Missen ouders.

Ik vroeg me af, hoelang een pup zijn vader en moeder blijft missen.
We hebben een pup van inmiddels 11 weken, 3 weken geleden hebben we haar uit het nestje gehaald, zal ze haar ouders nog missen?
En herkennen?

Poeh da's lastig om te bepalen wat een hond voelt... Ik denk dat de hond vooral in het begin moet wennen dat hij zijn moeder en broertjes/zusjes niet meer om zich heen heeft. Binnen een paar weken is hij denk ik wel gewend aan de nieuwe roedel. Herkennen doen ze de broertjes/zusjes nog wel heb ik het idee.

Naar mijn idee niet meestal de eerste nachten willen ze nog weleens piepen.dat deden onze ook

herkennen zeker, maar missen ? ja de eerste nachtjes, maar als jij je pup direct een geborgen gevoel geeft, helemaal niet hoor. de wijde wereld in is het echt.

en drie weken later ? jouw pup heeft het goed bij je, en als je na maanden terug gaat naar het ouderlijk nest ? dan is er herkenning hoor, en zeker met degene die jouw pup acht bij zich heeft gehad. vergeten doen ze dat niet.

Dat is inderdaad moeilijk te zeggen maar na een paar weken zal hij wel gewent zijn aan jullie. Jullie vormen dan de nieuwe roedel.

ik denk dat een hond alleen maar of iniedergeval heel veel denkt van Nu, niet van, hoe zou ik me voelen als ik nog bij mijn broertjes en mijn zusjes was? ik denk dat hij/haar in de nieuwe situatie een nieuw huis maakt want dat is nou eenmaal Nu.
oke slecht uit gelegd, maar ik hoop dat jullie snappen wat ik bedoel.

Ik denk ook dat ze in het 'nu' leven. Natuurlijk missen ze hun moeder, broertjes, zusjes en vertrouwde omgeving, maar idd niet als in 'ik wilde dat ik daar nog was'.
Toen wij Duuk met 8 weken kregen, heeft hij een paar nachtjes wat gepiept, toen miste hij ze overduidelijk. Maar hoe lang daarna nog? Geen idee, je kunt niet in het koppie kijken. Al denk ik dat dat bij pups vrij snel gaat.
Mijn Promise (herplaatser) is een ander verhaal, zij heeft haar vroegere baasjes wel degelijk gemist. En lang. Waarschijnlijk langer nog dan ik gemerkt heb. Nu is dat al lang voorbij, ze is alweer bijna 3 jaar bij ons. Als de oude eigenaars nu op bezoek komen is ze dolblij, maar wel is het overduidelijk dat ze nu hier hoort en ik haar baasje ben. Ze heeft ook geen vreemde nawerkingen meer als ze weer weggaan. Gelukkig, want het is niet niks voor een oudere hond om te verhuizen.

Oh ja, het herkennen.. Hier in het dorp woont een dochter van Promise. 0,0 herkenning. Ze vinden elkaar niet eens aardig. Misschien is Wammes een vervelend kind geweest in de tijd dat ze bij elkaar waren

ja heimwee en missen zijn echt menselijke emoties. Een hond kent volgens mij vooral de basis emoties±blij,boos,angst, denk ik hoor. Hoewel ik die kleine van mij van alles toedicht weet ik wel dat ik rustige buien zo om kan zetten in drukke blije en andersom:ze spiegelt mij.

Vraag me af in hoeverre het echt 'missen' is of gewoon de nieuwe situatie waar het dier aan moet wennen. (alleen zijn, nieuwe omgeving, etc)

Volgens mij is dat met een paar dagen over en treed er gewenning op

Herkenning blijft er volgens mij heel lang.

Gisteren vertelde een vriendin overigens dat ze de halsband in de kast vond van haar overleden hond (jaar geleden) de andere hond snuffelde eraan en was helemaal in de war.

Wij hebben een schattig klein hondje bij mensen weg gehaald.
Waar ze 3 verschillende pups hadden en een grote hond.
En 3 kleine kinderen (dus gezellig en druk).
Ze piep en huilt en zoekt .
Ik hoop echt, dat ze het bij ons dan kan vinden, wij hebben 2 grote kinderen die allebei hun eigen weg gaan.
En een eigenzinnige poes(wel een lieve eigenzinnige poes).

Wij hebben aika mee gekregen met een lapje uit het nest waar alle geuren aanzaten van mamsje en broertjes. opvallend was dat ze in het begin erg veel met het doekje in de weer was en op een gegeven moment steeds minder en op het laatst helemaal niet meer. na een paar weken ik geloof een week of 4. ik denk dat ze op dat moment ons als nieuwe roedel heeft geaccepteerd. maar ja ik denk dat en wie ben ik.

Ik heb dezelfde ervaring als Karen, alleen was het bij ons een knuffel, deze hebben we lekker tegen de moeder en nestgenootjes aan gewreven.
Link heeft denk ik maximaal 2 weken op/naast/tegen deze knuffel geslapen, vanaf het moment dat hij de knuffel ging slopen hebben we hem weggehaald en hij heeft er nooit meer om "gevraagd"