In laten slapen..

Zoals ik eerder had aangegeven heb ik de Prins vers vlees in huis gehaald omdat hij niet meer at. De eerste dag met Prins ging heel goed, hij vond het lekker en at het op. Nu wilt hij die ook niet meer, niks is goed. Uit zijn bakje niet, met een lepeltje niet, met de hand niet. Alleen zijn snacks eet hij nog op en wat gebraden kipfilet plakjes.
Na 2 dagen aankijken heb ik vandaag de dierenarts gebeld. Die vertelde me dat ik me moest voorbereiden omdat het einde er nu echt aan kwam. Een hond die niet eet, eet niet zomaar niet. De dagelijkse pijnstiller pept hem even op maar het is duidelijk dat hij pijn heeft omdat hij niet eet. De arts stelde voor om dit weekend goed afscheid te nemen en maandag te bellen om een afspraak om thuis te komen.
Hij eet niet, dus heeft hoogstwaarschijnlijk pijn. Als hij wat eet aan voeding ligt het er na 10 minuten uit omdat hij het niet kan verdragen. De tumor is over zijn hele lichaam verspreidt en zorgt ervoor dat hij misselijk wordt en gaat braken.
Tot zo ver denk ik dat het misschien het beste is voor hem. Hem verlossen van zijn pijn.
Maar het is zo dubbel omdat hij nog vrolijk is en schooit om zijn snoepjes. Als ik thuis kom springt hij tegen me aan en rent door het hele huis, blaft meteen om een snoepje.

Is niet eten een goede reden om er voor te gaan? Of moet ik wachten tot hij geen levenslust meer heeft? Althans dat het wat slechter gaat. Hij doet het nog zo doet. Al is hij het laatste wat ik kwijt wil, egoistisch kan en mag ik niet zijn in zo een situatie. Maar hij wilt nog zo graag..

Vandaag willen we het even aankijken omdat hij het nog zo goed doet, morgen gaan we een beslissing nemen.
Niet omdat ik overtuigd wil worden, maar het is fijn om in zo een situatie een bevestiging te krijgen van anderen die het ook meegemaakt hebben.
Is het goede moment aangebroken of nog even niet?

Alvast bedankt

Hallo özgür,

Als hij nu echt niet meer wil eten,dan duurt het idd niet lang meer.

Ik keek laatst al naar de foto's op jou profiel en toen vond ik zijn buikje op de foto al erg dik.

Ik zou ook kiezen voor geen lijdensweg voor hem,en hij ziet er nog zo goed uit hè!

Ik snap dat als je hondje nog rond huppelt..waar ik zelf erg bang voor zou zijn is dat de tumor straks knapt in zijn buikje,en dat zou ik verschrikkelijk vinden.(want wat dan,veel lijden door het breken van de tumor?)
Waarschijnlijk is hij nu ook zo fit door de medicijnen.

ösgür ik wens je veel sterkte,en het blijft een lastige beslissing,maar het zit er nu wel echt aan tekomen.Knuffel veel met hem,praat met hem.Geef hem extra liefde.

Sterkte!!

Soraya&Mila.

Vind het moeilijk voor jou om nu een keuze te moeten maken. Denk aan je hondje, en wat voor hem het beste zou zijn. Wens je veel sterkte toe, en een dikke kus aan je hondje van ons.

zeer moeilijke keuze
doe wat jij het beste vind voor je hondje.
heel veel sterkte!

Dank je wel Soraya. Ja zodra hij begint te rennen geef ik hem direct geen aandacht omdat hij dan stopt en rustig word. Dan loop ik naar hem toe en aai ik hem flink. We letten goed op met wild doen ed. Ook staat er nu de hele dag een stoel voor de trap zodat hij niet naar boven kan, alleen met slapen maar dan til ik hem op.
Zijn buik is inderdaad dik en wordt met de dag dikker. Als hij geen levenslust meer had dan was de beslissing ook makkelijker geweest maar dit is zo moeilijk. Al weten we dat hij ziek is, omdat hij zo vrolijk is lijkt het gewoon alsof je een gezonde hond gaat laten inslapen. Dat maakt het moeilijk.
Niet eten, is pijn. Maar waarom dan nog zo vrolijk als hij zo veel pijn heeft?
Maar goed, nogmaals bedankt..

Ik hou zelf altijd aan: als ze gaan tonen dat ze pijn hebben, is het over.

Honden zijn bikkels, die laten niet zo snel zien dat ze pijn hebben. Pijn laten zien is laten zien dat je zwak bent, en dat is voor een dier niet praktisch. Dan ben je kwetsbaar.

Daarom, als ze pijn laten zien, hebben ze écht pijn. Gaan ze ook nog eens piepen (zoals mijn eerste hond) dan hebben ze eigenlijk heel erg pijn. Er is nog een stapje erger, gillende pijn. Dat is dan gewoon echt heel erg.

Als je kan zien dat je hond pijn heeft, dan zit je gewoon heel dicht bij het einde. Vandaag, of morgen, of volgende week... het is zeer nabij. Maar alleen jij kunt beslissen of het genoeg is met de pijn.

Dat is een beslissing die enkel jij kan maken denk ik
Maar als een dier onnodig pijn gaat lijden en er niets aan te doen is, dan zal je die vreselijke beslissing moeten nemen

Bedankt allemaal.
Dat is het punt ook. Hij eet niet maar in tegendeel is het net een hondje van 5. Daarom ben ik bang de verkeerde beslissing te nemen. Ik weet niet of hij nu zodanig pijn heeft dat hij niet meer kan. Het is zo dubbel heb er geen woorden voor.
Maar net als wat je zegt, ze zijn bikkels..

Overigens had Chico ook pijn, hij gromde naar me als ik over hem heen leunde: "laat me met rust". Hij zakte door zijn achterpoten en kón niet meer. Maar hij was euforisch als we gingen lopen, en ging uit zijn dak toen hij zich realiseerde dat we met de auto (naar de dierenarts ) gingen. Maar ik moest hem in de auto tillen, bij de voorstoelen, want hij viel om en lag in de goot.

Hij was helemaal blij toen we reden, helemaal opgewonden. Maar bij de dierenarts was hij binnen 3 seconden weg van de spuit. Hij was op.

Ik wilde eerder reageren maar ik kon het niet. Heb je tekst meerdere malen gelezen en reageren lukte me gewoon niet. Loop al de hele dag te huilen en te tobben met de vraag, wat nu? Omdat het vandaag weer een moeilijke dag was. Hij hijgt nu ook aan een stuk door terwijl hij dat al een paar weken alleen overdag deed met warm weer.
Het zijn de vragen die je gek maken. Hij eet niet, dus waarschijnlijk heeft hij pijn. Maar zijn snoepjes? Die eet hij nog goed. Levenslust heeft hij nog, maar wat als de tumor klapt? Wat als ik hem nu laat inslapen terwijl hij misschien nog een tijdje kon? Misschien wilt hij nog wel? En wat moet ik straks zonder hem? Kan geen leven bedenken zonder mn maatje.
Misschien denken sommigen, oh heb je haar weer met dr verhaal maar het is zo moeilijk. Hij is er nog maar als ik eraan denk dat hij er straks niet meer is lijkt het alsof ik door ga draaien. Zo moeilijk..
Bedankt allemaal

Wat ik doe is dat naar het rotste geval kijken.. (dan vallen de andere opties namelijk "mee") Wanneer je de hond zo door laat gaan met de kans dat het extreem pijnlijke gevolgen kan hebben in de zin van het knappen van bloedvaten/tumoren/etc.. Kun je beter deze pijn voor zijn en het einde voor je hond zo mooi en zo fijn mogelijk laten verlopen..
Echter kan ik niet voor jou aanvoelen/zien hoe of wat er kan gaan gebeuren. Jij bent zijn baasje, jij kent hem beter dan wie dan ook.. dit is helaas iets wat jij moet doen. En alleen al het feit dat je er zo mee bezig bent verteld mij dat je handeld in het welzijn van je hondje. En dus zijn alle beslissingen goed..

ozgur.

een beslissing nemen om je hond in te laten slapen is een van de moeilijkste beslissingen in je leven .
als er geen waarde meer voor je hond is, dan sta je je hond bij, om hem naar de andere kant te laten gaan.
als er echt geen verbetering in is dat je hond nog langer bij je kan zijn, ontneem hem dan niet een waardig afscheid.
pijn en verdriet is niet nodig voor je hond. jij kan hem zachtjes naar de ander kant over laten gaan.

en niemand denkt hier, daar heb je haar weer, veel van ons hebben dit ook mee gemaakt, het is het ergste om mee te maken, om je vriendje te zullem moeten missen, maar echt, pijn is niet nodig, als een hond niet meer wilt eten omdat hij het niet meer ziet zitten, is het tijd, bespreek het met je dierenarts.

en laat de dierenarts bij je thuis komen, neem samen de beslissing als het voor jezelf moeilijk is, laat je hem thuis bij je inslapen, voor jou veel verdriet, voor je hondje vrede en rust.

neem een wijs besluit. sterkte meis.

Je hebt gelijk Mandy. Gezien het rotste geval vallen de andere mee inderdaad maar dit is iets wat plots kan gebeuren, nu of over 2 maanden. Als ik het nu doe, misschien had hij nog 2 maanden kunnen genieten omdat hij nog levenslust heeft. Maar als ik nog langer wacht, misschien gebeurd het vannacht.
Ik weet het niet meer. Het lijkt wel alsof ik gek word. Ik hoop dat wij het mogen meemaken dat hij het zelf aangeeft.. Bedankt

Helaas weten wij als geen ander wat er nou door jou heen gaat.
In augustus 2009 hebben wij voor dezelfde beslissing gestaan.. ook onze rocky heeft nooit laten zien dat hij ziek was.
maar de (vervangende) dierenarts deed een echo en daaruit bleek dat hij een milttumor had die zachtjes was gaan bloeden.
Dezelfde middag na de echo liep hij nog kwispelend in het bos. ook hij wilde niet meer eten maar een koekje sloeg hij echt niet af.
Na een weeken tussen hoop en vrees belde onze eigen dierenarts dat wij niets meer voor hem konden doen.
(wij hadden tot die tijd nog hoop op een operatie)
Op dat moment was voor ons het allerbelangrijkste dat onze lieve klein bol rust kreeg.
En nog steeds heb ik heel erg veel verdriet om zijn verlies maar hij is altijd op de eerste plaats gekomen en toen op het allerbelangrijkste punt moest ik dus nog een allerlaatste keer voor hem kiezen en niet voor mezelf.
Dus hebben we hem diezelfde avond nog inlaten slapen.

wat ik je aankan raden is , maak foto's fimpjes, een afdruk van zijn pootje. bewaar een lokje haar enz enz
die dingen worden straks zo verschrikkelijk belangrijk!
Heel erg veel sterkte toegewenst!

Bedankt Willemijn. Jullie zijn echt top!

Waar jij nu doorheen is zo'n beetje het zwaarste wat je kunt doormaken.
Deze verantwoording weegt enorm zwaar.
Het gaat al langer niet goed maar wanneer is het genoeg?
Wat het zo zwaar maakt is dat jij de enige bent die in samenspraak met je DA kan beoordelen wanneer het moment van ondraaglijk lijden is aangebroken.
Soms geven honden hele duidelijke signalen "het is genoeg, ik wil niet meer", maar veel honden kwispelen ook nog tot de laatste ademteug als je tegen ze praat.
Dat is hun enorme will to please en verbondenheid met je.
Ik kan je alleen maar heel erg veel sterkte wensen in deze enorm moeilijk strijd en tijd.
Ik hoop dat je nu een fijne DA hebt met wie je kunt overleggen.
Ik stuur je wat positieve gedachten toe.

Het klinkt misschien heel hard wat ik ga schrijven, maar dit moet mij even van mijn hart.
Ik heb nu diverse topics van je gelezen. Je hondje heeft een tumor (vreselijk), kan al een tijd zijn voeding niet meer binnen houden, is misselijk, hijgt onophoudelijk (duidelijk teken van enorme pijn) enz.
Niemand die gek is op zijn hond moet eraan denken om een beslissing te maken en afscheid te nemen van iets wat je zo dierbaar is, je raakt een stukje van je hart kwijt en hebt vreselijk veel verdriet (ik wel tenminste)
Houden van is ook om niet egoístisch zijn en alleen aan je eigen verdriet en de moeilijke tijd denken die je tegemoet gaat.
Houden van is ook los durven laten, eerlijk zijn tegenover je maatje en deze van verdere pijn en ellende verlossen.

Wat vreselijk Sanne. Bedankt voor je reactie.
We moeten het beste voor hem doen en die inwendige bloeding hem besparen.
Er zijn zo veel mensen op aarde die het veel moeilijker hebben met allerlei situaties etc. Doe niet zo kinderachtig kom op denk ik dan bij mezelf maar dit is zo verschrikkelijk.
Vorig jaar augustus overleed een neef van me 2 uur voor de geboorte van zijn kind. We kregen te horen dat hij overleden was, 27 jaar en 2 uur later was zijn dochtertje geboren. Heftig was dat, pijnlijk maar zelfs nu hij er nog is doet dit mij meer verdriet. Maar goed. Bedankt voor de reacties

Bullsclan, vandaar dat ik ook zei dat sommigen zullen denken heb je haar weer.
Wij zijn bij 2 artsen geweest omdat de eerste niet duidelijk was. De 2e arts was eerlijk en vertelde dat hij niet echt pijn zou hebben maar dat het meer de druk is in zijn buik die voor vermoeidheid zorgt.
Je hebt gelijk, maar hij was tot nu toe altijd vrolijk en had levenslust. Sinds vandaag is dat een stuk achteruit gegaan maar tot zo ver gedroeg hij zich als een hond van 5.
Maak dan maar eens die beslissing. Een hond laten inslapen die nog o zo vrolijk is, al hoewel eten achteruit is gegaan inderdaad. In laten slapen terwijl hij nog duidelijk wilde? Nee.
Vanaf vanochtend ben ik het aan het overwegen, want nu merk ik dat hij opeens veel achteruit is gegaan. Misschien dat het morgen weer meevalt en het weer gaat, maar nu weet ik dat het voor hem te zwaar begint te worden. Snap je? Maar goed, ik begrijp je reactie helemaal. Hoop dat jij me ook begrijpt.

Özgür

Ook dit is voor ons zo herkenbaar!
Het verdriet is zo groot dat alles daarbij verbleekt.
Zelfs alle ellende van de hele wereld is niet zo erg als deze beslising nemen.
Het afscheid wat komen gaat is zo moeilijk en de hele wereld trekt in een waas voorbij.
maar uit dat alles blijkt alleen maar dat je verschrikkelijk veel van je maatje houd.
En dat je hem nog niet missen wil!
Het is nu je verstand die lijnrecht tegenover je gevoel staat en dat is zo verschrikkelijk moeilijk.
Je moet niet zeggen dat je kinderachtig bent want dit is wel degelijk echt! dit is jouw verdriet en dat is echt, dus niet denken mensen zullen me wel raar vinden.
Hier heb je altijd een luisterend oor.
Ik kan je alleen maar heel veel stekte toewensen met je beslissing want mijn hemel ik weet hoe zwaar die is.

dit gedicht heeft mij geholpen om de juiste beslissing te nemen , héél veel sterkte



Als ik eens broos en zwak zal zijn
en niet meer slapen kan van pijn,
doe dan wat nodig is. Want och.
die laatste dag verliest men toch.
Ik weet dat het je droef zal maken
dwing toch jezelf niet te verzaken:
Dan, meer dan enig andre dag
blijkt wat je liefde echt vermag.
Wij hadden 't jarenlang zo goed;
dat geeft ons ook die laatste moed.
Jij wilt toch ook niet dat ik lijd?
Laat mij toch gaan te rechter tijd
en breng mij waar men hulp mij biedt.
Eén bede slechts: verlaat mij niet!
Houd mij zacht pratend tegen j'aan
totdat mijn ogen breken gaan.
Je weet, al is het later pas,
dat dit heus voor mijn bestwil was.
Al gaf mijn staart zijn laatste groet,
ik lijd niet meer en dat is goed.
Treur niet omdat het lot bewerkt dat jij,
juist jij, mijn tijd beperkt.
Wij waren toch elkaar zo na!
Laat dat je troost zijn als ik ga.

heel moeilijk hierin raad te geven....het is zo een tweestrijd om een beslissing te nemen toch? Maar ik heb dit ook meegemaakt, en heb gewacht toch die echt niks meer at, hij leefde ook nog op zijn koekjes, maar na verloop eten ze die ook niet meer, het minderd en minderde, en dan is het tijd. Mijn DA zegt altijd als ze niet eten hebben ze pijn, en dan is de tijd aangebroken. Jij kent je hondje het best en jij zal moeten beslissen, hoe moeilijk dit ook is, maar ik wens je alvast heel veel sterkte toe en ik weet dat je de juiste keuze zal maken in het belang van je lieve trouwe vriend.

Sterkte

Martine

Natuurlijk begrijp ik je en heb zeker niet zoiets van "daar heb je haar weer" het is ook niet eenvoudig om een beslissing te nemen, maar wanneer je je hond zienderogen achteruit ziet gaan vraag je dan eens heel eerlijk af of hij nog wel een hondswaardig leven heeft en of je dit niet onnodig (voor jezelf) tracht te rekken. Het is heel zwaar een beslissing te nemen, maar ik ben zo blij dat het kan om je geliefde maatje verder leed te besparen, en zij niet zoals veel mensen onnodig moeten lijden om aan een einde te komen.
Hoe ziek ze ook zijn hebben de meeste honden zo af en toe een opleving waarbij je dan tegen jezelf kunt zeggen "zie je wel hij/zij heeft nog de wil" terwijl je eigenlijk heel goed weet dat dit niet meer zo is.
Mijn (overleden) reu had ook een tumor en wel degelijk pijn, hij liep soms nog als een jonge hond rond te springen, waardoor ik het weer een dag uitstelde om de DA te bellen.
Deze hond was mijn leven mijn alles en hij heeft mij door hele zware periodes heen geholpen. Ik hield godgruwelijk veel van hem (en mis hem nog elke dag)en ben letterlijk doodziek geweest van zijn overlijden. Maar ik moest van mezelf eerlijk zijn tegenover hem en hem verdere pijn en ellende besparen.

Heel veel sterkte! Kijk goed naar je hondje en wees eerlijk: wegen de fijne momenten op tegen de nare momenten? Is er nog uitzicht op een beter moment? Sterkte!

Heel veel sterkte met het nemen van een hele moeilijke beslissing.

Goh Özgür, wat een moeilijke beslissing!
Ik snap dat je erg twijfelt.
Heeeeeeeel veel sterkte toegewenst!
Bernadette.

Ook ik weet ( helaas) wat je nu meemaakt. Wij hebben vorig jaar Yara moeten laten inslapen. Lymfeklierkanker. Ze at op een gegeven moment ook niet meer. Maar was verder nog heel levendig. Toch, in overleg met de d.a, nog met medicijnen geprobeerd. Maar ze knapte niet op. Afspraak gemaakt met de d.a om haar thuis te laten inslapen, dat was onze wens. Maar de avond voor dat zou gebeuren, knapte ze ineens wel op. En sloeg de twijfel toe. We hadden eigenlijk al afscheid van haar genomen, en zo veel verdriet gehad. Maar toch besloten wij om het nog even aan te kijken. En het ging goed, heel goed, we kregen weer moed. Tot ze ineens op een zaterdag heel hard achteruit ging. En we voor de 2de keer het besluit moesten nemen om afscheid te nemen. Wat zoveel pijn deed. Op maandag zou de d.a haar thuis laten inslapen. Maar zover kwam het niet. S"-nachts ging ze ineens vreselijk huilen. Onze d.a had geen dienst, we moesten naar een vreemde toe, die heel aardig was hoor, en daar aangekomen zag hij dat het geen doen meer was. Ze had vreselijk veel pijn. En dus is ze daar ingeslapen. Niet thuis, zoals wij graag hadden gehad,maar wel met ons allemaal er bij. En later hebben we toch iets van spijt gehad dat we niet meteen toen de knoop hebben doorgehakt. Want nu ging alles zo anders dan verwacht, en het 2x afscheid nemen van Yara, die ons zo lief was, viel ons heel zwaar. Bespaar jezelf en jouw hondje die pijn. Nu kan je nog dingen regelen die je graag zou willen, om het toch goed te kunnen afsluiten.
Heel veel sterkte daar mee.

Ik wens je heel veel sterkte toe, welke beslissing je ook neemt. Moeilijk is het voor je en ook voor je hondje. Dikke knuffel aan jullie beiden.

Ik wens je sterkte wij hebben pricies één jaar terug op 27 april om 21.10 onze allerliefste schat moeten laten gaan ze was al vijf maand zwaar ziek moed en liefs Rina & Alexander likje en pootje van Turbo en Diezel

Bedankt allemaal.
Marijke wat een mooi gedicht, heb het meteen opgeslagen op de pc. Dank je wel.
Ik wil hem in zekere zin die inwendige bloeding besparen inderdaad. Als dat een keer gebeurd zal ik het me niet vergeven dat hij met die pijn moet overlijden. Wat als ik er voor ga en hij had nog 2 maanden kunnen genieten? Dat zal ook altijd een vraagteken blijven. Vannacht was het zo dat hij aan een stuk door hijgde, waardoor ik dacht hij heeft pijn morgen meteen de da bellen. Maar vanochtend stond hij heerlijk op en was weer de oude. De dierenarts zei ook dat ik beter nog maar even kon wachten tot hij niks meer wilt eten. Het is op en af, elke dag in de gaten houden en de goede dagen vergelijken met de slechte.
Ik heb me er op voorbereid, hoe moeilijk het ook zal zijn zonder hem, ik mag hem niet laten lijden.
Als ik merk dat hij niet meer wilt, geen zin heeft om naar buiten te gaan dan weet ik dat het zo ver is.
Nogmaals bedankt allemaal. Ik waardeer de reacties enorm.