Hersenontsteking of hersentumor

Hallo,
Een goede week geleden heeft onze hond Balou (17 maanden oud)ons een hele nacht wakker gehouden met piepen en blaffen maar als ik hem eruit liet om te plassen deed hij niets. We dachten dat hij een loops teefje geroken had en daarom nogal geagiteerd bezig was. 's

Morgens liet ik hem buiten op het erf en ineens zag ik hem met de kop omhoog een soort van smakbewegingen maken en toen kwam hij hard rennend en piepend naar het huis. Ik liet hem binnen en hij liep alleen te smakken, kauwbewegingen te maken en te proberen (zo leek het tenminste) iets uit zijn bek te krijgen met zijn poten, zijn tong naar buiten te duwen en zijn kop over de vloer te schuiven. Omdat hij nogal raar daarna reageerde (ineengedoken de vloer likken en trillen) leek het op een hersenbloeding of zo en ik heb meteen de dierenarts gebeld, waar ik ook meteen heen kon.

Het leek de dierenarts dat hij iets giftigs gegeten had of een epileptische aanval gehad had dus hij kreeg een tweetal injecties, eentje met valium om hem rustig te maken voor de epileptische verschijnselen en eentje met antigif. Balou mee naar huis waar hij, ondanks de valium, heel de dag zenuwachtig en geagiteerd en vreemd bleef.

De volgende dagen wilde hij weinig tot niets eten, kreeg hele erge diaree (geel water) en bleef die rare kauwgom-etende bewegingen maken. De ene dag wat meer dan de ander en ook het neusjeuken alsof hij mieren in zijn neus had bleef hij doen. Daarnaast ging hij steeds erger met zijn achterpoten trillen als hij lag te rusten of slapen.

Omdat wij vonden dat hij ook wat anders ging reageren (niet meer ergens heen durven gaan of niet met ons meelopen maar achterom gaan kijken naar niets in het bijzonder) heb ik eergisteren de DA weer gebeld. We zijn langsgegaan en met de verdere verschijnselen die ik doorgaf dacht de DA toch aan epileptie, diabetes of een te hoog calcium/sodiumgehalte, wat blijkbaar ook die klachten kan veroorzaken. Hersenbloeding of hersentumor was in eerste instantie niet een vermoeden omdat Balou hier te jong voor is.
Hij heeft bloed afgenomen om te testen of er sprake was van verkeerde waarden in zijn bloed. Binnen drie dagen zou ik de uitslag horen omdat een deel door hemzelf gecontroleerd zou worden maar een deel ook via de dierenkliniek.

Dezelfde avond werd ik al gebeld door de DA, er waren hoge waarden gevonden in het bloed die aangaven dat er een grote ontsteking van het centrale zenuwstelsel zat, en dat er twee mogelijke behandelingen waren, medicatie of MRI/Gamma scans. Of ik de volgende dag (gisteren dus) meteen langs kon komen. Schrikken dus, om 's avonds nog gebeld te worden, dat kan nooit goed nieuws zijn.

Het probleem is een beetje dat ik in Frankrijk woon en hoewel ik goed Frans spreek, geeft het op het vlak van medische termen enzo natuurlijk wel wat problemen. Toen ik gisteren langs kwam was de DA in ieder geval direct: 'geen goed nieuws, het is of een hersenontsteking of een hersentumor'. Hij stelde voor om met cortisonen-medicatie aan te kijken of Balou hierop reageert, want dan is het een ontsteking. Turbo-behandeling, Balou weegt circa 20 kilo en kreeg gisteren als 'starter' 80mg en moet nu iedere dag 40 mg gedurende 10 dagen. Binnen 3 a 4 dagen moeten we verschil zien.
Als het niet aanslaat is het een tumor volgens de dokter maar ook bij veranderend gedrag moet het bloed na de kuur gecontroleerd worden om te zien hoe de waarden geworden zijn.

Wij zijn erg bang dat het nu hoe dan ook een aflopende zaak is voor Balou, want ook een hersenontsteking schijnt zelden positief te herstellen (hersenbeschadigingen, karakterveranderingen etc) om van een tumor maar niet te spreken. Het feit dat het overleg in het frans gaat maakt het natuurlijk dubbel zwaar. We hebben een Chambres d'Hotes en kunnen het risico niet lopen dat Balou op enig moment een 'tik' krijgt in de kop en onze klanten (waar ook kinderen bij zijn) aanvalt. Ook willen we niet dat hij pijn gaat lijden, maar het idee dat hij in moet slapen is ook verschrikkelijk, hij is nog maar zo jong!

Op het moment lijkt hij redelijk OK, maar ik weet niet of honden net als mensen met een prednison-achtig medicijn zich beter voelen zonder dat de oorzaak verminderd.

Is er iemand op het forum die hier ervaring mee heeft of die wellicht dieren-medisch onderlegd is en mij wat meer kan uitleggen over deze situatie en de mogelijke verdere gevolgen en eventuele noodzakelijke beslissingen?

Ik hoop dat iemand kan helpen. Bedankt.

Ik ben niet medisch onderlegd, maar wat een verhaal... vreselijk.. Wil je wel veel sterkte wensen met dit alles...

Ik woon ook in Frankrijk in 63 en spreek redelijk frans en ben honden instructeur; ik weet niet waar je woon en of ik enig hulp kan bieden. Je verhaal vindt ik aangrijpend en ieder geval sterkte; je kan me bereiken vie, lesgicons

Wat een vreselijk verhaal... Heel veel sterkte met je hond. Of er iets aan gedaan kan worden, hangt er natuurlijk van af van wat het precies is en hoe ernstig. Ik hoop dat je lieverd er weer bovenop komt!!

Kan je helaas geen advies geven.
Wil je wel heel erg veel sterkte wensen!

Mijn vorige hond was 11 toen hij een heeft een hersentumor had wij gaven hem seligan om de bloedvaten open te zetten het was een grote hond .zijn gedrag ging heel snel achteruit en hij viel onze andere hond aan zonder rede hij sliep schoot wakker en pakte onze andere hond . Kort nadien begon ook naar ons te grommen onze DA zei tegen ons dat hij een tikkende tijdbom was en dat er ongelukken van gingen komen het ene moment was hij heel lief en helder en dan kon op 10 seconde omdraaien uiteindelijk was hij 11,5 en hebben wij hem laten gaan hij deed dingen wij waren boos en dat beestje wist niet waarom en dan hadden wij iets van als we hem echt graag zien laten we hem gaan zodat hij niet hoeft te lijden .

wij hebben onze hond gisteren moeten laten inslapen ze was ook nog maar 2 jaar en 8 maanden.
in januari werd ze ziek, de dierenarts dacht aan een ontsteking, maar de antibiotica sloeg niet aan, op de een of andere manier werd er toen gedacht aan rattengif, ze heeft hiervoor een spuit gekregen en toen ging het 3 weken goed, ze werd weer ziek, en omdat onze dierenarts toen zei geef haar maar halve paracetemol want het zal wel ontsteking zijn, zijn we overgestapt naar een andere dierenarts, die hebben foto's gemaakt van haar buikje en bloed geprikt, uit haar bloed kwam dat ze te weinig eiwitten had, dit kon komen door het rattengif, het is wat beter gegaan, maar ze werd weer ziek, maar nu nog erger, ze had kaakstijfheid en de tong kon niet meer in haar mond, en ze kwijlde heel veel, we zijn naar de dierenarts gedaan en die dacht aan een bloeding in haar hersenen of een tumor, ze heeft valium gekregen toen, s'avond werd het erger dus zijn we weer terug gegaan, toen had ze alle verschijnselen van mollengif, maar er zijn verschillende giffen dus moest ze de volgende dag worden opgenomen, we moesten om 13 uur bellen, toen werd er alleen gezegt dat ze onrustig was en dat we om 15 uur terug moesten bellen, maar toen had de dierenarts zelf al gebelt dat het steeds slechter ging, ze kon links niet meer zien en met rechts ook bijna niks meer en ze kon niet meer lopen, ze konden er niks meer aan doen, als we haar niet in zouden laten slapen had ze s'nachts overleden, maar we wilden haar niet meer pijn laten lijden dan dat ze al had gehad

Wat een nare verhaal, hoop dat je hondje snel zal opknappen
Veel sterkte!!

Stephanie: Het is erg zwaar hé? Ons Garip hebben we ook gisteren laten inslapen Ik wens je enorm veel sterkte met het verwerken van je verdriet

Inderdaad wat een triest verhaal, ik zou zeggen, hou er de moed in ...

Grtz en veel sterkte,

Stephanie, ik wens je heel veel sterkte..

Wat een drama..

toen ik je verhaal las moest ik onmiddelijk aan de gevaren van vaccinatie denken..

Lees op mijn website ter informatie..
Wat een gevaren aan inentingen kleven..

http://iljasterre.come2me.nl/

Wellicht zit ik er naast maar je kunt het maar beter weten dat dit ook niet onschuldig is..

Nogmaals heel veel sterkte...

Lieve groet, Ilja

helga, wat een verdriet, ja van de cortisone zal je hond best even opknappen, dat gebeurd vaak, ik hoop dat het aanslaat, en nee je komt er niet achter of je hond wat opgegeten heeft, of wat dan ook, een hond wordt ziek en dat is het dan.
laat maar weten hoe het verder gaat . voor nu veel beterschap.

Wat een aangrijpend verhaal, ik wens je hond veel geluk en hoop dat hij kan herstellen.

Heel veel sterkte!!

Lieve mensen, dank voor jullie steun.

Allereerst: Stephanie, heel veel sterkte voor jullie. Ik kan me heel goed jullie verdriet en gemis voorstellen maar ik hoop dat de herinnering aan jullie meisje jullie hart zal blijven verwarmen.

Op het moment gaat het met onze Balou goed. Hij heeft na de eerste tien dagen cortison weer een bloedafname gehad.

Na de nodige verwikkelingen met kapotte analysemachines en de volgende dag weer terug moeten komen (en arme Balou twee keer in twee dagen geprikt worden) kregen we twee dagen later van de vervanger van de dierenarts te horen dat de witte bloedlichaampjes nog steeds te hoog zijn, de rest van het bloedbeeld was volgens hem goed. Omdat onze eigen dierenarts onverwacht weg moest, wilde hij zich verder niet uitlaten over verdere stappen, hij was niet ‘voldoende op de hoogte’ van de behandeling die we aan het volgen waren. Onze dierenarts zou er donderdag weer zijn en ja, als wij erop stonden konden we nog doorgaan met de prednison. Hij zou onze dierenarts vragen ons te bellen op donderdag. Op eigen initiatief dus maar diezelfde dag nog medicijnen gehaald en (als niemand iets zegt moet je zelf maar wat uitdokteren) naar aanleiding van de bijsluiter besloten Balou de halve dosering te geven van de voorgaande week (dan zat hij nog steeds op 2x de gebruikelijke dosering).

Donderdags dus gebeld naar de dierenarts, die was volgens een assistente wel terug maar buitenshuis, bel om 18.45 maar terug. En ja hoor, dierenarts was er wel geweest maar op spoedvisite, dus probeer het maar tegen half 8. Half 8 geen gehoor, kwart voor 8 geen gehoor, 8 uur geen gehoor en dan gaat de nooddienst in.

Vrijdagmorgen weer gebeld en jawel, de dierenarts aan de telefoon gekregen. Toen ik hem zei dat hij terug had moeten bellen en dat zijn vervanger gezegd had zich niet met deze zaak te bemoeien reageerde hij verbaasd (??? !!! sure). Hij had de papieren nog niet gezien maar zou mij in de loop van de dag terugbellen, echt waar, beloofd, eerlijk. 4 uur nog geen belletje dus maar weer zelf gebeld en nu wat pissig geworden dat ik er genoeg van kreeg (tegen de assistent). Ik werd meteen doorverbonden ‘ik heb toch beloofd dat ik vanmiddag zou bellen’ maar blijkbaar begrijpen ze niet dat je je erg zorgen maakt over je hond en hier ook verdriet van hebt.

Het bleek dat de witte bloedlichaampjes inderdaad nog steeds de ontsteking aangaven. Hij vroeg hoe het met Balou ging en toen ik meldde dat hij op dat moment levendig was en goed at gaf hij aan dat dit heel goed door de medicijnen kon komen. We hadden volgens hem goed gehandeld door de medicijnen te halveren en hij wilde de medicatie nogmaals halveren voor een weekje om te kijken of Balou dan weer problemen krijgt of misschien ondanks het afbouwen toch aan de beterende hand blijft.

Na het eind van die week met de prednison hebben we weer een bloedproef laten nemen. Nu was de eigen dierenarts er zelf en heeft direct een analyse gedaan en het met mij besproken. Het goede nieuws was dat de witte bloedlichaampjes weer helemaal normaal waren (voor technici: waarde 18 waar 15 -18 goed is en Balou begonnen is voor de prednison met 40) maar de rode bloedlichaampjes waren weer veel te laag, de dierenarts vond het bloedbeeld lijken alsof hij bloed kwijt raakte of bloedarmoede had gekregen. De verdenking bleef dus nog steeds op een tumor. De dierenarts vond (net als wij) een MRI niet erg zinvol, de kans dat er iets gevonden wordt is erg klein en wij moeten hiervoor 150 km verder en de kosten hier zijn circa 800 euro zonder garantie op uitsluitsel.

In overleg hebben wij dus besloten om de medicatie te stoppen en te kijken hoe Balou hierop reageert. Dit is nu een dag of 10 en Balou doet het goed. Hij is alert, speels, eet goed, heeft geen bevingen of "bekkentrekken" dus op dit moment zijn we positief. Nu gaan we begin volgende week de dierenarts bellen om even af te stemmen en dan een afspraak om te castreren, dan is hij hopelijk wat minder uitbrekend en rustiger waardoor de kans op verkeerde dingen proberen te eten ook minder wordt.

We zijn nu dus positief en hopen weer op een hoop aantal jaartjes met onze eigenwijze arrogante maar o zo lieve Appenzeller!

Hallo,

ik zit zo wat met hetzelfde verhaal dan Helga en weet ook niet wat tedoen ! Bobke is 6 jaar (york terrier) en heeft sinds zondag aanvallen die niet echt doorbreken maar ook niet echt stoppen , ik heb ook al een volledige scan en bloedonderzoek laten doen en daaruit blijkt dat hij een hersenontsteking heeft ; Hij krijgt nu 2 keer per dag cortizone en zen medicatie voor de epilepsie maar nu kan hij niet meer stappen , laat zen urine en stoelgang lopen ,hijgt continu, slijmt heel veel, en ik weet niet wat ik moet doen moet ik door gaan ? Lijd de beest hieronder ? Gisteren kreeg ik het resultaat van de hersenscan waaruit dus bleek dat hij een hersenontsteking heeft , ik wou hem laten inslapen omdat ik zie hoe sterk hij achteruit gaat maar ik wou het toch nog eens proberen omdat ik nu weet dat er meer aan de hand is dan de epilepsie . Tot zondag ga ik proberen vol te houden maar vraag me echt af of de beest pijn heeft ? Iemand die me aub iets kan zeggen ? Mijn veearts wil er niet op antwoorden omdat hij zelf niet weet hoe bobke erop ga reageren .

Dit topic is nu weer omhooggehaald, maar ik vraag me af of iemand weet hoe het is afgelopen met Balou???

Hallo Krisje,
Ik herken de onzekerheid die je nu hebt. Gelukkig gaat het nu met onze Balou goed. Hij heeft geen medicijnen meer. Na het stoppen met de medicijnen hebben we een week of 4 alles aangekeken. Omdat hij goed reageerde zonder medicijnen hebben we geen verdere onderzoeken meer laten doen. Eind april is hij gecastreerd en ook dat is goed gegaan. Hij is wel sinds hij ziek is geweest erg kortademig, hij hijgt heel vaak en behoorlijk snel, maar dat zal er wel bij horen. Ook heeft hij sindsdien veel last van jeukende plekjes die hij kapot likt (geen vlooien of andere beestjes), maar als dat alles is wat hij ervan over gehouden heeft is het allemaal nog meegevallen.
Je blijft overigens wel altijd heel alert, als hij even anders reageert als anders schrik je meteen. Zal wel slijten in de loop der tijd.

Krisje hoe is het met Bobke? Is het nog goed gekomen?????

De tranen staan in mijn ogen bij het lezen van je verhaal......sterkte meid!

Ik lees dit nu pas en ik weet helemaal niet hoe het is afgelopen. Ik weet ook niet of mijn verhaal er dan nog iets doe doet.
Maar wij hebben een Schotse Collie gehad die en hersenvliesontsteking heeft gekregen op 8 jarige leeftijd.
Hij begon zijn hoofd in de nek te leggen (net zoals eenden kunnen doen) en ik wist eigenlijk toen gelijk dat het niet okee was. Hij heeft toen gelijk een infuus gehad en medicatie. Omdat dit al weer een poost geleden is, weet ik niet meer welke medicatie dit is geweest.
Lord (zo was zijn naam) is opgeknapt en nog bijna 14 jaar geworden wat heel erg veel is voor een Schotse Collie.

Een hersenvliesontsteking kan dus genezen.

ik heb ook een probleem met mijn hond alleen ik weet niet wat er mis is
hij had de laatste 5 a 6 dagen diaree ( ik dacht dat hij gewoon ziek was)gister niet meer maar vandaag weer wel
hij hijgt heel veel (het is ook een shetland sheepdog met een dikke vacht)dus dat is niet zo bijzonder maar de laatste tijd hijgt hij als het gewoon koud in de woonkamer is
hij kwijlt ook een beetje
hij is ineens heel duf en ineens heel vrolijk vanochtend begon hij opeens te huppelen!!!
hij droomt (denk ik) en beweegt heel raar met zijn achterpoten
hij is nu 9 jaar dus niet meer de jongste
hebben jullie tips voor mij wat ik moet doen