Geestelijke afwijking?

Hallo, misschien een beetje rare vraag.

Zou het mogelijk kunnen zijn dat je hond om het zo maar even te zeggen een mongooltje kan zijn? Of iniedergeval een afwijking kan hebben?

Sita is een ADHD hondje, maar dan niet in de zin van gebrek aan zelfcontrole. Zoals in de encyclopedie staat beschreven. Dus ze is al een stuk drukker, sneller afgeleid en noem het maar op als andere honden. Totaal GEEN moeilijke hond overigens hoor, ze is hartstikke lief en vind het leuk om te trainen.

Maar soms denk ik wel eens dat het een mongooltje is. Zo ziet ze er overigens niet naar uit hoor. Maar het gedrag wat overal voor ADHD word beschreven komt toch niet helemaal overeen met het gedrag van Sita.

Is dat mogelijk bij een hond?

Ik heb dat toevallig dat het bestaat wij hoorde het van mensen die wij op vakantie hadden ontmoet.Die hadden er een gezien.

Mja, zoals je op de fotos kan zien is het aan dr uiterlijk niet af te lezen. Alleen dr gedrag is wat anders dan wat je normaal gewent bent om het zo maar te zeggen.

En voordat ik naar de dierenarts ga om eventueel een test te laten doen wil ik toch wel jullie mening weten voordat ik daar straks met een hele vreemde vraag sta

Bij dieren komt het syndroom van Down echt maar heel zelden voor. Syndroom van Down is de naam voor mensen die geboren worden met een afwijking in het 21e chromosoom.

Eh..chromosomen?! Ons lichaam en dat van een dier bestaat uit cellen en die cellen zijn weer opgebouwd uit chromosomen. Chromosomen komen altijd in paren voor, ze zijn opgebouwd uit een mannelijk en een vrouwelijk deel (de zaadcel en een eicel).

Bij mensen met het syndroom van Down bestaat het erfelijke materiaal van het 21ste chromosoom niet in tweevoud, maar in drievoud. Het gevolg is een verstandelijke handicap en de bekende, afwijkende gelaatstrekken. Vroeger (19e eeuw) werden mensen met het syndroom van Down mongooltjes genoemd. Ze leken namelijk erg op Aziaten vanwege de stand van de ogen. In die tijd werden Aziaten nog mongolen genoemd. Nu spreken we alleen van Mongolen als we de inwoners van Mongolië bedoelen.

Maar terug naar de dieren. Bij de mens en de meeste diersoorten is het hebben van chromosomen in drievoud al voor de geboorte of kort daarna dodelijk. Wat dat betreft is het syndroom van Down echt een uitzondering. Mensen met het syndroom van Down worden meestal minder oud, maar hebben nog een redelijke levensverwachting. Dieren niet; een dier met een verdriedubbeld chromosoom (met uitzondering van de geslachtschromosomen) sterft kort voor of na de geboorte.

Zijn er dan helemaal geen dieren met Downsyndroom? Voor zover bekend zijn er slechts twee dieren in de geschiedenis geweest die het Downsyndroom leken te hebben: een chimpansee en een orang-oetan, beiden met een verdriedubbeling van het 22ste chromosoom. Misschien hebben jullie net die ene Orang Oetan gezien, maar ik denk het niet!

Tja zou best kunnen, maar waarom ga je dat testen, wat is daar de meerwaarde van?
Als ze lief is, handelbaar, trainbaar, waarom zou je dan gaan testen?

Nou dat lijkt me niet hoor... Wat is er dan afwijkend aan haar gedrag? Druk? Dat kan door van allerlei zaken komen:

- Het ras is al behoorlijk energiek
- Stukje erfelijkheid; misschien ook drukk (voor)ouders
- Honden hebben een redelijk korte spanningsboog
- Opvoeding; hiermee kun je een hond drukker of minder druk maken
- Karakter: je hond kan een stuk gevoeliger zijn dan andere honden, gauw overprikkeld

Bij het Syndroom van Down gaat het niet om druk, gauw afgeleid etc., maar om het langzaam leren (moeilijk dingen oppikken).

Oh ja je hebt wel degelijk honden die niet sporen.
En een afwijking hebben .

Ik heb een hond met een 'handicap'.

Geen down syndroom, maar meer iets wat lijkt op autisme. Iets wat niet te onderzoeken is, maar wat er gewoon is.

Vroeger ook een hond meegemaakt met iets wat lijkt op down syndroom. Dus ja het kan allemaal, ook hier kan iets in de aanleg anders zijn.
Maar evengoed komt het voor dat honden door wat problemen in de start (1e socialisatie) afwijkend gedrag vertonen.

Als ik jou zo beluister kan ik er niet goed uit opmaken waarom je denkt dat je hond een andicap heeft.

Ik lees nu het verhaal van je hond op je profiel. Haar achtergrond.
Het zou me niet verbazen als een en ander aan gedrag waar jij je zorgen over maakt voortkomt uit haar verleden.

Heb er nog nooit van gehoord,maar zou inderdaad best kunnen voorkomen.
Zowel bij honden als bij mensen heb je afwijkingen.

O ik heb ook Sita s verhaal gelezen, het lijkt me zeker dat haar achtergrond de oorzaak is van hoe ze zich nu gedraagd.

Je zou van zo n leven zoals zij had toch ook gillend gek worden...gelukkig is ze nu bij jullie. Misschien is ze op een alternatieve manier te helpen, ik denk dan aan jassentherapie (weet Marit hier van het forum veel van), een klassiek veterinair homeopaat, reiki, t touch, bach bloesem (ga wel naar een specialist omdat de bloesems individueel ingesteld moeten worden)

Ik moet ergens wel aan Jip van Petra denken bij het verhaal van Sita.

antoinet, je hebt het heel goed verwoord, er komt bijna geen down syndroom voor bij dieren, en bij honden is het nog nimmer vastgesteld.

Hoi Hoi bedankt voor jullie reacties.
Ik had vanmiddag al een heel verhaal getikt maar toen overleed me netwerkt kabel en was zo boos op dat moment dat ik het afgesloten haha

Ik moet eerlijke zeggen dat ik helemaal niet bekend ben met het down syndroom bij honden en er dus ook totaal geen kaas van heb gegeten. Ze heeft inderdaad een minder leuk verleden en ze krijgt zo nu en dan bach bloesem. Dit is resque spray en zou ook werken tegen stress e.d. Hier ben ik overigens ook niet helemaal gelukkig mee omdat ik geen stress verschijnselen bij haar merk. Ook wanneer ze geen bach krijgt. Krijgt ze nu dus ook al een tijd niet meer. Alleen wanneer ze alleen thuis is (met chica).

Zal proberen zo goed mogelijk haar gedrag te omschrijven wat toch behoorlijk lastig is....

Het lijkt erop dat ze dingen op een of andere manier niet goed kan opslaan in dr hoofdje. Personen e.d. herkent ze wel gewoon altijd en de dingen die altijd op dezelfde manier gaan gaat ook goed.

Zo weet ze bijv. dat wanneer ze een brokje krijgt dat ze moet gaan zitten. Dit doet ze dus ook gewoon uitzichzelf. Hier word wel altijd gelijk zit bij gezegt op de hoop dat ze het opslaat. Maar wanneer je haar vervolgens op een overwachts moment wil laten zetten legt ze de link niet tussen het woord zit en het ook daadwerkelijk zitten.
Wanneer je bezig bent met trainen doet ze het helemaal goed en hoef je het brokje maar 1 of 2 keer zo te sturen dat ze moet gaan zitten en vervolgens gaat ze zitten wanneer jij alleen "zit"zegt. Het probleem is du ook niet dat ze niet snel kan leren want ze leert juist heeeeeeeel erg snel. Sneller dan ik gewent ben.
En heb toch echt geen domme honden gehad. Onderandere mechelaar die nu bij duane werkt dus je zou zeggen dat die het opzich toch ook wel snel op zou pakken. Het zit hem er alleen in dat ze het op een of andere manier niet onthoud lijkt wel.

Ik dacht eerst dat het dr gewoon om het brokje ging. Zo van ja jij ben slim om me dingen te laten doen voor een voertje dus ja dan doe ik het ook gewoon alleen voor een voertje en anders lekker niet... Maar telkens als je weer opnieuw begint met dr iets aan te leren (zo ongeveer elke dag dus) vertoont ze gedrag alsof ze niet weet wat dr overkomt en dat truucje nog nooit heeft gedaan.

Maar dingen zoals zitten voor een brokje, als ik ga eten zij naar dr mandje, locaties, mensen, andere honden kan ze altijd allemaal plaatsen herkennen en uitvoeren.

Zo zijn we bijv. nu ook al ongeveer 3 jaar bezig met haar te leren honden te negeren als we buiten aan de riem lopen. Ik ga expres altijd omdezelfde tijd savonds als me buurman. Ze herkent die hond niks aan de hand. Maar komen we andere honden tegen die ze toch ook wel vaker heeft gezien maar niet elke keer tegen komen gaat ze trekken. De hond van de buurman negeert ze. Het trekken naar andere honden is er nog steeds niet uit. Er zijn weken dat het heel erg goed gaat en dan de eerst volgende
wandeling lijkt het weer alsof we er nooit wat aan gedaan hebben en begin je weer van voor af aan.

Zo is ze ook eens in de zoveeltijd opeens niet meer zindelijk????? Normaal brengt ze altijd de riem als ze naar buiten moet. Als ze weer een aantal "slechte"dagen heeft doet ze dit niet plast ze in huis en wanneer je om zo maar te zeggen weer opnieuw begint met zindelijk maken is het binnen 2 a 3 dagen weer helemaal verholpen voor een paar maanden..

Echt eerlijk ik snap er werkelijk helemaaaaal niks van. De honden die ik tot nu toe heb gehad zijn allemaal herplaatsers stuk voor stuk allemaal met een slecht verleden de een nog slechter dan de ander. Dan merk je inderdaad wel wat verschillen in gedrag maar dit nog nooit!

Ik hoop dan ook echt zo dat hier een oplossing voor is.

We doen nu zoveel mogelijk met regelmaat maar het geeft eigenlijk nog vrij weinig resultaat.



Ook hoop ik dat jullie er een beetje een beeld bij kunnen vormen weet anders namelijk echt niet hoe het te omschrijven. Ik denk zelf overigens dat ze er zelf totaal geen last van heeft.Ze is altijd gewoon lekker speels, vrolijk en verder geen verschijnselen van stress.


Alvast bedankt voor jullie denk hevige denk werk.

Voor het zomaar niet meer zindelijk zijn heb ik 2 keer onderzoek laten verrichten. Hier kwam niks uit wat de oorzaak kon zijn.

De voorbeelde die je noemt zijn heel duidelijk beschreven door je.

Ik ken het niet met deze dingen, maar wel in andere dingen.

Onderstaande is een stukje theorie van mij en geen diagnose.

Honden die een slechte 1e socialisatieperiode hebben meegmaakt (4e tot 12e week) hebben vaak later moeite met het generaliseren van dingen.

Daarom wordt er ook zo op gehamert dat een pup van alles moet meemaken om dat in z'n latere leven te kunnen generaliseren in verschillende soorten situaties.
Gaat dit mis ontstaan er specifieke problemen.
Tot op zekere hoogte kun je de hond nog socialiseren met dingen, maar ze weten deze dan vaak niet meer toe te passen in een andere situatie. Totdat ze die andere situatie ook weer tig keer meemaken.

Ze zijn dus te resocialiseren met dingen maar missen het vermogen om te generaliseren en deze kennis in een andere situatie toe te passen.
De ene hond heeft hier meer moeite mee dan de andere.

Zou ik willen dan mijn hond niet meer uit z'n dak gaat met andere honden, dan zou ik iedere avond met al die andere honden moeten gaan wandelen.
Na een x-periode is mijn hond gesocialiseerd met deze honden. Maar kom ik dan op een andere plek met andere honden, zal mijn hond uit z'n dak gaan.
Ga ik dan met die andere honden een x-periode wandelen is mijn hond ook daarmee gesocialiseerd etc etc.
Daarom is een hondenschool ook geen oplossing in dit soort gevallen. Hij socialiseert dan namelijk met die situatie en die honden.

Volledige socialisatie is dus praktisch gezien niet haalbaar. Wel tegenovergesteld gedrag aanleren.
Hond afleiden en beloning tegenover zetten bv.

Ik hoop dat dit inzicht je iets geeft om over na te denken en tekijken of er mogelijk zo iets bij jouw hond speelt.

Je zou hiervoor ook een GT kunnen raadplegen die je hond kan observeren en een diagnose stellen.

Ohja, mijn hond heeft zeer regelmatig terugvallen.

Is ook een andere situatie, dus zal ik niet teveel over uitwijden.
Maar mijn hond vertoont zeker veel stresssignalen.

Het ontbreken hiervan bij jouw hond vind ik wel bijzonder als ik dat moet plaatsen in bovenstaand verhaal.

Ik weet het dus niet met jouw hond.

Hi Petra, ja inderdaad net als jij beschrijft! Alleen geen stress.

Als je dr zo zou tegen komen zou je denken, Goh wat een leuk vrolijk beestje! en dat ze pas net een aantal weken bij mij zou zijn qua opvoeding!

Maar een hondenschool zou inderdaad geen oplossing zijn. Ze zou het erg naar dr zin hebben maar verder niet....

Wat ze trouwens wel altijd doet is bij je komen als je dr roept met los lopen. Los lopen heeft ze in het begin geleerd toen ze bij mij was en is ook nooit meer "vergeten"

Jip is ook een heel vrolijk en grappig diertje en superenthousiast. Maar wel bomvol angsten, onzekerheden en stress.

Maar die heeft bovengenoemde problemen dan ook in extreme mate met veel verschillende dinge en situaties, wat dus veel stress geeft.

Daarom kan ik het ook niet helemaal plaatsen bij jouw hond.

Net als jip

Ik heb nog nooit zo'n hele blije snelle hierkomer gehad.

wel makkelijk hoor dat ze dat niet vergeet haha!!

Ze heeft wel een angst en dat is verlatingsangst. Krijg het er ook echt gewoon niet goed uit. Dit was ook de reden dat ik Chica erbij had genomen met de hoop dat het beter zou gaan. Het gaat inderdaad wel beter maar niet zoals het zou moeten gaan helaas.

Ja dat speelt hier ook, en ook ik heb nog een andere hond, maar dat maakt voor zijn probleem geen verschil.

Ben wel blij dat er toch nog iemand is die het op een andere manier bekijkt. De meeste denken volgens mij dat ik zelf een geestelijke afwijking heb en dit gedrag heel makkelijk te verklaren is haha

Tja door ervaring wijs geworden ben ik.

Ik had al snel door dat er iets niet klopte en heb toen een GT geraadpleegt. Die wist me na 1,5 uur obeserveren en praten te vertellen dat er iets goed mis moet zijn gegaan in de eerste socialisatie.
En zij vertelde mij hoe het zit met een mislukte socialisatie en de gevolgen daarvan voor Jip.
Ook bovenstaand verhaal dus over socialiseren en generaliseren.
Jip moet alles ruikend opnieuw socialiseren bv.
Dus iedere ochtend moet hij mijn broek besnuffelen om dan tot de ontdekking te komen of het een pyamabroek is of uitlaatbroek. Een broek die hij niet kent is helemaal verwarrend voor hem. Zoals nieuwe kleren bv of een broek die ik al heel lang niet gedragen heb. Nou ga zo maar door.....

Inmiddels heb ik door zijn specifieke problemen steeds meer zicht hierop gekregen. Ook al ken ik zijn verleden niet.

Ja inderdaad

Alleen heeft zij totaal geen stress dus vraag me eigenlijk ook wel af of ik er wel iets aan moet veranderen. Zelf vind ik het namelijk niet erg om telkens opnieuw te moeten beginnen het hoort gewoon bij haar. Maar misschien is het voor haar wel beter om het een en ander aan te passen?

Ga nu even avond wandeling maken en slapen want de buurman stapt ook net de deur uit

Ik denk dat er ook niet dat er echt iets aan te veranderen is als dit daadwerkelijk het probleem is.
De schakeltjes in haar koppie werken dan iets anders dan bij andere honden.

Wat trouwens bij Jip ook speelt is dat hij mij zo wil plezieren dat hij heel erg onzeker wordt als ik dingen van hem vraag die hij niet kan.
Is dat bij Sita ook zo?

Ik heb wel eens een kitten gehad dat het down syndroom had. We vermoedde het al maar na een test bleek het dus ook te zijn. Ze heette Ugly en is met 9 weken overleden.

Het heet trouwens niet hetzelfde, maar de DA vertelde dat het een vergelijkbare afwijking was.

Echt down syndroom gaat ook gepaard met allerlei andere typische fysieke kenmerken/aandoeningen (bij mensen dan, dieren weet ik niet).

Bijzonder Charlotte, ik heb nooit gehoord van iemand met een dier waar het ook daadwerkelijk werd vastgesteld.
Het schijnt dat dit een zeldzaamheid is bij dieren en dat dieren die dit hebben inderdaad vrij snel na de geboorte overlijden.

In het begin leek ze normaal en ze had een heel mooie kleur. We wilden haar ook graag houden, maar ze liep steeds verder achter op de rest, we merkte het met 2 weken al. Ze at met 7 weken ook nog steeds niet zelf. Gelukkig voedde haar moeder haar ook nog, maar we gaven haar vaak de fles erbij. Haar koppie was ook heel gek om te zien, we hebben heel vaak gezegd van het lijkt net een mongooltje. En later bleek het ook zo(iets) te zijn.