Hond wacht uren op ons

Milo is nu 1 jaar oud en blijft af en toe eens een halve dag alleen thuis. Dit leek goed te gaan, maar onlangs kochten we een camera om eens te zien wat hij eigenlijk allemaal doet. Hartverscheurend! Hij ligt uren voor het raam aan de straatkant op ons te wachten. Af en toe hoort hij iets en blaft/huilt hij. Maar hij beweegt dus al die tijd totaal niet, eet of drinkt ook niets.

Wat moeten we hiermee?
Zou het beter zijn om hem ergens te zetten waar hij niets kan zien? Of zou hij dan juist meer in paniek geraken bij geluiden, en dat hij niet kan zien wanneer we terugkomen?
We kunnen ook praten door de camera, maar heb schrik dat dit hem helemaal in de war gaat brengen. Of goed idee?

Hoe heb je het alleen-blijven aangeleerd? 

En hoe reageert de hond als jullie terug thuis komen? 

Ik zou in elk geval beginnen met hem minder lang alleen te laten. Misschien helemaal opnieuw beginnen, met vijf minuten. 

Geen idee ik vrees dat het toch in zijn karakter zit om zich zo te voelen. Het eerste wat in me op komt is een maatje. Misschien zelfs een kat als dat haalbaar is? Hij hecht zich duidelijk teveel aan jullie dat zijn leven bijna pauzeert als jullie er niet zijn. Misschien kan hij zich ook wat hechten aan een andere harige metgezel? Zodat hij wat houvast heeft? Of misschien heb je een leuke buurman/vrouw waar de hond af en toe terecht kan?

Doet diki ook, ze ligt dan als ik weg ben steeds op de leuning vd bank naar buiten te kijken. Maar ze is rustig. Heeft de brokjes op die ik gaf voor ik vertrok, kwijlt niet, hijgt niet, dus geen paniek of zo.  en is erg blij als ik terug ben. Als ze daar wil liggen dan doet ze dat maar.

maar ze blaft of huilt niet, dat duidt opverlatingsangst, ik heb geen camera, maar zet wel een vo recordertje , dictafoonk aan.

Dus als ik jou was zou ik opnieuw beginnen met aanleren, radio aan op klassieke zender, of relaxopet,  gedragen shirt of sokken bij hem leggen enzv. Vraag aan de buren of ze er last van hebben zo voorkom je dat je later problemen krijgt.

Kijk,uit een maatje , een tweede hond, is veel,werk en kosten, maar betekent niet dat je hond minder problemen heeft met jouw weggaan. Vaak resulteert dit in twee huilende honden,

Een kat kan, maar ik heb mijn kat en hond nooit samen zonder toezicht alleen gelaten. Het blijft kat en hond. Hoe goed ze het ook met elkaar konden vinden,

Ik vind dat het een verschil maakt hoe hij daar ligt. Ligt hij daar zoals Diki gewoon ontspannen of ligt hij daar heel gespannen. Als hij gewoon ontspannen uit het raam op jullie ligt te wachten, zie ik niet echt een probleem.

Dat hij af en toe zou blaffen/huilen (hij probeert zijn roedel te alarmeren) als hij wat hoort vind ik ook niet zo vreemd.

Als de roedel hier niet compleet is, wil mijn hond ook nog weleens liever bij de deur liggen wachten i.p.v. op zijn reguliere slaapplekken. Ik zie daar niet echt een probleem in. Hij mag kiezen.

Hij ligt rustig maar wel heel alert, zijn ogen wijken niet van het raam. En als hij blaft is het echt als een wolf met de kop recht omhoog, zo huilt hij normaal niet als wij er zijn. Als we terugkomen, staat hij al klaar aan de deur, en is enorm enthousiast alsof we elkaar een week niet gezien hebben (maar dat doet hij even goed na een uurtje al).

Een tweede hond wil ik op termijn wel, maar ondertussen is er ook een baby onderweg, dus het zal uitdaging genoeg worden om daarnaast ook Milo zijn aandacht te geven. Ik ga dan wel een aantal maanden thuis zijn, dus we gaan sowieso opnieuw kunnen/moeten opbouwen.

Zo hebben we het vroeger aangepakt, eerst voor korte periodes alleen, dat opgedreven tot een halve dag. Langer krijgen we voorlopig niet over ons hart, zeker niet na die camerabeelden. Eerst deed hij heel moeilijk bij het weggaan, dan gaven we hem een blikje paté, dan konden we gewoon buitenstappen zonder hij het zelfs doorhad  Tegenwoordig probeert hij zonder paté nog altijd mee naar de deur te lopen, maar doet niet meer zo dramatisch als we hem weer binnen duwen. We moeten dan wel onmiddellijk weggaan, als hij nog gerommel hoort in de hal, is het wel blaffen en krabben.

Dat wijst er toch op dat de hond niet achtergelaten wil worden. Afleiden met pate zorgt niet voor gemoedsrust, het is niet meer dan aandacht even wegleiden, maar zijn gevoel van alleen achter blijven los je daarmee niet op. 

Het lijkt of jullie je vooral gericht hebben op tijd opbouwen, zonder te kijken naar de emoties die er op dat ogenblik bij de hond speelden. Alleen blijven draait in eerste plaats rond: zich ontspannen voelen, er helemaal tevreden mee zijn. Pas als de hond dat is, kan je de tijd gaan rekken. Dus als de hond wil meeglippen als je weg gaat, is dat al een teken dat het nog niet goed zit, dat er spanning en onrust is. 

Dat klopt. Ik zeg altijd, diki bIjft thuis, en dan gaat ze onder de stoel liggen, maar ik weet voor ik de tuin uiteen zit ze op de bbank.diki is zelden alleen, en dan hooguit een uur. Ze gaat als hulphond overal mee naar toe.