extreem angstige hond

Ik heb een akita-inu pup van 4 maand gekocht 7 maart 2010, deze hond is geboren 1 december 2009.
Toen ik deze hond naar de winkel ging halen was het eerste dat de hond deed mij beplassen en een grote boodschap ook, zij zat continu te bibberen op mijn schoot.
Ik begrijp ook dat het kan dat een hond de eerste 2 weken nog een beetje angstig kan zijn, maar nu is mijn probleem zij doet dat al 2 maanden.
Ik heb een dierenarts laten komen en die heeft haar een cortisonespuit gegeven en 2 flessen vitaminen.
Hij zei ook dat het zeer goed mogelijk was dat deze hond in de kennel was mishandeld (een schande dacht ik).
Hij had aangeraden om deze hond veel aandacht te geven en goed te verzorgen en dat doe ik dan ook.
Nu is mijn probleem dat deze hond altijd in een hoekje zit verstopt en als je er naar toe gaat gaat zij lopen. zij eet ook alleen maar als niemand het ziet.WAT DOE IK ??????????

oje wat erg.
misschien verstandig om er hulp bij te halen een GT.
sterkte

Wat bedoel je met een GT ?

Je hebt de hond uit een winkel zeg je.
Dan heeft ze waarschijnlijk heel veel socialisatie gemist.Dit soort honden hebben een hele slechte start en je zal er heel hard aan moeten werken de komende 2 jaar!!Veel geduld opbrengen hoor.Maar het kan echt lukken.

Door je heel geduldig en rustig op te stellen ,zul je na een tijd wat vertrouwen bij haar kunnen krijgen( de duur hiervan ligt eraan hoe erg ze beschadigd is)
Mocht ze op het punt zijn dat ze je vertrouwd,dan moet je zorgen dat ze weet/gaat leren dat je op jou kan rekenen,een zorgzame Alpha die haar ook zeker beschermt.Als ze bijv buiten bang is voor een slimpele vuilniszak,dan met een grote boog om de zak heen lopen.Ten alle tijden als je merkt aan haar dat ze bang is voor iets wat eraan komt tijdens de wandeling,altijd voor haar vermijden,zo zal ze leren dat jij haar begeleid en veiligheid voor haar brengt.
Sta verder sterk in je schoenen,wees zelf nergens bang voor en kom zeker over,dat breng je dan over op haar,hie sterker jij overkomt hoe meer ze zal overnemen.

Lees alsjeblieft het boekje van Turid Rugaas-kalmerende signalen,daar stonden voor mij goede dingen/verhalen in.

Loop niet recht op haar af,maar van opzij,direct aankijken is heel dreigend en beangstigend voor haar.Gaap veel,lik over je lippen,kijk veel weg van haar als je haar probeert te benaderen, dat zijn allemaal kalmeringssignalen.
Praat met een vrolijke (hoge) stem,dat zal haar (uiteindelijk) ook bij stemmen.Knuffel niet te direct met haar,aai onder haar kin als ze zover is,laat haar eerst aan je hand snuffelen.Laat zien dat je te vertrouwen bent door heel geduldig te werk te gaan.

Wat die broodfokkers zo'n beestje toch weer aandoen!!!!Ellendelingen.

Stel zo veel mogelijk vragen op dit forum.

Succes,

Groetjes Soraya&Mila

gt=gedragstherapeut.

Deze hond zal van de broodfok komen. Daar is het niet ongewoon om extreem angstige en/of agressieve honden vandaan te krijgen. Hopelijk is het geen kronkel in zijn hoofd en kan een gedragstherapeut je verder helpen.

GT is een gedrags therapeut.

Zoek er dan wel 1 die op een positieve wijze werkt.

Groetjes Soraya&Mila

Ik heb net een GT gezien op de beestjes en baasjes beurs, zijn naam was Geert de Bolster en zelfs hij wist niet wat te doen.

GT is gedragstherapeut, ik zou zeggen een gd,
een gedragsdeskundige.
Want het hondje heeft echt hulp nodig, en wel
professionele hulp, liefst iemand die kalmerende
signalen (calming signs)gebruikt.
Wij kunnen wel advies geven, maar nooit dat advies
dat nodig is om dit hondje te helpen.
Echt, zoek een goede gedragsdeskundige en ga het meisje helpen met haar strijd.
Ik zou niet te lang wachten.
Het is voor haar verdere leven.
Oh, wat vind ik dit erg.
Die arme schat.

http://www.mediaboek.nl/product/16310_Kalmerende%20Signalen%2A?lang=nl

Dit is een link waar je het boekje kan bestellen,s wel 20 euro,maar er gaat een wereld voor je open.

Een goede GT met ervaring met kalmerende signalen is Esther,misschien kan zij je wel verder helpen als je in de buurt woont ,stuur haar anders een persoonlijk bericht.

http://www.hondenpage.com/baasjes/607/Esther.php

Ik ga zeker mee met het advies om een goede GT in te schakelen. Deze kan de hond beoordelen en eventueel advies geven.

Ik heb zelf een hond waar het vermoedelijk (volgens GT) ook in de nestperiode al mis is gegaan (en daarna).
Dit hondje is getekent voor het leven. Heeft zoals hierboven minder vriendelijk omschreven werd 'een kronkel in de kop'. Ik zeg zelf altijd blijvend beschadigd. In zijn geval is er wel mee te leven en te werken, mits rekeninghoudend met. (Hij heeft al heel veel bereikt. Maar het is wel intesief en vraagt heel wat aanpassingsvermogen.
Maar het kan ook verkeerd gaan.

Als je meer gaat begrijpen en accepteren hierover geeft dat voor jezelf ook meer rust en duidelijkheid en krijg je mogelijk handvaten waarmee je aan het werk kunt gaan en weten wat wel en niet kan.
Mijn ervaring is dat standaard methodes lang niet in alles werken bij honden met dit soort problemen.

Ik hoop voor jou dat met duidelijkheid (door GT) en een goede aanpak je nog heel veel kunt bereiken bij je hond. Maar triest is het wel joh.

Heb je zelf toevallig nog een hond? Of heb je familie of vrienden met honden? Ik heb zelf aardig wat ervaring met hele extreme bange honden en ik kan ze daar een heel eind in helpen, maar mijn andere honden kunnen dat nog veel en veel beter. Andere, zekere, honden kunnen laten zien dat het allemaal niet zo eng is nl. Ik heb nu sinds een maand of 2 een extreem bange hond in huis en nu begint ze een beetje te ontdooien en dat is echt het meest door mijn andere honden gekomen. Verder als ze weg kruipt, gewoon laten, ze zoekt een veilige plek. Uiteindelijk komen ze er weer vandaan, soms pas na uren. Izzy vluchte steeds naar boven en kwam soms pas na uren naar beneden.
Als ze niet eet waar iemand bij is, zou ik haar apart zetten met eten zodat ze in alle rust kan eten. Izzy hier eet bv in de gang met de deur dicht zodat ze alle rust heeft.
Succes ermee, het is niet makkelijk, maar met heel veel geduld en rust kan je echt een heel eind komen

Geert de Bolster komt uit Belgie toch? Woon je daar?

Yup ik ben van Belgie en mijn ma heeft een anatolische herder die even oud is en die met haar wil spele maar ze verzet haar gwn niet :( En geert de Bolster zou 1 van de beste gedragstherapeuten zijn maar hij wist zelf niet wat zeggen.

Nou als die geert het niet weet en niks kan zeggen is hij in mijn ogen geen goede gt..

En waarom bij hem stoppen, zoek gewoon verder naar iemand die het wel weet..

Je hebt heel veel geduld nodig om dit te kunnen, en je moet jezelf eerlijk vragen of jij hier wel geschikt voor bent. (ik zeg niet van niet) maar zeker als je geen ervaringen hebt met honden is dit nou niet een goede om mee te beginnen.
Je moet heel eerlijk zijn tegenover jezelf en de hond!

Vind je dat je het wel kan, super en werk er aan!
Vind je van niet, dan is het eerlijker als je een andere baas zoekt die het wel kan.

Heel veel succes!

Wat Calcey zegt daar zit wat in.
Daar dacht ik ook gelijk aan.
Als je iemand weet met een roedel sociaal vaardige honden om je pup daar te brengen voor een poosje.

Maar gezien dat je deze pup al een dikke 2 maanden hebt en het ras kennende.
Schat ik het niet hoog in dat dat goed komt.
Dit ras is al geen makkelijk ras.
Ik zou heel eerlijk zijn en er iemand naar laten kijken .
En heeft het geen mogelijkheden en kansen de pup in te laten slapen.

Een goede gt zorgt ook dat de hond met andere
rustige honden samenkomt.
Mijn romeo en luca, die samen vochten, lagen samen
met de grote honden van de gt in de bijkeuken en
speelden samen en sliepen bij elkaar.
Dat kon allemaal, omdat de gt de leiding had.
Met kalmerende signalen kunt u zelf aan de slag.
Gapen bv. tegen de hond, is rustgevend.
Kijk maar eens op de site : www.calmingsigns.com
Volgens deze gd is bijna elke hond her op te voeden,
ook als het gedrag er al lang in zit.
Dus er is echt hoop.
Ik hoop het zo.

Ik kan en wil beslist geen diagnose stellen, daar zijn mensen voor die daarvoor opgeleid zijn (Gedragtherapeuten)
Maar onderstaand artikel kan wel heel zinvol zijn om even door te lezen of je er iets in herkent. (staat even los van het ras).

Je kunt namelijk wel van alles willen 'repareren' maar soms werkt dat gewoon maar in bepaalde mate of zelfs helemaal niet.

Een hond met werkelijk kennelsyndroom is heel lastig te 'genezen' en zal er altijd een tic aan overhouden.
In lichtere gevallen is het nog wel leefbaar te maken, maar soms in zwaardere gevallen zelfs dat niet meer.

http://www.sheltierescue.nl/kennelsyndroom.htm

Mijn advies , zoek een goede GT die een diagnose kan stellen.

ik heb een liefe hond maar hij is zo bang.ik heb er gewoon verdriet van ik heb hem gehaald toen hij 7 weken was .hij is nu twee jaar verder is hij zo lief maar hij is bang voor zijn bak bang voor bewegende dingen alles wat veranderd een stoel een bloemen vaas op een stoel een broek of trui zeg maar alles.ze vragen mij wel eens of hij veel op zijn donder krijg.neehij moet de eerste tik nog krijgen hij voelt zijn eigen het beste als hij tegen je aan kan leggen wat moet ik doen help want hij is wel mijn maatje mijn allesie

Hoi Thea,

Moeilijk he een hond die overal bang voor is. Ik heb hierboven al een stukje getikt en ik heb ook een zeer bange en onzekere hond. ze is in maart bij mij komen wonen en het gaat steeds ee nstukje beter. Alleen nu met het vuurwerk is het een ramp en heb ik haar op aanraden van de dierenarts op Zylkene gezet. Geen idee of het helpt, het is iets wat gemaakt is van moedermelk en normaal heb ik daar niet veel mee, maar het kan ook geen kwaad.
Heb je nog meer honden toevallig?

Wij hebben 2 engelse bulldogs, de één is nu 4 jaar en geen enkel probleem, de andere bijna 2 jaar en die heeft wel enkele problemen. We hebben haar pas op 6 maand uit een kennel gehaald waar dit beestje al die tijd in een hokje van 2 m² heeft gezeten. Resultaat: spiertjes niet ontwikkeld, heupjes slaan uit de kom en we hebben een spil moeten laten inplanten in haar knietje want anders sloeg dit ook constant uit de kom. Deze problemen zijn nu zo goed als opgelost door veel te wandelen en goede zorg. Het enigste probleem dat wij nog overhouden is dat door het missen van de socialisatie ze van alles schrik heeft, een plastikzak, vliegenmepper, fles nieuwe tafel in huis, noem maar op. Zelfs haar omkopen met eten heeft geen zin, want op zo'n moment interesseert haar dit totaal niet. Het enige wat ik kan zeggen is: heb geen medelijden met je hond (zovan ocharme het dutske en aai aai aai)als ze ergens schrik van heeft neem ik haar soms en echt bij haar nekvel en beveel ik haar te zitten en automatisch wordt de schrik minder omdat je zo aantoont dat ze zich eigenlijk aanstelt voor niks en je zo aantoont dat dit nergens voor nodig is. Ondertss komt ze al op plaatsen waar ze zich vroeger nooit waagde en speelt ze met dingen waar ze vroeger van ging lopen.
Dus het enige wat ik kan zeggen is: toon geen medelijden, zo versterk je alleen de angst.