Vragen.

Lieve hondenliefhebbers,
Eerder maakte ik op dit forum een grote fout door in iemand haar topic mijn vragen te stellen. Ik heb ervan geleerd en weet nu hoe het moet. Vanaf nu zal ik dan ook mijn eigen topic hebben. Hierin stel ik vragen en ik zou het interessant vinden om daar jullie mening over te horen.

Ik doe een onderzoekje naar hoe mensen omgaan met het verlies van hun huisdier. Zo ga ik een aantal dierenbegraafplaatsen bezoeken en hoop te kunnen praten met mensen wiens huisdier is overleden. Wat betekende het dier voor u en hoe gaat u om met het verlies.

Als u geinteresseerd bent in zo'n gesprek dan kunt u contact met me opnemen.

Vanaf nu zal ik om de paar dagen een vraag stellen op dit forum. Ik ben benieuwd naar jullie reacties. Alle informatie wordt vertrouwelijk behandeld. Het uiteindelijke verslag is enkel voor mijn docent bedoeld.

Alvast bedankt!

Arienne

Vraag 1:

Wat betekend uw hond voor u?

Ontzettend veel om niet te zeggen alles,
ze zijn gewoon een deel van het gezin en ik zou ze voor gen geld van de wereld nog willen missen,

Het is als kinderen hebben,
alle tijd die ze nodig hebben,
krijgen ze ...

Hopelijk kan je er wat mee,
want de gevoelens die ik voor mijn honden heb
zijn onbeschrijfelijk ...

Grtz,

Net zoveel als een mensen kind voor een vader en een moeder betekent, zoveel betekenen onze hondjes ook voor ons, wij zien ze dan ook als onze kinderen. Wij houden zoveel van ze, dat gevoel is onbeschrijfelijk, wij hebben alles voor ze over, echt alles.

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Aha, was jij dat smeerlapje?
Ik raakte er helemaal van in de warrie.

Mijn honden betekenen erg veel voor me. Vooral nu beide kinderen het huis uit zijn (de jongste half om half, maar toch).
Ze zijn de reden om uit bed te komen en de dag weer aan te gaan. Ik heb heel erg veel plezier van ze en soms plak ik ze achter het behang.

Soms als ik zit te balen van alles, en ik ben met de hondjes in de tuin, ik zie ze spelen en gek doen, dan klaart mijn humeur weer op. Ze zijn zo puur en zo (h)eerlijk, je kunt je dipje wel vergeten als je spelende hondjes om je heen hebt!

mijn hond betekent veel voor, veel concessies doe ik voor haar, waarom ? omdat ze afhankelijk van me is.

mijn hond blijft een hond, berekend dat zijn honden, voor mij geen kind, integendeel.
ik laat haar in haar waarde, als ze voor mij respect heeft. anders ? laat ik haar merken dat de roedel waarin ze leeft, ze toch echt onderaan staat.

zonder gekheid, komt over alsof ik niet van haar hou, maar dat is niet zo.

Onze honden betekenen veel voor ons ik zou niet zonder ze kunnen.Wij hebben altijd honden gehad

Ik hou van mijn honden, zowel van Isha als van mijn overleden Billy. Je kunt dat houden van, ergens plaatsen in een verband van, ze zijn een gezinslid. Wel moet met Isha die sterke band nog groeien, want ik heb haar nog maar een maand bij me. Maar ik voel dat die liefde echt aan het groeien is. Met Billy wisten wij precies wat we aan elkaar hadden na al die jaren samen. Ik voelde hem perfect aan, en hij mijn ook denk ik. Met Isha is dat nog wat zoeken. Ik doe er alles aan om hen met de grootste en beste zorg te omringen, want ze zijn afhankelijk van mij. Ze betekenen een heleboel voor mij, ze zijn mijn maatjes die er voor mij altijd zijn, ook als mijn mensenmaatjes het laten afweten, blijven zij mij trouw, dus doe ik voor hun hetzelfde.

Honden zijn leuk omdat ze geen mens zijn.
Wil ik emotie uitwisselen dan doe ik dat met mijn eigen soort .
Die begrijpen mij want mijn hond heeft helemaal niets met mijn normen/waarden of menselijke gevoel/emotie's.
Mijn honden snappen dat niet en daar ga ik ze ook niet mee opzadelen.
Ongecompliceert ,direkt en discrimineren niet,en dat maakt ze zo leuk als hond.
Het is een hond en geen kind voor mij.


.

Onze honden zijn alles voor ons ze geven je een onvoorwaardelijke liefde en het zijn net als kinderen voor ons.
Mensen laten het vaak afweten en honden (dieren) niet

Ik heb een gezin met kinderen en ik heb 3 huisdieren (2 katten en 1 hond). Nu is het zo dat mijn man en kinderen het belangrijkste zijn, bij bijv. brand zal ik hen als eerste redden, maar ik zal zeer zeker terug gaan om daarna óók mijn dieren te redden. Zij komen met stip op nummer 2. Zij zijn mij echt alles!!! Mijn zoon (hij is 11 en heeft pdd-nos, een aan autistisch verwante contactstoornis)heeft een hele speciale band met onze dieren. Vooral met kat Morris. Maar ook Sil is zijn 'vriend'. Er is geen hond of kat die hem veroordeelt, of bekritiseerd. Ze nemen hem zoals hij is. En hij krijgt een stukje rust in zijn hoofd als hij lekker tegen de hond of kat aan ligt te luieren. Een betere therapeut dan een dier kun je op dat moment niet bedenken. Het enige nadeel van een hond/kat is dat ze geen mensenleven mee gaan. Dat je iedere keer na een aantal jaren weer afscheid moet nemen, dit is hard. Maar een leven zonder hond/kat is géén leven. Heel veel succ6 met je onderzoek. Liefs Jacq en poot van Sil

@ Arienne


Dat had je niet hoeven te vermelden hoor van je fout, Ik heb je excuses aanvaard, En we beginnen met een schone lei.
Mijn honden zijn mijn maatjes.
Zoals je weet is afgelopen zondag mijn meisje overleden. Ik heb haar 8 jaar bij me gehad. En ik deelde alles met haar. In een moeilijke periode heeft ze me bijgestaan.En ze oordeelde nooit.
De liefde die ik van haar kreeg was enorm groot.
Mijn kinderen en dieren gaan voor op alles.
Ik heb nu nog 2 honden,een Duitse dog en een kruising hondje.En heb ik nu verdriet om Indy dan zijn ze er voor me.
Kortom het zijn mijn trouwste maatjes en ze ooredelen niet, En daarom heb ik zo,n grote liefde voor dieren.

Groetjes Wilma

Onze hondje is voor mijn net zo dierbaar als mijn 2 jongens.Vooral nu ze niet meer in huis wonen.Ik vind het heerlijk om een maatje om me heen te hebben en weer iets om voor te zorgen.Plus je krijgt er zoveel voor terug ze zijn trouwer als menig mens.Ik kan mijn verdriet ook bij hem kwijt en ook mijn plezier wat wil ik nog meer.groetjes Anita.

Mijn hondjes zijn gewoon mijn beste vrienden. Je kunt ze altijd vertrouwen, zijn altijd in voor een spelletje en zullen je nooit afwijzen. Dit is dan ook waarom ik mijn honden zo waardeer en ontzettend van ze houd!

heb nu mijne eerste hond nu al een weekje en kan nu al niet denken dat hem wat zou overkomen. hij is voor mij een maat,vriend zoon...

Na 39 jaar vrijwel onafgebroken honden te hebben gehad (langste tijd zónder was 2 maanden), heb ik nu een "hondloze periode" van ruim één jaar.

Dus realiseer ik mij nu zelfs beter dan ooit, wat de betekenis van een hond voor mij is. Een hond voegt absoluut iets toe aan je leven, maar dat is zeker niet hetzelfde als het hebben van een kind.
Met een hond heb je een heel andere band. Je hebt -als het goed is- een geweldige "verstandhouding" met je hond. Een (met name) volwassen hond begrijpt je heel goed, bijna zonder woorden kun je hem duidelijk maken wat je wilt.
Oké, soms niet, maar dat hoort er ook bij.

Een hond is goed gezelschap, heeft ook behoefte aan een potje knuffelen af en toe. Je kunt lekker naar buiten met je hond, lange wandelingen maken en samen genieten van de natuur. Het is ook heerlijk om je hond te zien spelen met andere honden. De kracht en het levendige spelen wat ze daarbij vertonen, is gewoon heerlijk om te zien. Als de hond "lol" heeft... heb ik het ook!

Het voelt gewoon fijn om een hond te hebben. Zélfs al ligt hij maar gewoon naast je op de grond, terwijl je achter de computer zit.

Mijn hondje is mijn allessie, door Tom zit er ritme in mijn leven wat ik door en burnout zelf moeilijk voor elkaar krijg. Door hem loop je regelmatig, slaap ik op regelmatige tijden, ik heb iets om voor te zorgen (ik heb ook 2 katten maar dat is echt anders al zijn ze me net zo dierbaar) een hond is een deel van je.

Maar ik realiseer me ook dat het een hond is, het is geen mens en zo wil ik Tom ook niet behandelen.

Mijn hond is nu iets meerdan een maand overleden.Toen hij stierf dacht ik datde wereld verging,Het was en is nog altijd mijn beste vriend.Ik heb er diep van in de put gezeten.Ik deed er alles voor dat hij maar zou blijven leven.Hij is zestien geworden.Had de DA toen zijn bloed had onderzocht inplaats van uit te stellen naar de volgende keer,had hij misschien nog geleefd.Ik ben er nog altijd niet uit.Ik was er niet bij toen hij stierf snachts bij de DA snachts.Wat ik nog altijd verschrikkelijk vind.Toen hij stierfwas het of ze een deel van mij hadden geamputeerd.Ik heb veel meer liefde gekregen van mijn hond,dan van mensen.Mijn hond was mijn alles.Ik wou zelf ook dood op dat moment voor bij mijn hond te zijn.

mijn 2 honden zijn en waren een aanvulling van ons gezin. vorige week ben ik er 1(8 jaar) verloren, is hij hard en snel bij ons weg getrokken. binnen het uur was het voorbij. hartinfarct/beroerte. dat is nog niet duilelijk, maar dat het snel voorbij was is een feit. de da heeft hij niet eens gehaald.hij was een maatje, trouw ,lief ,luisterd beter dan menig mens/kind, hield van je wat je ook deed. beoordeeld je niet discrimineerd niet.
je zorgt voor ze je zoekt oppas voor ze als ze niet mee kunnen en neemt ze mee als dat wel kan je geeft ze eten je speeld met ze je knuffeld met ze. je kijkt tv met ze. je wandeld met ze ( meerdere keren per dag)je krijgt onvoorwaardelijke liefde van ze. ja het is een hond, een dier , maar toch maken ze deel uit van de familie.
voor mijn overgebleven hond(3jaar) geld het zelfde. en we hebben het er op bepaalde momenten allemaal, ook hij best nog moeilijk mee. hij heeft een behoorlijke leegte achter gelaten.

Onze honden horen bij ons leven, ze zijn een deel van ons gezin. Ik kan mij een leven zonder honden eigenlijk niet voorstellen. Als ze ziek zijn voel ik mij ook naar, en als het afscheid komt zijn we er kapot van. Maar.............het zijn wel onze honden, en niet onze kinderen. Hoeveel we ook om onze honden geven.

Ze is zo belangrijk voor me, ik weet niet meer wat ik zonder haar moet... Kmoet er niet aan denken dat ze iop een dag weg is... Het is net als een kind... En ook me beste vriendin, waar ik altijd bij terecht kan!

de dieren zijn alles voor me
je heb er soms meer aan dan mensen ze zijn blij als je thuis komt ze gegrijpen je en je krijgt zoveel liefde er voor terug

Dank jullie wel voor de uitgebreide reacties! Ik heb hier heel veel aan! En alle antwoorden zijn goed want ik wil juist weten wat jullie denken en voelen.

Vraag 2: Voor de mensen die een hond (of ander huisdier) verloren zijn; hoe bent u omgegaan met het verlies? Hoe verwerkt u dit of heeft u dit verwerkt?

Ons Smurf was alles voor ons door zwaar ziek te zijn kom ik al jaren niet meer buiten en al jaren komt er niemand meer bij ons!wij hebben geen kids ons Smurf was alles ze sliep bij mij en leefde dag en nacht met mij.De eerste maand van haar dood heb ik dag en nacht gehuild,27kilo verloren en mijn man durfde me niet lang alleen laten,haar urne staat bij ons ze zit nog heel diep in ons hart.Liefs Rina & Alexander likje en pootje van Turbo en Diezel

beste Ariane.Ik denk dat ge voor elke vraag best eennieuw topic opent.Nu gaat de tweede vraag verloren in de massa.

goede tip... ik ga het meteen doen.

Mijn honden zijn alles voor me. Mijn werk, ons huis, vakanties, alles wordt hier aangepast zodat de honden ook fijn kunnen leven. Maar ik houd juist zo van ze omdat ze hond zijn. Kinderen hebben we nooit gewild, dus zal ik ook nooit zeggen dat het mijn kinderen zijn. Hier is het echt zo dat hoe meer ik de mens leer kennen, hoe meer ik van de hond houd.
Het hebben van honden is voor ons een manier van leven, zonder zouden we niet kunnen.

Een hond is puur liefde voor mij, ze accepteert me zoals ik ben, ze is alijd blij me te zien, is graag bij me, gaat met me mee wandelen, komt bij me liggen als ik me niet goed voel en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Datzelfde probeer ik haar terug te geven, door haar te nemen zoals ze is, haar bescherming en veiligheid te geven, haar te laten voelen dat ze geliefd is, wel op een hondgeaarde manier natuurlijk.

Mijn hond betekent veel voor me maar hij is zeker niet net als een kind voor mij. Ik ben verantwoordelijk voor hem en omdat ik voor hem zorg, hem te eten geef en lief voor 'm ben krijg ik zijn affectie. Het is mijn kameraadje, iemand die altijd graag met me mee gaat wandelen en een hardloopmaatje die nooit afzegd.

Mijn hond zo ook die overleden is betekend voor ons alles het is zo als men hier op dit forum al zeiden ze zijn als een voor ons en teven een maatje. Ze zijn blij als ze je weer zien als je thuis komt en als je wakker word, word je vrolijk begroet. Als je de mens hebt leren kennen ga je van de dieren houden.

Het overlijden van Sheba dat zal nog een tijd duren het heeft tijd nodig. Maar we hebben direct een mooie foto van hem heel groot laten uit vergroten en hebben we in de kamer aan de wand hangen. Zijn urn hebben we ook in de woonkamer staan met drie waxine lichtjes er omheen met een klein glazenpotje waar een plukje haar in zit, die waxine lichtjes branden iedere avond. We hebbem een glazen kubus besteld waar zijn foto in 3D komt te staan. Maar dat duurt nog even voor dat dat voorelkaar is, maar we hebben geduld. In plaats daarvan staat zijn foto er tussen in.
Zo verwerken wij het overlijden van de hond.

groetjes monique