enorm verdriet

Hey.

Ik ben een meisje van 21 en ik heb niet veel vriendinnen omdat ik in school vroeger veel gepest ben geweest en ik ben dan ook ziek gekomen..
Ik had 5 jaar / half een hondje Skip.
Het was een cavaliër king charles spaniël een bruin met wit en het was echt een enorme lieve schat!!
Als ik thuis kwam zat hij altijd klaar om te komen met een kwispelend staartje echt enorm lief!
Hij was echt men steun en toeverlaat wij gingen vaak gaan wandelen en dat vond hij echt super!
Ook met het balletje spelen,.. we maakten heel veel plezier en als ik verdrietig was kwam hij altijd om me te steunen.
Maar het beestje had een hartafwijking en hij had veel last van vocht op z'n longen en hij moest veel medicatie nemen maar 6 weken geleden is hij s'avonds laat gestorven en ik ben echt kapot van verdriet!!
Ik had nog een beetje tv gekeken en toen ben ik eventjes naar men kamer geweest en toen ik terug beneden was lag het beestje dood achter de zetel hij is waarschijnlijk gestorven in z'n slaap skipke is ook gecremmeerd maar ik mis hem nog enorm geen minuut gaat voorbij dat ik niet aan hem denk veel mensen het is maar een hond en als je er klaar voor bent koop een ander hondje en sommige mensen lachen me uit omdat ik nog zoveel verdriet heb maar hij was gewoon men bestje maatje!!
zijn er mss mensen die dit ook meegemaakt hebben en weten hoe ik het moet verwerken?
Bedankt, vriendelijke groetjes.

heel veel sterkte! Mensen die je uitlachen weten zelf niet hoe fijn het is om een hond als vriend te hebben...

Ja he, een hond kan echt je maatje en steun en toeverlaat zijn.

Vier jaar geleden overleed mijn toenmalige vriend en ik bleef met Max, een bouvier, achter. Max heeft mij echt door die periode heen geholpen en de band die we al hadden is toen heel hecht geworden. We waren ook altijd samen. Twee jaar geleden heb ik hem moeten inslapen en ik kan je niet vertellen hoe erg ik hem mistte!!!! En ik mis hem nog steeds hoor. Maar zoals bij elk rouw proces wordt de directe pijn met het verstrijken van de tijd minder. Je zult hem altijd blijven missen maar de tijd komt dat je er niet iedere minuut van de dag aan moet denken!

Zelf was ik een jaar na Max zijn dood toe aan een nieuwe hond en heb ik een Roesselaar Bouvier aangeschaft en die is nu net zo een dik maatje voor me als Max toen was.

Heel veel sterkte Anne - Laure!!!!!

anne-laure, mensen zeggen, ach het is maar een hond ?
dat zijn niet de mensen waar je bij moet zijn, voor je verdriet, heel normaal dat je huilt, en dat je verdriet heeft om het verlies van je vriendje.

hoe te verwerken ? heb je een mooie foto van je vriendje ? zet hem naast je bed, zodat je iedere dag er naar kan kijken, en met hem praten. ook al is je vriendje niet meer hier, hij kijkt over je schouder mee.

en jouw vriendje ? die heeft het ook fijn, waar die nu is. daar is geen pijn en verdriet. hij heeft daar vriendjes en vriendinnetjes en genoeg te eten, en veel plezier. warmte , niets ontbreekt het hem.

en Anne, skip is er niet meer, maar onthoud goed, er is een herinnering geboren van jouw skip. nu heb je heel veel pijn en verdriet, maar eens komt er een dag, dat je om al zijn leukde dingen lacht, dan pas heb je het een plaatsje gegeven.

houd skip in je hart, probeer het een plekje te geven, maar huilen om skip is heel gewoon, en mag.

Allereerst... Heel veel sterkte met dit verlies!.

En inderdaad, mensen die je uitlachen die weten niet wat het hebben van een hond betekent voor iemand.

Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten als jou, ook altijd gepest op school etc, ook ik deed veel met dieren om mijn verdriet te ondersteunen.
En ik weet hoe zo'n steun een hond je kan geven.
Pas geleden nog weer iets meegemaakt, nachtenlang gehuild, maar een hond laat je nooit in de steek, ze oordelen niet over je.

Ik lijd aan PTSS, maar wat heb ik een steun aan mijn hondje, zonder haar was ik veel dieper in een dal gekomen.
Meid, laat je niet gek maken door wat mensen zeggen etc, jij weet zelf hoeveel jou hondje voor je betekende en daar kan niemand, maar dan ook echt niemand anders over oordelen!.

Wat erg voor jou,het verdriet ken ik al tegoed, wat andere mensen zeggen het is maar een hond,daar moet je proberen niets van aan tetrekken,zij weten niet wat een hond betekent voor een mens,wees aan de ene kant blij.dat je zoveel liefde voor een dier kunt voelen sterkte met het rouwen

Hoi Anne-Laure,

Heel veel sterkte met je verlies. Het valt niet mee om je beste vriendje te verliezen, het doet pijn en het is vreselijk verdrietig. Het heeft tijd nodig om dit een plekje te geven, maar misschien kun je er troost uit putten dat Skip nu geen pijn meer heeft en dat hij op een mooie plek is.

Als je nog niet klaar bent voor een nieuwe hond moet je het vooral niet doen, maar het kan wel enorm veel troost geven.

Ik heb zelf eind januari mijn beste vriendje in moeten laten slapen en ik wacht nu op een hondje uit Spanje. Ik heb aan mezelf gemerkt dat ik gewoon niet lang zonder hond kan en ik denk dat mijn Dribbel er ook blij mee zal zijn als er weer een viervoetig vriendje in mijn leven is.

Nogmaals heel veel sterkte en laat je niet wijsmaken dat je niet mag rouwen om het verlies van je hond.

Lieve groet Thera

Hoi allemaal,
Eerst en vooral echt bedankt voor al de reactie's die ik al gekregen heb!!
Het doet echt deugd om te weten dat er mensen zijn die je begrijpen en je niet uitlachen met je verdriet want dat heb ik deze middag ook nog meegemaakt.
Pff toen voelde ik me zo slecht! :(
Skipke's liefde dat ik kreeg was echt wat je bij sommige mensen niet hebt..
Ik heb op men kamer een hoekje gemaakt met een foto van hem en ik aan zee, het beertje van hem, een sjaaltje van hem hij kreeg dat altijd rond z'n nekje als hij naar de kapster geweest was, een koekje en ik geef hem nog altijd een zoentje voor ik ga slapen..
Ik ween nog altijd heel veel omdat ik men beste vriendje kwijt ben. Ik mis hem enorm!!
Bedankt allemaal!
Vele groetjes, Anne-Laure

Lieve Anne-Laure,
Toen ik de mensen leerde kennen, ging ik van de dieren houden!!!

Wat fijn dat Skipke in haar korte leventje zoveel voor jou heeft betekend. Haar leven was kort, maar naar ik lees wel heel waardevol. En Skipke heeft het super getroffen met zo'n vriedin als jou!!!

Je mag verdriet hebben, je mag rouwen. En wat iedereen hier ook schrijft, sta boven het commentaar van anderen. Hier op het forum kun je onbeschaamd je verdriet delen. We begrijpen je allemaal. Want we houden allemaal van onze honden.
Meid, heel veel sterkte en bedenk dat Skipke in je hart zit en dat niemand haar daar weg kan halen.

Liefs Jacq en een pootje van Sil

zeker weet ik ook wat een verschrikkelijk verdriet je hebt om het heengaan van je maatje,ik heb ook door psychische problemen weinig vrienden,kenissen. Ook geen behoefte aan, daardoor was mijn hond mijn alles,mijn vriend,mijn maatje, mijn vertrouwen, mijnalles. En toen kwam de dag dat ik hem moest laten gaan, vreselijk,het is het ergste moment tot nu toe in mijn leven geweest. Mijn vader is ook overleden, waar ik veel van hield, maar het afscheid van mijn hond deed meer zeer. Ja en niemand , bijna niemand snapt je verdriet, ik heb toendertijd hier ook heel veel steun gekregen gelukkig.A.s. vrijdag is hij jarig, en jah het verdriet speelt weer op, de tranen lopen al de hele week, oh mijn lieve westley, wat had ik graag samen met je een taartje willen eten,en kadootjes halen voor jou,maarja, ik verwerk het in mijn eentje, tis nu 8 maand geleden , en er is een nieuwe hond waar ik ook veel van hou, maar de pijn om zijn heen gaan is niet weg, Huil gerust,neem je tijd om verdrietig te zijn,hij heeft je zoveel gegeven.liefs

Ik zit hier met tranen in mijn ogen bij dit topic. Ik wil dit nog even kwijt: de liefde van een hond is onvoorwaardelijk en omdat te moeten missen is vreselijk moeilijk.

Hoi,
Ondertussen ben ik beginnen wenen om skipke maar ik ben wel enorm blij met al de reactie's en de steun merci!!
Ja dat is waar de liefde dat je van een hond krijgt kan bijna geen mens geven.
Zo'n beestje heeft aleen nog maar de taal tekort de laatste week van z'n korte leventje hoorde ik hem s'nachts blaffen gewoon omdat hij nog honger had en ik heb hem dan bij mij genomen in de zetel en hem nog een koekje gegeven en dat beestje was zo blij!
Maar ik ben ook wel in de zetel in slaap gevallen en s'morgens toen ik wakker kwam lag skipke bij mij. ik vond het helemaal niet erg dat ik in de zetel geslapen had. Skipke die blij was dat was het enigste die belangrijk was voor mij!
Ik vind ook mensen zijn altijd maar bezig met geld, dingen hebben,.. maar achter een hondje kan je zoveel leren zo'n beestje is content met een mandje, water, eten, speeltjes zo weinig en dat beestje was echt gelukkig! ik vind dat sommige mensen daar veel van kunnen leren. pff ik weet eigenlijk niet goed dat het nog normaal is dat ik na 6 weken nog zoveel verdriet heb maar ik durf er met niemand over praten gwn uit schrik om uitgelachen te worden en dat mensen me zielig of een aansteller zouden vinden ook al bedoel ik het niet zo, ik krop ook altijd men gevoelens van verdriet op gwn omdat ik zo bang ben..
Maar kga maar eens slapen tis morgen trg vroeg dag voor mij slaapwel iedereen en jullie helpen me echt!
X Anne-Laure

Hoi Anne-Laure,

Je bent altijd welkom om hier je verdriet en je gevoelens te delen. Het helpt echt. Er zijn hier ook genoeg mensen die weten wat het is om afscheid te moeten nemen van je hond. Niemand hier zal ook zeggen dat het niet normaal is om 6 weken nadien nog verdrietig te zijn.

Lieve groet Thera

Hey.
Dank je wel voor je begrip en steun!
Het helpt me enorm!!
Veel liefs, Anne-Laure

Hey Anne Laure,

Mensen die geen hond hebben weten ook niet wat het is om er afscheid van te moeten nemen ...
Het is allemaal heel normaal dat je in een rouwperiode zit, ik heb het in september ook meegemaakt met mijn 5-jarige berner en heb er ook nog altijd moeilijk mee ...
Ondertussen heb ik 2 andere pupseltjes en dat heeft de pijn wel wat verzacht, omdat ik echt veel met hen bezig ben maar toch komt onze Indy hier nog elke dag ter sprake ...
Het is goed dat je er over praat, zo merk je nu ook dat je er niet alleen voor staat en dat veel mensen dezelfde reactie hebben als jou ...
mensen die deze pijn niet begrijpen zijn geen dierenvrienden ...
Heel veel sterkte nog ...


Grtjs,
Sandra, Zyko en kleine Lloyd ...

Meis niks van anderen aantrekken. jij bepaalt zelf. kan me heel goed voorstelen dat je zoveel verdriet hebt als je je maatje verliest. En dat heeft tijd nodig bij de een gaat dit sneller als bij de ander.En mensen die je daarom uitlachen die zijn gewoon dom..Ik heb er ook een aantal in moeten laten slapen.Het verdriet slijt en je behoud de mooie herinneringen die je met je hond gehad hebt.

Heel veel sterkte.

Liefs Wilma

Hallo Ann Laure

Wij kunnen je verdriet heel goed begrijpen je hond is zeker je maatje.
Wij hebben ook al een paar keer een hondje moeten laten inslapen enorm veel verdriet gehad maar je kan ook op de leuke dingen van de hond terug kijken.Dat het is maar een hond hebben wij ook wel gehoord daar word je boos van.Wij heben nu twee Border terriers en onze jongste Border heeft ook een hartafwijking dit was voor ons ook even slikken we zijn met hem al in Utrecht geweest en in Aug weer voor een echo van vocht achter de longen hebben wij ook gehoord dat het kan gebeuren of gaat hoesten nu we wachten het maar af ze kunnen toch nooit alles met zekerheid zeggen.
Heel veel sterkte met het verwerken van je hondje.Gr Corrie

Lieve Anne-Laure, Het is heel normaal pijn te voelen als een dierbare (mens of dier) overlijdt. Hoe meer je die lief had hoe groter de pijn. Mensen die een ander om diens verdriet uitlachen zijn NIET normaal en aan dit soort mensen moet je geen enkele waarde hechten. Schaam je niet voor je gevoelens lieve meid want die zijn terecht en heel normaal. Je zit in een rouwproces en de een heeft maanden nodig ander een jaar...is heel verschillend, staat geen tijd voor.
Ik wens je sterkte met dit verdriet en condoleer je met het verlies van je grote vriend skip.

EEN GEDICHT (een heel veel sterkte toe gewenst)

Daar zit ze
Met haar natte neus
Haar mooie vacht
Zo serieus
Ze kent je als geen ander
Ze kent je door en door
Ze kent al je stemmingen
Daar heb je een vriend voor
Bij verdriet met tranen
Likt ze die af
De enige echte vriend
Die moedig is, niet laf
Die voor je wil vechten
Waar je maar gaat
Die je trouw is
En bent waar jij staat
Kijk in d'r ogen
Dan weet je wat ik bedoel
Dan weet je heel zeker
Een vriend met gevoel
Zij is mijn alles
Ik wil haar nooit kwijt
Maar je moet eraan geloven
Eens komt die tijd
Dan in mijn gedachten
En in mijn hart
Zal ze altijd leven
En tot die tijd
Zal ik haar alle liefde geven

groetjes wilma

Anne-Laura....
Ik begrijp maar al te goed wat je nu meemaakt.
We weten sinds December 2009 dat onze Cocker Beauty een ernstige hartziekte heeft en dan we er binnenkort (weken of maanden) afscheid van moeten nemen. We doen er alles aan om haar zo goed mogelijk te behandelen met de gepaste medicijnen. We Zijn bij de beste Cardiologen van Belgie geweest met haar.
Nachten lig ik wakker, het houd me elke minuut van de dag bezig en wetende dat we binnenkort haar moeten laten gaan is ondraaglijk.
Ik probeer er zoveel mogelijk over te babbelen en te schrijven maar wel tegen mensen die dit begrijpen.
Het moet verschrikkelijk voor je zijn, en mochten we elkaar kennen dan zou ik je eens stevig vastpakken, ook al is dat maar om je te laten weten dat er echt nog mensen zijn die je begrijpen en dat je er echt niet alléén voorstaat.
Ik hoop dat je een manier vindt om dit leed wat te verzachten al weet ik zelf nog niet hoe ik dat zal doen.
Véél sterkte............!

Wat erg!
Heel veel sterkte!

Heel veel sterke gewenst met het verlies van je hondje. Het zal nog wel een tijdje duren voor je dit allemaal verwerkt heb. Het is net als een kind van je dat sommige dat niet begrijpen kunnen is hun probleem maar wij berijpen dat het pijn doet maar al tegoed.Skip is niet vervangbaar.Je moet dit eerst verwerken en je merkt zelf wel als je toe bent aan een nieuw hondje.

Gr. Sandra

anna-laura schrijf ons zo vaak als je wilt,we willen het verdriet met je delen,ik heb een jaar lang elke week naar vasseveld gereden daar lag sonja op het dieren kerkhof,en daar veel gehuild,daarna ging ik een keer in de maand.het verdriet kan heel zwaar zijn

Lieve Anna-Laura, ik wens je enorm veel sterkte met je verdriet
het is misschien gemakkelijk gezegd maar toch

Anna-Laura,

Dat je na 6 weken nog enorm veel verdriet hebt van het verlies van je allergrootste vriend is heel normaal! Je bent je allerbeste maatje ineens verloren...Je hebt niet eens afscheid kunnen nemen van jouw maatje die er altijd voor je was, die je veel liefde gaf en waar je ook liefde aan kon geven. Geen wonder dat dit een grote leegte achterlaat en dat je daar verdriet van hebt. Mensen die zeggen "het is maar een hond", hebben geen gevoel voor dieren. Je kunt beter rouwen dan dat je jouw gevoelens opkropt. Daar wordt je alleen maar ongelukkig van....en eens komen die gevoelens toch eruit! Zelfs ik kan nu na 2,5 jaar nog wel eens een traan laten om mijn kanjer die niet meer bij ons is. Het geeft gewoon aan hoeveel mijn hond voor mij betekent heeft. Ik kan alleen zeggen dat al die tranen, straks plaats bieden voor een lach om alle leuke en mooie herinneringen. Het heeft gewoon tijd nodig. Ik hoop dat je veel kracht kan putten uit alle mooie herinneringen. Wat ook kan helpen om je verdriet te verwerken is je gevoelens in een schriftje schrijven en zo een soort dagboekje te maken. Schrijf het eventueel aan Skipke. Of praat tegen zijn foto. Ik zal in ieder geval een kaarsje voor je kanjer branden. Veel sterkte meid om dit enorme verlies toch een plekje te kunnen geven.

Een steunknuffel van Monique

heel veel sterkte met je verdriet.
en zoals hier boven is geschreven .schrijf het op in een schriftje aan je lieve vriendje . heb ik ook met het overlijden van mijn moeder gedaan is wel niet hetzelfde maar misschien helpt het een beetje.
en laat de mensen maar kletsen die hebben geen dieren.
waar je onvoorwaarlijk veel liefde van kan krijgen.
lieve groetjes

Dag iedereen,

Echt super bedankt voor al jullie reactie's en vele steun! Volgens mij zijn jullie allemaal mensen met een hart van goud!
Pff maar nu kan ik niet veel meer zeggen want ik ben echt kapot van verdriet!!
Ik ben echt aan het wenen omdat ik skip zo hard mis en ik wil hem zo graag nog bij hebben maar dat gaat niet pff!
Love you for ever Skip!!
Veel liefs, Anne-Laure

Anna-Laura,
Heel veel sterkte ..Bij mij is het nu vrijdag 6 weken geleden dat ik mijn hondje verloren heb en ik ween ook alle dagen ben ook kapot van verdriet Mensen die daar mee lachen hebben geen hart En geloof me jou hondje is nog dicht bij je dat ga je beseffen als je gaat seintjes krijgen Ik voel soms de aanwezigheid van mijn hondje heb ook al enkele keren zijn geblaf gehoord Het klinkt gek maar ik vind daar men troost in Ik kan het ook niet tegen iedereen kwijt maar ik denk dat je hier op dit forum de meeste steun krijgt
grts en je mag mij altijd mailen
Arlette

OOoo wat erg Anna-Laura,
Ik ben zelf een meisje van 16 jaar en moet er niet aan denken dat ik Jaimy kwijt raak. Hij is mijn maatje. Ik ben zelf ook vaak depresief en hij voelt dat altijd aan en blijf dan bij mij tot het weer wat beter gaat met mij.
Anna-Laura heel veel sterkte.

Ge. Mariska

Lieve Anne-Laure, als het je echt teveel wordt (pijn erger wordt ipv minder....je het leven niet ziet zitten zonder je lieve schat skip)... ga gerust naar je huisarts, deze lacht je niet uit. Soms kan tijdelijk medicatie je even over het ergste heen helpen. Pas goed op jezelf. Liefde is nl de sterkste kracht die bestaat en bezorgd ook de grootste pijn.