Lekker met Sasja naar de duinen.

Ik ben vandaag met Sasja gaan wandelen.
het was de bedoeling dat ik een lekker rondje bij De Drie Linden ging lopen..maar onderweg verdwaalde ik flink.
Sasja liep gewoon door alsof er niks aan de hand was.
De heeele tijd heeft ze zich voorbeeldig gedragen.
Als ik riep, kwam ze.
Als ik weer een andere kant heenliep, kwam ze gelijk achter me aan.
ze zat lekker haar neus achterna in de bosjes.
en niet een keer mokken.
sterker nog..toen er 2 jongens van ongeveer 15 jaar aan het fietsen waren, begon ze ineens naast me te lopen en gromde binnenmonds.
het leek heel veel op 'hou eens op'.
ik denk dat ze het tegen die jongens had, omdat ik het een rare manier van fietsen vond die ze hadden.
toen we verdier liepen, kwispelde ze volop en liep weer lekker haar eigen gang.
Sasja heeft zo'n beetje de hele toch voorop gelopen.
maar als ik aangeef dat we links of rechts gaan, gaat ze ook gelijk die richting op.

ik vond het zo'n unieke tocht..en zo uniek hoe Sasja gereageerd heeft op de hele situatie.
dit ben ik niet gewend van haar en ben zoooo trots
alles bij elkaar heeft de wandeling ongeveer 2,5 uur geduurt.
en dat is nu goed te merken want ze licht lekker op de grond uit te rusten.
en haar baasje licht te maffen in de bank

honden..er zit een diepgang in honden die ik pas net leer kennen.
het zijn echt niet de donzige knuffelbeesten.
ze hebben echt een eigen gevoelsleven die ik nu pas leer begrijpen.
wauw.

Pas toen ik de mens leerde kennen, ging ik van de dieren houden.

Mss past het niet helemaal hier op deze topic, maar zoals je al schreef, dieren zijn geen knuffelbeesten, maar wezens met gevoelens en allemaal hun eigen karakteristieke eigenschappen. Deze eigenschappen verdienen vaak veel respect, maar soms ook niet. Dan moeten deze eigenschappen afgeremt worden. Maar toch, als je je hond leert kennen, het vertrouwen en de veilige basis zijn aanwezig dan heb je een (trouwe)vriend voor zolang hij/zij in je leven mag zijn!!!!
Fijn dat jullie heerlijk gewandeld hebben. Geniet van elkaar.

Groetjes Jacq en Sil

Ja, ik ben meer dan eens met Yenna verdwaald in een bos. De onvoorwaardelijke trouw van je hond raakt je he. Hoe je ook loopt ze gaan gewoon met je mee.

Fijn dat jullie hebben genoten van deze unieke tocht!
Geef je kanjers maar een knuffel!

Groetjes, Anita.

Mooi inderdaad die trouw van een hond.
Toen mijn vader nog thuis woonde (alzheimer en inmiddels in een verpleeghuis), liep hij ook nog wel eens een rondje met Dribbel. Een keer heeft hij over een avondrondje 2 uur gedaan, hoogstwaarschijnlijk was hij toen verdwaald in de buurt. Ik denk dat Dribbel er toen voor verantwoordelijk is geweest dat ze allebei weer veilig thuiskwamen.

Honden hebben zeker veel diepgang en weten vaak meer of hebben dingen beter in de gaten dan wij soms denken.Geniet van die bijzondere band.

Lieve groet, Thera