is dat raar?

Dag iedereen,
Vandaag op m'n werk in de pauze had een mevrouw haar hondje mee.. mickey en ik direct voor gans de cafetaria roepen 'oh een hondje' en ik er direct naartoe.. Ik heb zeker 20 minuutjes mickey op men schoot gehad en hij vond het echt plezant hij bleef maar zitten en ik heb zelfs een lekje gekregen.. maar toen ik terug naar boven moest wou ik mickey niet meer teruggeven en ben ik ook heel beginnen wenen omdat ik mickey moest terug geven.. Het deed zo'n deugd om eens een 'levend' hondje in men armen te hebben.. later mss ga ik nog een nieuw hondje kopen maar nu nog niet.. ik ben er gewoon nog niet klaar voor en ik het het gevoel dat ik dan precies skipke in de steek laat omdat ik zoveel aandact en liefde aan een nieuw hondje zou tonen en dat ik niet meer aan skipke zou denken.. gisteren toen ik in het station was en ik was op de trein aan het wachten kwam er juist een groep kinderen terug van kamp en 1 van die ouders had de hond mee van 1 van die kinderen en dat hondje direct springen en knuffelen.. maar ik kon het gwn niet meer aan en ik ben naar het perron gwst en toen beginnen wenen.. en ook tijdens rijlessen als er een hondje passeert kijk ik meer naar dat hondje dan naar het verkeer.. maar gelukkig is men papa bij mij.. zijn die gevoelens dat ik heb normaal of stel ik me aan dat vraag ik me echt af! en is dat nog normaal dat ik nog zoveel verdriet heb om skipke dat op 26 januari gestorven is.. pff ik mis hem zo!! Ik heb vaak veel verdriet dat ik gwn niet kan wenen en dan krop ik dat allemaal op..
Vele groetjes Anne-Laure xxx

ach meissie..weet wat je bedoel..leef met je mee..je hondje is altijd bij je,,in je hart...enne over een tijdje mischien een nieuw hondje.waar je al je liefde aan kunt geven...en skipke kijkt dan tevreden van boven op je neer,,,dat jij weer een maatje hebt..liefs van hill xxx

Anne-Laure, nee het is helemaal niet raar dat je dit zo ervaart. Het hoort bij het rouwen maar is bij jou zo heftig omdat Skipke alles was en er nu zo'n enorme leegte is ontstaan.

anne-laure wat een mooi skip had je,hij leek me nog niet erg oud?of vergis ik me?
het is normaal hoor dat je begint te wenen,heb ik ook gehad net na de dood van mijn allerbeste vriend,hier hebben wij wel kort derop ook weer een pup gehaald ,en heeft mijn verdriet wel wat kunnen stillen,maar er lopen hier ook nog andere hondjes rond,dat is natuurlijk weer anders,bij jou zal de leegte ook een rol spelen met je verdriet,
misschien over een tijdje kan je je weer toeleggen op een ander hondje als je wil???

Lieve Anne-Laure,
Jij stelt je absoluut niet aan. Echt waar. Maar lieve meid, je schrijft dat je nu nog geen ander hondje wil, omdat je bang bent dat je Skipke dan vergeet en je schuld gevoelens krijgt. Maar geloof me...jij zult nooit en te nimmer jou Skip vergeten. Geloof me. En ik weet zeker dat Skip vanaf boven over je schouder mee kijkt en jou het geluk van een ander hondje gunt. Ik weet zeker dat een ander hondje jou heel erg goed zal doen. En inderdaad, volgende week nog niet. Maar als je er aan toe bent. Geen enkele hond zal Skipke kunnen vervangen. Maar je hart zal groot genoeg zijn om liefde te geven aan een nieuw hondje. Geloof me. Skip zou dit ook willen, want als jij weer een stukje zonneschijn in je leven hebt zal Skip erg trots op zijn vrouwtje zijn.

Dikke knuffel van mij.
Jacq

Het is niet gek hoor dat je moet huilen als je een ander hondje hebt. Ik krijg altijd een brok in mijn keel als ik caviaatjes zie, ik moet dan altijd aan mijn kleine Joepie denken. En het is al bijna 2 jaar geleden dat we hem hebben moeten laten gaan. Als ik dan even langer naar de caviaatjes kijk, word ik heel rustig. Ze zijn mijn Joepie niet! Joep was heel anders.

Zo is het ook met honden. Je denkt gelijk aan je lieve Skip, maar als je rustig kijkt, lijken ze helemaal niet op Skip toch? Skip was en blijft bijzonder en geen hondje zal op hem lijken of kunnen vervangen.

Sta het toe dat je geniet van andere hondjes. Skip zou dat zo fijn voor je vinden! Je lieve vriendje zou alleen maar willen dat je gelukkig bent.

Ik denk dat een nieuw vriendje je heel gelukkig zal maken. Je hebt dan weer een vriendje dat je vast kunt houden en waar je leuke dingen mee kunt doen. Skip blijft bij je in gedachten!

Anne Laure
Je hoeft je niet schuldig te gaan voelen als je weer een hondje zou willen nemen je bent toch goed voor hem geweest en je hoeft hem nooit te vergeten wij hebben ook na het verlies van een hondje weer eeen pup genomen ze hebben altijd een plekje in je hart

Nee dat is niet raar hoor, je mist Sipke gewoon nog heel erg en dat zal ook altijd wel blijven maar dat gevoel krijgt een plaats.
Ik heb t zelf ook heel erg dat ik mijn hond mis nog altijd na bijna 2 jaar.

Toch heb ik na een jaar een andere hond, maar het gemis blijft natuurlijk. Deze hond heb ik uit slechte omstandigheden gehaald, als een soort eerbetoon aan mijn overleden hond (hoe vreemd dat misschien ook klinkt).

Misschien is reiki wat voor jou? Mij heeft het geholpen met het verwerken van het verdriet om de hond.

natuurlijk is dat niet raar...

jij houd gewoon nog steeds heel veel van skipke
ieder mens verwerkt zijn verdriet op een andere manier.
en als jij er nog niet aan toe bent om een nieuwe hond aan te schaffen gewoon nog niet doen... alles op zijn tijd...

en geloof me hoe onmogelijk het nu ook klinkt het verdriet slijt maar skipke houd altijd een plaatsje in jou hart...

heel veel sterkte

liefs nienke

Dag Anne-Laure,ja is normaal als je een hondje verliest er verdriet voor hebt,ons Smurf is nu op 27 april één jaar dood en hebben nog heel veel verdriet om haar ze word nog elke dag vernoemd,we hebben nu twee nieuwe hondje een chihuahua'ken Turbo één jaar geworden op 10 maart jl en een franse buldog Diezel één jaar geworden op 9 april jl,ze nemen veel verdriet weg maar ons meisje vergeten we nooit,we houden nu ook heel veel van ons twee ventjes,ik zei onlangs nog tegen mijn man,,ik had nooit gedacht zoveel van deze twee te houden"maar is gebeurd ze zijn ons leven nu en Smurf is onze engel in de hemel.Liefs Rina & Alexander likje en pootje van Turbo en Diezel

Tuurlijk isd dit niet raar.
Je mist gewoon jou hondje en bij het zien van andere komt het terug naar boven.Heel normaal hoor.
En tegen die tijd dat je klaar bent om een ander hondje te nemen merk je dat van zelf want dan pas ben je er aan toenVeel strekte lieve groetjes van Anita.

Hey,
Bedankt voor al die lieve berichtjes het doet echt goed om te weten dat er nog mensen zijn die je begrijpen!! en geen mensen die zeggen 'het is maar een hondje'.. Met mij gaat het niet zo goed vndg.. ik heb heel lang geslapen en voor de rest niet veel gdn een beetje naar tv gekeken.. ik heb gwn geen energie voor niks! toen ik skipke nog had ging ik altijd naar hem als ik het moeilijk had en knuffelde ik hem en hij fleurde me altijd op en hij gaf me altijd moed om verder te gaan maar nu heb ik hem niet meer.. m'n enige vriend die ik had.. Skip was niet alleen een hondje voor mij hij was gwn alles voor mij gezelschap, een echte vriend,.. maar nu heb ik het gevoel dat ik alles kwijt ben en voor alles alleen sta! ik heb wel men ouders, zussen, jullie allemaal die me steunen maar dat gevoel.. waarom kunnen die van hierboven me gwn mijn skipke niet terug geven.. ik hoop dat het niet onozel klinkt.. ik wil voorlopig nog geen ander hondje geen enkel beestje kan skipke vervangen.. ik wil gwn zo graag skipke terug!!
Liefs, Anne-Laure

hallo,
ik begrijp je verdriet heel goed heb vorige week mijn liefste sjauke moeten laten inslapen en ik weet ook niet meer wat ik moet doen.
mij sjauke was alles voor mij ik zelf ben invalide en ons sjauke was altijd bij mij ze was de enige die ik echt vertrouwde ik doe niets anders dan wenen nu maar niemand begrijpt mij ze zeggen neem een ander hondje maar dat kan ik niet begrijpen ze dan niet dat sjauke alles was voor mij en dat ze niet te vervangen is ik wil geen ander hondje ik wil sjauke terug ik zou men leven geven voor ze nog één keer in mijn armen te hebben.
ik wens je ook veel sterkte en hopelijk wordt de pijn wat beter.
als je graag eens praat je kan altijd bij mij terecht we kunnen elkaar mischien helpen het verdriet te verwerken.
sterkte

ik begrijp het echt ik heb at ook met mijn kat gehad want diet is mijn eerste hond heel veel verdriet
ik hoop dat beter gaat