Hoe is de liefde ontstaan

Ik zie hier zoveel verschillende rassen en kruisingkjes voorbij komen.
Ik zit dan vaak te denken hoe kom je eigenlijk aan je liefde voor dat bepaalde ras of kruisingkje.
Heb je dat van thuis uit mee gekregen of toevallig ergens gezien.
Vroeger thuis hadden wij een bastaardje fox geen idee waar die vandaan kwam.
Ook hebben we ooit een tekeltje en poedel gehad.
En toch ben ik gevallen voor de bouvier.
Ben ook helemaal weg van kleine hondjes hoor anders had ik deze 2 lieverds niet gehad.
Ben zo benieuwd hoe jullie liefde is ontstaan.
Hoor graag jullie verhalen.

Gr Liesbeth,turbo en Luna

Hoi Liesbeth,

Ik ging op hele jonge leeftijd samen wonen en had thuis een franse basset. Deze kon niet alleen thuis blijven en kon ik dus niet meenemen, want ik studeerde toen nog en was toch nog wel wat uurtjes op school. Na een week moest en zou ik een eigen hondje kopen. Veel geld had ik toen niet en mijn zus had die week een hondje bij een boer gekocht voor 50 gulden. Dat stond me wel aan en die van mijn zus was echt een scheetje. Dus ikke die boer ook gebeld en hij had alleen onze Flos nog over uit het nest. En zo is onze Flos bij ons gekomen...Niet zo zeer dat ik voor een ras ging, maar ik wou gewoon een hond!! Na 5 maanden vond ik het tijd voor een 2e hond en deze moest dan wel een beetje op Flos lijken. Zo kwam ik bij een gladharige foxterrier uit. Buster en Flos hebben de tijd van hun leven samen gehad, maar helaas moesten wij Buster op 13 jarige leeftijd laten gaan. Hij was lichamelijk en geestelijk helemaal op. Toen begon het bij ons weer te kriebelen...We miste die ene riem, dat getippel in huis, het geknuffel van Buster etc etc..Flos is gewoon altijd heel rustig geweest en dus ook niet echt aanwezig in huis. Onze zoektocht begon...Mijn man wou eigenlijk direct weer een foxterrier, maar ik wou liever een stoere hond zoals een stafford. Echter ik kreeg bij 2 fokkers te horen dat het niet verstandig was om een stafford reu bij Flos te plaatsen. Dus al snel had ik hier een punt achter gezet. Ook de engelse bulldog vond ik geweldig, maar helaas mijn man niet! Ik wou geen foxterrier omdat ik bang was dat ik constant zou gaan vergelijken. Ze leken allemaal op elkaar! Tot mijn man bij de draadhaar varriant uitkwam en ik dus eigenlijk toch over de streep getrokken ben...Na een zoektocht via de rasvereniging zijn we bij Morris uitgekomen. Achteraf gezien is Morris absoluut niet te vergelijken met Buster. Er zijn wel overeenkomsten, maar ze zijn totaal verschillend. Als we Flos staks moeten laten gaan, dan wil ik het even bij 1 hond houden, zodat ik daarna wel een keer voor mijn keuze kan gaan....

Groetjes Monique

Tja, ik moest noodgedwongen een kleiner hondje aanschaffen en ik vond een paar rassen wel leuk: de Dwergkeeshond (net een klein vossekopje én ze worden heel oud) en de Chihuahua korthaar (maar dan een normaal formaat zonder te erg appelhoofd, gewoon omdat het een echte lichtgewicht is). Mijn man wees me op de teckel, die vond hij zo leuk... Ik minder, want ik ben ooit flink door een teckel gebeten, maar goed: googlen, zoeken in boeken en toen kwam ik tot de ontdekking dat er 3 maten waren. De kleinste uitvoering, korthaar vond ik wel erg charmant en toen ben ik er over gaan lezen, lezen en nog eens lezen. Daarna ben ik zelf op zoek gegaan naar een goede fokker, waar ik als ex-hondenfokster helemaal achter kon staan. Die vond ik en toen bleek dat er een dag eerder een teefje was gedekt die rond mijn verjaardag zou kunnen bevallen. Het werd op mijn verjaardag, een nestje van 3. Een van het trio zit hier nu naast me: Jazz...

hoi Liesbeth,

Leuke vraag

Wij hebben nooit honden gehad maar oh wat was ik gefascineerd over de husky. Eerste keer dat ik er een zag was ik zowat betoverd. Die ogen! wauw! En die hele houding vond ik schitterend. Maar nooit kwam het in me op om er ooit een te nemen. Totdat ik de film Eight Below 2 jaar geleden zag. Toen was ik gelijk verkocht.

De allereerste ontmoeting met de ouders van Bibi en Coco was heel speciaal. Ik kreeg er een heel warm gevoel bij en kon ze niet meer uit gedachten halen. Zoveel liefde en genegenheid. Nooit geweten dat honden zo'n impact op je kunnen maken.
Ik geniet nog elke dag van mijn schatten en ontdek steeds nieuwe dingen bij ze. Ze leren je hoe je liefde moet geven zonder er iets voor terug te hoeven. Completer kunnen ze mij niet maken!

Zielsveel houd ik van ze en ben blij met mensen zoals jullie hier op het forum die met zoveel plezier ervaringen delen met anderen honden/dierenliefhebbers.

De zonnige groetjes,
Bibi Coco en Lynn

Wij wilde graag een hond hebben, hadden geen idee wat. Alleen onze wenz was een niet al te grote hond.
Ik wou graag een heel kleine, maar me man niet.
Dus gaan zoeknen naar dieren rassen, toen kwamen we het Kooikerhondje tegen. Vonden we mateen super.

Toen allemaal dingen op internet gaan zoeken. En het is hem geworden.

Wij waren niet gericht op een specifiek ras. Het maakte ons niet uit maar wel wisten we zeker dat we een hondje wilde adopteren om die een tweede kans te gunnen. We gingen kijken en uiteraard waren er ook rashonden ter adoptie aangeboden. We hebben ook in asiels gekeken en op andere websites maar we zagen Chica haar foto en we hebben diverse foto's van haar gezien en we waren helemaal aan haar verkocht. Ze is een kruising en ze heeft iets heel unieks wat ons aantrok. Zodoende hebben we Chica gekozen. In die toekomst zitten er we sterk aan te denken om wel een rashond te nemen en dan gaat onze voorkeur uit naar de Border Collie of de Australian Shepperd.
Maar aangezien we op een flat wonen kunnen we die nu niet nemen en we hebben ook geen lift

Lieve groetjes Denise en Chica

afgelopen zomer was ik klaar met mijn studie en vond ik nieuw werk waar ik gedeeltelijk thuis kan werken....op een nacht droomde ik dat ik helemaal verliefd was op een hond
dit gevoel liet me niet meer los en heel langzaam begreep ik dat mijn oude passie voor honden terug was.
jaren geleden heb ik alle gevoelens voor honden wegstopt nadat ik een hond heb moeten herplaatsen,wat voor mij echt een trauma is geweest

toen ik het gevoel eenmaal weer had toegelaten was ik weer helemaal om.
na onze vakantie hebben we een hond uitgezocht in het asiel.ik wilde perse een herplaatser of hond uit het asiel,een sportieve werkhond.
het werd Bruno een kruising bordercollie (achteraf een kruising australian shepherd)
we waren en zó blij mee maar na 6 weken hebben we bruno terug moeten gegeven, hij bleek gestolen te zijn van zijn eigenaar en naar het asiel te zijn gebracht? (een lang verhaal )
dit verdriet en gemis was zó overweldigend dat we meteen gaan zoeken naar een nieuwe hond.
we wilde nu graag een volwassen australian shepherd en kwamen na een zoektocht uit bij Buck
gelukkig weer een goude match!
na 3 maanden hebben we dolly erbij gehaald,een 7 jarige austalian shepherd.
nu zijn we helemaal compleet en voel me intens gelukkig met mijn doggies

gr mariaa

Wat een leuk topic

Ik had jaren een hondje x smoushond, we waren dikke maatjes. Zijn overlijden was zo hard.. Ik kan nooit weer maatjes worden met een andere hond, dacht ik. Tot mijn vriend wel héél graag een hond wilde en ik een vriendin bezig zag met haar caveliertje (gehoorzaamheid, behendigheid). Wow, wat leuk te zien! Steeds meer kwamen er hondenkriebels naar boven. Na lang dubben óf er een hond in onze situatie zou passen, gingen we kijken naar een ras dat bij ons paste. Ik wil héél graag een border collie, maar omdat ik niet weet of ik over 5 jaar nog steeds zoveel tijd heb als nu om samen te werken, durfde ik dat niet aan.

Mijn vriend is fan van de Friese Stabij, maar om deze in de stad te houden - zonder auto, alleen ov, zag ik niet zitten. Bovendien wonen we niet heel ruim (wel een tuin), dus ook in huis moet de hoond de kont kunnen keren

Dan het Kooikerhondje, ook die charmante uitstraling net als een stabij. We hebben gekeken, maar wat ook de eigenaren zeiden, het ras is toch wat terughoudend naar vreemden toe. En aangezien we graag ons hondje overal mee naar toe willen nemen en ook de mogelijkheid wilden dat er andere mensen op kunnen passen, viel dat toch ook af. (bovendien geeft mijn vriend toch de voorkeur aan een zwart/witte hond)

Opeens kreeg ik het woord 'Markiesje' in mn hoofd, die waren toch ook charmant en handzaam/klein (en zwart?)? Even op de site van de vereniging gekeken 'flyball/ gehoorzaamheid/ gezelschapshondje/ niet eenkennig/ niet echt waaks' woorden die bij ons pasten. Het eerste markiesje dat we zagen, was Daantjes moeder, onze eerste reactie 'wat klein'! Maar o wat is ze super! Heel rustig, gaat prima om met andere situaties en mensen, we gaan heerlijk samen op de fiets en met de trein.

Als mensen vragen wat voor ras het is, omschrijf ik haar wel eens als 'een border collie in handzamer formaat en een ras dat genoegen neemt met af en toe wat minder werk'.

Maar ooit, ooit zal ik zeker een bc (blue/red merle, moooimooimooi) hebben

Ik vond herders altijd al prachthonden,vooral de Tervuerense Herder.Ze hebben van die mooie statige koppen vind ik.En dan die echte herdermanieren vind ik helemaal geweldig.Dat gebrom bijv alsof ze hele gesprekken met je houden.
Dus ik had altijd zoiets van een Tervuerense Herder als ik die ooit eens zou kunnen krijgen ,dat zou echt geweldig zijn.
Tot ik een paar jaar geleden een witte herder zag,dat was liefde op het eerste gezicht en dan vooral de langharige hahahahaha
Het witte geeft ze een hele zachte uitstraling, hun vacht vind ik prachtig en zo ontzettend zacht.Heel hoog knuffelgehalte
Prachtige ogen.
En hoe meer ik over ze ging lezen groter de liefde werd.
Zijn karakter - ontzettend intelligent,zachtaardig,leergierig,enz,zijn geschiedenis van discriminatie om zijn kleur (albino's zeiden ze dus zwakke gezondheid,pups werden bij de geboorte als ze wit ter wereld kwamen bij fokkers in die tijd gedood).
Maar ik vond dat ik geen hond weg moest halen bij een fokker,het idee dat iemand honden fokte als broodwinning stond me enorm tegen en daar wilde ik niet aan mee werken.
Tot ik meer open ging staan dat er ook fokkers waren die het echt vooral om liefde voor het ras deden,en goed waren voor de honden,ze niet afdankte als ze geen geld meer binnenbrachten.(kwam door lezen op het forum hier dat ik me daar meer inverdiepte)
Toen was er opeens dus toch de mogelijkheid om er 1 te zoeken.

Uiteindelijk komt hij niet van een fokker.
Maar ik vind het wel geweldig dat er nu zo een ontzettend lieve hond bij ons woont.

Bij mijn andere honden was het gewoon liefde op het eerst gezicht,door hun uitstraling.Hun persoonlijkheid.
Malthezers vond ik ook altijd mooie hondjes.Ook door de lange haren,en de witte kleur.
Maar dat was niet zo een liefde voor het ras als bij witte herder.Meer dat ik ze mooi vond.


Groetjes Marianne

We hebben altyd grote honden gehad.
tot 1994 dat freddy aangelopen kwam om het maar zo te zeggen 1996 benji.toch heel anders als grote honden die 2 mannen hebben tot 2000 gezellig geleeft met onze lady xherder/rotweiler perfecte hond afgericht en al tot we gezellig gingen wandelen me pleegzoon en ik op een mooien zomeravond lekker rennen alles s nachts bloed spugen diaree da gebelt ja zal wel een griep wezen mevrouw maar nee onze lady had vergif binnen gehad.heb het meissie gedragen naar de da haar gehele speekselklieren ect waren gewoon helemaal weggebrand dus we moesten haar in laten slapen net voor haar 7e verjaardag.toen hebben we 4 jaar de 2 mannen gehouden .
Tot me schoonma een hond wilde nou oke ze wilde een pjr oke wij kopen na 12 uur woonde onze noeky dus bij ons me schoonma werdt heel ziek ineens dus hebben we genoodzaak noeky in huis genomen(gelukkig)
Toen heeft een jack russel zeker me hart verovert.
Een jaar later hebben we een speelmaatje voor haar gekocht onze simba die ik nog best heel erg mis.
het was een boerenfox heerlijk beest helaas is ze 11 okt 2008 de dood ingejaagd.
Met noeky ging het toen slecht niet meer spelen niet meer eten echt treuren.
dus hebben we 4 jan 2009 een boerenfox er bij genomen pluto.die ook zeker een plek in me hart heb.
ik val echt op parson jack russels ruwharig en op boerenfoxen en waarom het zijn grote honden in het klein en je kan ze echt alles leren en het zijn ook echt soulmaatjes van ons.
hou van honden waar pit in zit en die ook willen werken en ook net als hun baasje beetje rebels en altyd leergierig.
wij hebben wel besloten als de 2 oudjes er straks niet meer zijn dat we het echt op 2 honden houden.
dus als het goed is blijven pluut en noek over.
en als hun oud worden zijn wij ook best op leeftyd en wil ook dan wel genieten nog van me oude dag hahaha

lieve groetjes jo en haar 4 rakkers

Hoi,

Toen ik nog bij mijn ouders woonde, hadden wij geen honden.

Ik ging met mijn vriend samen wonen en het begon te kriebelen. Op een vrijdagmiddag belde ik lucraak een fokker vanuit het telefoonboek en zij had cavaliers. Huh? Wat zijn cavaliers? Mijn vriend bleek vlakbij de fokker te werken en hij mocht wel een boekje lenen van de fokker.

Toen hij thuiskwam, zei hij tegen mij. Deze hondjes passen precies bij jou. Ik had toen nl. golvend haar en lang haar en dit waren precies de oren van de cavalier.

We zijn toen bij de fokker gaan kijken en we waren meteen verkocht. De cavalier is er in 4 kleuren en vandaar dat er regelmatig 1 bij kwam.

De kelpie is later in ons leven gekomen. We kwamen in aanraking via de obedience en vonden het een hele mooie hond. We hebben toen de cavaliers erbij gelaten en de kelpie was heel erg sociaal naar hun toe en zie daar de wens van de kelpie was er.

Nu hebben we 4 cavaliers en 1 kelpie.

Doordat ik nu les geef en veel verschillende honden zie wordt mijn wensenlijstje steeds langer. De zws herder, de staby, markiesje en zelfs een tekkel vind ik nu leuk.

Onze plek zou dit wel aankunnen maar mijn aandacht niet vandaar nu eerst maar houden bij onze roedel en eerst nog maar even genieten van onze oudjes van 10,5 en 9,5 jaar.

Groetjes van Esther

Wat een leuke verhalen om te lezen.
Nu zie ik ook hoe ieders liefde voor de hond is ontstaan.
Echt geweldig om dit mee te mogen delen.