spijt?

Wat vervelend zeg!
Ik hoop dat je er uit kunt komen.

Helaas is ook Tilburg voor mij te ver om "even"te komen helpen?
Maar waar loop je nu het meeste tegenaan als ik vragen mag?
Ooit heb ik volgens mij hier op het forum gelezen dat het verstandig is een soort tijdschema te maken voor je pup.
Zo en zo laat eten, zo en zo laat uit, zo en zo laat spelen , zo en zo laat slapen...
misschien helpt het als je voor jullie ook z'on schema maakt dan komt er regelmaat voor jou maar ook voor de pup.
Het is een idee en misschien kan je er iets mee

Robin probeer echt hulp in te roepen, want ik denk dat je nu echt niet helder kunt nadenken, en ik heb gewoon het vermoeden dat je spijt gaat krijgen als je je pup weg doet. Je zit gewoon nu niet lekker in je vel, en de pup erbij is gewoon even te veel. Het is gewoon erg heftig, en ik herken het maar al te goed, maar als je het eenmaal op de rit hebt is het harstikke leuk.

hoi ik denk dat je er onbewust nog niet klaar voor was maar door het er naar uitkijken vergeet je jezelf en je gevoel je was vooral bezig met het uitkijken naar de pup

neem even de tijd voor jezelf ga even alleen wandelen en denk dan na wat jij zelf echt wilt

ik kan niet goed oordelen ik ben hyper heb een te snel werkende schildklier en denk als mensen zeggen t is zwaar waar halen ze het vandaan ik v ind er geen drol aan in de zin van last maar dat zal echt komen doordat ik gewoon veel energie heb en dat dus aan kan

als je het echt niet ziet zitten gewoon d fokker bellen ze zijn blijer als je belt en hun inlicht dan dat je de hond zelf herplaatst dus echt via de fokker doen hoor dan kan het op een fijne manier voor jullie

succes

Allereerst wil ik zeggen dat ik het heel dapper van je vind dat je je twijfels hier zo open neergezet hebt.

Ik hoor het heel vaak van mensen hoor, dat ze al dan niet jankend met hun handen in het haar hebben gezeten tijdens de puppytijd.
En ik heb het zelf ook gehad hoor, en nog steeds weleens

Ik vind als je besluit hem te herplaatsen, dat je er wel volledig achter moet staan, anders krijg je daar straks weer spijt van.

Ik heb ook een keer een hond moeten herplaatsen omdat ik helemaal overspannen was.
Maar naast dat het heel erg veel rust gaf toen hij weg was, gaf het me ook een enorm gevoel van falen.
En dat gevoel moet je juist niet hebben eigenlijk.
Daarom moet je zeker weten dat je erachter staat als je hem besluit te herplaatsen.
Jij vraagt er niet om om je zo te voelen en een pup is gewoon heftig en kan heel zwaar zijn. En hoeveel je ook leest en je voorbereid, in de praktijk is het toch vaak heel anders.
Maar daar hoef je je niet voor te schamen hoor!
Heel veel sterkte in ieder geval, wat je ook beslist.

welk gedeelte van tilburg?noord,zuid west of oost?
het toeval wil dat ik daar 25 jaar heb gewoond,en nogal wat mensen ken.ook kun je het asiel bellen,het verhaal voorleggen,en vragen of er een vrijwilliger is die je kan helpen de eerste weken.het asiel zit aan de bossche weg,langs het viaduct.schaam je er niet voor,want je kan er niets aan doen.

Jee das nogal heftig, maar ook wel herkenbaar!
Alleen hier was het juist net andersom ,Onze Sieb heeft me er toen doorheen gewandeld..
Uren lang wandelen, zo heerlijk verstand op nul, en genieten maar!
Maar ik begrijp je wel hoor.
Een pup is erg veel werk, zowel lichamelijk als geestelijk!
Het is heel dubbel, en ik hoop dat je snel een oplossing zult vinden.
Inderdaad een hulp erbij, das niet verkeerd!
Er zijn vast wel dierenvrienden in de buurt, die je in deze noodsituatie willen helpen.

Heel veel sterkte..jammer dat je Gast bent, ik had je mooie pup wel eens willen bewonderen.

Onze pup is te bewonderen op robinshondenleven.blogspot.com

Gisterenavond hebben we er thuis uitgebreid over gesproken en gehuild wat nou de beste oplossing is. We zijn het erover eens dat dit op deze manier niet door kan gaan. Maar, we hebben de hondenschool gebeld waar we de puppycursus zouden gaan doen en die vroegen ons of we er al aan hadden gedacht om Robin door een gastgezin te laten opvoeden voor een aantal maanden. Die optie zijn we nu heel serieus aan het bekijken. Er zijn wel hoge kosten mee gemoeid natuurlijk, maar als dat betekent dat er nu meer rust komt, zodat ik kan herstellen en we niet definitief afscheid hoeven te nemen van ons kereltje, dan lijkt het ons een fantastische oplossing. Waarschijnlijk horen we vandaag meer over wat er mogelijk is en op wat voor termijn.

Het voelt ergens als een opluchting dat we hebben besloten dat het zo niet verder kan. Hopelijk kan hij tijdelijk weg naar een gastgezin, maar mocht dat niet gaan, dan zullen we toch met heel veel pijn afscheid moeten nemen van ons hummeltje... We hopen op het beste

wat een schatje zeg....
ik vind dit wel een hele goede oplossing een gastgezin hoop maar dat het lukt....
mag je er dan wel regelmatig langs gaan anders vervreemd hij Zich van je...of zie ik dat weer verkeerd
misschien kan je hier op het forum een nieuw topic maken van...gastgezin ...gezocht...
want het is een schatje om te zien dat moet meteen lukken
het is dat ik er 2 heb anders wist ik het wel...

succes
groetjes thea

hoi Robin, wat een schatje zeg, jullie pup, ik heb even op jullie site gekeken.

ik hoop echt voor jullie dat er een gastgezin is die voor jullie pup wil zorgen zodat jij weer helemaal op kan knappen en als de eerste stressvolle en meest intensieve tijd voorbij is dat jullie er dan weer zelf helemaal voor kunnen gaan

veel succes!!!

Dat zou een goede oplossing kunnen zijn, maar let wel heel goed op, en maak een rechtsgeldig contract op, want je hoort zo vaak dat men de hond daarna niet meer af wil staan.
Ik heb jullie blog even bekeken, leuk! Alleen vraag ik me één ding af, waarom hebben jullie je hondje zo vreselijk jong al laten castreren?
Ik weet dat er uit Amerika iets overgewaaid is dat dit zo jong goed zou zijn, maar volgens mij is het dat helemaal niet. Ik heb altijd gelezen dat je hondje eerst wat uit moet groeien.

Nou ja, een paar maanden in een gastgezin kan idd... Maar dan mis je een hoop van je pup en daarna kent hij jullie waarschijnlijk niet zo goed meer, of je moet vaak langs gaan... En zal het daarna wel beter gaan? Ik denk zelf dat je het meer in je nabije omgeving moet zoeken voor hulp... En anders de hond definitief moet herplaatsen...

een gast gezin kan heel goed, meestal doen ze dat tot anderhalf jaar, ook met blinde geleidenhonden, na anderhalf jaar gaan deze honden naar een nieuw gezin. dus is dit zeker mogelijk.

wat ik hier boven ook lees, wel een goed contract opstellen, anders ben je je hond kwijt.

Hallo Robin,
Wij wonen redelijk in de buurt van Tilburg en ik rijd regelamtig langs omdat ik af en toe in Eindhoven werk. Ook haal ik Bas zijn struisvogelvlees iedere week in Tilburg. Wij willen er graag een pup bij dit voorjaar/zomer. Op zich zou ik het erg leuk vinden af en toe een paar dagen op jouw pup te passen ter verlichting. Dan hoef jij je pup niet zo definitief te missen en heb je een uitvalsbasis als het even niet meer gaat. En het voordeel voor ons: Bas went dan langzaam aan een kleine druktemaker in huis voor 'later'. Misschien vind je dit wat?

Bedankt voor de tip over een contract. Dat is inderdaad iets om op te letten. We willen hem ook alleen maar in een gastgezin plaatsen als we de mogelijkheid hebben om hem regelmatig op te zoeken.

Of het daarna beter zal gaan? Dat is een hele goede vraag, en daar zijn we ook nog goed over aan het nadenken. Het blijft een hele hele moeilijke kwestie. Maar wat er ook gebeurt, het moet snel gebeuren, want zo houd ik het echt niet lang meer vol...

Robin, wat ik nog niet gelezen heb, is wat de fokker over dit hele gebeuren zegt. Doe geen dingen zonder de fokker daarover in te lichten. Tenminste, als het een goede fokker was met hart voor de honden.
In veel koopcontracten staat dat de hond ten alle tijden terug moet naar de fokker als men er zelf niet meer voor kan zorgen. Als jij nu een pleeggezin zoekt, maar je hebt zo'n contract, dan kan de fokker er een rechtszaak van maken. (Ik heb dit soort gevallen meerdere keren om me heen gezien) en dan ga je je nog veel beroerder voelen ben ik bang.

Ja, of het moet een fokker zijn geweest van hoera, de pups zijn de deur uit en ik heb mijn geld binnen, dan kijkt hij of zij ook niet meer wat je met je pup doet.

Beste Nienke,

We hebben volgens mij een behoorlijk betrouwbare fokker, en ik moet het contract er eens bijpakken, maar ik geloof wel dat er iets dergelijks in staat. Het is hoe dan ook onze bedoeling om de fokker in te lichten, maar we wilden de dingen eerst zo goed mogelijk voor onszelf op een rijtje zetten.

En, over het castreren. Daar hadden we eigenlijk geen keuze in. Dat wordt bij labradoodles standaard gedaan. Ik weet dat er erg veel discussie over is...

Hoi Robin,

Wat een lastige situatie.
Ik weet nog toen we Sire kregen, wat was dat zwaar. Hij was acht maanden maar was nog niet echt zindelijk. 's Nachts moest hij ook nog uit. Ook was het heel erg wennen dat je ineens van die uitlaatgaten in je dag kreeg. In een keer het huis schoonmaken of een vertaalopdracht afronden was er niet meer bij. Maar dat went gelukkig. Het wordt steeds makkelijker alleen het eerste 1,5 jaar is toch wel hard werken. Het is het zeker waard!

Wat lief BasBaas!

Succes en beterschap!

Robin, heb je mijn berichtje nog gelezen?

Hallo Robin,

Wat vervelend voor je dat het allemaal zo tegen valt.
Een pup opvoeden is ook ontzettend veel werk en kan soms ontzettend tegen vallen. Maar neem geen overhaaste beslissingen; dat vele werk is echt alleen de eerste paar maanden, daarna wordt het rustiger. Overleg anders eens met proffesionals als de dierenarst en een gedragsdeskundige over oplossingen. Dat zijn mensen die dagelijks mensen met dit soort problemen zien, misschien ga je dan anders tegen de opvoeding van je pup aankijken. Je kunt dan ook tips vragen die je in het dagelijks leven toe kunt passen.

Een pup tijdelijk in een gastgezin plaatsen is een oplossing, maar ik ben daar persoonlijk niet zo'n voorstander van. Een pup heeft, net als een baby, een vaste en stabiele verblijfplaats nodig en is er, mijns inziens, niet bij gebaat om in een korte tijd vaak van gezin te wisselen: fokker -> baasje -> gastgezin -> baasje en als het dan nog tegen valt weer een ander baasje. Ook hier kan een gedragsdeskundige je vast het fijne over vertellen.

Waarom stel je hier niet wat vragen over dingen waar je tegenaan loopt? Misschien zit De Gouden Tip er voor jou wel bij.

Veel succes!

Hej Basbaas dat zou toch super zijn!!!

Inderdaad, BasBaas, bedankt! Wat een lief aanbod. Ik zal het ook eens aan mijn vriend voorleggen, maar zelf weet ik niet zeker of af en toe een paar dagen hulp voldoende is voor me, zo zit ik er doorheen. Maar, ik waardeer het echt enorm dat iedereen zo meedenkt en wil helpen!

Als je zou willen ben ik morgen al bereid even bij je langs te komen en je er misschien een beetje doorheen te helpen? Een frisse blik kan je misschien weer een beetje inzicht geven? Bas zijn vlees is weer eens op dus ik moet toch naar Tilburg! Als je je aanmeld zouden we per PB gegevens uit kunnen wisselen.

Geweldig Basbaas! Of misschien kan jij die hond tijdelijk opvangen, dan kan Robin ook langskomen en houdt ze binding met de pup...

Wat bestaan er toch lieve mensen op deze wereld! Ik hoop dat je er met hulp van Basbaas uitkomt robin!

Ik heb niets meer gehoord! Hoe is het nu???

Hoi allemaal,

Allereerst hartelijk dank voor de aandacht en steun die mijn vriendin en ik op dit forum krijgen!

Dit is overigens de vriend van de topicstarter. Robin is de naam van de pup. We werken beiden enorm hard aan de opvoeding van Robin. Mijn vriendin doet dit momenteel anderhalve week overdag grotendeels zelfstandig. Het is voor haar enorm zwaar, niet alleen fysiek maar ook geestelijk. Zoals eerder aangegeven hadden we sterk het idee dat ze na een jaar volledig hersteld was van haar ziekte (Pfeiffer). Ze zit er nu totaal doorheen, en wordt sinds gisteren door ouders en buren bijgestaan als ik er niet ben.
Het aanbod van BasBaas is dan ook zeer lief, maar biedt helaas geen structurele oplossing.

Momenteel zijn er twee mogelijkheden:
1. De pup terugbrengen naar de fokker (deze wordt vandaag gecontacteerd)
2. De pup tijdelijk onderbrengen bij het trainingscentrum, alwaar deze gedurende een x aantal maanden ondergebracht en opgevoed kan worden ($), zolang wij nodig achten. Wij mogen de puppycursus lopen, en gedurende de week wordt hij intern bijgetraind. De pup komt in huis bij de trainer. Dit (in onze ogen) ultieme aanbod zou per direct gelden.

NB: Optie 2 hebben we gisterenmiddag te horen gekregen als mogelijkheid. Iedereen hier zal begrijpen dat wij dit emotioneel als de beste oplossing zien. De vraag die ook meespeelt of het verstandig is... Er is bij haar enige twijfel ontstaan of het op de lange termijn een juiste beslissing is; de te dragen last, en of deze is te dragen voor iemand die veel waarde hecht aan stabiliteit van de eigen leefomgeving en moeite heeft met intense veranderingen.
Wij willen op zeer korte termijn beslissen wat te doen. Morgen of zaterdag worden er knopen doorgehakt.

Update: inmiddels is de fokster ingelicht. Ze heeft terug gemaild en daarna gebeld. Ze vindt het geen goed idee dat Robin weer 2x gaat verhuizen. Ze stelde voor hem te herplaatsen bij een gezin met een andere labradoodle die al heeel lang erg graag aangaven een rode labradoodle te willen hebben. De aanschafkosten zouden we terug krijgen. Met groot verdriet en pijn in onze beide harten zullen we misschien vanavond (donderdag) al afscheid moeten nemen van onze lieve schat. Echt hartverscheurend!
Wat ik daarnaast verschrikkelijk vind is dat mijn vriendin zich enorm schuldig voelt voor deze beslissing. Ik vind dit niet natuurlijk terecht dat ze dit zo voelt; ook ik sta helemaal achter deze keuze.

Wij willen jullie allen bedanken voor de steun die we hier hebben gekregen. Dit doet ons enorm veel goeds.
Veel liefs, wij

Nou, sterkte ermee joh. Dapper hoor! Kan niet anders zeggen. Petje af.

Amai! Heftige boel!
Ik kan alleen maar zeggen: heel veel sterkte! Moest je vriendin het moeilijk hebben hiermee, dat ze dan aan Robin denkt!
Hij gaat zich waarschijnlijk reuze amuseren bij dat nieuwe gezinnetje.

Liefs