kennelsyndroom

Ik ben al zeer lang op zoek naar gedegen informatie over het kennelsyndroom.
Geen standaardverhaal (want dat is via google wel te vinden), maar meer inhoudelijke informatie, gradaties, behandelmogelijkheden, ervaringen.
Weet iemand waar ik ik hier informatie over kan vinden, websites, boektitels, holistische praktijk met ervaring?
Wat dan ook.

ik doe 'm even up

ik weet er zelf niet heel veel van...

maar ik heb er wel een stuk over gelezen in het boek "Hondenmanieren" van Martin Gaus.
het is volgensmij niet heel erg veel.. maar ik dacht dat er ook inderdaad wat meer instond over de behandelwijze..
misschien kun je die lenen van de bibliotheek?

Je zou ook eens op Jassentechniek kunnen googlen...als je dat al niet gedaan hebt. Marit hier van het forum wees me ooit hierop.

bijv. deze site

http://www.nieuwedieren.nl/index_bestanden/Page1832.htm

Dobry bedankt voor de link heb even meegelezen
zeer interessant vind ik wat er allemaal staat in de link

Marscha, ja vond ik ook,

Ergens had ik ook iets van een vrouw gelezen hoe zij het aanpakt met getraumatiseerde honden, vond ik ook heel intressant, maar nu kan ik het niet meer terugvinden.


Misschien zou reiki voor zulk soort honden ook iets zijn.

of t touch

http://www.tteam-ttouch.nl/website/gezelschapsdieren.htm

Ik heb het even erg te kwaad momenteel om goed te kunnen lezen en reageren.
Kom er later nog even op terug.

Het heeft er in elk geval mee te maken of ik Jip wel kan bieden wat hij nodig heeft.
Er moet iets gebeuren, maar ik weet even niet wat.

Petra, PB is onderweg!

Liefs

Even uitleg.

Ik worstel momenteel met een aantal gevoelens van onmacht en verdriet over Jip.

Jip zou vooral gebaat zijn bij een prikkelarme omgeving met dagelijks dezelfde routine en houvast.
Dit is niet altijd mogelijk, zeker nu niet nu hij noodgedwongen veel mee moet of naar oppas en daardoor extra stress te verduren krijgt.

Maar ik ga met bovenstaande tips aan de slag en morgen een belrondje doen. Wie weet wat er nog mogelijk is.

Ik zie het weer zonnig in.
Inmiddels contact gehad met de homeopate en donderdag/vrijdag belcontact met iemand met wie ik hopelijk ook het hele verhaal kan bespreken en kan bekijken wat voor Jip nog heel helend zou kunnen zijn.

Daarnaast waren de wijze woorden van de homeopate: Als je Jip zou plaatsen in een prikkelarme omgeving help je hem niet om verder te komen, je zorgt alleen dat het minder opvalt omdat hij minder getriggert wordt. Het is veel fijner zijn om hem te helpen daadwerkelijk verder te helen in zijn innerlijke constitutie.
En dat Jip niet voor niets in mijn leven is gekomen.

Gelukkig was ik al door mijn dipje heen en komen deze woorden binnen.

We gaan ervoor!

Super! Veel succes zowel voor jou als voor Jip!

wij duimen hier met je mee


gaat vast goedkomen



gr liesbeth

Petra, ik kan je zeggen dat het behoorlijk goed kan komen. Ik heb tot 3 keer toe een hondje met een kennelsyndroom helpen trainen en er komt toch meer uit dan dat je in eerste instantie verwacht! Kwam deze mensen tegen omdat ze zich aanmeldde voor de EG. 1ste hondje had tot 7 maanden doorgebracht in een kamerkenneltje. Echt een wrak, was een poedeltje. Dit beestje raakte bij echt alles in paniek. Heb deze mensen de cursus afgeraden en ben er zelf iedere week naartoe gegaan om in hun eigen omgeving te beginnen met trainen.Beestje durfde nog niet te lopen! Na een half jaar liep dit hondje aangeijnd over straat met een vrolijke staart. Durfde afen toe al eens aan een hond te ruiken, en ze reageerde steedsopener op nieuwe dingen. Het zal nooit een hondje worden dat vrolijk op alles toeloopt. Ze kunnen alleen nog maar wennnen aan dingen, het wordt nooit normaal. alles is iedere keer weer een dilemma. Waar een normale hond na twee dagen iets niet meer bekijkt omdat het weer bij de omgeving hoort , heeft een hondje met een kennelsyndroom hier een hele week of nog langer voor nodig! Het is zeer intensief werkrn en vergt heel veel geduld. Maarhet leven wordt leefbaar voor deze honden, en dat is toch de bedoeling?? Niet opgeven, je kunt je hond wel degelijk gelukkig maken!!!

Dank je voor dit motiverende verhaal Annelies!
En Liesbeth en Jonne ook voor de steun.

Ik realiseerde me vandaag ook dat ik in mijn dip van afgelopen weekend niet eens meer kon kijken naar wat we al wel bereikt hebben en dat is inderdaad best heel veel.

Cursus was ook afgeraden door GT 2,5 jaar geleden.
Dus het is veel zelf werken en uitzoeken, maar ik leer hier ook ongelooflijk veel van.

Jip heeft een heel complex beeld, wat hem ook moeilijk behandelbaar maakt met homeopatische middelen. Niet onmogelijk, maar het is dus veel uitzoeken en uitproberen. Daarnaast wat al zo lang bestaat behandel je niet even 123.

Zoals ik schreef zie ik na mijn korte dip de zon weer schijnen en daar moest even een stralende profielfoto van Jip bij

Je komt er echt wel, ben ik van overtuigd!! Mooie foto van Jip! Al zul je nog heel wat stappen moeten zetten, maar je bereikt nog een hele hoop! Je kunt het en Jip ook!!

Wat een prachtige foto van Jip, wat een mooi aanmoedigend verhaal van Annelies

en wat heeft de homeopate dat goed gezegd, dat was net wat je nodig had, ik denk ook dat ze helemaal gelijk heeft.

Dank je ook dobry, en ook dat ik even mijn verhaal kon doen toen ik een dip had. Iemand(en) die gewoon even luistert en de positieve dingen benoemd.
Dat waardeer ik enorm omdat ik er ook weer veerkracht uithaal.

haha, ja ik vond het ook wel een leuke foto van Jip. Zo'n enorm hoofd en daarachter ergens nog een lijf.

Op het moment dat ik door onzekerheid ga denken dat iemand anders hem misschien beter kan bieden gaan hier de waterlanders stromen, dat zegt toch genoeg eigenlijk.

De homeopate heeft gewoon gelijk, Jip is op jouw pad gekomen, dat heeft een reden gehad,jullie horen bij elkaar.
En dat je af en toe twijfelt is heel menselijk en normaal, dat bewijst alleen maar dat je verantwoordelijkheidsgevoel hebt en het beste met Jip voor hebt.

Nu lekker weer met frisse moed verder, die zonnige foto is een mooi symbool

1e dag (2,5 jaar geleden)



na enkele weken




NU 2,5 jaar later (in een voor hem ontspannen situatie)

Duidelijk verschil he, wat een stralende snoet die laatste!!

Ik heb een keer een hond verkocht naar Amerika en later kreeg ik een telefoontje dat ze haar af zouden maken.
Vals en onbetrouwbaar en blablabla.
Ik had haar zelf gefokt uit 5 generaties eigen fok dus ik dacht ja zal wel.
En heb gezegt dat er niets afgemaakt zou worden en dat ze haar maar terug moest sturen omdat ik niet geloofde dat die hond zomaar vals was.
Die teef bleek dus ook een kennel syndroom te hebben.
Was een neuroot was dat zeg.
Iedreen proiberen aan te vallen en heel onrustig.
Heb haar smorgens steeds buiten gelaten op eigen honden speelveld.
En daar ging zij als een ijsbeer rondjes lopen .
Dit kon ze zo uren volhouden en je kon in de aarde haar hoefslag zien die helemaal uitgesleten was.
Heb haar een beetje haar eigen ding laten doen en haar tijd gegeven met een beetje begeleiding en sturing.
Na een half jaar was het een leuke hond die vriendelijk was en weer in balans .
Maar als jonge hond had ze door in een te kleine kennel opgesloten te hebben gezeten ook geen spierop bouw gehad.
Dat is haar later fataal geworden toen haar knieén het begaven.
Jammer en heel sneu.

Wat een triest verhaal Kees. Fijn dat ze bij jou toch nog een beetje hond heeft leren en mogen zijn.

Gevolgen op termijn daar ben ik ook wel bang voor bij Jip. Totaal geen spieropbouw zoals te zien is.

Die zat in een kattenkorfje opgesloten. En had een hopeloze motoriek toen hij eindelijk vrij mocht lopen. Allerlei onozele ongelukjes met vallen en verkeerd inschatten van hoogtes etc.
Tevens een oude traumatische breuk waar hij in draf mee hinkelt.

Jip heeft ook waarschijnlijke hopeloze nestperiode meegemaakt. Dubbel pech.