Pup opgevangen, angst uit zich door te blaffen.

Hallo medehondenliefhebbers!
Ik heb me zojuist aangemeldt op dit forum omdat ik donderdag avond een hondje heb opgevangen, waar ze zat had ze het niet goed (zacht uitgedrukt)

Het hondje is totaal wereldvreemd, vooral buiten.
Alles is eng, de wind, mensen die aankomen lopen ect. ect. Ze blaft overal naar. Ik negeer negatief gedrag, en beloon het positieve. Als ze zo'n blaf aanval heeft, probeer ik de aandacht te krijgen, door te springen, te roepen, te klappen, maar niets werkt, als ze eenmaal gefocust is, ben ik de aandacht kwijt!
Ze had een tuigje, maar hier is ze doodsbang voor, heb dus toch een halsbandje gekocht, maar als ik trek, dan roggelt/kucht ze (logisch natuurlijk)

Hoe kan ik hier mee omgaan? En dit probleem aanpakken?

Het was overigens de planning om haar op te vangen en een goed huis te zoeken voor haar.
Maar er is een kleine kans (ligt aan mn moeder) of we haar houden, als dat het geval is, ga ik direct op cursus

Ga, kleine kaasjes snijden..
3 mm. in het vierkant klein brokjes..
Geef haar een kaasje en terwijl het hondje kauwt noen jij haar naam ..
Zo leert ze hoe haar naam is en dat jij leuk bent..

Bij noemen van haar naam zal ze bij jou komen en het kaasje komen halen..
Blijf dit de eerste maanden volhouden..

Mogelijk komt dit hondje uit een schuur.

Neem kleine stapjes en stel haar heel kort bloot aan nieuwe prikkels..

En houd het positief..
Steeds een klein stapje verder als het vorige stapje goed ging..

Zo ga je uitbouwen..
heel lanzaam met héééééél veel geduld..

Succes, Ilja

Ze komt niet uit een schuur, ik heb haar weg gehaald bij een jongen. Normaal komt ze ook als ik haar roep, in huis, buitens huis, maar dus niet als ze zo'n blaf aanval heeft. En als ik om 6u in de ochtend buiten sta op zondag, zijn de meeste buren niet zo blij met me, maar ik weet dus niet hoe ik dat blaffen afleer, en hoe ik de aandacht op mij gevestigd krijg

met heeeeel veel tijd, gedult en een zachte hand.
Banjer en Sasja waren in het begin ook bang voor alles wat bewoog.
van ballonnen, rondvliegende plastick zakken, fietsers, joggers tot auto's aan toe.

ik heb ze spelenderwijs laten kennen met die 'enge dingen'.
lekker zelf speelen met een balon..je hond ziet dat JIJ het leuk vind en word zelf ook nieuwschierig.
laat de ballon ook rondslingeren in de kamer.
dan word die vanzelf nieuwschierig en gaat wel op onderzoek uit.
en als de ballon knalt? gewoon doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is en de ballon opruimen.

vuilniszakken? ik haalde heel voorzichtig een zak van de rol..vulde deze heel voorzichtig met lucht en liet de hond alles zien, laten snuffelen en de hond het laten onderzoeken (zolang die de zak niet opeet)
of ik deed boodschappen..zette de zak in de gang en liet het daar even staan.
dan deed de hond eraan snuffelen (tja wat zijn toch al die geurtjes die uit de zak komen) en even later ruimde ik de boodschappen op met het geritsel van de zak.

joggers? ik ben zelf een tijdje rustig gaan joggen met mijn hond..sinsdien gaat die er niet meer achteraan.
hetzelfde met skeelers, fietsers skatborders enz.
ze kijkt nu nog wel, maar steekt net zo gemakkelijk haar neus in het gras.

het heeft allemaal zeker een half jaar gekost, maar als je naar je gevoel luisterd en niks forseerd..zal het wel goed komen.

Thnx voor de tips allebij,
Maar binneshuis heeft ze dus nergens last van, het is dus echt als er bijvoorbeeld mensen aankomen lopen, of als ze iets hoort, binnen voelt ze zich nu veilig en is er niets aan de hand.

Ik ken het probleem.
Het is voor mij een lange weg die ik ga.
Van alles geprobeerd, maar als hij gefocust is op zijn stress-object is er geen contact te maken.
Het is wel verbeterd met veel dingen, maar niet over.

Sinds twee maanden ben ik opnieuw aan het trainen.
Met een advies van iemand hier.

Namelijk de afstand zodanig vegroten dat het veilig is en de hond uit de focus te halen is.
Dat kan dus wel 100 meter afstand zijn.
Dus is je hond gefocust en onbereikbaar en draait door, loop terug, sla af tot de veilige afstand van het object.
Op die afstand ga ik op de grond zitten met een doosje gekookte kip/kaasjes/gekokte runderlapstukjes (varieren). Dus ik en mijn hondje zitten dicht bij elkaar en dit is de afstand dat hij weer open staat voor mij en ik hem kan paaien met wat lekkers. Hierdoor leidt ik de aandacht af van het onveilige.

Ik ben er dus nu twee maanden mee aan de slag en de veilige afstand is inmiddels al gehalveerd.

Misschien heb ik het omslachtig uitgelegd, dus vraag gerust als er nog onduidelijkheden zijn.

Verder is de hond net bij je, is ze is niets gewend begrijp ik uit je verhaal. Dus moet je de hoeveelheid aan prikkels echt heel goed doseren. Alles is namelijk teveel en eng.
Begin met 5 minuten de straat op en bouw dit langzaam op geleide van de hond op.

Belangrijk om ondertussen thuis door middel van rust, reinheid en regelmaat de hond duidelijke leiding te gaan geven. Ze is klaarblijkelijk gewend alles alleen te moeten oplossen en mag nu leren dat die zware taak van haar overgenomen kan worden.

Of en hoeveel blijvende schade er is moet de tijd uitwijzen, maar er kan zeker heel erg veel verbeteren.

Super trouwens dat je dit hondje een nieuwe start en warm plekje wilt geven.

Ik wens je hel veel succes

@petra Kelly en Jip :
Thnx voor je reactie, ik heb ook geprobeerd weg te lopen, maar dat gaat dus niet heel erg makkelijk omdat ze zich continu omdraait, eigenlijk loop ik dan gewoon door, maar omdat ze nu dus een halsbandje omheeft ipv een tuigje, begint ze dan te kuchen en de roggelen, en dan krijg ik medelijden met haar... Ik wil haar geen pijn doen, ze is zo klein en zo mager

Wat ik doe is op tijd weglopen. Als het goed is zie ik namelijk eerder "het gevaar"dan hij.
Dus draai direct om en ga op grotere afstand zitten, terwijl het gevaar in de verte is. Hij is zich daar zeker bewust van maar kan het door de afstand hanteren. Ik weet welke afstand hij kan handelen.

Ik heb hem al langer dan jij jou hond, dus weet wat voor hem een trigger is. Zie ik dat aankomen draai ik om voordat hij al helemaal in zijn focus zit.

Het is oefenen en uit proberen en je gaat zeker wel eens de mist in.
Toch volhouden en een lange adem hebben. Ik kan zeggen het loont!

Er zijn trouwen situaties waarin afstand vergroten niet mogelijk is.
Dan is het "doldraaien" negeren en doorlopen of hem commando zit geven terwijl het voorbijtrekt en verder het geblaf negeren. Het is op zo'n moment namelijk onmogelijk om contact te maken vanwege zijn focus.
Honden in angst leren niet dus heeft hierin iets willen trainen geen nut.
Ik ben er van overtuigd dat er een dag komt dat hij ook deze situatie beter kan hanteren.

Een tuigje zou voor haar fysieke belasting toch beter zijn.
Misschien is het een idee om met haar een tuigje uit te zoeken onder het rondstrooien van veeeeel lekkers.
Het oude tuig heeft mogelijk veel negatieve associatie, en kun je dit oplossen door een heel andder soort tuig.

Hoi Esmee,
ik weet niet hoe oud je pup is en van welk ras. Maar ik had ongeveer hetzelfde probleem met mijn pup Bodhi. Ik kreeg Bodhi toen hij 9 weken was en alles maar dan ook alles was doodeng, zowel binnen als buiten. Ik heb dat opgelost door veel beloningen bij goed (lees niet angstig) gedrag en de eerste twee weken heb ik Bodhi alleen maar onder mijn jas gedragen naar buiten meegenomen. Eerst een rustige plek en daarna steeds drukkere plekken. Toen dat prima ging heb ik hem aan een riempje mee naar buiten genomen, ook weer eerst rustige plekken en opvoerend naar drukkere. Gisteren heeft hij zelfs op de kermis gelopen en vond dat geweldig leuk en wilde overal op af.
Maar bij alles zelf zo rustig mogelijk blijven, jouw lichaamstaal verteld hem dat het goed is.
Als je hondje zo blaft en jij probeert hem af te leiden door te juigen en springen denk ik dat je je hondje bevestigt dat het wel heel eng moet zijn omdat jij ook heel opgewonden doet. Net als dat je schreeuwt tegen een blaffende hond dat ie stil moet zijn, de hond denkt dat je dan meeblaft
Maar goed, ik weet dus niet hoe oud jouw hondje is. Bodhi was 9 weken en ik had dus nog wel even de tijd tot de 12/14 weken grens, na die leeftijd ontwikkelen ze vluchtgedrag en is het veel moeilijker de hond te socialiseren maar niet onmogelijk.
Heel veel succes! En.. als je stapje voor stapje vorderingen ziet geeft dat heel veel voldoening.

Hoi Esmée,

Ik zit me af te vragen wat voor signalen het hondje afgeeft voor hij begint te blaffen? Gaat hij bijvoorbeeld zitten om te krabben, tongelen, gapen, uitschudden? Op het moment dat hij dit soort signalen geeft is het namelijk al heel spannend voor hem.

Ik heb zelf sinds een week een asielhondje uit Spanje. Hij vindt het buiten ook nog spannend, maar de eerste dagen vond hij het gewoon doodeng. Als we naar buiten gingen, ging hij regelmatig zitten, krabben en uitschudden e.d. Als ik daar geen aandacht aan schonk en gewoon doorliep zat hij uiteindelijk in paniek onder de struiken.
Ik ben het naar buiten gaan dus heel erg rustig aan gaan doen, zodra hij een stresssignaal afgaf, weer op het gemakje terug naar huis. Zelfs als dat al na 3 meter was, dan binnen maar een keertje vaker dweilen. Inmiddels zijn we een paar dagen verder en heeft hij al zoveel vertrouwen dat hij het aandurft om gewoon te gaan wandelen. Als hij nu even gaat zitten, wacht ik gewoon rustig even af, somd loopt hij dan uit zichzelf weer door. Zo niet, dan draag ik hem even zonder er verder iets van te zeggen en zet ik hem een paar meter verder weer neer. Weg van de prikkels die hem bang maakten en dan loopt hij ook weer goed door.

Het heeft heel veel tijd en geduld nodig en probeer dus op de signalen te letten die hij waarschijnlijk al afgeeft voor hij begint te blaffen.

Succes!