Gedragstherapie bij verlatingsangst

Beste hondenliefhebbers,

Sinds 1 week zijn mijn vriend en ik de trotse baasjes van onze Jack Russel Terrier Joep. Joep komt uit het asiel en is 1,5 jaar oud. Alles loopt op rolletjes en het lijkt alsof wij Joep als jaren hebben.

Echter, er is wel een probleem. Joep kan werkelijk geen enkele minuut alleen zijn. Zodra de voordeur dicht gaat begint hij te blaffen, huilen en tegen de voordeur op te springen. De eerste klachten van de buren zijn al binnen.... Binnenshuis kan Joep prima alleen zijn in een andere ruimte. We sluiten de deuren expres achter ons zodat hij er aan kan wennen af en toe alleen te zijn, echter, zodra de voordeur in het spel komt kan begint hij direct te blaffen. Ik en mijn vriend werken allebei onregelmatig waardoor het kan voorkomen dat Joep een aantal dagen per week voor 2/3 uurtjes alleen moet zijn. Joep kan altijd bij mij ouders gebracht worden alleen helpen wij hem daarmee natuurlijk niet van zijn probleem af.

Mijn vriend en ik denken er over na een gedragstherapeute hiervoor in te schakelen. Iemand ervaring met een gedragstherapeute. Heeft dit geholpen? Na hoeveel dagen/weken/maanden zagen jullie verbetering? Heeft ook iemand ervaring met een gedragstherapeute in de omgeving van Den Haag?

Ik hoop wat van jullie te horen!

Ten eerste is de hond er nog maar pas. Fijn dat jullie hem een nieuw thuis bieden.

Herplaatshonden hebben echt wel even flink wat tijd nodig om te wennen en zich aan te passen.
Verlatingsangst in deze gevallen is geen uitzondering.
Maar dat je hond nu nog niet alleen kan zijn in een vreemde omgeving vind ik heel aannemelijk.

Je bent al heel goed bezig door hem in huis niet toe te staan om je overal achterna te hobbelen.

Het alleen leren zijn zal echt van basis af aan in kleine stapjes opgebouwd moeten worden. Hiervoor kun je inderdaad een GT inschakelen.

Maar ik zou toch gebruik maken van het aanbod om voorlopig de hond tijdens jullie afwezigheid elders onder te brengen, want ook tijdens de training mag de hond beslist niet langer alleen zijn dan hij aankan.
Je hoeft niet bang te zijn dat hij het hierdoor nooit zal leren, omdat je neem ik aan ondertussen wel de training op gaat pakken.

Vergeet niet dat de hond er nog maar pas is en dat je dit probleem ook niet 123 oplost. De hond zal eerst vertrouwen moeten leren krijgen, geef hem deze tijd..

In het rijtje links op deze pagina onder het kopje enceclopedie staat een artikel over de alleen zijn training. Hierin staan goede adviezen om het alleen zijn vanaf de basis aan te leren.

Wel is iedere hond uniek en vergt ook weer een individuele aanpak.

Belangrijk is het om er rekening mee te houden dat zo'n training erg intensief kan zijn en ook heel wat tijd kan duren voordat het echt effect heeft. Dit is een van de moeilijkste dingen om te trainen.

Neem altijd hele kleine stapjes op geleide van de stresssignalen van de hond. Stresssignaal betekent stap te groot dus weer twee stappen terug doen.
En nogmaals, laat de hond tijdens de training niet eerder alleen totdat hij dit stressloos en fluitend kan, want anders forceer je een terugval, kun je weer van voren af aan beginnen en dit is niet eindeloos mogelijk want op een gegeven moment zal je hond dan het volledige vertrouwen kwijt zijn.
Dus oppas voor de uren dat je weg bent is de beste oplosing. (of mee natuurlijk)

Heb je nog vragen dan hoor ik het graag.

Groetjes van Petra

Nog een tip. Probeer zoveel mogelijk de roedelregels nu in acht te nemen. Dit helpt je hond zijn plek in de roedel te vinden en hierin een stuk zelfvertrouwen en ontspanning te krijgen. Die heeft hij nu nog niet omdat hij nog maar zo kort bij jullie is. En wie weet heeft hij deze zekerheden nooit gehad.

Zal zo even de roedelregels opzoeken, dan hoef ik ze niet allemaal uit mijn hoofd te typen.

Ik heb Mijn herplaatshond in het begin veel gelaten, geen speciale aandacht, geen knuffelpartijen, niet op de bank etc. Geen hoge eisen aan hem gesteld, getraind, maar alleen vriendelijk met geduld de roedelregels duidelijk gemaakt.

alvast even de link naar de tips bij verlatingsangst.
http://www.hondenpage.com/honden-encyclopedie/wid_38-Alleen-thuis-blijven.php

verkeerde misschien ook nuttig, want tips voor pups zijn heel zinvol.

dit is die ik bedoel. http://www.hondenpage.com/honden-encyclopedie/wid_137-verlatingsangst.php

Dit komt idd heel veel voor bij asielhonden. Is dit niet verteld? Hebben jullie hier niet rekening mee gehouden? Ik zou het even afwachten en de buren vertellen dat het hier om een asielhond gaat. Als ze hier geen begrip voor hebben, is dit heel vervelend. Want ook met gt is de hond hier niet binnen een week vanaf.

Wat zijn de Hiërarchieregels?
Er zijn zes hierarchieregels:

1. De mindere (de hond) meldt zich bij de meerdere (de baas) als de meerdere daarom vraagt.Veel honden krijgen de hele dag door aandacht en raken daar helemaal door verzadigd. Waardoor jij als baas niet meer zo leuk bent. Binnen nog wel, maar buiten zijn er zoveel andere leuke dingen en die baas is er straks ook nog wel.
Daarom is het belangrijk om deze regel toe te passen. Negeer de hond als hij uit zichzelf naar je toekomt. Roep hem bij je als hij ergens rustig ligt en geef hem dan alle aandacht. Verbreek zelf deze aandacht weer. Ga niet te lang door, zodat de hond uit zichzelf al wegloopt.
Let ook eens op het begroetingsritueel. Het begroetingsritueel staat vaak in verband met verlatingsangst. Als we thuiskomen begroeten we de hond vaak enthousiast. Terwijl je eigenlijk wil dat weg gaan en thuis komen heel normaal zijn en bij de dagelijkse dingen horen.
Het beste is bij thuiskomst de hond te negeren. Pas als je rustig je jas hebt uitgetrokken en de hond is rustig, roep hem dan bij je.

2. De meerdere begint en eindigt het spel.
Vaak heeft hond heel veel speeltjes die allemaal op de grond verspreid liggen. Doordat hij altijd toegang heeft tot deze speeltjes zijn ze voor hem niet meer zo interessant. Ruim daarom alle speeltjes op, eventueel kun je 1 speeltje laten liggen en die wekelijks ruilen voor een ander speeltje.
Een hond speelt niet ‘zomaar’. Ook voor hele jonge honden is spelen een manier om kracht te meten en status te bepalen. Tijdens het spelen vindt een dominatiebepaling plaats. Als je met de hond gaat spelen is dan ook van belang dat je het laatste spelletje wint en dat jij als baas het spel start en eindigt.
Een spel start je, door zelf een speeltje te pakken en de hond uit te dagen mee te spelen. Een spel eindig je door zelf het speeltje weg te leggen, blijft de hond in je broek hangen of springen naar het speeltje, dan moet je het spel duidelijk eidingen, bijvoorbeeld door de hond op zijn rug te leggen. Let bij het op de rug leggen altijd op de emotie van de hond te zien aan zijn staart en oren.
Leer de hond ook het verschil tussen ‘vast’ en ‘los’. Een hond weet nog niet wat los is, dat moet je hem nog leren. Door hem uit te dagen met een speeltje wil hij het speeltje vastpakken, zeg dan ‘vast’. Als hij het speeltje goed vasthoudt, pak dan een brokje en hou die onder de neus van de hond, zodra de hond loslaat, zeg je ‘los’. Zo leer je hem het verschil tussen los en vast.

3. De mindere maakt plaats voor zijn meerdere.
Bij (wilde) honden zie je dat een meerdere altijd een ‘vrij pad’ heeft. Alle andere honden gaan voor hem aan de kant en zullen hem niet in de weg liggen. Ook zullen ze nooit ‘per ongeluk’ tegen hem oplopen.
Als de hond voor ons gaat liggen, dan stappen we niet om hem heen. Schuifel met je voeten tegen de hond aan, zodat hij aan de kant gaat. Dit kun je door het hele huis doen, zodat de hond gaat leren dat de enige plek waar hij rustig kan slapen zijn bench is.
De bench is voor de hond altijd een rustplek. Hij mag daar dan ook nooit gestraft of lastiggevallen worden. In de bench heeft de hond altijd rust. Leer dit ook aan kinderen, dat als de hond in zijn bench ligt, hij met rust gelaten moet worden.

4. Degene die voorop loopt is de roedelleider.
De roedelleider bepaalt welke kant de roedel opgaat. Hij loopt dan ook voorop en leidt de weg.
Loopt de hond voor je uit, draai dan telkens de andere kant op. Ook tijdens de uitlaatronde loop je als leider voorop en draai je om als de hond voor jou uitloopt. Loop ook regelmatig eens de andere kant op, hoe onvoorspelbaarder de wandeling, hoe meer duidelijk is dat jij leidt.
Loopt de hond los, zorg er dan voor dat de hond jou in de gaten houdt. Dit doe je door je regelmatig te verstoppen. Loopt je hond vooruit, verstop je snel achter een boom. Door de schrik zal hij leren beter op te letten.
Belangrijk bij deze regel is ook de ‘deurtraining’. Een leider loopt ook als eerst door een nauwe doorgang. Train dit met de deuren in huis. Je doet de deur open, springt de hond op, dan doe je snel de deur weer dicht. Is de hond weer rustig dan probeer je weer de deur open te doen. Alleen als de hond netjes blijft zitten en jou eerst door de deur laat gaan, waarna jij de hond toestemming geeft om te komen, mag de deur open blijven. Om dit bij alle deuren te krijgen moet je oefenen met verschillende deuren. Na een aantal deuren zal de hond gaan generaliseren.

5. De meerdere eet eerder dan de mindere.
In een roedel eten de hogere in rang het eerst de beste delen van het karkas op.
Geef daarom de hond te eten nadat je zelf gegeten hebt. Dit geldt als het tijdstip van zelf eten en het eten van de hond vlak bij elkaar liggen. De hond geeft je dus niet te eten, vlak voor je zelf aan tafel gaat, of als je staat te koken.
Het is geen probleem om de hond bijvoorbeeld een half uur voordat je zelf gaat koken eten te geven.

6. De ranghoogste is altijd hoger gepositioneerd dan de ranglagere.
Dit betekend dat de hond bij voorkeur niet op de bank of op bed mag. Ook mag de hond niet op je klimmen. Zorg dat je altijd hoger gepositioneerd bent dan de hond.
Volwassenen moeten de hond ook kunnen ‘overmeesteren’. Door over hem heen te hangen en eventueel zacht te grommen gaat de hond zich overgeven. De hond gaat op zijn rug liggen, draait zijn kop weg en geeft daarbij zijn keel blood. Zijn staart klemt hij tussen zijn poten om zijn anaalklieren af te schermen. Ook blijft hij heel stil liggen. Dan heeft de hond zich overgegeven.


Wanneer pas je de regels toe?
Bij een pup begin je vanaf dat je hem in huis hebt met het toepassen van de hierarchieregels.
Een pup past de regels al in het nest toe. Kijk maar naar pups onderling. Ze ‘spelen’ maar zoals bij elk spel gaat het om wie er wint. Daar zijn pups ook al mee bezig! Gegrom bij de voederbak en om speeltjes komt ook al voor. De moeder corrigeert haar pups ook al als ze te veel opdringen of de regels negeren.
Als je bij een pup de regels goed toepast, heerst er duidelijkheid bij de pup. Hij weet waar hij aan toe is. Let er op wat je bij een volwassen hond niet zou tollereren, tollereer dat ook niet bij een pup!
Hou de regels aan tot na de tweede puberteit, die begint tussen de twaalf en veertien maanden. Als je tot anderhalf jaar heel duidelijk bent geweest naar de hond is dit een gewoonte geworden. Nu kun je af en toe afwijken van de regels als jij dat goed vindt en als het goed gaat. Merk je dat er problemen van komen, ga dan terug naar je regels. Je hond is dan meer gebaad bij duidelijkheid en begrijpt niet dat het soms wel, soms niet mag.
Hoe dominanter je hond, hoe belangrijker de regels zijn. Hoe onderdaniger je hond, hoe meer je de regels kunt versoepelen.

Bij een oudere hond met probleemgedrag begin je met de regels en zal je binnen twee weken een behoorlijke verandering in je hond zien. Voor de hond is het nu duidelijk waar zijn plek is. Door die duidelijkheid word je hond een stuk rustiger. Hou die duidelijkheid vast. Na een tijdje, als je denkt dat je hond eraan toe is, kan je wat versoepelen. Zie je dan het probleemgedrag terugkeren, houdt dan de regels strak. Daar voelt je hond zich duidelijk prettiger bij.

Mag een hond dan nooit op schoot?
Niet zolang de rangorde niet duidelijk is. Bij heel veel honden kan je na en tijdje de hond best eens op schoot nemen. Jij vraagt hem dan bij je en zet hem weer op de grond als je er genoeg van hebt. Jij leidt, jij beslist. De meeste honden kunnen als ze volwassen zijn prima een keer op schoot, een keer op de bank, eens voor je uit lopen zonder dat er probleemgedrag onstaat.
Sommige honden hebben echter die duidelijkheid nodig en raken in de war als ze soms privileges krijgen die ze eigenlijk niet toebehoren. Kijk daarbij goed naar je hond.

Hartstikke bedankt voor al jullie tips

We hadden inderdaad begrepen dat verlatingsangst vaker voorkomt bij asielhonden. Bij zijn oude baas kon de hond (in het bijzijn van een andere hond) voor een aantal uur alleen zijn. Laatst waren mijn vriend en ik twee uurtjes van huis. Dit was misschien een beetje naief van ons, maar wij dachten dat Joep dit wel zou kunnen i.v.m. het goed alleen kunnen zijn in de oude situatie. Toen we van huis gingen hebben we twee minuutjes gewacht onderaan het portiek en zijn in alle rust vertrokken. Toen wij terugkwamen was het ook stil, echter, de buurvrouw vertelde dat Joep achter elkaar bleef janken en blaffen. We vonden dit heel vervelend om te horen maar nog zieliger dat Joep dit zo stressvol ervaren heeft

Misschien is het inderdaad verstandig Joep nog te laten wennen aan de nieuwe situatie en hem zo lang nog even onder te brengen bij mijn ouders.

Raden jullie ons aan nog even te wachten met gedragstherapie of hier al mee te beginnen?

Ik zou hem en maandje laten acclimatiseren met inachtneming van de rangorderegels en dan even kijken hoe het gaat. Zo krijgt hij de tijd om meer rust en zelfvertrouwen te krijgen. Dit heeft hij weer nodig voor de training.

Dan zou ik langzaamaan de training oppakken.

Wat jammer dat hij nu inderdaad en negatieve ervaring bij jullie heeft opgedaan, maar dat is nu eenmaal zo.

Straks van voren af aan weer beginnen.

Buren waarschuwen wat ik las is als je de training op de juite manier doet mijns inziens helemaal niet nodig.
Dit is alleen maar noodzakelijk als je hond toch de kans krijgt om in paniek te raken en dat moet je dus juist voorkomen door de stappen niet groter te maken dan hij aankan.

Het is wel handig als je eenmaal zover bent dat je langer van huis kunt, dat de buren een oortje te luister leggen om te checken of het ook inderdaad goed gaat en jou daarvan verslag willen doen, zo ben je er op tijd bij als er sprake is van een terugval.

Maar nu eerst maar even rust in het geheel.

Ik hoop dat jullie heel veel fijne jaren gaan krijgen (en niet te snel ontmoedigt raken he, maar zo klink je ook niet )

Hij is nog maar kort bij jullie maar een gedragstherapeut kun je natuurlijk proberen.Wij hebben het ook gedaan met een hond ze geven goede tips en en ik kreeg ook een lijst wat je da moet gaaan doen.Succes

Een opkikkertje.. bij mijn eerste hond ging het best heel vlot met bovenstaande en juiste introductie van de bench.

mijn andere hond is een lastiger verhaal,maar daarin speelt zijn achtergrond een belangrijke rol.

Ik wil jullie niet ontmoedigen, maar ik heb ook een asielhond en daar gaat het ook lastig bij. Hij blaft of jankt niet, maar blijft onrustig door het huis draven. Ja, daar houd hij op een gegeven moment mee op, maar hij zit zichzelf zo op te winden dat hij steevast de dag erna diarree heeft.

De dierenarts raadde een bench aan, maar ik vind die dingen zo duur voor een experiment om te kijken of dat werkt...

Met Jip gaat het ook beslist niet van een leien dakje, die heeft teveel stress in z'n lijf.
Toch ben ik nog steeds heel aktief om van alles in te zetten dit er uit te krijgen. Gedragsmatig, homeopatie etc
Het ging lang goed genoeg, maar door een terugval toch weer mis.
Bij Jip werkt de dichte bench niet, open is het wel zijn hol, maar zal er niet ingaan als ik er niet ben.
Misschien kun je er een lenen of huren om te kijken of het wat is?

Misschien is zo'n bench inderdaad wel een idee. Heb vaker gelezen dat dit voor veel honden een vertrouwde en veilige plek is. Ik merk bij Joep dat hij nu ook al vaak een beschutte plek opzoekt en dan is een bench voor de rust misschien wel zo prettig.

Hoi Maureen,

Ik kan je als je er met de normale methodes, die hier vast te vinden zijn op dit forum, wel een tip voor geven. Echter is dit behoorlijk ingewikkeld om dit kort en bondig uit te leggen in het kort komt het neer op ontspannen op commando. Je leert je hond te onspannen door massage, hier geef je een commando bij. Wanneer je je hond alleen gaat laten geef je eerst het commando 'blijf' of 'tot zo' of iets dergelijks en daarna het commando dat hoort bij ontspannen voor je hond. Wanner je vaak genoeg de ontspanningsoefening doet, zal hij het commando van ontspannen koppelen aan een lichamelijk ervaring. Verlatingsangst heeft immers ook meestal te maken met stress die zich dan ook lichamelijk uit.

Kijk eens op bridgeandtarget.nl/index.php?id=18 (wel even www. ervoorzetten ). Hier staat het helemaal uitgelegd. Er zijn nog niet zoveel mensen die met SATS (mogen) werken, maar het is een geweldige manier om met je hond om te gaan.

Groeten, Spiky en baas

wij hebben het met budha ook gehad.
we zijn met bloesems en hele korte stukjes beggonen.
we zijn nooit boos geworden om dingen die uit zijn verlatings angst kwamen.
ook hebben wij alle wegaan rituelen zoals schoenen aandoen jas aantrekken omgegooid.
zoals je jas aan trekken en dan tv gaan kijken.
je schoenen aan doen en dan gaan koken enz.
bij ons is het met veel geduld na een half jaar over gegaan.
nu kan hij makkelijk alleen blijven thuis en bij de winkel.....

Ik zou als je langer weg gaat, de hond naar je ouders brengen (als dit mogelijk is). En de tijd alleen thuis heel langzaam opbouwen, net alsof je een pupje hebt. De hond heeft nu de angst dat hij weer in de steek wordt gelaten door zijn baasje (net als toen hij naar het asiel werd gebracht), dus hij moet leren vertrouwen dat jullie gewoon weer thuiskomen.

Hebben jullie ook een andere deur waar jullie uitkunnen behalve de voordeur?
En op welke verdieping zitten jullie?

Want als het probleem zich alleen voorkomt als je de voordeur uitgaat, dan assioseert hij de voordeur met alleen zijn.
Wat je eventueel kunt doen is een paar keer uit een raam klimmen en door de voordeur weer naar binnenkomen.
En dit een paar keer per dag en dan afbouwen.

Maar zo leert hij de voordeur zien als er komt iemand.

En natuurlijk niet enthosiast begroeten, eigenlijk gewoon negeren bij binnenkomst.

En een gt in schakelen is nooit een slecht idee.

groetjes

We hebben i.v.m. al het bovenstaande toch een telefoontje gewaagd naar een gedragstherapeut. Zij gaf aan dat Joep n.a.v. onze bevindingen waarschijnlijk geen last heeft van verlatingsangst. Dit omdat het alleen zijn binnen de woning wel goed gaat en dat bij echte verlatingsangst ook al problemen met zich mee zou moeten brengen. Ze vertelde tevens dat de problemen, zoals velen van jullie al zeiden, hoogstwaarschijnlijk voortkomen uit alle stress welke hij heeft opgedaan door de overplaatsing. Het probleem van alleen zijn zou na verloop van een aantal weken minder kunnen worden. Joep heeft in 3 weken tijd zijn oude baasje gezien, alle verzorgers uit het asiel en ons. We hebben afgesproken dat we, indien er geen verbetering inzit, haar laten langskomen om te kijken hoe we het het beste kunnen aanpakken.


@ Gerdine: Wij wonen op de 4e etage. De voordeur is de enige manier om de woning te verlaten. Wel zouden we via het balkon bij de voordeur kunnen komen. Misschien is Joep hierdoor wel gefocust op de balkondeur waarna wij hierna rustig via de voordeur kunnen binnenkomen?

@ Angela: Vr, za en zo zullen wij Joep in ieder geval voor die paar uurtjes naar mijn ouders brengen. Hopelijk leert hij via deze weg ook dat wij na verloop van tijd hem wel weer komen halen, ondanks het feit dat hij daar niet helemaal alleen is.

@ Parravliss: Fijn te horen dat het met jullie hond nu zo veel beter gaat. Het geeft mij goeie hoop na dit te lezen

@ Spiky en baas: Ik ga het direct lezen!

Wat goed dat je gebeld hebt, dikke pluim.
Ook voor je eigen gevoel wel geruststellend denk ik.

Dus nu inderdaad rust, reinheid en regelmaat. Oppas voorlopig, roedelregels toepassen en je hond de tijd geven om langzaamaan te wennen. Hardstikke goed.

Ik hoop dat over een tijdje er weer helemaal rust in de hond en jullie is en er geen verlatingsproblemen meer zijn.

Zo wel dan weet je nu de juiste weg te vinden.

Wens jullie heel veel fijne jaren samen

hallo

nou wij hebben ook een hond uit ht asiel hij was toen 7 maanden oud en hij is nu bijna 1.5 jaar wij zijn ook met hem in therapie geweest de meeste zeggen het helpt maar ik kan je zeggen ons heeft het totaal niet geholpen, het gaat nu op het moment nog slechter als vooreens.

mvg kelly