aan kan kijken en op je eigen tempo contact kan gaan maken? Het laatste natuurlijk.

Vandaar dus; laat hem vooral met rust; geen trainingen, geen trucjes, alleen voorzien in zijn basisbehoeften. De cursus zou ik voorlopig dan ook laten zitten, dit is veel te vroeg. Hij wordt al overdonderd met nieuwe prikkels die hij moet zien te verwerken; het is veel te veel om dan ook van hem te verwachten dat zijn koppie open staat voor het leren van nieuwe dingen.

Geen lange wandelingen; maar saaie, korte poep en plasrondjes op vaste tijden aan de overkant van de straat.

Eten geef je op vaste tijden.

Zorg voor veel rust voor Max zodat hij alle nieuwe indrukken kan verwerken.

Kortom, het komt erop neer de omgeving van Max zo voorspelbaar mogelijk te maken nu. Wij denken dan al gauw aan saai en “ hij kan zijn energie niet kwijt”. Het is juist andersom; het verwerken van alle nieuwe prikkels kost al energie genoeg. Je kunt hem dan het meeste helpen door te zorgen dat er in ieder geval een voorspelbare structuur in zijn omgeving zit.

Pas als hij zich leert te ontspannen in zijn nieuwe omgeving kun je langzaam en in zijn tempo wat meer prikkels aan gaan bieden; je loopt eens eens een stukje verder of de andere kant op. Loslopen is nu dus ook nog niet aan de orde. Ik zou daar voorlopig ook echt nog niet op gaan trainen.

Hoe lang dit proces duurt? Dat is moeilijk te zeggen, dat is afhankelijk van het karakter en achtergrond van hond zelf. In sommige gevallen weken, soms maanden en de kans is aanwezig dat de hond nooit helemaal superontspannen is in alle situaties.

Verder nog iets; wij hebben als mens vaak de neiging de hond op zijn gemak te stellen door hem te knuffelen etc. Ik zou dat zeker niet doen nu.. Laat het initiatief voor contact in eerst instantie bij hem. Geef hem echt zo min mogelijk aandacht. Komt hij naar je toe voor een knuffel, hartstikke mooi, maar knuffel hem dan niet dood. Sta trouwens ook niet toe dat hij op een gegeven moment je de hele dag achterna loopt.
Heeft hij zin om in een hoekje weg te kruipen, laat hem dan lekker. Dit is niet zielig, dit is de hondse manier om veilig van een afstandje te bekijken in wat voor situatie hij terecht is gekomen.

Structuur, niet trainen, hem met rust laten; het heeft allemaal te maken met het verminderen van zijn stress door de voorspelbaarheid van de omgeving te vergroten.

Succes,

Mischa

Oja, het verhaal wordt nog langer;

Inderdaad, laat vreemden hem dus ook nog niet benaderen.
Verder is het belangrijk de stresssignalen van je hond te leren kennen (bijv. hijgen, bek aflikken, krabben, meer kun je lezen in het boekje wat Dobry aangeeft). Wanneer je deze herkent, kun je dus zorgen dat een situatie nooit teveel voor hem wordt en je in zijn eigen tempo zijn leefomgeving kunt verruimen.

Houd het heeeeeeeeeeel simpel. Als je een tuin hebt, laat hem daar z'n behoefte doen en ga 1-2x kort wandelen per dag. Niet lang, houd het kort en simpel. Elke dag hetzelfde rond. Liefst op een rustige plek en rustig tijdstip. Niet door vreemden laten aaien, niet zoveel bezoek. Laat hem de komende weken wennen. Gun hem heeel veel rust om alle prikkels te verwerken. Veel geduld met hem, bouw alles langzaam op.
Zijn eten, zijn drinken, een simpel wandelingetje, misschien eens uitnodigen tot spel, niet teveel aaien, niet teveel aankijken, niet teveel zeggen tegen hem. Laat hem gewoon maar even met rust het grootste gedeelte van de dag.
Laat de honden ook voorlopig maar even, maar blijf wel kalm. Neem wat lekkers mee en lok hem daarmee zodat je door kunt lopen. Blijf niet staan, ga niet naar de hond toe, gewoon lekker doorlopen. Ik zou dat bij de cursus gaan aanpakken. Misschien dat het los veel beter gaat met honden, dat zie je daar wel.
Ik hoop dat je een tuin hebt waarin hij lekker kan rennen. Anders zou ik eens een lange lijn meenemen. Dan heeft hij iets meer ruimte om zijn energie kwijt te raken.

Het is heel wat zo'n herplaatser. Veel succes.

rond=rondje...

Ik zie dat Misha zo'n beetje dezelfde tips heeft

Mischa...

Typen gaat weer lekker

@ Angela:

Wat een tips zeg!!!

Dank jullie wel!!!

Ik kan hier echt wat mee.
Ik heb contact gehad met de stichting waar ik Max van geadopteerd heb, maar zij adviseerde juist zo snel mogelijk te beginnen met socialiseren, dus een cursus.
Ik wil met hem op puppycursus.

Misschien toch wachten tot na de zomer?

Wederom dank!!

Amina