Succesverhalen verlatingsangst

Petra, een hele goede tip van je om haar in een andere ruimte te laten. Ik kan het allicht een keer uitproberen.
Vandaag ben ik voor de verandering een keer achterom binnengekomen i.p.v. via de voordeur. Ze was heel heel verbaasd dat ik door een andere deur binnenkwam. Daarna was het heel hard gillen van opluchting dat er weer iemand thuis was. Ik negeer dit en aai haar als ze rustig is.

Half mei zijn we van dit huis "verlost".
Ik tel de dagen af. Ik ben nu wel iets rustiger geworden omdat ik weet dat er een eind aan komt.

Nog even een vraag aan Petra.

Je gaf aan dat je anderhalf tot twee jaar bezig bent geweest om je hond angstvrij te maken maar hoelang kan je hond nu alleen zijn? Kun je je hond nu ook meerdere malen per dag alleen laten, en daarmee bedoel ik zowel langere tijd als korte momenten van 20 minuten?

En een vraag voor Ilja.
Denk je dat homeopathie beter werkt dan Bachbloesem?
Of heb je met het laatste geen ervaringen?

Jip kan maximaal 4 a 5 uurtjes alleen zijn.
Zolang gebeurt hier niet zo vaak hoor, maar ik zorg er voor dat hij minimaal 2x per week 3 uurtjes of langer alleen is om het te blijven conditioneren.
Ik zorg er in ieder geval voor dat hij meerdere keren per week 1 of 2 x p.d. alleen is vanwege het blijven conditioneren.

Ik kan ook meerdere keren per dag hem even alleen laten, alleen zal ik hem niet 2 x (of meer) iedere keer uren alleen laten.
Let wel, daar heb ik ook op getraind, steeds verder uitbouwen.
Ik kan ook onverwachts even snel weg.
Dit zeg ik er bij omdat ik uit ervaring weet dat mijn gedrag (hoe onopvallend ook) anders is als ik plotsklaps weg moet. Ik krijg een telefoontje en spring op om te gaan is anders dan als je een uur van te voren al weet dat je gaat.
Hij raakt zelfs hier niet van in de stress. Knappe jongen he?

Jip zijn verlatingsangst uitte zich in hijgen, speekselen, janken. Dit heb ik dus als richtlijn gebruikt.
Mijn doel was om hem stressvrij te krijgen voor zijn eigen welbevinden en niet alleen stil vanwege de buren.
Elke aanzet tot stresssignaal (goed de hond leren obeserveren) was voor mij leidraad hoever ik kon gaan.
Hij heeft in de tijd 3 keer een serieuze terugval gehad, maar alles is met stappen terug te gaan helemaal goed gekomen.
Als ik nu thuis komt wacht er een blije happy hond op me ipv een nerveus/angstig, uitgeput wrak.

Ik hoop zo dat je wat kracht en motivatie uit mijn verhaal haalt, want het is echt zo dubbel en dwars de moeite waard om er voor te gaan.

Heel veel succes met de stress van de verhuizing en nog veel meer succes met de training in jullie nieuwe nest.

Ik haal heel veel motivatie uit je verhaal.Ben ook heel blij met je uitgebreide reactie. Ons doel is ook een blije, stressvrije hond. Ik merk ook aan Noortje als ik op stel en sprong weg moet dat ze anders reageert dan dat ik weet dat ik over een uur weg moet. Ik zal beter op mezelf moeten gaan letten, wat voor signalen ik uitzend, denk ik. Als ik nu mijn schoenen pak word ze al pieperig en zenuwachtig. Misschien moet ik daar maar weer mee beginnen, tig keer per dag schoenen aan en uittrekken zodat dat geen issue meer is. daarna jas aan en uittrekken, naar binnen en buiten lopen en zo van lieverlee verder uitbouwen. Dit heb ik enkele maanden geleden ook gedaan (ons hele gezin)en op een gegeven moment ging dat goed en lukte het alleen blijven ook redelijk. In het begin een minuut of twee blaffen en janken, daarna ging ze in haar mandje liggen waar ze uiteindelijk lekker ging slapen. Nu blijft ze onrustig en gaat absoluut niet meer in haar mandje liggen en wacht pal achter de voordeur. Wat er intussen is gebeurt weet ik dus niet. Dat maakt het allemaal zo moeilijk. Ze reageert bijv. niet op de postbode als ze in de gang is.

Wat betreft je laaste zin. Als ik even terug ga in de tijd met Jip zat hij zo in zijn angst en stress en gefocussed op mij, dat hij waarschijnlijk niet eens de postbode kon laten doordringen in zijn bewustzijn.

Loopt je hond, Noortje, je in huis ook overal achterna?

Noortje probeert het wel om me overal te volgen maar ik stuur haar de laatste tijd steeds meer weg als ik bijv. naar de keuken loop. We hebben een open keuken dus nogal makkelijk te volgen. Boven komt ze niet.

In huis gaat het nu wel goed, als ik me nu in een andere ruimte bevind dan blijft ze stil, ook als wij met het hele gezin boven zijn is ze stil. Dit was een paar maanden geleden wel anders. We proberen de afstand tussen hond/mens groter te maken dat ze niet te afhankelijk word.
Ook de rangorde regels worden consequent doorgevoerd en daar houd Noortje zich goed aan.
Achter ons staan en als laatste naar buiten gaan.
Als ze in de weg ligt sturen we haar weg, ze krijgt na ons haar eten, ze krijgt geen aandacht als ze er om vraagt.

Het is echt een manier van leven.
Alles wat ik deed op een dag kon een trainingsmomentje zijn. Kijk naar wat je doet en hoe je daarin met de hond omgaat.
Dit is meer dan alleen de rangorde regels.

De rangorde regels toepassen heeft niet altijd gewenst effect. Het is ook niet altijd zo dat wanneer een hond voor je uitsprint door de deur, dat dit een rangordeprobleem is. In Jip z'n geval is het enthousiasme en daar gaat hij wel eens mee op de loop.
Jip mag ook bij me op de bank. Maar als ik merk dat hij weer gaat "kleven", laat ik hem een tijdje niet op de bank. Dit omdat hij ook moet leren op eigen pootjes te staan zonder mij.
Andere momenten neem ik hem juist wel bij me op schoot om hem wat extra steun te bieden als iets erg spannend voor hem is (het is een angstgevoelig hondje).
Ik kijk altijd naar de situatie, naar de signalen van hond en trek daarop mijn plan. Voor mij werkt dat beter dan strak voorgeschreven regels toepassen.

Wat bij mij goed werkte was echt zijn eigen plaats creeeren (mand, bench, kleed, kussen waar je maar voor kiest) die ook verplaatsbaar is.
Begin met leren af en blijf. Heel klein heel kort en altijd met beloning (echt iets lekkers, kaasje, runderworst, stukje kip, garnaaltje).
Af >>> blijf >>> 1 sec >>> belonen.
Op geleide van de hond steeds verder uitbouwen.

Dit werkt mijns inziens krachtiger en permanenter dan de hond weg/terugsturen. Omdat dat een afwijzing is (dus reageren op negatief gedrag) in plaats van belonen voor goed gedrag (af en blijf).

Nog steeds als ik weg ga moet Jip een minuut of 10-20 van te voren op zijn plaats terwijl ik nog van alles aan het doen ben om me klaar te maken. Hij ondergaat dit niet gespannen, maar wel alert.

Inderdaad is vaak schoenen aan en uit en jas aan en gaan afwassen bv een goede manier om de hond daar minder gefixeerd op te laten zijn.

Ik kan er wel een boek over schrijven, maar misschien vertel ik wel van alles wat je al weet.
Als je vragen hebt hoor ik het wel.
Ik wil niet wijsneuzerig doen, maar ik ben supergemotiveerd om gemotiveerde mensen mijn ervaringen te vertellen zodat er weer een hond gelukkiger kan worden.

Ik zie nu pas de vraag over homeopathie..

Ik ken wel mensen de met Bach bloesem gewerkt hebben eerst om een probleem aan te pakken..
Sommig hadden resultaat..
Anderen helemaal niet..

Dat hangt er ook van af hoe diep de verstoring zit in het dier..

Met Bach bloesem komt je nooit op dát niveau als waar met klass. homeopathie wel kan komen..

Succes, fijn dat Petra je zo fijn helpt..

Ilja

Petra,
Allereerst vind ik je niet wijsneuzerig maar vind het fijn om te horen hoe het jou gelukt is. Het geeft mij eenn enorme stimulans om door te gaan en het lijkt me fantastisch als ik het voor elkaar krijg om Noortje van haar angst af te helpen. Niet alleen voor mezelf maar het is ook een hele prestatie van Noortje vind ik om van zo ver te komen om een stabiele hond te worden.

Ik weet dat niet alles met rangorde te maken heeft maar op een gegeven moment ben je zo zoekende naar een oplossing dat je alles uitprobeert. En om dit uit te sluiten ben ik hier bewust mee aan de gang gegaan.

Het af en blijf ben ik al maanden aan het oefenen maar helaas zonder succes. Ze ligt, krijgt haar beloning en staat vervolgens meteen op. Ik heb al verschillende manieren geprobeerd (brokjes onder mijn voet,onder mijn been door) maar helaas het lukt niet. De zit oefening gaat gelukkig wel goed en daar ga ik nu gebruik van maken.

Ilja,
Ik ga de homeopathie in mijn achterhoofd houden. Onze dierenarts heeft het er ook wel eens overgehad, misschien moet ik daar maar eens een afspraak mee maken. En inderdaad heel fijn dat Petra me zo goed op weg helpt, waardeer het enorm.

Je leest heel veel op internet verhalen van honden met verlatingsangst maar je leest weinig over honden die er daadwerkelijk vanaf zijn gekomen en dat stukje is misschien nog wel belangrijker om te weten dan hoe een hond eraan komt. Voor mij althans wel Dus nomaals bedankt allemaal

Fijn dat je het waardeert en dat het een stimulans voor je is.

Het is ook erg super om te merken op een gegeven moment dat je samen resultaat aan het boeken bent.
Het geeft zo'n kick om door te gaan als je je hond langzaamaan ziet ontspannen.
Oh ja er waren ook momenten van terugval en wanhoop, maar die zijn sneller vergeten. Ik vind het nog iedere dag een wonder.

Ik ben er inmiddels van overtuigd dat heel veel verschillende gevallen van verlatingsangst zijn op te lossen, mits je bereid bent en in staat bent om hierin te investeren. Dat is waar het bij de meeste mensen op mis loopt en waarom je zoveel verhalen hoort van mensen waar het niet lukt en/of de hond herplaatst wordt (van huisje naar huisje )

Het is voor mij ook weer bijzonder om te lezen hoe jij je inzet voor Noortje en er voor wilt gaan. En dan wil ik ook graag mijn steentje bijdragen door tips en succesverhaal.

Ik herken het van alles proberen om te kijken wat werkt en wat niet. Zo kun je het helemaal afstemmen op je hond.
En zo leer je ongelooflijk veel van je hond en kun je jou kennis weer doorgeven.

Af en blijf, doe je het met hele kleine stapjes?
Maar als zit en blijf werkt is dat ook oke toch.
Als alles goed gaat zal ze vanzelf meer gaan ontspannen en makkelijker blijven liggen, vast.

Ohjee... als ik eenmaal op de praatstoel zit....

Herplaatsen is ook het laatste waar ik aan denk. Moet er niet aan denken wat er dan met je hond gebeurt. Ik zou de rest van mijn leven geen rust meer hebben en met een ongelooflijk schuldgevoel blijven zitten. Het gevoel te hebben gefaald. Voor mijn gevoel zadel je een ander met het probleem op met alle gevolgen van dien.Net zoals je zegt, van huisje naar huisje.
Mijn standpunt is, wij hebben er voor gekozen om een hond in huis te nemen dan is het ook onze verantwoordelijkheid om problemen op te lossen en haar een fijn thuis te geven.

Op de een of andere manier mag ik eigenlijk ook niet klagen want Noortje heeft al heel veel bereikt en angsten overwonnen, super gewoon. We hebben maanden ook 's avonds lopen tobben met haar. Het ene moment ging het goed en dacht je eindelijk van het gepiep en geblaf af te zijn 's avonds om vervolgens enkele dagen later weer opnieuw het geblaf aan te moeten horen.Sinds ze in de gang ligt 's nachts hebben we haar niet meer gehoord. Zelfs als mijn man vroeg weg moet naar zijn werk, blijft ze rustig en slaapt lekker verder. Dit was voorheen rampzalig,ze ging huilen als een wolf (nouja, een klein wolfje dan )
Ik denk dat we het met babystapjes weer moeten gaan opbouwen en hopen dat het vertrouwen langzaam aan gaat groeien.

Zolang ik nu in huis blijf (boven)gaat het dus wel goed, dan kan ze de rust wel vinden en gaat terug haar mandje in. Soms kijkt ze even op als ik binnenkom en een andere keer blijft ze lekker liggen.
Dat geeft al voldoening en moet ik er vertrouwen in houden dat het uiteindelijk goed gaat komen

Fijn dat er wat vooruitgang te bespeuren is. Misschien kun je for the time being, nog een DAP-plug proberen? Deze schijnt nu ook in een halsbanduitvoering te verkrijgen te zijn. De fox van mijn vader kon ook errug moeilijk tegen alleen zijn en ook is mijn vader vorig jaar naar mijn woonplaats verhuisd. Omdat de fox in een andere omgeving kwam en mijn vader niet in dezelfde valkuil wilde vallen, zijn we met de DAP-plug begonnen. En het werkte! Voor het eerst sinds jaren kan de fox nu alleen zijn, zelfs zonder DAP.

Hallo Murphy,
Ook dit verhaal geeft me goede hoop!!
Wat betreft de D.A.P., Noortje heeft zo,n band om gehad maar ze kreeg hier heel erg soep-oogjes van.
Helaas, want ze werd er wel rustiger van.

Hallo Noortje,

ik heb zelf heel veelproblemen gehad met mijn hond alleen thuis laten. Het was niet zozeer verlatings angst, maar scheidingsangst, zonder mij was mijn hond niks, haar roedel viel uit elkaar en dat leiden tot een hoop geblaf, jank en roedelroep. gelukkig geen buren die er over klaagden, maar ik vond het verschrikkelijk om weg te gaan.

Ik heb een cursus gevold bij http://www.dehondenmanier.nl/

daar leer je veel over dominantie. Ik weet niet of het een optie is voor jou, mij heeft het heeeeeeeeeeel erg geholpen om mijn hond veel beter te bergijpen en duidelijker te zijn tegenover haar.
Misschien kan je eens wat informatie aanvragen of ze jou ook kunnen helpen. Mijn hond blijft nog niet graag alleen, maar ze is wel stil en kan gaan slapen als ik weg ben.

maar zoals ik lees heb je al een gedragstherapeut in de arm genomen, kan die jou niet verder helpen??

heel veel succes, enne laat de moed niet zakken, ga er met respect mee. Sinds wij ook een kat in huis hebben, gaat het bij ons nog beter. de hond is dan niet helemaal alleen en heeft toch nog een roedeltje om haar heen

succes

Hallo Ellen,
Fijn om opnieuw een reactie te krijgen van iemand waarbij het gelukt is om de hond angstvrij te krijgen
Ik denk niet dat het zozeer een dominantieprobleem is.
Als ik Noortje bij de oppas achterlaat dan vind ze het prima. De oppas kan zonder problemen jas, schoenen aantrekken, sleutels pakken en Noortje geeft geen kik. Terwijl ze hier de hele tijd als een neuroot rondloopt. Alle tekenen dat op een vertrek kan lijken thuis, raakt ze de kluts kwijt.

De gedragstherapeut komt binnenkort nog een keer aan huis om Noortje te observeren. Bij het vorige huisbezoek is al naar voren gekomen dat ze doodsbang is. En dat er absoluut iets moet zijn gebeurt op het moment dat ik haar alleen thuis heb gelaten.
We weten alleen niet of het iets eenmalig is geweest of dat het meerdere malen is voorgekomen.
Misschien kom ik er nog een keer achter met video-opnames maar ik ga er niet van uit. En eigenlijk maakt het ook niet meer zoveel uit hoe ze er aan is gekomen, als ze er met veel oefenen maar weer vanaf komt zodat ze een onbezorgd leventje kan gaan leiden.

Ik wil jullie even een up-date geven wat betreft Noortje.
Het gaat momenteel een heel stuk beter met haar.
We hebben de tip van Petra uitgeprobeerd om haar in een andere ruimte te leggen en het werkt!! Onvoorstelbaar. Vorige week heb ik Noortje in haar mandje op de overloop neergelegd met wat lekkers. Ik ben naar beneden gegaan en wonder boven wonder bleef ze stil. Na een half uur weer naar beneden gehaald en ze bleef gewoon rustig. Normaal als ik binnenkwam dan was ze helemaal over haar toeren en begon ze te gillen/janken zodra de deur openging maar nu, helemaal
relaxed. We zijn nu een week verder en het gaat nog steeds goed. Ze gaat zelfs liggen, nou dat hebben we in geen maanden meer meegemaakt.
Ook zijn we erachter gekomen (na een gesprek met de GT) dat ze erg gevoelig reageert op wateraders (niet iedereen zal hierin geloven, prima). We hebben hier enkele jaren een koperen pijp in de kamer gehad om de straling tegen te houden maar die hebben we tijdelijk weggelegd i.v.m. kijkers voor ons huis. Na de verkoop hebben we er niet meer aan gedacht om die pijp terug te leggen en daardoor is Noortje steeds onrustiger geworden. We hebben de pijp weer teruggelegd en we hebben een heel andere hond voor teruggekregen
Het enige waar ze nu nog van schrikt is muziek/geluid van de buren maar boven hoort ze dit een stuk minder en beneden geef ik indien nodig kalmerende signalen af.Ze knippert dan terug of gaapt een keertje. In ieder geval zijn we heel erg blij met de vooruitgang die ze heeft geboekt.

Echt fijn nieuws.
Noortje lijkt zich beter de kunnen ontspannen.
Ik ken dat getob en wat een heerlijke opluchting als je ziet dat er beweging in zit.
Nu nog even verhuizen en dan ben je ook van het geluid van de buren af.
En dat zo'n koperen buis zo'n groot effect kan hebben. Het is goed dat jullie er achter gekomen zijn.
Fijn he de kalmerende signalen.
Ik heb het pas bij de DA gedaan met Kelly toen we erg lang moesten wachten. Gewoon in een volle wachtkamer met 5 honden.
En wees maar blij met wat je tot nu toe weer bereikt hebt. ***glim glim***

Petra, bedankt voor je lieve woorden en je nuttige tips. Helaas kan ik je geen doggies geven.
We zijn heel erg blij en vooral trots op Noortje dat ze van zover is gekomen en stukje bij beetje het vertrouwen hervind.

Wat onwijs geweldig dat het al zoveel beter gaat!!

Fijn hoor

Groetjes Soraya&Mila.

Super dat jullie zo'n grote stap voorwaarts hebben gemaakt!

Ik ben pas net lid, dus vandaar dat ik nu pas reageer,
Maar ik heb 1 asielhond met verlatingsangst en 1 asielhond die nooit geleerd heeft alleen te blijven (die was overigens het moeilijkste)
De hond met verlatingsangst heeft nu geen verlatingsangst meer. Ik heb het alleen zijn met 5 minuten opgebouwd. Er is pas echt totale rust in hem gekomen toen hij niet meer helemaal alleen hoefde te zijn dmv een andere hond.
Wat hier heel goed is is regelmaat. Iedere dag zelfde tijdstip weg En iedere keer eenzelfde tijd. Dat kan bv op maandag 2 uur zijn, op dinsdag 5 uur en op woensdag een half uur. Maar wel iedere week dan hetzelfde, Ik heb het idee dat door de regelmaat ze meer vertrouwen erin hebben dat ik weer thuis kom.

Ik ben er in totaal toch wel wat jaar mee zoet geweest tot het uit te bouwen rond de 5 uur. Langer heb ik ze nog niet alleen gelaten
Veel succes!

Soraya, we zijn ontzettend blij. Zo relaxed dat ze nu is i.p.v. een bibberend hoopje ellende.

Nexzz, super wat je hebt gedaan om 2 asielhonden een nieuwe kans te geven. Het geeft een goed gevoel hè, als je ze weer vertrouwen kunt geven.

wauw jongens wat goed allemaal! En dat in een gezin met kinderen! Super. OVeral aan gedacht he: van roedelplek tot niets aan de hand strategie! Ik kan alleen maar zeggen dat het me raakt als mensen zo serieus goed met hun diertje aan de slag zijn!
Toen mijn tante overleed aan een kort ziektebed was haar Lara (cocker) compleet de weg kwijt. En terecht. Het ziekbed was heftig en de band was volkome een afhankelijke alles deden zij samen. Lara was best een nerveus diertje maar wel bijzonder. Lara ging naar de zus en die heeft er een hond van gemaakt zeg maar: gewoon gewoon. Wel in het begin ook met kalmeringsmiddelen en 1 consult van de GD. Maar toen ik drie maanden later Lara zag was er een wonder gebeurd in mijn ogen. Geen verlatingsangst, geen stress. En zulke bijzonderheden had tante niet gedaan. Gewoon gewoon zei ze. Achteraf is het makkelijk praten. Natuurlijk heeft het hen inzet gekost.Lara was een zenuwinzinking nabij en kon geen moment alleen. Maar echt na drie maanden zag ik al een ander diertje. Dus het kan!

Wendy, bedankt voor je woorden.
Wat goed wat jou tante voor elkaar heeft gekregen.
Als ik het verschil zie met Noortje, een paar maanden geleden en nu, dan geeft me dat zo'n goed gevoel. De motivatie om door te gaan is ook erg groot en mijn vertrouwen in een goede afloop groeit met de dag.
Vooral toen ik Noortje op een andere plek ben gaan neerleggen zat ik met verbazing in de woonkamer te luisteren naar gejank dat nooit kwam. En dat ze er zo rustig onder bleef. Een heel rare gewaarwording.

De kinderen betrek ik zeker bij het hele proces. Als zij zien dat Noortje met haar staartje tussen de pootjes staat, gaan ze kalmerende signalen gebruiken waardoor Noortje direct ontspant.

Fijn dat je al vooruitgang hebt geboekt!!!!!!!!!!!!!!!!1

en dat er mensen zijn die je zo goed hebben kunnen helpen!!!
petje af voor iedereen!!!!!!!!!!!!!
en zeker ook voor Noortje!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ellen, in tussentijd is er veel gebeurd, we zijn inmiddels verhuist en Noortje is tijdelijk bij mijn moeder i.v.m. verbouwingen.
waarschijnlijk kunnen we wat betreft het alleen laten weer van voor af aan beginnen. Onze oude buren hebben alles weer teniet gedaan. Op een gegeven moment was ik met Noortje aan het spelen en ze blaft een keer, dat was meteen een reden voor de buren om op de muren gaan gaan bonzen. Nog een keer uitgeprobeert en ja hoor, zodra er 1 blaf van Noortje kwam, hoorde wij weer gebons. Uiteindelijk ben ik maar gestopt met spelen om Noortje niet verder onrustig te laten worden. Maar alleen thuis laten durfde ik vanaf dat moment bijna niet meer en heb dat nog maar heel sporadisch gedaan.
De eerste week in ons huidige huis is met Noortje heel goed gegaan(daarna is ze gaan logeren). Ze was heel relaxed, ik heb er wel vertrouwen in dat het Noortje uiteindelijk toch lukt om alleen thuis te blijven zonder angst. Ik ga in ieder geval alles op alles zetten om haar stressvrij te krijgen.

gelukkig ben je van die "leuke " buren af


straks na de verbouwing en noortje weer bij jullie woont,heb je misschien alle tijd om weer te beginnen




gr liesbeth

@Liesbeth, inderdaad "leuke" buren. Ik ben door hun reactie behoorlijk kwaad en van streek geweest. Vooral omdat wij altijd met hen in gesprek zijn gebleven over Noortje om de dingen op te lossen.
Erg frustrerend dat ze achter onze rug om het heft in eigen handen genomen ondanks dat ze wisten dat het probleem alleen maar groter zou worden door hun gebons. Ze wisten ook dat wij contact hadden met een GT en de dierenarts om het probleem op te lossen.

hey Noortje,

Gelukkig zijn jullie daar nu weg. Sommige mensen.............
IUk snap ook wel dat het voor je buren best heel vervelend kan zijn als er een hond (veel) blaft, maar zoals je zegt als je daar hard mee aan het werk bent.......grrrrrrrrrrrr ik zou hun wel eens tegen hun hoofd aan willen bonzen!!!

gelukkig woon je nu ergens anders, ik hoop dat de buren daar een beetje meer medewerking willen geven.

Ik wens je heel veel succes en ik weet dat het kan... heb zelf een mooi voorbeeld.............
Heel veel succes en laat nog es weten hoe het gaat...........

groetjes Ellen