mijn mooie lieve meisje

Goh Ellen, wat erg.
Heel veel sterkte.
Bernadette.

Net alles gelezen , wat een triest gebeuren om dit mee te maken.
Moeilijk.
Ellen véél sterkte!

groet Roos

Ik kom net van buiten en Joep is helemaal meegelopen !
Nu vreselijk moe, maar ik ben zo ontzettend blij dat ze het lekker vond buiten!!!!

Wat fijn!!! Hopen dat ze toch nog een beetje opknapt en dat er mss toch wat aan te doen is. Verwen dr maar lekker, dat heeft ze wel verdiend!!!
Groetjes

heerlijk dat ze zich vandaag iets beter voelde !!! hopelijk krijgt ze toch nog een betrekkelijk 'goeie' periode en mogen jullie nog een beetje genieten van elkaar ! liefs Fabke

Ik kan je niet vertellen hoe graag ik dat wil!!!!
Hoop zo dat ze dit nog even volhoudt, gisteren wilde zij echt helemaal niets meer,kroop ze alleen nog maar achter de bank of in de gang. Ook vanochtend wilde zij niets, niet naar buiten,niet eten,niets lekkers! Ben zo blij dat ze net mee is geweest, nu zo moe, nog steeds niets gegeten, weer gespuugd. Maar hopelijk wel voldaan! Ik ben zo gek op dat beestje!!!

hoi ellen,

het gaat met ups en downs de ene dag voelen ze zich wat beter als de andere.
wij hebben vorig jaar omstreeks deze tijd de moeilijke beslissing moeten nemen voor max hij was nog maar 5 en half,heeft waarschijnlijk een hersen bloeding gehad maar knapte daarvan weer op maar door de prednisolonkuur was zijn weerstand zo achteruit gegaan en begon te hoesten en kreeg het steeds benauwder ook was er ineens wat met zijn bloed niet goed en voelde ze ook ineens een knobbel in zijn buik en ja dan moet je een beslissing nemen samen met de da hebben we besloten om hem in te laten slapen,ik zag in max zijn ogen dat het goed was hij was helemaal op!!!maar moeilijk blijft het,het is nu bijna een jaar geleden maar ik denk nog vaak aan hem ondanks dat we erg snel een ander hond weer hadden gekocht,vergeten doe je zoiets nooit.
heel veel sterkte ermee met wat je ook beslist of doet!!maar ik hoop voor jou dat het nattuurlijk beter met haar gaat want ze is nog veel te jong!!

Is klassieke homeopathie geen optie ?
Waar de gewone dierengeneeskunde al vlug geen antwoord
meer weet, kan een goede homeopate misschien toch
iets betekenen voor uw schat.
De dierenarts zei me ook dat Luca zijn achterpoot
nooit meer zou kunnen gebruiken, dat het slot op de knie blijvend was.
Na een korte periode met homeopathie die door Hildegard Dijkgraaf voorgeschreven werden, was het
slot van de knie, sterker nog hij kon hem buigen,
en wat onvoorstelbaar was, er was compleet nieuw
spierweefsel aangemaakt, iets wat de da niet kon geloven en nu rent hij bijna net zo hard als
voor de pitbullaanval.
Het is echt het proberen waard, te meer omdat uw
lieveling nog maar zo jong is.

uit Lochem

Uit Lochem staat er verdwaald bij, hoort bij
Hildegard Dijkgraaf.

Hoi jenny, wat een triest verhaal, de juiste keus maken is en blijft altijd moeilijk! Gisteren was joep echt niets meer waard iets wat mij veel verdriet deed,lijden is iets wat ik haar zoveel mogelijk wil besparen. Vandaag heeft zij een opleving en hoop dan ook met heel mij hart dat dit nog even voort mag duren!!!

Machtel,bedankt voor je lieve advies, helaas heb ik tweemaal de echo gezien en dat is schrikbarend! Zo erg is haar hartje al vergroot en helaas progressief,ook de hoeveelheid vocht in haar longen is enorm. Joep heeft duidelijk hele slechte en gelukkig af entoe ook een goede dag. Heb mezelf belooft niet met haar te gaan "dokteren" zij moet nu nog zoveel mogelijk kunnen genieten!

Hoe gaat het nu met Joep?

Arme Joep & Ellen..
Wat een verdriet zeg, de wetenschap dat je binnenkort een trouwe vriend moet missen. Ik hoop dat jullie optimaal aan het genieten zijn van de mooie dagen die nog gaan komen, en ik wil jullie heel veelliefs & sterkte wensen!

Wat sneu zeg..Neyo en ik wensen je veel sterkte Joep en vrouwtje...

Hey Ellen,
Hoe ging het vandaag met Joep?

Dit is echt heel triest .... wij willen je heel veel sterkte wensen !!!

Ik ken het hoor, waar ligt de grens. Chico moest ik met een riem onder zijn buik ondersteunen bij de middag en avond loopjes. 's Ochtends ging het want dan had hij rust gehad. Hij ging ook ineens in een week heel erg achteruit.

Toen kon hij niet goed meer zitten om te gaan poepen, en opstaan ging regelmatig mis. Hij had nog wel lol in eten en uitlaten, maar het gíng gewoon niet meer.

Hallo allemaal,
Bedankt voor al jullie lieve reactie's!
Joep heeft 2 heerlijke dagen achter de rug ,maar helaas valt ze nu weer terug . Ze is erg moe, heeft het duidelijk weer heel benauwd! Ik kijk het nog even aan hoop zo dat zij weer opkrabbelt,anders volgt toch weer de weg naar de da. Vindt het zo vreselijk naar om haar zo te zien .

We wensen je heel veel sterkte toe, gelijk welke beslissing je ook neemt, ik ben ervan overtuigd dat je de juiste neemt.

veel liefs en een knuffel van Monique en Toke

Hallo Ellen,
Ik ben nieuw op dit forum en heb jouw verhaal gelezen.
Ik weet wat je doormaakt. Mijn Malthezertje "Spinnewiel" kreeg in april 2008 heel veel ademhalingsmoeilijkheden tijdens de wandelingen.Thuis gekomen kon zijn niet meer recupereren. Ze was toen net 9 jaar geworden. Ben gelukkiglijk bij een super DA team gegaan (niet bij mijn gewone DA). Na onderzoeken en radiografie was het verdict al duidelijk : zwaar hartfalen en ze zou niet zo lang meer leven. Mijn wereld stortte in elkaar. De medicatie die ze kreeg : Vetmedin 1,25 + Vasotop 1,25 + Prilactone (vochtafdrijver). Wandelingen waren uit den boze en heb ik dus gewoonweg geschrapt. Ze kon in onze kleine tuin wat rondlopen. 'S avonds haar mee naar boven dragen, en 's morgens weer naar beneden dragen. Toen in oktober 2008 kreeg ze een zeer zware hernia. Ze was verlamd aan de achterste pootjes en kon ook niet meer plassen. Op de woensdag namiddag naar de DA. De DA gaf haar op en ik zou op donderdagavond aanwezig zijn voor haar te laten inslapen . Toen ging mijn telefoon met de mededeling dat ze toch nog een klein gevoel had in haar teentjes en of ik het op mij wilde nemen om haar een eventuele kleine kans te gunnen. Natuurlijk wou ik dat. Ik bespaar je alle details van die moeilijke periode.Na lange tijd kon ze weer thuis rondwandelen. Afgelopen jaar in juli kreeg ze een hartaanval. De medicatie werd opgedreven en tot nu toe gaat het nog steeds. Ze gaat nu in april 11 jaar worden en ik hoop haar nog een tijdje te kunnen houden. Zo zie je maar en misschien steekt mijn verhaal jou een hart onder de rienm.
Maar jij alleen kunt zien en observeren hoe het met haar gaat en of ze nog een waardig hondenleven heeft. Sterkte met jouw beslissing.

Hoi Jacqueline,
Wat een triest,maar o zo hoopvol verhaal.
Dank je !!!!

Ellen hoe is het nu

Hoe gaat het ondertussen Ellen ???

Lees dit topic steeds even mee. Wat een triest verhaal... Sterkte!

Het gaat helaas weer een stuk slechter nu met Joep . Heeft vanochtend weer heel veel gespuugd,helaas allemaal liters vocht. Ze wil ook niets meer eten, zelf geen lekker plakje kaas en daar is ze juist zo dol op. Ze is net wel lekker mee naar buiten gegaan,maar sjokt dan wel achter mij aan en wijkt geen moment van mijn zijde. Na ongeveer een kwartiertje stopte zij met lopen en draaide zich om naar huis,heb haar thuis gebracht en ben met Sam nog even verder gegaan, want ja die moet toch ook even zijn energie kwijt.Nu ligt ze lekker te slapen,helaas met een zeer onregelmatige ademhaling, hoop zo dat zij zich hier ook weer uit kan halen,want haar zo zien doet een hoop verdriet .

he jakkes,wat een naar verhaal,kan je alleen maar sterkte toewensen



gr liesbeth

Hey Ellen,

Wat naar om te moeten lezen dat het zo slecht gaat met je lieveling. erg moedig van je dat je alles op alles wilt zetten voor je hondje. het allerlaatste...een spuitje, is zo gedaan en daar krijg je je hond nooit meer mee terug. om juist tot het laatst je hond nog een dierwaardig leven te laten lijden, dat is juist zo mooi van je. merkt je andere hondje niks aan Joep? honden voelen elkaar ook uitstekend aan. soms zie je weleens als honden ernstig ziek zijn dat ze meer afstand van elkaar gaan nemen. is dat bij jou ook zo???
Nogmaals heel veel sterkte en ik leef met je mee.

Groetjes
Marieke

Wat moet jij je nu verdrietig en machteloos voelen, Ellen. Ik wens je enorm veel sterkte!

Hey Ellen,


Ik word echt triest bij het lezen van je verhaal ...
Wij hebben in september onze berner moeten afgeven ...
Hij is slechts 8 dagen ziek geweest maar blijkbaar kwam alle hulp te laat ... Ik heb op een bepaald moment aan de DA gevraagd of het niet beter zou zijn om hem te laten inslapen, omdat hij niet meer at, dronk, en kon zelfs niet meer recht en lopen ... De DA zei dat we de medicatie kans moesten geven om hun werk te doen en hij kwam elke dag thuis vocht uit Indy zijn buik trekken om hem zo toch wat minder te belasten ... Twee dagen later is ie in geslapen ... Hij heeft ons nog allemaal aan gekeken en probeerde nog recht te komen, maar dat lukte niet meer ... vervolgens is ie dan zachtjes in geslapen ...
Ik weet dus perfect wat je voelt en leef met je mee ... Het is een moeilijke beslissing die je moet nemen en eigenlijk ben je er nooit klaar voor ...

Veel sterkte en nog het allerbeste met Joep ...

Groetjes

Dag Ellen,

ik herken mijn hond in jou verhaal helemaal, enkel hij was wel bijna 13 jaar, maar ik heb uiteindelijk ook de beslissing moeten nemen, trouwens hij gaf het zelf wel aan dat dit niet meer kon, niet meer eten, steeds liggen, steeds moeilijker met ademhalen, dit kon ik hem echt niet aan doen, mijn hart brak als ik zag hoe moeilijk hij het had bij momenten, steeds proberen een ander plekje te zoeken om het koeler te hebben......Ik heb de tijd genomen om waardig afscheid te nemen met heel veel pijn in mijn hart, maar ik zou het echt niet hebben kunnen verdragen dat die s'nachts ineens zou gaan stikken of dat de DA telaat zou komen.....het is nu één jaar geleden en ik heb het nog moeilijk hiermee....dus ik begrijp je verhaal heel goed en wens je veel sterkte toe met alles wat je ook zal beslissen.

Liefs
Martine

Hoi Ellen,

Wat vervelend zeg. Ik heb ook voor het eerst een hondje en kan me helemaal voorstellen wat je voelt.
Je wilt het beste voor ze en geen lijdensweg.

Heel veel sterkte!