Twijfels over dierenarts

Ik wil het gewoon heel graag even van me afschrijven, dus liever geen vervelende opmerkingen want al het beste voor haar. 

Gisteren met mijn hond naar de dierenarts geweest, ze moest bloedprikken voor een darmprofiel ( b-12 etc). Aangegeven dat ze bang is dus graag erbij bleef. 

Voorkeur poten dit ging altijd goed. De dierenarts wou het niet zelf doen uit de poot, de assistente moest het doen, dit ging twee keer mis, waaronder 1 keer heel erg dat er overal bloed zat. Ik was verbaast. 

Daarna uit het nekje wat ook niet lukte. Ze moest maar terug komen en dan gingen ze prikken onder een roesje. 

Later keek ik en ze zit onder de bloeduitstortingen op de prik plekken. 

Daarnaast , dacht ik met een roesje moet ze ook geprikt worden, en dit gaat ook niet lukken omdat ze zo bang is, plus ze heeft een ernstige hartruis..

Ik had ineens een heel naar gevoel erover, hoe het is gegaan. Ik twijfel enorm om het gesprek aan te gaan erover, of het te laten, of toch een overstap te maken naar een andere praktijk… 

Weet niet waar je woon ? Met een roesje geven ze een prikje in de bil zodat ze gaat slapen, en daarna zoeken ze dan een ader op om bloed te prikken, de prik in de bil voelt ze niets van…..hier naar de praktijk in drenthe, arts en dier kleijndijk.  en een goede ervaring daarmee…vertel het en ze nemen fijne maatregelingen hoor.   

Dankje! Dat is qua afstand nog wel te doen ! 

in mijn ogen is het prima als ze bloedprikken, maar hoe het gisteren is gegaan was echt vreselijk en het ging zo niet kundig 

Voor je eigen gemoedsrust misschien toch even het gesprek aangaan waarom er zo onkundig gehandeld is ?

Een hond die angstig is met een ernstige hartruis daar moet je goed over nadenken of je die een roesje wil geven voor zoiets eenvoudigs .

In de bil prikken is wel zo gebeurd maar dat gaat in de spier ,sommige honden schrikken en zeggen niets,sommige honden krijsen alles bij elkaar.

Ws is je hond beter af bij een praktijk waar ze honden meer op hun gemak stellen en een bloedje afnemen zo gedaan is .

Succes en sterkte met je beslissing.

Ik zou het gewoon navragen. Bij mijn hond konden ze laatste keer ook niet prikken. Ze konden geen ader vinden en zeiden dat ie roladers had. Was nogal een gehannes... Met zn drieën lukte het uiteindelijk... Kwam niet door de hond overigens die was gewoon kalm. 

Bloedprikken lijkt iets te zijn wat niet iedereen even goed beheerst helaas. Ik denk dat je er een beetje gevoel voor moet hebben of zo. Sommige voelen zich misschien te trots en blijven doorpreutsen. Soms is het handiger om even een collega te vragen gok ik. Zo ging het bij Fred en toen lukte het.

Bedankt voor de reacties, misschien is het gesprek aangaan ongeacht wat ik besluit sowieso een wijs idee. 

haar aders waren wel goed zichtbaar, maar om dat ze zo bang is, ging het de eerste keer mis. Waarop hun ook anders gingen handelen. Minder zelfverzekerd en dat voelt zij denk ik ook wel aan.

en precies juist om dat ze een hartruis heeft (4) wil ik haar eigenlijk niet onder narcose of het moet spoed zijn, en weet ook niet als ik haar dan überhaupt wel onder een roesje wil…

Exact dit maakte ik mee met mijn hondje, en daarboven op heeft diki nog twee geblesseerde schouders er aan overgehouden. Na een half jaar en drie x osteopathieen drie x accupunctuur loopt ze weer goed.

Roesje met hartruis, je moet je afvragen of je dat wilt. Misschien moest de assistente het nog leren? Tegenwoordig is dat het nieuwe normaal bij de evidensia klinieken, assistente neemt de hond aan en je krijgt hem weer terug. Wat er achter gebeurd moet je je maar afvragen. 

Ik stond er ook. op de hond zelf vast tehouden en er bij te blijven. Werd aan de kant geschoven door de assistente, ik zou dat niet kunnen. Tegenwoordig mag je je kind begeleiden tot de,operatie tafel, en een kind kan je wat uitleggen. Bij een hond mag je alleen betalen, ik ben er nog zo boos over.  Het werd Drama, in een woord, blinde paniek bij mijn hond. Ik ben weggelopen met hond, half uur later terug gegaan. En toen werd gezegd dat ik de hond maar zelf moest vasthouden, en was het in een minuutje geklaard.

Ik heb het besproken, en de reactie was, tja dat gebeurd nu eenmaal, ik heb inmiddels een andere dierenarts. En dat vonden ze heel erg raar.  Een dierenarts of assistente die geen bloed kan prikken, daar zien ze mij niet meer. Mijn hond is vaker geprikt en dan was er nooit een probleem. Maar ja een vreemde is toch lastiger en maar doordrammen zonder naar de hond te kijken........ Waarom geloven dierenartsen niet meer dat baasjes zomaar graag hun hond steun willen geven. Zeker als Tegenwoordig assistentes dierenartsen werk moeten doen,

Wat vervelend om te horen dat jij ook zoiets hebt meegemaakt Ineke. 

Je vraagt je echt als het dan op dat moment voor het dier is, of als het een verdienmodel is , mijn hond heeft gewoon vaak wat, en ze weten dat ik eigenlijk alles voor haar doe. 

wat jij beschrijft is ook vreselijk, en super slecht dat je toen wel erbij mocht zijn.

in het begin mocht ik er wel bij zijn, had haar ook deels vast, maar toen het uit de hals moest komen , moest ze mee naar achteren en moest ik wachten, langste minuten van mijn leven, een hond in volle paniek kreeg ik terug . Zie haar nog voor me hoe ze keek en hoe ze zich gedroeg toen ze terug kwam. 

het bijzondere hierbij was ook dat de dierenarts erbij stond en erna keek hoe het ging met de assistente. 

ze is de hele dag uit haar doen geweest , onwijs veel slapen. Nu begint ze redelijk zichzelf weer te worden maar ze is er nog lang niet 

Dat snap ik, wat een kromme situatie zo. Bij onze dierenarts wordt er juist soort van verwacht dat je helpt bij alles. Zoals de hond op de tafel begeleiden, vasthouden, rustig maken etc. Misschien helpt het ook dat ik altijd grotere honden bij heb (vorige was ook groot). Al heb ik nog nooit gezien dat iemand niet mee mocht met een dier, echt nooit. Bij grotere honden is het daarbij wat moeilijker om ze eventueel te dwingen bepaalde dingen te doen. Zoals recht staan of op de tafel blijven. Dus waarom zou je als dierenarts moeilijk doen, de eigenaar is toch al mee om de hond te brengen die kan niet zelf autorijden? Wat traumatisch voor een hond zeg.

Ik ben ook ooit bij een kleine operatie geweest toen ze een biopt moesten nemen. Gewoon gevraagd, was geen probleem. Wat jij beschrijft klinkt als fabriekswerk, wat erg eigenlijk. 

Edit: wij komen zelfs wel eens bij een speciale dierenarts voor onze schildpad (Jaa ook die heeft soms wat en ze is al oud ca. 25 jaar). En ook daar hetzelfde verhaal, gewoon mee naar binnen. Nou trekt die schildpad daar niets van aan, maar een eigenaar moet toch weten wat er gebeurt? Je komt dat niet omdat je niets om dat dier geeft? Misschien dat je er tijdens Covid mee weg kwam maar nu?

Het zijn niet de assistenten die staan te klungelen,maar pas afgestudeerde dierenartsen die het bloedafnemen in utrecht wel een paar x gedaan hebben maar er nog niet bedreven in zijn.

Assistentes hebben vandaag de dag weinig meer te doen als telefoon aannemen,afspraken maken ,meer kantoorwerk dus .

Juist vroeger deden assistentes van alles ,gebittenschoonmaken en trekken ,ontlasting en urine onderzoek ,bloed afname ,bij sommige dierenartsen ook castreren en hechten ,en ze konden nog goed dieren vasthouden ook. 

Evidensia en anicura staan bekend om het grote verloop van net afgestudeerde artsen ,vandaar ook dat dierenartsen er op staan te kijken als zij bloed afnemen of andere handelingen doen.Waar veel dieren dan weer de dupe van zijn.

Zo zou het overal moeten zijn .

Zo herkenbaar. Ja assistentes moeten nu leren bloedprikken hier. Maar laten ze dat met goede begeleiding doen, en liefst op hun eigen huisdier.  Als de assistente prikt, dan kan de dierenarts in die tijd  nog meer geld verdienen. 

In paniek je hond terug krijgen, ik heb het hier al zo vaak gehoord van mensen,  hond terug met dichtgebonden bek, want de hond zou opeens bijten. . Ze lopen hier nu met velen weg uit die praktijk. Ze hadden twee evidensia praktijken, eentje is er al dicht. Zgn omdat er geen personeel te krijgen is. Dat kan ik me voorstellen, als je zo met dieren moet werken, zou ik er ook niet willen werken. Ik ben er nog steeds heel verdrietig en boos om. Maar heb een fijne dierenarts gevonden, niet aangesloten bij een dollarketen.tijd en interesse voor het dier als vanouds, En zeker niet goedkoop maar wel betrokken,

J. Ik hoop dat je een goede beslissing kan nemen vwb het bloedprikken bij je hond,

Ik snap der ze het moeten leren , ik vraag me dan alleen af in hoe verre aan het dier gedacht word. 

de vorige keer met een oorbehandeling moest ze een muilkorf om, als dat voor de behandeling is en de snelheid prima. 

maar gisteren, zo heb ik haar nog nooit gezien. Ze is er nog niet van bijgekomen. Net wat je zegt je weet niet wat er achter gebeurd is, het duurde ook een kwartier voordat ze terug kwamen, voelde me daar niet prettig bij.

wat er aangegeven werd , je geeft zoveel om ze en je wilt gewoon dat je weet wat er precies gebeurd , en dat kan dan niet. 

ik ga haar komende tijd echt even rust geven voor nu, ik ga denk ik wel het gesprek aan sowieso, op de praktijk of telefonisch, maar dit is al de zoveelste keer dat ik mijn twijfels bij deze praktijk had , dus ik weet niet als ik terug ga. 

Het was voor mij ook de druppel die de emmer deed overlopen, meerdere dingen waar ik het al niet mee eens was. Ik voelde me echt of ik alleen goed was voor het geld en dat het dier er eigenlijk niet toe doet. Het zal niet overal zo zijn, maar ik hoor het nu hier in de buurt over die praktijk steeds vaker. 

Op een moment zei de da we pakken een muilkorf, niet omdat ze bijt, maar ze wordt er rustig van. Komen ze aan met een korfje voor een chihuahua, veel en veel te klein en toch maar doorduwen op dat koppie van mijn hond.

Ze zijn 20 minuten bezig geWeest en toen ben ik weggelopen. En als ze dan nog niet snappen waarom je weggaat, dan snap ik er ook niets meer van.

Als je overstapt zou ik je aanraden een kliniek te zoeken die niet bij een keten is aangesloten, daar mag men nog zelf beslissen hoe ze een dier moeten behandelen,

Het gesprek ben ik aangegaan, geen excuses, alleen de opmerking, tja dat gebeurt. ik had gemaild, geen reactie. Na een paar weken weer gemaild, met de opmerking, ,,jullie reageren niet, maar. Nu ga  ik dit verhaal op trustpilot zetten.,,   Binnen 12 uur een reactie. 

Snap ik hoor dat je dat hebt en ik heb dat gevoel ook, kom er standaard elke maand voor een injectie voor allergie en medicatie, alsof je een verdienmodel bent , achteraf denk ik, heel raar dat ze dit gewoon niet eerder hebben gedaan ( ben er vorige week twee keer geweest ) en de tweede keer namen ze het pas serieus . 

Dankje voor de tip, hoe kan ik zien als een dierenartsenpraktijk bij een grote keten is aangesloten ?

Super sneu ook van dat muilkorfje, dat doet toch ongelofelijke pijn als het niet past ? Ook zo belachelijk en aan het verdienen denken. 

Ik denk ook dat ik geen excuus krijg, maar ze mogen wel weten hoe ik erover denk. Bijzonder als je dan zegt dat je het online gooit je wel een reactie krijgt. Ergens is dat wel zo jammer 

Meestal in de kleine lettertjes. Onderaan de site staat bij evidensia staat dan director evidensia. Ze lopen er nu hier meer mee te koop. Of gewoon bellen en vragen. 

Niet iedereen is best in die prikken, mag gerust om een ander vragen die wel kan prikken. Kunt bloed ook aanleveren in een buisje. Muilkorf is soms nodig https://www.tiktok.com/@oscar.barberdog/video/7389025968473591046 voor een dierenarts. Ik ben ook niet altijd blij als ik naar de dokter moet.

Bedankt Ineke , ga daar eens op letten !

en Anouk ik snap wat je zegt , en eens. Heb meerdere keren gevraagd als ze het echt wel kan ( de assistente ) vervolgens hebben na mijn inziens achter het nog twee mensen geprobeerd, ik vind het gewoon heel jammer en verdrietig dat ze zo omgaan met een diertje

Echt? Want pfff die dokters bedoelen het wel heel vaak erg goed op een enkeling na. Maarja feit dat de assitent beter prikt

Eens hoor, ik denk dat je goede intenties hebt met dieren als je dit werkt wilt doen.

het werd direct op de assistente afgeschoven , want zij kon niet in de poot prikken

Ik heb een klein hondje, drama wad het altijd. Tot ik bij de juiste dierenarts kwam.. die kan inmiddels zijn bloed prikken maar is ook de enige (en een paar assistenten). Maar de meesten ook in deze praktijk lukt het niet. Als je niet direct goed prikt gaat ie tegenstribbelen want heel bang. Met idd bloed uit poot tot gevolg, bloeduitstortingen. Een drama.. Ik zeg het er gewoon bij, ik wil mijn eigen dierenarts. En inmiddels weten ze het (en snappen ze het ook;)). Bloed prikken onder roesje heeft bij die van mij geen zin, zeker niet uit zn poot. Door het roesje gaat het bloed wat verdikken (of loopt trager iig) en uit zijn poot komt dan amper wat omdat hij zo klein is en aders dus zo dun ook. Dus ik zou dat goed navragen.

Ook herkenbaar ! Mijn hondje is ook niet heel groot en ook super angstig , raakt onderweg al in paniek als ze het herkent . Super sneu. 
Bloed uit het pootje is inderdaad heel erg lastig, en ik snap het ook dat de ene wat beter erin is dan de ander. En dat is oprecht prima, maar dit was gewoon rot

Ze heeft een enorme bloeduitstorting in haar hals denk van 3 bij 10 cm, weet niet wat is gebeurd maar echt belachelijk 

De een beter dan de ander, snap ik ook. Maar als het zo vervelend is zou ik wel ook echt zelf op mijn strepen gaan staan.. is moeilijk. Maar helpt de mijne in ieder geval wel. Geen polonaise meer aan zijn lijf. Ik heb wel eens (niet bij de huidige kliniek), abel uit de armen van een dierenarts ‘getrokken’ omdat ze het nodig vond hem bij zn nekvel te pakken omdat ie bang was. Zn nek en kop is meest pijnlijke gebied. 

Ik vind het altijd fijn als ik mijn lief erbij mogen blijven. Wij bemoeien ons ook alleen ermee na het onderzoek en dan vergeten nog weleens een vraag te stellen, gelukkig als we echt een vraag hebben? Werkt die telefoon prima.

De een is absoluut beter dan de ander, en dat is ook prima, ik had het alleen ook fijn gevonden als deze dierenarts direct iemand anders erbij had gehaald. 

Normaal bij onderzoek blijf ik er ook altijd bij, vorig jaar moest ze ook bloedprikken, dit ging prima in dusverre dat ze ook doodsbang was, en ze op een gegeven moment een muilkorfje om moest. Ze voorstelde haar even te blinddoeken zodat ze niets ziet. Dit heb ik geweigerd en ook aangegeven dat dat absoluut niet gaat gebeuren, dit ook een vreemde opmerking was. 

Bemoei me verder ook niet ermee als het oké gaat, alleen als ik zie dat zij ongemak heeft. 

Deze week heeft iemand anders anders de medicatie opgehaald en zelfs tegen deze persoon bleven ze pushen over het bloedonderzoek, dat is ook ergens super hinderlijk.