Hoe is je relatie naar het overlijden van je hondje.

Hoi Allemaal,

Ik had een vraagje, hoe is je relatie er onder, als je een hondje verloren bent?
Ik onder vindt dat het een beetje minder is geworden, toen we net ons hondje kwijt waren, gelukkig begint het weer terug te komen, maar ik zou graag mensen spreken, die dit ook onder vonden hebben/hadden.

Groetjes Sonja Vissers.

Ieder beleeft zijn verdriet anders. Het rouw proces kent verschillende fasen. Het belangrijkste is dat niet apart is. Heb respect voor elkaar. Dus ook voor diegene die er makkelijk mee omgaat of niet hoeft te huilen!!!!

Hoi Jemen,

Je hebt volkomen gelijk, maar mijn relatie is een klein beetje verandert na het overlijden van ons hondje, de liefde voor elkaar is niet minder geworden, maar we doen anders tegen elkaar, dan voorheen het geval was, gelukkig gaat het nu een stuk beter, we praten nu veel meer met elkaar als voorheen, misschien was Iggy bij ons, om ons iets te leren in die jaren, die ze bij ons heeft mogen zijn.

Groetjes Sonja Vissers.

na dat wij misty hebben moeten laten gaan is hier geen verschil opgetreden wel dat ton een andere hond wilde en ik in eerste instantie niet wij hebben samen gezocht en gevonden

gr angelique en lana

Hoi Angelique,

Bij ons is er een verschil op getreden, omdat wij door de doodt van onze Westy Iggy veel meer naar elkaar toe zijn gegroeid, veel meer als dat voorheen was, we leven nu met de dag en plannen niks meer in het voren.

Groetjes Sonja Vissers.

Ik ben er hier ook wel eens bang voor, omdat vrouwen en mannen heel verschillend zijn in het verwerken van hun verdriet. Toen onze eerste hond overleed, zat mijn man op zee, pas na een week of 6 kwam hij thuis. Toen had hij het verdriet ook al verwerkt, maar bij hem begon het missen toen pas.
Ik stond op de lijst voor een samojedenpup, maar dat zou nog 9 maanden gaan duren, en zolang zonder hond, ik vond het zo moeilijk! Toen kreeg ik een sheltie aangeboden van een vriendin van me en ik wou dat beestje zo graag hebben! Gewoon, om weer een hond in huis te hebben. Maar toen mijn man net thuis was, wou hij er niks van weten. Pas toen hij een paar keer zonder hond gewandeld had vroeg ik wat ik nou wou met die sheltie...5 Dagen later woonde ze bij ons en daar woont ze nu al 10 jaar.

Toen Fellow dood ging, is hij heel rustig in mijn armen ingeslapen. Als je met z'n tweeen bent is dat alleen al een dilemma. In wiens armen mag het beestje sterven? Wie bepaald of het genoeg geweest is en zet die definitieve stap om de dierenarts te bellen? Ik moest al die beslissingen alleen nemen en heb ook de moeilijke tijd toen ik wist dat hij niet lang meer bij ons zou zijn in mijn eentje doorgemaakt. Maar eigenlijk was dat wel zo gemakkelijk.

Ik heb mijn man nooit zien huilen, behalve toen hij een van onze konijnen moest begraven. Het is een beer van een kerel maar hij kan daar nog veel minder tegen dan ik. Dus hoe het met een hond gaat die overlijdt?

moet zijn "vroeg HIJ wat ik nou wou met die sheltie".

onze relatie werd steeds beter we hadden al een hele goede relatie
maar zijn nog meer naar elkaar toe gegroeid

dat komt ook omdat hij heeft staan huilen als een klein kind toen we Layka in moesten slapen had haar haar in zijn armen
hij is ook degene die een andere hond er bij wilden
eerst zei hij nee we nemen niet meer
maar ja hij miste Layka na 3 jaar nog zo erg
dus heft hij de knoop door gehakt en zo kwam Sascha ik wilde al maar hij nog niet zo zie je maar

groetjes Lisa

Hoi Nienke,

Je hebt helemaal gelijk, alleen waren wij met zijn tweeen, maar onze Westy Iggy is helemaal alleen gestorven bij de dierenarts, waar ze ter observatie was voor de aanvallen van epilepsie, de dierenarts heeft ons niet gebeld toen het slechter met Iggy ging, dus hebben we nooit echt afscheid kunnen nemen. Maar onze relatie is er wel steviger door geworden, alleen jammer genoeg zonder onze Iggy, lees het hele verhaal maar op dogboek, onder de naam: Triest verhaal van onze Westy Iggy.

Groetjes Sonja Vissers.

Hoi Lisa & Doggs,

Dat maken wij gelukkig ook mee, onze relatie wordt steeds hechter, alleen zonder onze Westy Iggy, mijn vriend laat gelukkig zijn tranen de vrije loop, dat doen niet veel mannen.

Groetjes Sonja Vissers.

Bij ons ging de relatie echt niet goed maar de gezondheid ook niet. Bloedruk van mijn man ging pijlsnel omhoog, we werden erg depressief. En werden behoorlijk knorrig. We hebben nu weer een puppy na twee maanden en t gaat weer huury up.

gr. monique

ook wij hebben er enorm veel last van gehad na het overlijden van murdoch.mijn man had in het buitenland al eigenlijk afscheid genomen maar kreeg gelukkig toch nog de kans om dit thuis te doen.ik viel gewoon in een gat,had geen reden om naar huis te racen om de hond uit te laten en het kroelen en de aanwezigheid miste ik erg. we wilden gewoon niet graag thuis zijn en vonden het te leeg. dus vrij snel tank gekregen en het was weer compleet.de vrolijkheid was weer terug in huis en de drukte heerlijk.nu race ik weer snel naar huis voor tank en dan ook lekker kroelen en blij zijn als je weer thuis komt kan niks aan tippen