Bange Puber

Hey hondenliefhebbers.

Helaas kan ik maar beperkt gebruik maken van mijn internet; waardoor ik helaas niet vaak meer aanwezig kan zijn op het hondenforum. Wat me ontzettend spijt. Ik kan hier
helaas nu eventjes niets aan veranderen, maar binnenkort verhuizen we en dan komt alles weer terecht en kan ik weer genieten van jullie grappige onderwerpen die ik gemist heb
de afgelopen maanden.
Gelukkig had ik vanavond ineens weer even internet. En ik ben jullie hulp dringent nodig, al 2 maanden zit ik met mijn handen in het haar, en zit ik te smeken dat ik een keer weer
toegang tot het internet had hihi. Ik kan wel van een ander internet gebruiken, maar ik sta alleen ingelogt op mijn laptop en ik kan mij niet inloggen ergens anders. pff!

In iedergeval, ik maak me zorgen om mijn kleine pup Luca. Hij is nu 7 maanden maar zeker wel aan het puberen. Hij is eigenwijs, en doet net alsof hij niet meer weet wat "hier"
betekent tenzij ik worstjes bij me heb. Hij doet net alsof hij nooit heeft geleerd om 'boks' te doen, weet je wel, pootje op je vuis, en hij kan zogenaamt niet zwaaien, tenzij hij er dus
wat voor krijgt.
Nu is dat niet het grootste probleem want ik weet hoe ik hem onder controle moet houden en maak daar dan ook gebruik van.
Het probleem is dat hij bang is.
Bang voor vreemde mensen, vreemde honden, vreemde objecten. Als hij eenmaal met de honden gesnuffelt heeft gaat het wel, en speelt hij ook wel, het probleem ligt vooral bij
grote honden. Bij vreemde mensen gaat hij op afstand staan blaffen en als ze dan hurken rent ie keihard naar mij toe. Ook als er een object is. Bijvoorbeeld nu net vanavond,
ik loop met hem naar huis, ligt er een stuk hard plastic op de straat, hij zet zijn kam op, zakt door zijn pootjes en snuffelt er van een afstand aan om daarna met de staart tussen de
benen proberen te vluchten.
Ik heb geprobeert het om te zetten in iets positiefs door hem koekjes te geven als er een hond of mens aan kwam die recht op ons afliep. Dan liet ik hem bij me staan en koekjes
voeren. Ik was van plan om telkens een stapje verder te gaan. Zo wou ik niet hebben dat ze aandacht schonken aan Luca maar alleen met mij praten.
Daarna als ik weer iemand tegen kwam, een kennis of iets dergelijks wou ik dat ze hem aaiden en ik heb koekjes bleef geven. Maar het punt is zover is het nooit gekomen.
Hij is helemaal gefixeerd op worstjes totdat die gene naast me staat en daar gaat hij weer.

Ik heb hem goed gesocialiseerd, heb hem altijd met andere honden laten snuffelen en heb hondenveldjes bezocht en honden curses uiteraard. En nam hem mee de markt op en
naar de winkels en ook nam ik ze mee als het dochtertje van mijn vriendin op ging halen want zo kon hij ook wennen aan kinderen die hem aanhalen.
Hij heeft nooit een slechte aanvaring gehad met mensen omdat hij nooit zonder mijn toezicht vreemden om zich heen heeft gehad.
En het ging altijd prima tot ineens 2 tot 1/5 maand ineens veranderde als een blad aan een boom.
Ik weet niet wat ik hiermee moet. Op de curses zeggen ze dat ik dooor moet blijven gaan met het geven van koekjes, maar ik merk gewoon dat het niets uithaalt. Hij negeert het
lekkers compleet als hij bij het gene in de buurt is waar hij bang voor is. Hij wil er niets van weten.
Ik maak me zorgen. Ik hoop dan ook dat er iemand is die hier ervaring mee heeft.
Komt hij er weer vanaf als hij klaar met puberen is of is dit een deel van zijn karakter waar ik maar aan moet wennen?
Ik heb nog nooit een bange Jack Russel gezien behalve een teefje die mishandelt was. Maar Luca heeft een geweldig leventje en nog is hij als de dood!

Hopelijk krijg ik antwoord. Zelfs al post ik nog zo laat. hihi. Zag dat ik internet had en kon het gewoon niet laten!

Groetjes van een bezorgt vrouwtje.

Wat vervelend! Maar ik weet niet of het gek is. Ik ken een GT en die heb ik wel eens horen spreken over de 'tweede angstfase' en die zou rond die leeftijd zijn.
Ik zou proberen het object of mens waarvoor hij angstig is, leuk te maken door middel van (iets heel, heel) lekkers. Bijvoorbeeld; hij vind een kliko eng, dan iets lekkers leggen op de afstand die hij nog wel durft en steeds dichterbij. Hier helpt het ook als ik het object aai en er lief tegen praat, dan wordt de nieuwsgierigheid toch gewekt.
Bij het bang zijn voor mensen kun je misschien proberen de mensen te laten hurken met lekkers in hun hand (en dan bedoel ik geen koekjes, maar kaas of worst of iets anders sappigs met lekkere geur). Deze mensen hurken dan dus en zitten met uitgestrekte hand en kijken je hond niet aan en negeren hem verder ook, de enige die praat eventueel ben jij. Misschien dat hij het dan durft te pakken na verloop van tijd en zo meer vertrouwen krijgt?
Duuk hier (11 maanden) kan ook angstig reageren op vooral vreemde objecten. Dit pak ik dan meestal op bovenstaande wijze aan. Maar ik denk dat het bij hem ook een deel is van hoe hij is. Het is een voorzichtige hond en kijkt graag de kat uit de boom bij iets vreemds of vreemde mensen/dieren.
Wie weet is dit bij jouw hondje ook (deels) het geval, jij kent jouw hond en weet of het bij hem past om wat angstig/voorzichtig te zijn.

Hoi hoi,

Ik heb dat geprobeert, me worstjes, maar het word er gewoon niet beter op. Hij voelt zich totaal niet opgemak. Hij negeert het lekkers helemaal. Mijn oudste is helemaal niet angstig en ik had gehoopt dat hij het daar ook wel beetje van op zou pikken maar ik had het weer verkeert.
Het past niet bij Luca. Hij rende overal op af, niks maakte hem bang. Het is zo van 1 op de andere dag gekomen. Het viel me het eerst op bij de brievenbus, voor aan de weg, die klap ik open, en daar is hij nooit bang voor geweest, ineens vond hij hem eng. Toen een week laten kwam een oude vriend naar me toelopen en ineens begint hij raar te doen. En het werd erger en erger en erger wat ik ook probeerde.
Bedankt voor je reactie in iedergeval!

Ik zie dat je mijn antwoord gelezen hebt, ik lees je verhaal nog eens door en zie dat ik het volgens mij iets te makkelijk gesteld hebt, het probleem lijkt iets groter dan ik in de eerste instantie dacht.
Maar misschien is het lekkers uit de handen van de mensen laten komen wel te doen (op den duur dan).

Maar hoe reageert hij eigenlijk op (vreemde) mensen die bij jullie thuis komen? Als dit wel redelijk tot goed is, kun je hier misschien proberen om hem mensen positief te laten associeren d.m.v. het krijgen van lekkers zodat hij mensen op straat misschien ook langzaam beter gaat vertrouwen.

Het kan lastig zijn allemaal he, konden ze maar praten.. Soms!

Hallo,

Zo te horen heb je een puber die niet zo zeker is van zichzelf Ik heb ook een vrij onzekere hond en als mensen of honden hem verkeerd benaderen kan hij ook in de verdiging gaan. Ik las trouwens dit zinnetje:"Ik heb geprobeert het om te zetten in iets positiefs door hem koekjes te geven als er een hond of mens aan kwam die recht op ons afliep" Het feit dat ze recht op je aflopen is voor een hond erg bedreigend. Honden die elkaar onderling willen laten weten dat ze geen kwaad in de bedoeling hebben lopen in een boog naar elkaar toe (een zogehete "kalmerend signaal") . Er zijn er nog veel meer die honden onderling gebruiken die je kunt gaan oefenen met je hondje en een vrijwilliger. Laat de gene waar hij bang voor is zitten of liggen (liggen is het minst bedreigend) en de hond niet aankijken. Zorg dat die gene het lekkers al bij zich heeft. De vrijwilliger kan ook nog gapen, en met een beetje spleet ogen kijken. Dit zijn in hondentaal allemaal signalen die betekenen dat de hond die dit gedrag vertoont geen kwaads in de zin heeft. Voor ons klinkt het apart maar het werkt hier super goed

Erg interessant om te lezen is het boekje van Turid Rugaas http://www.mediaboek.nl/product/22189_Kalmerende%20Signalen%2A%20?lang=nl En dit is de engelstalige versie http://www.mediaboek.nl/product/19118_On%20talking%20terms%20with%20Dogs%3A%20Calming%20Signals?lang=nl Het heeft mij enorm geholpen.

En dan nog even waarom hij nu ineens angstig word. Ik denk 2 dingen, of hij heeft een keer nare ervaring gehad of het komt gewoon door de hormonen, zijn lichaam veranderd er gebeuren geestelijk andere dingen en dan is het erg belangrijk dat je een goede "roedelleider/ouder dier" voor hem bent. Heeft hij dat gevoel niet, dan kan dat zich uiten in onzeker/angstig gedrag. Want veel honden voelen zich helemaal niet prettig als leider van de groep en kunnen de verantwoordelijkheid niet aan.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt

Groetjes Amber

Ja soms zou ik echt wel heel graag willen hebben dat ze konden praten ja.
Thuis reageert hij hetzelfde als op straat hij komt niet in de buurt van hem/haar absoluut niet. Hij kruipt onder de bank of tegen mij aan.
Soms, héél soms komt hij los als diegene met hem gaat spelen, maar dat is tot nu toe 2 keer gebeurt. De mensen die hij altijd heeft gekent is geen probleem. Het stel wat mee is geweest bestaande uit mijn beste vriendin en haar vriend, (mijn vriend wou hun mening voordat hij een pup als cadeau meebracht waar ik totaal niets mee had) daar is hij dol op. Hij word helemaal gek als zij door de deur komen verder de mensen die hij dus altijd gekent heeft daar heeft hij niet zoveel problemen mee.

Hoi Amber,

Daar heb ik wel veel aan inderdaad. Ik grijp nu alles aan om te proberen. Misschien wil diezelfde kennis waar hij de eerste keer zo bang voor was wel helpen, die zien we nauwelijks.
Ik hoop niet dat het aan mijn leiderschap ligt. Ze luisteren perfect naar mij ik roep 1x en ze komen, ik zeg af, en ze gaan af.
Nu is Luca iets tegendraads maar zoals ik al zei heb ik dat nog steeds onder controle.

Ik ga het proberen, en als dit nog niet lukt haal ik er een goede GT bij.

Ja mij heeft het heel erg geholpen. En denk maar terug aan je eigen pubertijd, er veranderd zoveel en als je een beetje een gevoelig hondje hebt dan kan dat best een impact hebben En anders inderdaad hulp inschakelen van een goede GT. Beter een keer teveel hulp vragen als te weinig.

Groetjes Amber