De moeilijkste fase

hallo,
ik ben benieuwd naar wat de moeilijkst fase is van een "puppy" naar een "volwassen hond" Lara is nu nog een ontstettend makkelijk hondje. Ik ben wel benieuwd wanneer dat anders gaat worden, en dus ook moeilijker en hoe ik me hier het best op kan voor bereiden. Ik had gedacht dat de eerste dagen van een puppy veel moeilijker waren maar lara doet het echt helemaal super!

Groetjes Kim

geweldig dat Lara het zo goed doet
ik denk dat het per hond verschilt een moeilijke fase.
Ik heb geen moeilijke fases gehad met mijn hondjes

De puberteit!
Bij iedere hond verschilt het warneer ze daar in belanden.
Je merkt het snel genoeg aan het gedrag.
Ze gaan dan minder goed luisteren. proberen alles uit.
Ze worden dan voor al heel ondeugend.

Een moeilijke fase is per hond verschillend ik heb een bordertje van 6 mnd die lekker aan het puperen is en de border van 14 mnd heb ik dit niet gemerkt.

Hier eigenlijk geen moeilijke fase gehad nog, maar Wheatens kunnen puberen tot hun 3e.. dus ik kan alleen maar hopen dat dit zo blijft!

Ik denk ook de pubertijd net wat Denise zegt.
het ligt aan de hond wanneer ze erin komen.
Ze gaan dan uitproberen hoe ver ze kunnen gaan en zijn dan lekker eigenwijs

Puberteit! haha hoewel ik moet zeggen aan Joy merk je het dat ze pubert. Luna is wat dat betreft veel makkelijker die wil het ook heel graag goed bij mij doen. Joy daarentegen gaat graag haar eigen gang.

Wat je kunt doen, is nu al veel oefenen met de basiscommando's: zit, af, blijf en vooral hier! Ook het afruilen als de hond iets in zijn bek heeft is belangrijk, bijvoorbeeld commando 'los' of de hond komt het brengen ('breng'/'apport'). In de puberteit grijp je weer terug naar die basis. Dan lijkt de hond alles vergeten te zijn en ga je dus weer opnieuw trainen daarmee.

Ik heb onlangs iets gelezen waar ik mij wel in kan vinden en tot nadenken stemt.

Ik denk dat het meer is dat je niet meegroeid met je hond .
Pup komt in huis en er is een opvoeding ,maar deze loopt niet gelijk met de ontwikkeling van de hond.

Dit ging dus over de verschillende fases onder andere de pubertijd.

Ik heb bij geen van mijn honden ooit gemerkt dat zij in de pubertijd komen of zijn. Ik vroeg mij altijd af waarom niet tot ik die paar zinnen las.

Het wil eigenlijk zeggen (dat als jij laat ik het dan maar even overdrijven) per maand of zelfs wekelijks bekijkt hoe je hond zich ontwikkeld en jij je opvoeding aanpast en meegroeit met de hond zijn ontwikkeling dan loop je in principe niet achter de feiten aan en zijn er geen moeilijke fases, maar stel en stem je constant je opvoeding/training af op de ontwikkeling van de pup.


Misschien iets om over na te denken, voor mij in ieder geval wel.

Ik zou niet "wachten op een moeilijke periode" Het hoeft niet abnormaal te zijn als een hond niet een duidelijke moeilijke of puberfase door maakt. Gewoon lekker genieten van je jonge hond!

Wilma, wat houdt dat 'meegroeien' met je hond dan in? Wat moet je dan aanpassen in de opvoeding? Ik snap de gedachte wel, maar niet de concrete uitvoering..........

Onze Bowie (7 maanden) leek enkele weken geleden plotseling een andere hond! Niet eten, niet luisteren, onrustig ijsberen in huis en in de tuin, zelfs weggelopen....
Terwijl hij het vanaf het begin zo super deed.......

Ik vermoed een loops teefje in de buurt. Het gaat nu gelukkig weer een stuk beter. Maar hoe moet je daar dan mee omgaan?

Vast en zeker de puberteit,
mijn berner van 8,5 maand zit er dus volop in en is met momenten gewoon niet te peilen,
lekker eigenwijs,

en mijn sheltie van bijna 7 maanden is nog noooit zo gemakkelijk geweest als op deze moment,
Hij luistert perfect en doet alles wat ik hem zeg,
Momenteel een voorbeeld voor onze Zyko
maar hopelijk blijft het ook zo ...

Grtz

Wat Wilma zegt is heel waar. Ik heb het zelf gemerkt bij Rowan. Ik ben zelf nogal behoorlijk perfectionistisch aangelegd, en een behoorlijke control freak ook nog ... kan ik wel mee leven maar toen Rowan dus ging puberen verwachtte ik te veel van hem. Hij was van tevoren een hond die snel leerde, goed luisterde en noem het maar op. Ach zo'n voorbeeldpup. Toen hij ging puberen ging hij dingen anders doen, luisterde niet meer meteen, en in plaats van dat ik op hem reageerde en dus minder van hem zou vragen ... vroeg ik van hem wat ik wist dat hij kon. Het was op dat moment teveel voor hem, dus hij deed het niet wat mij weer gefrustreerd maakte. Dat is een voorbeeld van dat ik niet "mee groeide" in zijn ontwikkeling.

Gelukkig heb ik dat ingezien en mezelf er op aangepast, en niet verwacht van hem dat hij zich aanpaste, nu gaat het heel goed. Er zijn wel dingen die hij nog weer moet leren, maar ik doe het nu op zijn tempo en kijk naar wat hij aangeeft zelf. Dat is dus een andere manier van met je hond omgaan. Niet zomaar aannemen dat wat hij vorige week kon, dat hij dat deze week ook kan! Per week bekijken wat je hond aankan, en wat je van hem kan vragen ... dat is denk ik wat Wilma bedoelt. En het werkt echt. Tenminste voor onze honden wel. Ik heb mijn eigen denkwijze en manier van doen heel wat moeten veranderen ... maar voel ik me wel veel relaxter bij de honden wat dus ook weer alleen maar goed is voor hen.

En dat het me wel moeite heeft gekost is een ander verhaal. Maar voor mijn woefjes heb ik het graag over gehad ...