Glad

Tijdens het uitlaten toestraks heb ik erg gelachen!!
Het parkje waar we altijd doorheen lopen wordt natuurlijk niet gestrooid dus het was er spekglad. Dus glibber de glibber daar gingen we. Lobbes wil nog wel is trekken aan de lijn maar deed dat vandaag gelukkig niet anders had ik wel op mijn plaatje gegaan. Lobbes vond het ook erg glad en liep dus heel voorzichtig, maar op een gegeven moment gingen toch zijn pootjes alle kanten op! Hij viel gelukkig niet en ik lach in een deuk! Het was net als in de film van bambi als hij op het ijs is hihihi.

Hebben jullie ook van die glibber verhalen??

Hihi Tien,

ja ik herken het! Het leek net of Spike de moonwalk aan het doen was...hij liep, maar hij kwam nix vooruit. Daarbij keek hij mij aan van: Wat moet ik nu vrouwtje? Help me nou eens, ipv daar te staan lachen...

Maar vaker was ik aan het glibberen...en dan helpt Spike me ook niet! Die blijft op een afstandje staan kijken. En als ik dan eenmaal echt goed gevallen ben en gevloerd lig, gaat jij me onder likken. Waarschijnlijk om de opgelopen schade/ een paar kreukels erbij weg te werken...

Groetjes, Anita.

Hoi Tien,

Heb je toch even kunnen schaatsen op je schoentjes???
En Lobbes, glibber, glibber, hahahaha

Sorry ik heb nog geen glibber verhalen.

Maar kan wel hartelijk lachen om een goed glibber verhaal.

Groetjes, een mooi zit pootje van Joey

Cella.

Wij hebben vrienden die in de polder wonen nabij A'dam.

Hun boerderij heeft - rondom - een brede sloot van zo'n 5 á 6 meter.
Het was omstreeks deze tijd - vlak voor kerst - dat we bij hen op bezoek waren.
Het had die nacht gevroren en er lag een super dun ijslaagje op het water...

Wij hadden alleen nog maar Jip. Jip en een van de reuen - van onze vrienden - konden het prima met elkaar vinden.
We besloten ze buiten te laten zodat zij samen konden rennen, terwijl wij binnen aan de koffie gingen.
De heren konden immers toch geen kant uit, dachten we...

Alsof ik aangetrokken werd door een magneet, keek ik even uit het raam wat de hondenheren buiten aan het doen waren...

Net op dat moment zag ik Jip als "ons lieve heer" over het waterlopen...

Bij ieder stap - die hij deed brak het "vliesdunne" ijs onder hem...
Maar hij liep zo snel, dat hij wel droog aan de overkant kwam...
Het leek wel een tekenfilm..

Hij had gewoon een andere interessante hond gezien aan de overkant en wilde even nader kennis maken...

Hij kon trouwens niet meer terug via de heenweg en besloot naar de toegangspoort te lopen waar hij braaf zat te wachten om weer de tuin in gelaten te worden via het bruggetje...



Die scéne - zoals hij over het water liep - vergeet ik m'n leven niet meer...

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*

Hai Ilja ,
Dat moet een heel erg leuk gezicht zijn geweest.
Ik kan over het water lopen!!! Joehoe!!!
Leuk hoor!

Liefs tien

Ilja- fijn he, dat je die leuke herinnering (en nog veel meer mooie en leuke momenten)aan Jip nog hebt!
Bij mijn vorige hond schreef ik leuke dingen op in een dagboekje, heel waardevol voor later...

hoi hoi,

@ Ilja

Wat een prachtig verhaal. Wat een leuke anekdote. In gedachten aan Jip, altijd in jouw hart.


Groetjes,

Cella.

vanmiddag liep ik met Syco bij ons op de dijk
en hij vind water en plasjes niet al te leuk

er lag een plasje die een beetje bevroren was dus ik zag hem al aankomen hij dacht dat hij er rustig overheen kon lopen..maar nee hij "zakte" er doorheen heb hem nog nooit zo bang gezien!!

gelukkig was hij snel van de schrik bekomen!

@ Tien, ja dat was een heel bijzonder gezicht om een hond zo over water te zien lopen... Ik heb nog altijd spijt dat ik net geen fotocamera bij mij had....

@ Ja Anita zeker, HEEL waardevol...

Ik heb een soort levensverslag van Jip gemaakt, kort nadat hij overleden was...

Juist omdat ik zo ontzettend veel samen met hem beleefd heb. Terwijl ik er mee bezig was kwam er steeds meer boven..

Het neerschrijven was tevens een soort verwerkingsproces....

In Jips verslag staan heel veel vrolijke dingen die we beleefd hebben samen, ik kan er nog altijd erg om lachen...

Lieve groet, Ilja
High-five van *sterre*

Ik ben ook blij dat ik het bij Brandy heb gedaan.
En het is idd heel goed voor het verwerken van je verdriet.
En fijn dat je nu ook om de leuke situaties kunt lachen!
Zo houden we onze overleden trouwe hond(en) in fijne herinnering.

Groetjes, Anita.