i miss you so much

6 december 2009 is me hondje boomer overleden
in september zijn we naar de dierenarts gegaan om een echo te maken
daarin bleek dat zijn hart aan 1 kant was losgegaan van het draadje waar die aan vast zat (ik weet ff niet meer hoe het heet) en dat hij niet lang meer te leven had
Toen ik dat te horen kreeg storte me wereld al in
ik kon altijd alles tegen hem zeggen en hij begreep me ook
als ik verdrietig was vrolijkte hij me altijd weer op
half oktober kreeg hij medicijnen
hij moest er 2 sochtends en 2 savonds
allemaal verschillende medicijnen, die hem eigenlijk nog in leven hield
vrijdag 4 december had hij nog gegeten en zijn pille op alles leek goed
de volgende dag was me moeders vriend jarig en heel me familie was er, het leek dat hij toen al afscheid nam van iedereen, hij ging bij iedereen op schoot zitten
hij had die dag niet veel op
de volgende dag at hij helemaal niet
hij kon amper staan, en zat maar lucht te happen (wat ik toen pas te horen kreeg van de dierenarts) rond 6 uur savonds kwam me moeder hysterisch naar me toeen zei dat boomer in de keuken dood lach te gaan
ik rende naar de keuken en zag hem daar liggen
me moeder was de dierenars aan het bellen ondertusse en ik was helemaal overstuur en aan het huilen
hij had nog net de kracht om zijn hoofd omhoog te doen en me aante kijken, hij keek me met doordringende ogen aan, alsof hij wou zeggen, bedankt voor wat jullie hebben gedaan
en toen legde hij zijn hoofdje neer en deed hij niks meer
we reden snel naar de dierenarts en uit zijn neus kwam allemaal schuim
toen de dierenarts naar zijn hartje keek, schudde hij zijn hoofd en zei dat zn hartje niet meer klopte, ik werd helemaal gek, en alles brak vanbinnen
de volgende dag hadden we hem weer opgehaald bij de dierenarts en reden naar het crematorium, eik ben nog ff alleen met hem geweest toen we weg moesten, wou ik echt nog niet gaan, ik wou hem niet hier achterlaten met de gedachten hem nooit meer te zien
we hebben hem laten cremeren en ik kreeg een hangertje met zijn as erin
die ik elke dag draag en nooit af zal doen
met de dag word het gemis steeds erger, ik heb van die dagen dat ik er niet meer tegen kan, ik blijf maar tegen mezelf zeggen dat ik meer had kunnen doen voor hem, dat ik het had kunnen tegenhouden, maar me vriendinnen zeggen dat ik alles had gedaan voor hem, en het eenmaal zijn tijd was.
ik zelf ook ik mag niet egoistisch zijn, en hij had ook pijn, hij heeft nu vrede daarboven.

1 dag later begonnen de dromen over hem, dat hij voor me deur stond en ik het open deed, en dat ik hem wou aaien en dat tie ineens weer weg was
huilend werd ik elke keer weer wakker en nu nog steeds, smorgens ben ik zo moe van die droom en uitgeput, snachts als ik wakker word ga ik ff drinken, kom ik terug in me kamer zie ik boomer ineens op me bed liggen, ik heb zo gevoel dat ik helemaal gek aan het worden ben
altijd voor dat ik ga slapen praat ik tege een foto van hem en steek een kaarsje aan
me moeder heeft het al een plekje gegeven dat hij er niet meer is, maar dat kan ik gewoon niet, het doet me pijn hem los te laten

r.i.p boomer, forever in me hart ! rust in vrede

Wat een verhaal zeg!

Veel sterkte de aankomende tijd!

Lief Samantha

wat een verhaal... poeh...


Veel sterkte !!

Liefs.

Jeetje joh, dat is niet niks...
Natuurlijk mis je hem verschrikkelijk.
HEEL VEEL STERKTE toegewenst!

Groetjes, Anita.

heel heel heel veel sterkte!

heel veel sterkte met dit grote verlies

Hey Sharona,
Wat een verdrietig verhaal. Je kunt Boomer nog steeds niet los laten. En dat is logisch. Je hield én houdt nog zoveel van hem. Dan is de dood zo definitief en vooral ongewenst. Maar het is er toch. En de dood heeft voor Boomer verlossing gebracht van pijn en benauwdheid. In jouw'n hart zal hij voor altijd verder leven. Neem de tijd om te rouwen. En het is waar, iedere dag die je verder leeft wordt moeilijker, het gemis wordt erger. Misschien is het een idee om al je gevoelens voor Boomer op te schrijven in een dagboek. Speciaal voor je lieve schat. Je mag jezelf niet schuldig voelen, je kon niets meer voor hem doen. Alhoewel, je was bij hem op het moment van sterven, hij was in ieder geval niet alleen en dat is toch een fijne gedachte!!! En Boomer had zichzelf geen betere vriendin kunnen wensen dan jou!!! Hou daar aan vast. Hoe dan ook, ik wens jou en ook je moeder heel veel sterkte voor nu en in de toekomst!!!
Liefs Jacq

Hey Sharona,
Ocharm meisje wat erg voor je!! maar ik begrijp echt hoe je je voelt!!! Jou verhaal lijkt heel goed op dat van skipke.. Van mij is het juist of ik nu maar begin te beseffen dat het beestje niet meer terug keert.. dat beeld van skipke dood in z'n dekentje ga ik echt nooit vergeten ik zie het nog helemaal voor mij en toen ik skipke vond stortte m'n wereld ook in!! ik heb nog zeker een kwartier bij hem gezeten en ik hoopte dat hij nog zou beginnen ademen maar niets meer.. Je hebt echt alles gedaan wat je kon voor Boomer en hij is je daar zeker dankbaar voor daar boven! Ik weet het van mezelf dat het gemis echt verschrikkelijk is! soms als ik alleen thuis ben praat ik nog tegen Skipke ook al is er niemand meer.. Heel veel sterkte!! Liefs Anne-Laure x

Dat is zeker een heel verhaal je bent ook zo aan je hondje gehecht wij hebben dit ook al een paar keer meegemaakt maar het verdriet krijgt ook weer een plekje.Sterkte

Jeetje wat een verhaal heel veel sterkte

heel veel sterkte toegewenst,Boomer is nu op een plek zonder pijn



gr liesbeth

heel veel sterkte op al de moeilijke momenten.
Sluit je hondje in je hart en daar draag je hem altijd en overal mee naartoe.

liefs monique en toke

heel sterkte meisje

Liefs, sharona