hond en echtscheiding

wie van julie heeft er ooit een echtscheiding mee gemaakt en hoe is de ond er over heen gekomen.
of hebben julie de hond toen weggedaan.

Hallo,

Ik heb nu de lab Kira in huis genomen .. zij komt van een koppel die uit elkaar gegaan is ..

geen 1 van de 2 partijen had een thuis voor haar .. ze hadden er geen zin meer in om haar op te voeden omdat de herinneringen " te pijnlijk " gingen zijn..

nu ja, ik weet niet of het waar was, maar ik weet wel dat Kira nu een gouden mandje heeft!


Ik denk dat het ook te zien is hoe lang de hond al in het gezin leeft .. wie er de baas is, aan wie de hond het meeste "hangt".. Wie er zelf ook de verantwoordelijkheid wil opnemen om de hond verder op te voeden!!

Want als " de verkeerde persoon " de hond meeneemt kan de hond er wel erg vanaf zien! (missen/rouwen)


groetjes! (hopelijk ben je iets met mijn antwoord)

Ik heb geen scheiding gehad, maar mijn man is overleden.
Alleen Sakura had ik toen en die reageerde heel sterk op mijn humeur, die begon aan me te hangen, heel onzeker en onderdanig naar mij, bang dat ze wat verkeerd deed, naar mensen die langskwamen grommen bij elke beweging die ze maakten.
Op commando moest ik haar laten plassen, op commando laten eten, alles moest op commando, toen werd ze ook nog loops en wist te ontsnappen, geloof me, heb nooit geweten dat een sint bernard kruizing door een opening van 14 cm bij 30 cm paste, heb haar toen meteen laten steriliseren, daarna werd het nog 6 week nog heviger, was het helemaal zwaan kleef aan, en daarna hield het op.
Werd ze weer gewoon een vrolijke hond.

Ik moet wel zeggen, de hond voelde altijd aan wanneer mijn man weer pijnaanvallen ging krijgen, dan bleef ze bij hem in de buurt, de hond luisterde ineens ook naar hem, wij waren omtrent zijn ziekte heel nuchter.
zegt hij ineens droog, ik moest dodelijk ziek worden, om die hond eindelijk eens naar mij te laten luisteren.

Dus onze hond werd er heel onzeker van.

Ik heb Dana meegenomen en wij leefde nog lang en gelukkig

ik ben gescheiden de honden zijn zonder gevecht tussen mijn ex en mij bij mij gebleven, 2 hebben er weinig last van gehad, de derde reageerde heel sterk op mijn emoties maar toen de rust weder gekeerd was is dat alemaal vanzelf goedgekomen. Echt problemen zijn er dus niet geweest

ik heb bamse mee genomen zonder problemen, mijn man hield niet van honden !!!!

het is even bij me opgekomen hoe het verder moest met bamse , die moet toch eten, maar waar er een kan eten kunnen er ook twee eten. dan maar een beetje minder.
bamse had zo terug naar de fokker gekund, dat werd zelfs aangeboden, maar toen hield ik al van dr.

Ja ik heb dit meegemaakt.

Vanzelfsprekend leed de hond hier heel erg onder.

Ze wachte altijd met haar balletje tot het baasje thuiskwam...
Ieder geluid rende ze naar de deur en ook ik dacht dan constant:
Mijn mannetje komt weer thuis...
Maar helaas is dat nooit meer gebeurd...

Uiteindelijk heb ik Lucky moeten wegdoen omdat ik meer moest gaan werken en Lucky teveel alleen was.

Door de echtscheiding ben ik zoveel verloren..kheb er nog dagelijks leed van...

Hier in de buurt woont een man die is gescheiden de hond is het weekend bij hem en de rest van de week bij zijn ex. Werkt prima!

Mijn ex heeft onze JR gehouden, puur omdat het toch een jachthondje is en op de boerderij is een betere omgeving voor haar. Met hem heb ik een "bezoekregeling" geregeld, zodat ik ten alle tijden langs kan komen.

Gister heeft Sophie kennisgemaakt met haar stiefzusje en dat ging goed.

Dat heb ik gelukkig niet meegemaakt een scheiding maar ik zou zeker mijn honden meenemen

mijn vorige hond is met mij meegegaan.........

Toen mijn moeder en haar vriend uit elkaar gingen had onze hond Twinkle daar niet heel veel last van. Ik denk ook omdat mijn moeder en ik veel gelukkiger waren toen.

Wel begroette zij mijn moeders ex heel hartelijk als ze elkaar nog zagen!

Ik ken sommige mensen die gedeelde voogdij over de hond hebben. Ik ben benieuwd hoe een hond daarop reageert!

Ik was dan niet getrouwd,maar de hond ging met mij mee.
Ik heb een aantal weken bij mijn ouders geslapen en Bailey moest daar wel blijven ivm de kat.
Bailey heeft er veel onder geleden. Zelfs zo erg dat zij niet meer terug wilde naar binnen als ik haar een dag had meegenomen.

Toen heb ik per direct een andere omgeving geregeld, was gelukkig maar voor 1 week.
Wij zijn nu 1,5jr samen en kunnen niet zonder elkaar!
Hou er zelfs rekening mee met vakanties

Ook hier niet getrouwd geweest en mexx was van mij en mijn moeder maar leefde bij ons toen.
Mexx ging dus gewoon met mij mee toen we uiteen gingen. Maar hij heeft het er erg moeilijk mee gehad.
Als hij een motor hoorde of een zelfde merk auto zat hij zachtjes jankend voor het raam. Als hij hem buiten zag of hij nog eens langskwam was Mexx van slag.
Uren kon hij dan bij de deur blijven liggen.

Gelukkig is het afgezwakt, maar het heeft wel wat moeite gekost

Ik ben indertijd het huis uitgegaan en heb mijn hond meegenomen, ik heb niet echt gemerkt dat ze er last van gehad heeft.

Het was geen scheiding, maar we woonden wel samen en gingen uit elkaar. We hadden twee honden, broertjes, van 8 maanden oud. In goed overleg met elkaar en de fokker hebben we ervoor gekozen om ieder één hond te nemen. Zou dat niet goed zijn voor de honden, dan zouden we een andere oplossing verzinnen. Mijn hond kon prima alleen en bloeide zelfs helemaal op. Die van hem kon iets minder goed wennen zonder broer, dus heeft mijn ex, toen hij weer een vriendin had die er ook voor kon zorgen, er nog eentje bij genomen.
Hondjes gelukkig, wij gelukkig...

Die honden zijn al lang overleden, maar ik ben wel degene die de vachtverzorging van de hond die hij nu heeft doet. We zijn dan ook nog goede vrienden, dat scheelt.

Dat is altijd iets he als je een echtscheiding mee maakt,voor de dieren maar ook voor de kinderen,godzijdank heeft God mij hier voor gespaard Liefs Rina & co

jip,vrienden van mij liggen op dit moment in scheiding
dat gaat nog een lang gevecht worden
beide zijn ze niet van plan de hond op te geven
dus..word vervolgd

Mijn ouders zijn gescheiden, wij hadden toen een ierse setter, mijn vader deed veel met hem, maar hij verhuisde naar een flatje.
Hij wou de hond eigelijk meenemen, maar dat zou niet eerlijk zijn voor scotty.
Ik was toen 12, en mijn vader zij tegen mij, ik denk dat jij heel goed voor scotty kan zorgen..
Dat heb ik toen ook gedaan, elke woensdag & vrijdag gingen we bij me vader eten, (met scotty).
Scotty had het er in het begin moeielijk mee, veel janken, slecht eten etc.
Maar toen mijn moeder had besloten dat scotty snachts op mijn kamer mocht slapen was dat hellemaal over.
Het was egt mijn hond geworden.

Voordat wij uit elkaar gingen deed mijn ex veel met de honden, tot de relatiebreuk .... We hebben nog een aantal weken in hetzelfde huis moeten wonen en de honden waren ineens lucht voor hem want hij had het blijkbaar te druk met zijn nieuwe ....
Buiten dat alle honden op mijn naam staan heeft zijn gedrag mij direct de doorslag gegeven en over de honden viel dan ook niet meer te praten ze gingen gewoon met mij mee
De middelste heeft er heel veel moeite mee gehad en heeft dat soms nog wanneer ze in de verte denk iemand te zien die op hem lijkt

Rex kwam bij ons na een scheiding. Zij wilde hem niet, had nooit een hond gewild, hij ging weer bij zijn ouders wonen, en die wilde geen hond in huis. Rex was al 6 toen hij bij ons kwam, en heeft nooit tekenen van heimwee gehad.

gelukkig zijn de hondjes er niet de dupe van geworden.
maar zijn julie samen met de baas gelukkig nu.

zouden wij scheiden (laten wij hopen van niet!) dan zou Eros zeker naar mijn man gaan, want die band is veel sterker dan ik met Eros heb. En mocht over een tijdje ons border teefje komen en die heeft meer met mij, dan blijft ze natuurlijk bij mij na de scheiding.

maar we hopen nooit te scheiden, al genoeg schiedingen mee gemaakt in ons leven, weten heel goed wat het met dieren en kinderen doet hoe oud ook (beide ouders van ons zijn gescheiden, mijn ouders nog niet zo lang geleden, 4 jaar).

Groetjes Bianka

weten jullie, en dit geld voor de eigenaren die dit is overkomen, in het begin denk je dat je toch de enigste bent die dit overkomt.

alleen komen te staan met een hond. hoe moet het verder.
en nee dit is niet gezellig praten voor iedereen, voor iedereen feiten om het bestaan.

als ik zo eens alle berichtjes leest, komt het in de meeste gevallen, met baas/bazin, en honden toch goed .

en bemerk je uit deze reacties dat je niet de enige bent, die met een hond alleen komt te staan.

toen ik schijde van men ex's bleef men york gewoon bij mij ,geen problemen mee gehad want van dan mocht men yorkske bij mij in bed
ze is wel al 11jaar gestorven ,mijn lief en enige hondje toen

Nou ik moet zeggen dat deze berichtjes me wel een beetje goed doen.
Ik ben aan het wachten op een woning om weg te kunnen uit de woning bij mijn ex en dus nog geen flauw idee hoe de honden het eronder gaan vinden..
Beide honden blijven bij mij, het zal voor ons allemaal wel wennen worden

het zal zeker wennen worden, maar het verhuizen is beter dan te blijven. die spanning is erger dan even die spaning ervaren van het verhuizen.

hopenlijk heb je snel een huis.

groetjes Bianka